►Kino Rosyjskie◄ - ewabalicka85

459,1 MB
12 cze 13 9:08

Kilka dni z życia Obłomowa (Lektor PL).avi

Obłomow zniechęcony do jakiejkolwiek formy aktywności spędza czas leżąc na kanapie i rozmyślając. Jego przyjaciel Sztolc, człowiek praktyczny zabiera go na wędrówkę po salonach Petersburga. Jest to straszne doświadczenie dla Obłomowa, który dostrzega w życiu towarzyskim wyłącznie nudę i grę pozorów.

z chomika smokerdelight

701,6 MB
12 cze 13 9:08

Dikoe pole.avi

Do położonej w samym środku bezkresnego kazachskiego stepu osady, przyjeżdża młody lekarz imieniem Mitia. Ta oddalona o 200 km od stolicy kraju miejscowość ma być jego nowym miejscem pracy. Szybko okazuje się, że dla lokalnej społeczności Mitia jest kimś więcej niż tylko specjalistą od chorób. Mieszkańcy osady zaczynają przychodzić do niego także ze swoimi osobistymi sprawami, zwierzając się z problemów, trosk i radości.
Tymczasem Mitia niecierpliwie oczekuje przyjazdu swojej narzeczonej. Dziewczyna wkrótce przybywa, ale jej pobyt jest nieoczekiwanie bardzo krótki.
Podczas całego swojego pobytu w stepie, Mitia odczuwa obecność niezwykłej siły tej dzikiej przestrzeni, która z jednej strony napawa go lękiem, wystawia na próbę jego charakter, z drugiej zaś, nie pozwala mu opuścić tego odludnego miejsca.

z chomika smokerdelight

738,2 MB
12 cze 13 9:08

Voskhozhdeniye.avi

Dwaj rosyjscy partyzanci w trakcie II wojny światowej zostali wysłani przez dowódcę po żywność. Zostali schwytani i uwięzieni przez Niemców. Jeden jest postawnym, silnym i zdecydowanym mężczyzną o twarzy Judasza. Drugi jest słaby, schorowany i ma twarz Chrystusa. Ten słabszy broni jednak swojej godności i płaci za to swoim życiem , a ten silniejszy ugina się przed strachem i więzieniem. Zdradza i ocala tym swoje życie, ale potem gorzko tego żałuje. Główny wątek stanowi konfrontacja postaw obu więźniów, a także zmiany jakie zachodzą w ich zachowaniu np. podczas przesłuchań.
Film jest czarno-biały, ascetyczny i surowy. Film w 1977 r. został nagrodzony w Berlinie Złotym Niedźwiedziem oraz nagrodą FIPRESCI. Trudne ale interesujące kino.

z chomika smokerdelight

745,1 MB
12 cze 13 9:08

Сибирь. Монамур.avi

Ironia w filmie Slavy Rossy rodzi się już w chwili, gdy tytuł filmu zostanie poddany konfrontacji z treścią. Jesienne pejzaże syberyjskich lasów przez moment podsycają jeszcze pewność, że tytułowe "monamour" to zlepek dwóch francuskich słów, tłumaczonych jako "moja miłość". Syberia. Moja miłość. W świecie rosyjskiego reżysera miłość nie ma racji bytu, kochać można tylko Boga, który jawi się jeszcze w swojej najbardziej okrutnej, starotestamentowej postaci. Gra toczy się o przetrwanie, a Monamour to tylko i wyłącznie nazwa zapadłej wioski w północnych lasach, gdzie siedmioletni wnuczek czeka ze swoim dziadkiem na powrót ojca. Wiekowy Ivan tłumaczy małemu Leshii, że jego ojciec jest bohaterem, służy w wojsku, a kraj nie mógłby się bez niego obyć. Starzec pielęgnuje w chłopcu opowieść, którą Slava Ross sukcesywnie demitologizuje. Nie szczędzi groteskowych chwytów, świetnie posługuje się ironią i tworzy świat, w którym tylko sroga, nieludzka natura ma władzę nad człowiekiem. W takiej rzeczywistości z życia korzystają tylko ci, którzy zgodnym chórem opowiadają się za własnym zezwierzęceniem.

Losy wszystkich przecinają się ze sobą w chwilach, gdy okrucieństwo spotyka się z ironią i cios zostaje zadany połączonymi siłami. Nikt nikogo nie obroni, bo w rodzinach nie ma ojców. Leshia swojego nie pamięta, a Jurij w jednej z początkowych sekwencji ginie w lesie od zbłąkanej kuli uciekając przed watahą psów. Na arenie wydarzeń pozostaje dziecko i kobiety. Ono ma do ochrony ukochanego psa, one swoją seksualność, którą handlują w każdej sprzyjającej ku temu okazji. Reżyser daje im wiele szans, by mogły poczuć, że z okrutną naturą świata nie sposób wygrać. Groteska idąca śladami żołnierzy i zaglądająca wraz z nimi do salonów podpułkownika wyostrza tak zarysowany obraz świata. Tragizm miesza się z komedią. Piękno i brzydota zostają skonfrontowane na poziomie wyrafinowanej formy wizualnej filmu oraz jego odrzucającej treści, złożonej z rozpadających się wzorców, niszczejącej mitologii żołnierskiego bohaterstwa i kobiecej wierności. Nie ma prawdziwych ojców, nie ma matek, są tylko dzieci zostawione na pastwę losu, dzieci, z których ma wyrosnąć kolejne pokolenie ludzi bez szans. To mocna teza, ale reżyser niejednokrotnie przesuwa akcenty zbyt daleko, uwydatnia te aspekty świata, które wskazują tylko na jego bezlitosny wymiar. Daje ludziom wiarę, żeby mogli uchwycić się Boga niczym tonący brzytwy. Ross jest bezkompromisowo krytyczny w ocenie świata, który za szybko staje się nieprzejrzysty, zasnuty śnieżną mgłą. Gdyby nie odrobina dystansu, która przychodzi wraz z estetyką groteski i gorzkim otrzeźwieniem niesionym przez ironię, jego reżyserskie chwyty mogłyby nie zostać uznane za nic więcej, jak tylko jawne przeszarżowanie w grze o wzgardę.

z chomika smokerdelight

556,7 MB
12 cze 13 9:08

Los człowieka.avi

"Los człowieka" to film sprzed kilku dekad, ale wciąż urzeka swoim niepowtarzalnym klimatem i wciska w fotel. Już od samego początku zwraca się uwagę na niebanalny i ciekawy (pamiętajmy, że to lata 50.) montaż. Delikatne czy może nawet momentami subtelne przejścia pomiędzy scenami sprawiają, że film nie jest nużącą migawką. Liryczny? Mimo że wojenny, za sprawą nastrojowej, melancholijnej muzyki staje się właśnie taki. Wrażenie to potęgują piękne zdjęcia, a także imponująco wysoki poziom gry aktorskiej (jakiego niektóre współczesne "gwiazdy" nie są w stanie zaprezentować).

Motywem, który w tej radzieckiej produkcji wysuwa się na pierwszy plan, jest wojna. Przedstawiona w sposób niezwykle realistyczny, momentami dosadny, a już na pewno znacznie prawdziwszy niż w amerykańskich i zachodnioeuropejskich filmach tego rodzaju. "Los człowieka" ukazuje przede wszystkim zderzenie jednostkowego człowieka z bezduszną machiną wojenną. Patrząc na losy Sokołowa (Bondarczuk), słuchając jego rozważań i podróżując razem z nim, nie można mu nie współczuć. Osobiście nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że nie ma nieszczęścia, które go ominęło. Ten człowiek, najogólniej mówiąc, stracił wszystko, co tylko wojna mogła mu zabrać. Mimo to nadal chce i próbuje żyć. Szuka nowych celów i chwyta się nowych nadziei.

Szczególnie zapadają w pamięć dwie sceny. Pierwsza z nich: Rosjanie – jeńcy, prowadzeni gdzieś przez niemieckich żołnierzy, śpiewają "Katiuszę". Ich twarze na krótki moment rozjaśnia przebłysk radości. Przez te kilka minut czują się pewniej, w ich oczach rozbłyska nowa siła. Jakby z rodzimej przyśpiewki płynęła do nich nowa energia. Drugą sceną, która jest chyba najszerzej rozpowszechnionym i najbardziej rozpoznawalnym fragmentem produkcji, jest "audiencja" u Muelera (w tej roli Yuri Averin). Wtedy w Sokołowie budzi się typowa (lub stereotypowa) rosyjska natura. Dzięki swojej odwadze i pewności siebie zaskarbia sobie może nie sympatię, ale na pewno chwilowy podziw niemieckich oficerów i uzyskuje doraźną korzyść – chleb. Do przesiąkniętego smutkiem i powagą filmu została wprowadzona odrobina śmiechu. Ale to i tak nie wystarczyło, by całkowicie pozbyć się nastroju cichej skargi, bólu i tęsknoty, tak pieczołowicie budowanego od pierwszych scen.

W gruncie rzeczy w tej historii najważniejszy jest człowiek, a nie wojna. Mimo że to właśnie ona najbardziej rzuca się w oczy. "Los człowieka" to jeden z tych czarno-białych filmów, po których obejrzeniu człowiek wychodzi z kina i dziwi się, że świat jest kolorowy.

z chomika smokerdelight

747,2 MB
12 cze 13 9:08

Andriej Rublow (Lektor PL).avi

Andriej Rublow (w tę rolę wcielił się rewelacyjny Anatoli Solonitsyn) był rosyjskim mnichem (świętym w Prawosławiu) i nade wszystko wybitnym twórcą ikon - artystą. Przyszło mu żyć na przełomie wieków XIV i XV, a więc w czasach niezwykle burzliwych i obfitujących w krwawe wydarzenia. Wraz z Rublowem będziemy świadkami walk pomiędzy książętami, najazdów tatarskich i pogańskich obrzędów. Oczywiście obrazy przeszłości nie pełnią wyłącznie funkcji historycznej w dziele Tarkowskiego. Przede wszystkim są punktem odniesienia dla duchowej i artystycznej ewolucji głównego bohatera. To jest oś wokół której rozwija się fabuła filmu. W jej orbicie znajdują się także losy innych mnichów: Kiryła (Ivan Lapikov) i Daniła (Nikolai Grinko).

Celowo zasugerowałem, że Rublow był świadkiem licznych wydarzeń. Był bowiem często w ich centrum, ale zawsze w pozycji biernej, kontemplatywnej, aż do momentu krwawej rzezi w cerkwi, kiedy to doszło do bezpośredniej konfrontacji mnicha z bestialstwem Tatarów i wielkiego księcia (Yuriy Nazarov). Konsekwencją tego było wieloletnie milczenie, także w wymiarze artystycznym. Ta pasywność bohatera w połączeniu z dynamiką tła historycznego i społecznego mogłaby sugerować, że jego rola w filmie jest niewielka. Jest jednak zupełnie przeciwnie i bynajmniej powodem tego nie jest ucieczka w pejzaże mentalne. Jest coś w dziele Tarkowskiego, co każe nam widzieć ukazaną brutalną rzeczywistość przez pryzmat wrażliwej jednostki, jaką był Andriej Rublow. Czujemy, że ten świat nie istnieje w oderwaniu od niego, ale poddawany jest nieustannej próbie zrozumienia, samookreślenia i znalezienia miejsca dla siebie i swojej sztuki. Może to właśnie opór głównego bohatera i pokazywana nam próba przezwyciężenia bariery między brutalnością świata a życiem wewnętrznym angażują widza bardziej, doprowadzają do pytań i pozwalają skoncentrować uwagę na rozwoju duchowym i artystycznym Rublowa?

"Andrieja Rublowa" nie ogląda się łatwo. To przejście w mistyczny świat wymaga od odbiorcy wysiłku i poświęcenia. Nie łatwo jest przenieść się z płaszczyzny codziennych doznań w sferę ducha. Zdjęcia pochłaniają, ale trzygodzinny film jest w stanie wyczerpać. Mimo to pozostawia wrażenie, którego nie sposób zatrzeć. Mnie doprowadziło to do kolejnego seansu już w następnym dniu, a i teraz, gdy myślę o arcydziele Tarkowskiego, czuję ogromną pokusę kolejnej podróży wraz z Rublowem. Mam wrażenie - może na wyrost - że na podobieństwo głównego bohatera, szukamy siebie podczas oglądania tego filmu i że istnieje chyba jakaś chęć doświadczenia pełni człowieczeństwa albo przynajmniej jego pierwiastków w kontakcie z utworem rosyjskiego reżysera. "Andriej Rublow" daje tę możliwość jak mało który inny film. To jest ten rodzaj dzieła, do którego można wracać bez końca.

z chomika smokerdelight

0,84 GB
12 cze 13 9:08

Idi i smotri(Napisy PL).avi

reżyseria: Elem Klimow
kraj: ZSRR
czas trwania: 1985
język: polskie napisy

” …и я услышал одно из четырех животных, говорящее как бы громовым голосом: иди и смотри… ”
” …usłyszałem pierwsze z czterech Zwierząt mówiące jakby głosem gromu: „Przyjdź!” i ujrzałem… „

Po nakręceniu w 1985 roku filmu „Idź i patrz” Elem Klimow stwierdził, że nie stworzy już lepszego dzieła i faktycznie – do śmierci w 2003 nie zrealizował żadnego nowego filmu. Dzisiaj „Idź i patrz” uważany jest za jeden z najlepszych i najbardziej wstrząsających filmów wojennych (a właściwie antywojennych), podobnie jak „Wniebowstąpienie” w reżyserii Łarisy Szepitko, żony Klimowa. Scenariusz „Idź i patrz” napisali wspólnie Klimow i białoruski pisarz Aleś Adamowicz. Tytuł został zaczerpnięty z Apokalipsy św. Jana. Akcja filmu rozgrywa się na okupowanej przez hitlerowców Białorusi w 1943 roku.

Szesnastoletni Flora (Aleksiej Krawczenko) postanawia wstąpić do partyzantki – zostaje przyjęty, ale na pierwszą akcję partyzanci go nie zabierają. W tym czasie opuszczony obóz partyzancki atakują Niemcy – Flora wraz z dziewczyną Głaszą uciekają. Ich dalsza wędrówka to droga przez piekło na ziemi, stają się świadkami niewyobrażalnych okrucieństw, łącznie z mordowaniem dzieci przez Niemców. Doznany przez niego szok powoduje głębokie zmiany w psychice. Chłopiec ucieka do własnego świata, z trudem odróżniając jawę od sennych fantazji.

Wojenny dramat Elema Klimowa to wstrząsająca historia o utracie niewinności. Reżyser filmu, w celu spotęgowania klimatu koszmaru, użył bogatych środków plastycznych z pogranicza baroku i ekspresjonizmu. Niektóre sceny w filmie są tak drastyczne, że w trakcie realizacji filmu reżyser próbował poddać Aleksieja Krawczenkę hipnozie, żeby chronić psychikę młodego aktora. Krawczenki nie dało jednak zahipnotyzować, musiał uczestniczyć we wszystkich scenach z pełną świadomością. Żeby było ciekawiej, w filmie używano prawdziwej amunicji.

Film Elema Klimowa znalazł się na przygotowanej przez brytyjską telewizję Channel 4 liście 50 filmów, które trzeba zobaczyć przed śmiercią.

z chomika smokerdelight

380,4 MB
12 cze 13 9:08

Dom wariatów (Lektor PL).rmvb

obsada: Yuliya Vysotskaya, Yevgeni Mironov, Sultan Islamov, Stanislav Varkki
reżyseria: Andriej Konczałowski,
scenariusz: Andriej Konczałowski,
zdjęcia: Sergiej Kozłow,
muzyka: Eduard Artemiew
szczegóły: dramat, Rosja, 2002, 104 min

Dramat Andrieja Konczałowskiego "Dom wariatów" zainspirowało autentyczne wydarzenie z I wojny czeczeńskiej /1994-96/. Film nie jest jednak zapisem tego wydarzenia, ani fabularyzowanym dokumentem. Sam twórca w wywiadzie udzielonym Łukaszowi Figielskiemu dla"Stopklatki" /2004.09.27/ powiedział:"Nie ważne, skąd podchodzi inspiracja. Ważne, by obraz "dotykał". W tym przypadku rzeczywiście przeczytałem o szpitalu psychiatrycznym opuszczonym przez lekarzy. Resztę wymyśliłem".
Film Konczałowskiego to opowieść o grupie pacjentów szpitala psychiatrycznego w Inguszetii. Bohaterowie filmu, ludzie upośledzeni umysłowo, bezradni i zagubieni,żyją za drzwiami szpitala własnymi problemami. Leczą się, rywalizują między sobą o miejsce w kolejce do łazienki, a czasem bawią się. Jest wśród nich i poeta piszący wiersze. Główna bohaterka Żanna żyje w świecie własnej fantazji. Kocha się w Bryanie Adams, kanadyjskim piosenkarzu i święcie wierzy, że on tu przyjedzie i zabierze ją ze sobą. Życie w szpitalu toczy się niemrawo, aż do wybuchu wojny rosyjsko-czeczeńskiej.Na wieść o ofensywie wojsk czeczeńskich szpital opuszcza Naczelny Lekarz, aby zorganizować transport i ewakuację chorych. Wykorzystuje to pozostały personel i ucieka ze szpitala. Pacjenci zostają pozostawieni samym sobie. Oddział czeczeński zajmuje szpital i chorzy znaleźli się w samym środku zawieruchy wojennej.Żanna zakochuje się w jednym z Czeczeńców, który okazał jej zainteresowanie i zamierza z nim odejść, ale okazuje się, że wybranek jej serca tylko sobie żartował. Natarcie rosyjskich oddziałów zmienia zresztą sytuację. Szpital zajmują Rosjanie. Czeczeńcy wycofują się, a kilku z nich dostaje się do niewoli. Żanna wraca do szpitala. W czasie tych wydarzeń obserwujemy dwa światy:świat ludzi chorych psychicznie, w którym wizje realne przeplatają się z fantazją i świat realny na zewnątrz szpitala.
Ludzie niezrównoważeni psychicznie i zdani na samych siebie nie toczą tu dramatycznej walki o przetrwanie.
Tymczasem, na zewnątrz, za drzwiami szpitala toczy się walka. Konczałowski nie opowiada się po żadnej ze stron."Nie każdy Czeczen to terrorysta...Rosjanie też bywają terrorystami" - mówi twórca we wspomnianym wywiadzie.Dla niego Czeczenii i Rosjanie to ludzie uwikłani w bezsens wojny. Strzelają do siebie i mordują się wzajemnie na rozkaz polityków. Ale w czasie przerw w walkach handlują ze sobą i rozmawiają.Wielu z nich to dawni towarzysze broni. To jeszcze bardziej podkreśla absurd i całą niedorzeczność wojen rosyjsko-czeczeńskich i wojny w ogóle. Film jest w rzeczy samej manifestem pokoju i protestem przeciwko skutkom wojny. Ofiarami wojen są głównie niewinni cywile, a tu: bezbronni chorzy. To nasz realny świat opanowany chciwością i pazernością, nękany ustawicznie wojnami staje się światem nienormalnym. Braterstwo, przyjaźń, piękno i miłość pozostały jeszcze wewnątrz tytułowego Domu wariatów. Tu jest oaza pokoju i ostatnie bezpieczne miejsce.

z chomika smokerdelight

681,6 MB
12 cze 13 9:08

Czekista 1992.avi

gatunek: dramat
kraj: Francja, Rosja
reżyseria: Aleksander Rogożkin
rok produkcji: 2002
czas trwania: 85 minuty

CzK (lub Czeka) to nazwa policji politycznej powołanej na rozkaz Lenina, gdy ten po zamachu na swoje życie zorientował się, że w komunistycznym „raju” jakim jest Związek Radziecki mogą istnieć ludzie, którzy nie zgadzają się z tym co robi. Postanowił więc niewdzięcznych „zdrajców ludu” wytępić. W okresie swojego funkcjonowania z rąk czekistów zginęło ponad pół miliona ludzi.

Bohaterem filmu jest Andriej Srubow – przewodniczący gubernialnej Komisji Nadzwyczajnej do Walki z Sabotażem i Kontrrewolucją. Jako człowiek inteligentny i wrażliwy brzydzi się widokiem krwi i śmierci człowieka. Jednak musi wykonywać należycie swój zawód – bestiastwo i niesprawiedliwość masowych mordów dokonywanych za jego wyrokiem bądź przyzwoleniem tłumaczy sobie wyższą koniecznością, rewolucją, która to ponoć potrzebuje krwi, aby żyć. Praca odciska piętno na jego zdrowiu psychicznym oraz życiu rodzinnym. Stopniowo pogrąża się w szaleństwie…

Obraz ten przedstawia w sposób dosadny co zrobili bolszewicy z ideą rewolucji komunistycznej – mówiąc o demokracji i władzy proletariatu posyłali na śmierć miliony obywateli z różnych klas społecznych, w dużej mierze właśnie z proletariatu. Stworzyli państwo totalnego terroru i samowoli służb państwowych. Niewiele trzeba było, aby jako zdrajca ludu dostać kulkę w łeb w podziemiach fabryk śmierci, czym tak naprawdę były więzienia Czeki. Wystarczyło mieć wujka oficera, być Żydem, lub opowiedzieć dowcip wyśmiewający władzę.

W filmie są pokazane egzekucje oraz prowizoryczny sąd – bez wgłębiania się w szczegóły niemal 100% zatrzymanych skazywano na śmierć. Śmiesznym momentem jest, gdy podczas „sądu”, czekista wyczytujący dane i winę więźnia przeczytał imię, nazwisko i zawód swojego kolegi, a ten znużony kilkugodzinnym powtarzaniem słowa „rozstrzelać” co 30 sekund, sam siebie skazał na śmierć.

Film jest adaptacją książki „Drzazga” Władimira Zazubrina.

z chomika smokerdelight

1,00 GB
12 cze 13 9:08

Nostalgia.avi

obsada: Oleg Jankowski, Domiziana Giordano, Erland Josephson
reżyseria: Andriej Tarkowski,
scenariusz: Tonino Guerra,
Andriej Tarkowski
szczegóły: Francja, Włochy, ZSRR, 1983, 127 min

Tarkowski, obok Bergmana, Dreyera i Bressona należy do grona najwybitniejszych reżyserów w historii kina. Jego nieprzeciętna wręcz zdolność poetyckiego kształtowania rzeczywistości, oddania jej plastyczności i metafizyczności stanowią o jego jakże rozpoznawalnym stylu. Przyjęło się mówić, że kino Tarkowskiego to kino religijne, z jednej strony pełne dramatyzmu, z drugiej silnie powiązane z prawosławną myślą filozoficzną. Trudno się z tą konstatacją nie zgodzić, zwłaszcza wówczas, kiedy przyjrzymy się z bliska metaforyce, której z takim zaangażowaniem poświęca uwagę reżyser.

Tak jak u Bergmana, także u Tarkowskiego to, co się liczy najbardziej, to obraz z całą jego siatką znaczeń. Myśl równa się obrazowi, obraz równa się metafizyce, metafizyka zbliża się do istoty tematu - istoty nostalgii. Jako że obraz stanowi tło i sedno zarazem, słowo zostaje wyparte przez symbol, zaś sama niemożność komunikowania się staje się istotnym elementem opowieści filmowej.

"Nostalgia" to zatem tęsknota, za wszystkimi tymi elementami, które pozwalają człowiekowi egzystować. Tęsknota za przynależnością do określonego miejsca i czasu, tęsknota za wiarą, nadzieją i duchowością, to także tęsknota za tym, co było ważne, co metafizyczne, a co obecnie zostało wyparte przez rozwój techniki.

Główny bohater "Nostalgii", Gorczakow (Oleg Jankowski), to intelektualista, profesor sztuki, który przyjeżdża do Włoch służbowo, by odnaleźć jakiekolwiek informacji na temat nieżyjącego, XVIII-wiecznego kompozytora rosyjskiego. Na swej drodze spotyka Domenico (Erland Josephson), który reprezentuje w filmie odwieczne poszukiwania sensu życia, wolności, dobra i zła. Uważany za obłąkanego, mężczyzna tak naprawdę charakteryzuje się niezwykłą wrażliwością i uczuciowością. Konfrontacja tych dwóch bohaterów, konfrontacja tych dwóch światów w połączeniu z przepięknymi, smutnymi, ale wzruszającymi swym naturalnym pięknem obrazami składa się na arcydzieło filmowe, dzieło sztuki, jakich na próżno szukać we współczesnym kinie.

W "Nostalgii" pośród wszystkich scen, do najpiękniejszej należy bez wątpienia scena próby przejścia przez basen wypełniony gorącą wodą, z zapaloną świecą w ręku, tak aby owa świeca nie zgasła. W scenie tej, jakże symbolicznej, nie ma ani jednego elementu, który nie wstrząsnąłby do cna odbiorcą. Mamy zatem przepiękny, stary romański basen, toskańską wieś Bagno Vignone, unoszącą się nad akwenem mgłę, skupiony wyraz twarzy Gorczakowa, ciszę i płonącą świecę. Mamy także przede wszystkim obraz, nieskalany słowem.

"Nostalgia" to dzieło obowiązkowe, ponadczasowe, uniwersalne. To kino światowego formatu, choć bez wątpienia nie dla wszystkich.

z chomika smokerdelight

436,2 MB
12 cze 13 9:08

Russia 88.rmvb

produkcja: Rosja
gatunek: Dramat
reżyseria Pavel Bardin
czas trwania: 104 minuty
język: polskie napisy

Grupa skinheadów pod nazwą ” Rosja 88″ kręci propagandowy film w celu zamieszczenia go w internecie. Kamera filmuje życie grupy oraz fakt, jak ludzie akceptują działania skrajnej prawicy, stopniowo przyzwyczajając się do ich aktywności. Lider grupy – Sztyr, dowiaduje się, że jego siostra spotyka się z chłopakiem pochodzenia gruzińskiego. Rodzinna historia przeradza się w tragedię. Kamera towarzyszy bohaterom do samego końca.

Akcja filmu pochodzi z wyobraźni reżysera, ale film oparty jest na faktach obecnego życia w Rosji.

Warto przeczytaj:
Moskwa, oświadczenie Komitetu 19 Stycznia | Rosja: Wyrok w sprawie antyfaszysty | Kolejny antyfaszysta zamordowany w Rosji | Rosja: Naziści zamordowali antyfaszystę

z chomika smokerdelight

472,6 MB
12 cze 13 9:08

Urga - ziemia miłości.avi

obsada: Badema Badema, Bayaertu Bayaertu, Vladimir Gostyukhin
reżyseria: Nikita Michałkow,
scenariusz: Rustam Ibragimbekov,
zdjęcia: Vilen Kalyuta,
muzyka: Eduard Artemyev
szczegóły: dramat, Francja, ZSRR, 1991, 119 min

Rzecz się dzieje na mongolskim stepie. Poznajemy małżeństwo mongolskie - mąż chce czwarte dziecko, żona nie, ponieważ prawo chińskie pozwala tylko na troje. Mąż (Gombo) musi udać się do miasta po prezerwatywy. W pobliżu jurty Gombo psuje się ciężarówka rosyjskiego kierowcy, Sergieja. Kontakt nawiązany przez Sergieja i Gombo przemienia się w przyjaźń. Widz może zaobserwować zmiany cywilizacyjne zachodzące w życiu stepowym. Nostalgia za rosyjską tradycją zostaje skontrastowana z jeszcze żywą kulturą mongolską

z chomika smokerdelight

554,3 MB
12 cze 13 9:08

The Barber of Siberia.rmvb

obsada:Julia Ormond, Oleg Menshikov, Richard Harris
reżyseria: Nikita Michałkow,
scenariusz: Nikita Michałkow, Rustam Ibragimbekow,
zdjęcia: Franco Di Giacomo, Paweł Lebieszew,
muzyka: Eduard Artemiew
szczegóły: melodramat, Rosja, Francja, Włochy, Czechy, 1998, 180 min

Błaznujący staruch i szalony wynalazca, Amerykanin McCracken, ubrany w kombinezon podobny do samurajskiej zbroi zasiada za pulpitem sterowniczym. Pohukuje z radości jak chłopak cieszący się nową zabawką. Po kilkunastu latach prac i zabiegania o fundusze jego machina jest gotowa. Dyski pił tarczowych wgryzają się w pnie syberyjskiego lasu, walą się świerki. Wynalazca nazwał swoje cudo "Cyrulikiem syberyjskim" - bo zapowiada, że wykosi puszcze Rosji aż po Pacyfik. Maszyna zanurza się w morze drzew - i tyle ją widzimy. W domyśle: cudzoziemskie sztuczki może zmyślne i skuteczne - ale rosyjski las przetrwa, wytrzyma wszystko.

W tej samej chwili, gdy siwy McCracken atakuje kolumnady boru, w pobliskiej wiosce osiedleńców jego młoda piękna żona zajeżdża przed dom innego "cyrulika syberyjskiego" - po dziesięciu latach rozłąki odnalazła swoją miłość, swojego kochanka, ojca jedynego jej syna, skazanego na katorgę Andrieja Tołstoja

Amerykanka wchodzi do czystej, zasobnej chaty syberyjskiej, odnajduje ślady rodzinnego życia. Nie widzi zagrożenia: w komorze z zapasami cebuli stoi Duniasza, służąca matki Andrieja, która poszła za paniczem na Sybir, została żoną, a teraz jest gotowa bronić się przed wtargnięciem tej obcej, pięknej i fałszywej cudzoziemki. Do fartucha Duniaszy tulą się zapłakane dzieci, a ona sama jedną ręką przygarnia niemowlę, a drugą wznosi nad głową błyszczący sierp - jak spiżowa chłopka w dawnych czołówkach wytwórni "Mosfilm". Już wiemy - rosyjska kobieta zwycięży, przetrwa wszystko, wytrzyma, zostanie..

Nikita Michałkow kiedyś zagrał wspaniałą pamiętną rolę w filmie swojego brata, Andrieja Michałkowa-Konczałowskiego "Syberiada". Teraz nakręcił film podejmujący w pewnym sensie elementy stylu, mitologizujące brzmienia, ale przede wszystkim ukierunkowany na potrzeby chwili. Rosji borykającej się z wewnętrznym kryzysem społecznym i moralnym, nieufnej wobec demokracji i praw człowieka, zależnej od pożyczek i uwikłanej w postimperialne wojny potrzeba potwierdzenia tożsamości, umocnienia w przekonaniu o swojej misji i wielkości - a przede wszystkim podkreślenia, że dla obcych pozostanie ona tajemnicą nieprzemijającym zdumieniem.

Przyznam, cierpliwość polskiego widza bywa wystawiona na próbę, Polak ma przeważnie własną wizję Rosji, często ulepioną z przesądów i uprzedzeń, często jednak naznaczoną osobistym doświadczeniem. Cieszy nas i uwodzi feeria obrazów, nieco żenuje stałe podkreślanie, że rosyjska przyjaźń, rosyjska wierność, rosyjska dzielność nie mają sobie równych, a mroczna tajemnica rosyjskiego bytu nikomu nie może być dostępna. Zaczynamy po cichu marzyć o polskim filmie, który by tak lud znad Wisły dowartościował.
A kiedy strzygą katorżników, kiedy zakuwają w kajdany i pędzą na dworzec Symbirsko-Wostoczoj Żeleznoj Dorogi, wstrzymujemy oddech. To nareszcie my, tam, w tłumie, w burych szynelach. W takich scenach zawsze mieliśmy udział.

z chomika smokerdelight