Musik i mörker.avi

ewabalicka85 / ►Kino Europejskie◄ / Musik i mörker.avi

Download: Musik i mörker.avi

Pobierz plik

704,8 MB

Czas trwania: 84 min

obsada: Gunnar Björnstrand, Birger Malmsten, Mai Zetterling, Bengt Eklund, Hilda Borgström,
reżyseria: Ingmar Bergman,
scenariusz: Dagmar Edqvist,
zdjęcia: Göran Strindberg ,
muzyka: Erland von Koch ,
szczegóły: dramat, Szwecja, 1948, 87 min,

Bengt, muzyk, który stracił wzrok w wypadku w czasie wojny, odrzuca wszelkie oferty pomocy. Zatrudnia w końcu Ingrid jako swoją towarzyszkę i "oczy", ale nadal broni swojej niezależności. Po jakimś czasie Bengt i Ingrid zbliżają się do siebie, ucząc się nawzajem o nowych aspektach życia. Bengt, zawiedziony w swych nadziejach zarabiania na życie jako pianista, zdaje do szkoły dla niewidomych, zakładając, że Ingrid będzie na niego czekać aż ją skończy. Jednak gdy dowiaduje się, że Ingrid ma dziewczynę, próbuje się zabić. Dopiero dzięki bójce z narzeczonym dziewczyny, czuje się na nowo "pełny".

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

ewabalicka85

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Törst.avi

obsada: Mimi Nelson, Hasse Ekman, Birgit Tengroth, Birg ...

obsada: Mimi Nelson, Hasse Ekman, Birgit Tengroth, Birger Malmsten, Eva Henning, reżyseria: Ingmar Bergman, scenariusz: Herbert Grevenius, zdjęcia: Gunnar Fischer, muzyka: Erik Nordgren, szczegóły: dramat, Szwecja, 1949, 83 min, napisy wbudowane w film Jeden z wcześniejszych obrazów mistrza, nie zaliczany do jego największych osiągnięć. Tytułowe "pragnienie" odnieść można by do chęci bycia z inną osobą... bycia za wszelką cenę. Jak to często u Bergmana bywa fabuła obraca się wokół dwóch - a nawet trzech - kobiet. Wszystkie powiązane są ze sobą łącznikiem w postaci mężczyzny, który jednocześnie jest źródłem ich największych cierpień (i jak często bywa vice versa ale tym faktem film się nie zajmuje). Pierwsza połowa filmu wyraźnie słabsza, trochę – można by rzec – mało Bergmanowska. Dłużyzny i niepotrzebne, nie prowadzące do niczego, w moim mniemaniu, sceny trochę męczą. Końcówka lepsza ale tylko dzięki kilku dobrym scenom. W pamięć osobiście zapadły mi trzy; W pierwszej bohater skrada się do partnerki niczym morderca chcący ją wypchnąć z pędzącego pociągu. Oglądając tę scenę naszły mnie skojarzenia z bohaterem "Lochów Watykanu" Gide'a (pomimo tego, że w tamtym przypadku powód zbrodni był zupełnie inny). Kolejna dobra scena to istnie lesbijski dialog dwóch bohaterek emanujący tłumionym pożądaniem (przynajmniej jednej z partnerek:). Ostatnia scena z filmu, którą zapamiętam pokazuje prawdziwą oraz wyimaginowaną śmierć dwójki bohaterek – kolejny raz sprawdza się reguła, iż to nasza wyobraźnia jest najlepszym dostarczycielem "intensywnych wrażeń":). Niczego nie widać ale jak bardzo jest to sugestywne... Z powyższych scen wyrokować można na co będzie stać mistrza już w tak niedalekiej przyszłości. Dodatkowo sama końcówka obrazu daje niejako pewną nadzieję na przyszłość, coś co będzie bardzo rzadkie w późniejszych filmach mistrza. Druga osoba potrzebna nam jest niczym woda nawet jeżeli miałaby to być woda zatruta. Lepiej trwać w toksycznym związku niż skazywać się na życie w samotności. Bergman serwuje nam świat bez żadnych złudzeń, w którym to jednostka nigdy nie może i nie będzie zrozumiana. Do mistrzostwa jeszcze daleko ale obrany jest już właściwy kierunek i to widać.

Okręt do Indii (Lektor PL).avi

obsada: Holger Löwenadler, Hjördis Petterson, Naemi Brie ...

obsada: Holger Löwenadler, Hjördis Petterson, Naemi Briese, Gertrud Fridh, Erik Hell, reżyseria: Ingmar Bergman, scenariusz: Ingmar Bergman, zdjęcia: Göran Strindberg, muzyka: Erland von Koch, szczegóły: dramat, Szwecja, 1947, 98 min Akcja trzeciego wyreżyserowanego przez Bergmana filmu rozgrywa się głównie w ciasnych wnętrzach pod pokładem ratowniczego statku. Ukazane zostają relacje pomiędzy czwórką bohaterów: garbatym Johannesem, jego ojcem- kapitanem Blomem, kochanką Bloma- Sally, oraz Alice będącą żoną kapitana. Historia jest opowiedziana z perspektywy Johannesa, który po siedmiu latach powraca z morza do portu w poszukiwaniu Sally, którą kiedyś odbił ojcu. Szczególnie uwidoczniony jest konflikt między Blomem a Johannesem, który marzy o wyzwoleniu się spod władzy ojca. Ich konflikt osiąga swoje apogeum w scenie, kiedy Johannes nurkuje aby zbadać stary wrak, jego ojciec natomiast usiłuje go zabić, odcinając mu dostęp powietrza

Manderlay 2005 (Lektor PL).avi

obsada: Bryce Dallas Howard, Isaach de Bankole, Willem D ...

obsada: Bryce Dallas Howard, Isaach de Bankole, Willem Dafoe, Danny Glover reżyseria: Lars von Trier, scenariusz: Lars von Trier, zdjęcia: Anthony Dod Mantle szczegóły: dramat, Dania, Szwecja, Niemcy, 2005, 139 min Z Dogville, kreśląc szlak na mapie, Grace i jej ojciec - szef mafii (Willem Dafoe) - przenoszą się na południe USA, gdzie zatrzymują się zupełnie na chwilę w pobliżu posiadłości Manderlay. Tam, zaskoczeni widokiem jakiego stają się mimowolnymi świadkami, nie dopuszczają do chłosty na czarnoskórym mężczyźnie. Przy okazji wychodzi na jaw zaskakująca prawda. Mimo iż są to lata 30-te XX wieku w Manderlay wciąż panuje niewolnictwo. Despotyczna o rasistowskich poglądach Mam (Lauren Bacall) zarządza swoją "trzódką", jak za starych "dobrych" lat, kiedy Murzyni byli najtańszą z możliwych siłą roboczą. Jeśli któryś zawinił, czekał go pręgierz i chłosta. Nagrodą nieustannie pozostawał wikt i opiekunek. Z takim stanem rzeczy trudno przyszło pogodzić się krewkiej córce gangstera, która postanowiła zaopiekować się tym swoistym mikro społeczeństwem dając mu jednocześnie lekcje demokracji i wolności. Tu dotykamy sedna tej opowieści. Grace zamiast dać ludziom odejść pozostawia ich razem z założeniem, że nie są jeszcze gotowi stawić czoła temu światu. Nie daje im prawa wyboru, choć od niego wszystko się zaczyna. Precyzja scenariusza powyższego dzieła sprawia, że każdy epizod, każda sytuacja stwarza wiele możliwości interpretacji. Bohaterowie "Manderlay" działają niemal instynktownie, bo tak im podpowiada natura czy przyswojone zasady. I przeciwko temu wydaje się występować von Tier. Wolność dana przez Grace sprawia wrażenie iluzorycznej, nie poddającej się jakiejkolwiek terminologii. Działając w dobrej wierze, ze szczytnych pobudek do tego w pełnym o tym przekonaniu, wyrządza się zło podobne temu, przeciwko któremu się występuje. Ten film demaskuje paradoks demokracji, ale przede wszystkim ośmiesza butę tych, którym się wydaje, że jej zasady są właściwe tylko nim. Lars von Tier nie tylko uderza w społeczno-polityczną nutę, ale do tego łamie zasady filmowej stylistyki i formy. Obraz niewiele ma wspólnego z klasycznym zilustrowaniem przebiegu zapisanych w skrypcie wydarzeń. Pełna umowności scenografia, która i tak ma w sobie więcej rekwizytów niż przy pierwszym filmie, z zaadoptowanym studyjnym planem daje poczucie teatralności o znamionach telewizyjnego widowiska. Więcej tu improwizacji, aniżeli sztywnego trzymania się tekstu. Ujęcia podawane z ręki mają za zadanie podkreślić aurę naturalizmu w tym, co by nie mówić, mocno zaaranżowanym krajobrazie. A wszystko po to, by odpowiedzieć na zasadnicze pytanie gdzie leżą granice między wolnością a zniewoleniem? Przede wszystkim zaś, co znaczą tak dumnie i populistycznie propagowane przez Wuja Sama swobody obywatelskie?

My też chcemy róż (Lektor PL).rmvb

Kraj: Włochy, Szwajcaria Reżyseria: Alina Marazzi Zdjęcia: Mario Masini Montaż: Ilaria Fraioli Rok produkcji: 2007 Język: Polski Lektor Film Aliny Marazzi w nietypowy sposób obrazuje historię włoskiego ruchu feministycznego od lat sześćdziesiątych aż po dzień dzisiejszy. Włochy jako kraj katolicki i od zawsze hołdujący kultowi macho, były – szczególnie w trudnych latach powojennych – niesprzyjającym miejscem dla wyzwolonych kobiet. Dzięki wykorzystaniu ogromnej ilości świetne dobranych materiałów archiwalnych – wśród których są zarówno fragmenty kronik, jak filmy amatorskie, animacje, reklamy i reportaże – film Marazzi jest mocno osadzony w ikonograficznym uniwersum poszczególnych epok. Reżyserka umiejętnie łączy ze sobą różne techniki filmowe, co sytuuje „My też chcemy róż” gdzieś na pograniczu dokumentu i filmu eksperymentalnego. Najważniejsze problemy, z którymi musiały zmagać się włoskie kobiety na przestrzeni lat (prawo wyborcze, rozwody, aborcja) przedstawione zostały na przykładach zaczerpniętych między innymi z telewizyjnych reportaży czy amatorskich dokumentacji. Uwagę widza przykuwa niezwykła wizualna uroda filmu.

Dogville.avi

obsada: Nicole Kidman, Stellan Skarsgard, Chloe Sevigny, ...

obsada: Nicole Kidman, Stellan Skarsgard, Chloe Sevigny, Paul Bettany, Patricia Clarkson głosy: John Hurt reżyseria: Lars von Trier, scenariusz: Lars von Trier, zdjęcia: Anthony Dod Mantle szczegóły: dramat/thriller, Dania, Niemcy, Szwecja, Norwegia, Finlandia, Włochy, Francja, Holandia, 2003, 178 min Piekło naprawdę wybrukowane jest dobrymi intencjami. Jego przerażającą, kinowo-teatralną wizję stworzył tym razem Lars von Trier. To "Dogville". Trzęsąca się kamera, często chaotyczne, niemalże amatorskie (z założenia mające wyglądać właśnie na amatorskie) ujęcia z ręki, to jeden ze znaków rozpoznawczych filmów powstających w ramach manifestu Dogmy, którego Trier jest jednym ze współtwórców. Do Dogville przybywa, szukając schronienia przed gangsterami, Grace. Mieszkańcy miasteczka zgadzają się jej go udzielić, pod warunkiem, że w zamian, będzie dla nich pracować. W tych dwóch zdaniach można właściwie streścić film. Trier nakręcił opowieść o tym, jak łatwo o przekroczenie cienkiej granicy pomiędzy dobrem i złem. O negatywnym, niszczącym wpływie władzy. Jest z nią podobnie jak z pieniędzmi. Ich błysk działa jak opium na naszą chciwość. Chcemy mieć coraz więcej. Zatracamy się w tej żądzy posiadania. I nie możemy przestać. Tak samo jest z dreszczykiem emocji, który daje poczucie władzy nad kimś. Wtedy człowiek przekracza granice, których, w normalnych okolicznościach, nigdy by nie przekroczył, rozluźnia się jego morale. Zaczyna postrzegać rzeczywistość w nowy sposób; nagina prawdę do swoich potrzeb, tłumaczy siebie i swoje zachowanie. Jest w stanie przekonać nie tylko samego siebie ale i otoczenie, że jest w porządku, nawet jeśli daleko mu do tego. Grace (wspaniała kreacja Nicole Kidman) to chodząca niewinność. Brakuje jej tylko świecącej aureoli. Ktoś powinien chodzić za nią i trzymać ją zapaloną nad jej głową (to by pasowało do konwencji, w jakiej utrzymany jest film). W miarę jak przyglądamy się temu, jak coraz bardziej jest wykorzystywana, pojawia się pytanie, dlaczego się na to godzi. Okazuje się, że, tak jak Trier potraktował swój film, tak i ona traktuje swój pobyt w miasteczku - jak coś w rodzaju eksperymentu. Mimo, że na to nie wygląda, ma w rękawie asa, o którym nikt nie wie. Długo nic na to nie wskazuje, ale, jak się okaże, to ona ma przewagę nad mieszkańcami Dogville ("Pieskiej doliny"?), nie oni nad nią. Co dzień z każdej strony zalewają nas tysiące barw, dźwięków. Żyjemy w zwariowanym świecie, w którym wszystko gdzieś stale pędzi, pulsuje, jest w ciągłym ruchu. To zaczyna się robić męczące. Pod tym względem film Triera daje widzowi swego rodzaju wytchnienie. Jest ubogi w scenografię, w barwy ( chwilami to niemalże film monochromatyczny ) a i akcja rozgrywa się w nim powoli, bez tak charakterystycznego dziś dla świata ( zarówno rzeczywistego jak i kinowego ) pośpiechu. Jak sam się do tego przyznał, Lars chciał nas zmusić do nowego, świeżego spojrzenia na kino. Udało mu się to. Oby to hasło rewolucji w filmie miało swoją kontynuację. Byłoby ciekawie, gdyby nie tylko w wykonaniu Triera. Gdyby podchwycili je także inni twórcy; reżyserzy i scenarzyści. Nie tylko z kręgu Dogmy.

Kris.avi

obsada: Dagny Lind, Svea Holst, Allan Bohlin, Inga Landg ...

obsada: Dagny Lind, Svea Holst, Allan Bohlin, Inga Landgré, Arne Lindblad, Signe Wirff, reżyseria: Ingmar Bergman, scenariusz: Ingmar Bergman, zdjęcia: Gösta Roosling, muzyka: Erland von Koch, szczegóły: dramat, Szwecja , 1946, 93 min., (napisy wbudowane w film), Kryzys ukazuje historię niewinnej i naiwnej Nelly, która wraz z przybraną matką prowadzi poukładane, spokojne życie na prowincji. Któregoś razu odwiedza ją jej prawdziwa matka. Nelly jest rozdarta pomiędzy przywiązaniem do przybranej matki a fascynacją jej prawdziwą matką. Decyduje się na opuszczenie prowincji i wraz z prawdziwą matką udaje się do Sztokholmu. Film ten jest jednym z niepowodzeń reżyserskich Bergmana, które postawiło pod znakiem zapytania jego dalszą karierę filmową. Sam reżyser po latach mówił o Kryzysie to kompletny knot.

C'est arrive pres de chez vous (1992).avi

obsada: Benoit Poelvoorde, Hector Pappaert, Jenny Drye ...

obsada: Benoit Poelvoorde, Hector Pappaert, Jenny Drye reżyseria: Remy Belvaux, Andre Bonzel, Benoit Poelvoorde scenariusz: Benoît Poelvoorde, Vincent Tavier zdjęcia: André Bonzel muzyka: Jean-Marc Chenut szczegóły: sensacja, Belgia, 1992, 95 min Kamera śledzi seryjnego zabójcę i złodzieja w chwilach kiedy właśnie wykonuje swój "zawód". Nawiązuje do sztuki, muzyki, natury, społeczeństwa i życia, w miarę jak pozbywa się listonoszy, emerytów i przypadkowych ludzi. Powoli zaczyna wciągać w swe działania ludzi z przeciwnej strony kamery, a oni zaczynają się zastanawiać, czy to, co robią to dobry pomysł. Film zakazany w wielu krajach.

MEDEA.avi

obsada: Kirsten Olesen, Udo Kier, Henning Jensen reży ...

obsada: Kirsten Olesen, Udo Kier, Henning Jensen reżyseria: Lars von Trier, scenariusz: Lars von Trier szczegóły: dramat, Dania, 1988, 75 min Film powstał na podstawie scenariusza klasyka światowego kina - Carla Theodora Dreyera i Probena Thomsena. Scenariusz jest oparty na tragedii Eurypidesa "Medea". Dreyer nie miał szansy na realizację jednego z ostatnich swoich projektów. Trierowska "Medea" została nakręcona w scenerii spowitych mgłą mokradeł północnej Danii, a dramat postaci podkreśla surowa scenografia i ascetycznie proste kostiumy. Wywiedziona ze starogreckiej tragedii Eurypidesa opowieść o destrukcyjnej sile zazdrości i zemsty mimo upływu wieków nie straciła na sile wyrazu. Syn króla Aizona, Jazon, który na statku Argo przybył do Kolchidy w poszukiwaniu Złotego Runa, zyskał cenne trofeum dzięki pomocy księżniczki kolchidzkiej, córki króla Aietesa - Medei. Zakochana Medea wróciła z nim do jego kraju i urodziła mu dwóch synów. Za jej niecny postępek Jazon musiał uchodzić z rodziną z ojczyzny. Schronił się w Koryncie, u króla Kreona. Tam jednak porzucił Medeę z zamiarem poślubienia córki Kreona, Glauki. Zdradzona, upokorzona i rozwścieczona Medea obmyśliła jednak wyjątkowo okrutną zemstę.

Import Export 2007 CD1.avi

kraj: Austria rok produkcji: 2007 gatunek: Dramat reżyse ...

kraj: Austria rok produkcji: 2007 gatunek: Dramat reżyseria: Ulrich Seidl czas trwania: 135 minuty język: polskie napisy Historia bezrobotnej Olgi – ukraińskiej pielęgniarki, opuszczającej swój kraj w poszukiwaniu pracy. W Wiedniu spotyka Paula – również bezrobotnego i pragnącego zmienić coś w swoim życiu… Import/Eksport kontrowersyjnego, austriackiego reżysera Ulricha Seidla mówi o seksie, śmierci, życiu i bezradności, zwycięzcach i przegranych. Nie jest to jednak zwyczajna, wzruszająca opowieść, ale mocna rzecz, która została zrealizowana, by wstrząsnąć widzem, wyrwać go z letargu. Pokazać świat, jaki naprawdę istnieje. Jednak, aby go zobaczyć, trzeba wyzbyć się własnych przyzwyczajeń i mechanizmów obronnych. Film o poszukiwaniu siebie, mrocznej seksualności, samotności i śmierci. Film otrzymał wiele nominacji do prestiżowych nagród na międzynarodowych festiwalach. Był pokazywany w konkursie w Cannes, i zgłoszony do nagrody Hollywood World Award. Import/Export to przykry i okrutny film. Może nawet bezlitosny. Ale bez wątpienia mistrzowski! Reżyser przygląda się zrozpaczonym, szamocącym się bohaterom to spojrzenie nie dziwi, bo jest właściwe całej pracy Siedla. A jednak nie jest ono ani epatowaniem, ani zabawą ludzką nędzą. Sięga o wiele głębiej, chce przekazać o wiele więcej. Rozpacz jest dominantą tego wybitnego filmu. – Russell Edwards, Variety Olga (Ekateryna Rak) codziennie bladym świtem wychodzi z brzydkiego, pozbawionego prądu mrówkowca żeby – przedzierając się przez śnieżne zaspy, fabryczne śmietniki i kolejowe tory – dotrzeć do szpitala, w którym pracuje. Jest pielęgniarką, mieszka na Ukrainie, mieszkanie dzieli z matką i kilkuletnią córką. Kiedy po raz kolejny odbiera śmiesznie małą pensję, coś w niej pęka. Zaczyna starać się o wyjazd na zachód, przez chwilę próbuje sił w internetowym peep-show, gdzie na polecenie mężczyzn z innej półkuli wypina pośladki do kamery. Wreszcie udaje jej się wyjechać do Austrii, gdzie najpierw sprząta w jednym z mieszczańskich domów z równo przyciętym trawnikiem, a później zostaje salową w hospicjum. Pozujący na macho Paul (Paul Hofmann) mieszka na robotniczym austriackim osiedlu. Należy do tej części społeczeństwa, której się nie powiodło. Poniża go ojczym, upokarza pracodawca, wreszcie – rzuca dziewczyna. Zdesperowany, wraz z ojczymem Michaelem (Michael Thomas) rusza na wschód, żeby sprzedawać tam automaty do gry, które w “lepszym”, austriackim świecie zostały wycofane z użytku. W betonowym, gigantycznym bloku – podobnym do tego, w którym mieszka Olga – sprowokowany przez Michaela przechodzi próbę odwagi (trafia do meliny gangu handlującego kobietami). W motelu jest milczącym świadkiem seksualnych zabaw ojczyma z prostytutką. Kiedy z zamkniętymi oczami, nieobecny tańczy samotnie w barze, wydaje się, że na chwilę wymknął się temu zepsuciu świata, które na wschodzie i zachodzie może być takie samo.

Wings Of Desire (1987).rmvb

obsada: Bruno Ganz, Solveig Dommartin, Otto Sander re ...

obsada: Bruno Ganz, Solveig Dommartin, Otto Sander reżyseria: Wim Wenders, scenariusz: Wim Wenders, zdjęcia: Henri Alekan, muzyka: Jurgen Knieper szczegóły: dramat, Niemcy, Francja, 1987, 122 min Dwa anioły trafiają na Ziemię i korzystając ze swej niematerialności wtapiają się w tłum berlińczyków. Odwiedzają czytelnię, wytwórnię filmową, cyrki. To właśnie tutaj jeden z nich zakochuje się w pięknej artystce i zaczyna marzyć o zrzuceniu skrzydeł. "Choćbym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący." 1 Kor 13, 1 Tak… Miłość! Pisano o niej wiersze, dramaty, powieści. Miłość jest obecna we wszystkich możliwych gatunkach literackich, filmowych, muzycznych, malarskich. W całej szeroko pojętej sztuce. Temat wdzięczny, chwytliwy tak popularny i częsty aczkolwiek niewyczerpany. Pod szyldem miłości, ale bardziej rodem z podrzędnych zamtuzów, kariery robią gwiazdki jednego sezonu, nikczemnie wycierając i upadlając w imię zysku prawdopodobnie najważniejsze z uczuć, do jakich zdolny jest człowiek. Co prawda diamentu nie można zarysować, jednakże takie niegodziwe występki mogą skutecznie przysłonić jego blask grubą warstwą kurzu. W takich wypadkach należy go jak najprędzej oczyścić i moim zdaniem świetnie do tego celu nadaje się film Wima Wendersa "Niebo nad Berlinem". Sama fabuła dotyczy losów dwóch Aniołów, a od pewnego momentu zwłaszcza jednego z nich imieniem Damiel (w tej roli Bruno Ganz). Niosą oni pomoc ludziom zamieszkującym powojenny Berlin. Obserwują mieszkańców, słyszą ich rozmowy, wnikają w ich myśli, pozostając przy tym niewidzialnymi. Aniołowie są nieśmiertelni, czynią dobro, bardzo kochając swoich podopiecznych. Jednakże świat z ich perspektywy jest widziany w odcieniach szarości (co również oddaje kamera). Ludzie natomiast widzą kolory. Jest to silnie zarysowana metafora oparta na sferze emocji, która stanowi przyczynek do postawienia sobie szeregu egzystencjalnych pytań. Aniołowie jako istoty wyższe opiekują się mniej doskonałymi ludźmi, jednakże niejednokrotnie pragną być zdolni do ludzkich emocji i namiętności (kolor). To stanowi właśnie motyw przewodni filmu. Reszta to mozaika losów, myśli berlińczyków, stosy problemów, dylematów, które widz dostrzega, ponieważ w głównej mierze narracja prowadzona jest z „anielskiej” perspektywy. Taka dawka „życia” innych ludzi nie jest łatwa do przyjęcia, nie każdy to wytrzyma, bo choć daje do myślenia, może się wydać nużące.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin