Ruiny zamku w Janowcu

Zamek w Janowcu – renesansowy zamek budowany w latach 1508 - 1526 na wysokiej skarpie wiślanej w Janowcu, gminie w powiecie puławskim.
Budowę zamku w 1508 r. rozpoczął Mikołaj Firlej, późniejszy starosta kazimierski, budowę kontynuował jego syn wojewoda ruski Piotr. Był to późnogotycko-renesansowy zamek obronny, ufortyfikowany przez basteje wysunięte przed linię murów, miał możliwość prowadzenia ostrzału wzdłuż obwarowań. W latach 1565–1585 miała miejsce przebudowa zamku, w stylu późnorenesansowo-manierystycznym, którą kierował architekt Santi Gucci. Na początku XVII wieku. Po przejęciu zamku przez rodzinę Tarłów rozbudowano część mieszkalną i dobudowano wieże zachodnią i wschodnią.
W roku 1606 na zamku miało miejsce pojednanie króla Zygmunta III z dowódcą rokoszu Mikołajem Zebrzydowskim.
W dniu 7 lutego 1656 r. zamek został ograbiony i spalony podczas najazdu Szwedów pod dowództwem Karola Gustawa. Następnie odbudowany i rozbudowany w stylu barokowym przez rodzinę Lubomirskich (do pierwszej połowy XVIII wieku). Odbudową kierował Tylman z Gameren. W 1783 r. Jerzy Marcin Lubomirski przegrał zamek w karty, nowym właścicielem został Mikołaj Piaskowski. Jednak ani on, ani kolejni właściciele (np. Osławscy) nie byli w stanie utrzymać zamku. Sprzedali całe wyposażenie (nawet marmury zostały zdjęte ze ścian), zamek został opuszczony i popadł w ruinę.
W 1931 r. został kupiony przez warszawiaka Leona Kozłowskiego. Wyremontował tylko dwa pomieszczenia w baszcie, ale co ważniejsze, powstrzymał wandali. Po jego śmierci zamek i jego prywatne zbiory zostały przekazane państwu. Od 1975 r. mieści się w zamku oddział Muzeum Nadwiślańskiego, zamek jest stopniowo remontowany.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder