Reżyseria: Jerzy Hoffman
Scenariusz: Jerzy Hoffman, Jan Purzycki
Zdjęcia: Jerzy Gościk
Muzyka: Andrzej Korzyński
Obsada aktorska: Sharon Brauner (Ruth), Anna Dymna (Rachel, ciotka Ruth), Gunter Lamprecht (hauptman Kurt Kleinschmidt, komendant miasta), Mathieu Carriere (oberstumfuhrer Walter Knoch), Ryszarda Hanin (siostra Teresa, przełożona klasztoru), Alicja Jachiewicz (żona Macha), Emilia Krakowska (żona chłopa Pietrka), Barbara Ludwiżanka (stara Żydówka w areszcie), Halina Łabonarska (żona Kleinschmidta), Magda Teresa Wójcik (gospodyni), Włodzimierz Boruński (dziadek Ruth), Piotr Fronczewski (niemiecki urzędnik w klasztorze), Janusz Gajos (kierowca), Wojciech Maciuszonek, Włodzimierz Nowak (Kramer, podwładny Kleinschmidta), Marian Opania (fotograf Mach), Bruno O'Ya (chłop Pietrek), Michał Szwejlich (stary Żyd w areszcie), Leszek Teleszyński (aptekarz, współpracownik partyzantów), Jerzy Trela (kolejarz Ochalski), Edward Żentara (Rudi, adiutant Knocha), Tomek Elsner (Antek), Walentyna Hoffman (matka Ruth), Anna Grzeszczak, Elżbieta Jagielska, Ernestyna Winnicka (Żydówka z getta), Wiesław Adamowski, Władysław Barański, Włodzimierz Bednarski (partyzant), Wolf Brauner, Edward Bukowian-Bryła, Mariusz Gorczyński (przewodnik wyprowadzający Rachelę z getta), Marian Harasimowicz, Józef Kalita (żandarm prowadzący chłopa Pietrka), Marek Kępiński (bojownik żydowski w getcie), Jerzy Kozłowski, Maciej Kozłowski, Tadeusz Kożusznik, Marian Krawczyk, Leonard Księżak, Wojciech Machnicki (żołnierz przekazujący broń bojownikom żydowskim), Zygmunt Marczewski, Aleksander (Olek) Mincer (bojownik żydowski w getcie), Leszek Piskorowski, Bogusław Sochnacki (żandarm na stacji),Wybuch wojny zniszczył szczęśliwe dzieciństwo Ruth. Zostaje wraz z matką zamknięta w żydowskiej dzielnicy. Kiedy Niemcy zaczynają wywozić Żydów, matka Ruth nie łudzi się co do dalszego losu. Każe córce wyskoczyć z transportu i iść do krewnych do Warszawy. Początkowo dziewczynka nie rozumie, dlaczego matka ją opuściła, potem, kiedy słyszy strzały z kierunku, w którym pojechały ciężarówki, domyśla się prawdy. Ukryta za krzakiem widzi śmierć starego Żyda, po odejściu niemieckiego żołnierza bierze z torby starca chleb, ciepły sweter i tak wyekwipowana wyrusza do Warszawy. Błądzącym dzieckiem zajmuje się spotkany wieśniak, jednak jego żona, przerażona groźbą kary za ukrywanie Żydów i znęcona wizją nagrody za ich wydanie, sprowadza do domu policję. Ruth i chłopa osadzają w piwnicy, gdzie mają czekać na śmierć. Chłopu udaje się zrobić otwór w pokryciu loszku, jest on jednak zbyt wąski, aby mógł się przedostać przezeń dorosły mężczyzna. Ruth nie chce opuścić opiekuna, ten jednak zmusza ją, żeby uciekła sama. Głodna, stroniąca teraz od ludzkich siedzib dziewczynka żywi się wyjadanymi z koryta świń pomyjami. Od dzieci na kartoflisku dowiaduje się o likwidacji warszawskiego getta, zmierza jednak do Warszawy, gdzie jeszcze ma kogoś bliskiego.