Reżyseria: Jerzy Domaradzki
Scenariusz: Władysław Terlecki, Jerzy Domaradzki
Zdjęcia: Ryszard Lenczewski
Muzyka: Andrzej Korzyński
Obsada aktorska: Wojciech Alaborski (Paweł), Izabella Teleżyńska (Zofia, matka Pawła), Krystyna Janda (Anna, żona Pawła), Anna Chodakowska (Dorota), Ignacy Machowski (Kazimierz Różański, wuj Pawła), Andrzej Seweryn (ksiądz), Włodzimierz Musiał (Gawroński. rządca w majątku Pawła), Wirgiliusz Gryń (Lipkowski, ojciec Anny), Piotr Fronczewski (Rzepecki), Emilian Kamiński (Franek), Krystyna Karkowska (Lipkowska, matka Anny), Inez Fichna, Monika Alwasiak (Helenka, siostra Anny), Hanna Pląskowska, Andrzej Pściuk, Leszek Benke, Piotr Krasicki, Piotr Brzeziński
Dramatyczna opowieść o człowieku targanym namiętnościami, rozgrywająca się na terenie Wielkopolski w ciągu kilku miesięcy poprzedzających wybuch I wojny światowej. Po kilku latach studiów w Szwajcarii wraca do swego majątku w Wielkopolsce Paweł Sarnawski. Spotkanie i rozmowy z matką i wujem, wizyty u narzeczonej wypełniają pierwsze dni. Paweł jest człowiekiem pełnym energii i planów na przyszłość, zdobytą wiedzę pragnie wykorzystać dla unowocześnienia podupadłego gospodarstwa. Stanowczo przeciwstawia się sprzedaży majątku. Za poręczeniem przyszłego teścia uzyskuje pożyczki z Kasy Mianowskiego, Sprowadza nawozy sztuczne, zamawia nowoczesne maszyny rolnicze z fabryki Cegielskiego, planuje budowę domu ludowego. Nie zaniedbuje także obowiązków patriotycznych. Udaje mu się zorganizować grupę młodych chłopów. Na spotkaniach czyta im poezje pobudzające uczucia patriotyczne, ale także uczy ich strzelać. Majątek Sarnawskiego znajduje się blisko granicy, planowane jest przerzucenie wyszkolonych ludzi do formujących się w Galicji Legionów. Narzeczona - Anna Lipkowska rozumie i podziwia ukochanego. To założone według pozytywistycznych wzorów życie zakłóca przypadkowe zbliżenie z jedną z kobiet, pracujących w gospodarstwie Pawła. Z początku wydaje mu się ono bez znaczenia, ale ponownie prosząc rządcę o ułatwienie kontaktu stanowczo zaznacza, że ma to być ta sama dziewczyna (Dorota). Żeni się z Anną, są szczęśliwi, wszystko układa się pomyślnie. Ale po pewnym czasie wraca myślą do tamtej dziewczyny, spotkania z Dorotą stają się koniecznością. Zbliżenia z nią przeżywa bardzo gwałtownie. Uświadamia sobie, że namiętność, która nim zawładnęła jest silniejsza i niezależna od jego woli. To, co przedtem było ważne, co go cieszyło, teraz nie ma znaczenia. Paweł machinalnie odpowiada na pytania rządcy, nie stawia się na spotkania z chłopami, lekceważy konspiracyjne zadania. Żona głęboko przeżywa rozdźwięk jaki między nimi nastąpił. Paweł rozdrażniony pytaniami o przyczynę, wyznaje Annie, że jej nienawidzi.