Reżyseria: Jan Batory
Scenariusz: Krystyna Berwińska
Zdjęcia: Bogusław Lambach
Muzyka: Fryderyk Chopin, Piotr Figiel
Obsada aktorska: Małgorzata Snopkiewicz (Ewa), Joanna Szczepkowska (Zosia), Mirosław Konarowski (Andrzej), Wojciech Wysocki (Grzegorz), Tadeusz Kaźmierski (profesor "Tata", ojciec Zosi), Zbigniew Zapasiewicz (profesor przeprowadzający operację Ewy), Zygmunt Maciejewski (ojciec Andrzeja), Anna Parzonka (Małgosia, przyrodnia siostra Andrzeja), Zofia Czerwińska (pielęgniarka), Maria Nowotarska (ciotka Ewy), Barbara Sołtysik (chora), Krzysztof Kalczyński (Jurek, student medycyny, przyjaciel Zosi), Anna Wesołowska (gospodyni Andrzeja i Grzegorza), Jerzy Molga (mąż chorej), Juliusz Lubicz-Lisowski (słuchacz na Festiwalu Chopinowskim), Borys Marynowski (student słuchający koncertu Andrzeja), Anita Kępczyńska, Hanna Mieszczankowska, Krzysztof Grabowski, Krzysztof Słowiński (Krzysztof, szef zespołu jazzowego), Jan Orsza-Łukaszewicz (pasażer w pociągu; nie występuje w czołówce)
Młodzi pianiści przygotowują się do konkursu chopinowskiego. Wśród kandydatów są dwaj przyjaciele - Andrzej i Grzegorz oraz Zofia, córka profesora opiekującego się młodymi artystami. Największe szansę mają Andrzej i Grzegorz. Ich rywalizacja poszerza się o jeszcze jedno pole, gdy Andrzej zakochuje się w dziewczynie Grzegorza - Ewie, studentce architektury. Okazuje się, że Ewa jest ciężko chora - podejrzenie nowotworu w głowie - konieczna jest szybka operacja. Dziewczyna jest załamana, nie ma nikogo - prócz Grzegorza - kto mógłby jej pomóc, ale chłopak pochłonięty pracą coraz mniej czasu poświęca ukochanej. Ewa nie mówi mu nic o swej chorobie - nie chce obarczać go sobą, ani przeszkadzać w zdobywaniu kariery. Pomimo łączącego ich uczucia i planów małżeńskich - zrywa z Grzegorzem. W tajemnicy poddaje się operacji. O tym wszystkim dowiaduje się Andrzej. Nie zostawia jej samej. Troskliwie opiekuje się Ewą w czasie pobytu w szpitalu i po powrocie do domu. Aby zapewnić chorej odpowiednie warunki rekonwalescencji podejmuje pracę zarobkową, grając w nocnym lokalu. To przesądza o jego przygotowaniu do konkursu. Nie zmienia swej decyzji nawet wtedy, gdy profesor, zirytowany brakiem postępów, zrzeka się dalszej opieki nad nim. Zosia, kochając ciągle Andrzeja, chociaż bez wzajemności - wierzy w jego talent i robi wszystko, aby umożliwić mu jeszcze start w Konkursie. Potajemnie załatwia sanatorium dla swej rywalki, aby tylko odciążyć przemęczonego chłopca. Wszystko na próżno - Ewa wysiada z pociągu i wraca do domu. Andrzej wywozi ją na wieś, do swego rodzinnego domu - ale i to nie zmienia samopoczucia Ewy, nie wierzącej w możliwość wyzdrowienia. Po szoku, jaki przeżyła ratując od samobójstwa nieuleczalnie chorą przybraną siostrę Andrzeja, ona również próbuje odebrać sobie życie. W porę przybywa jednak Andrzej.