krzyżowcy

Autor w tej ksiażce stara sie ukazać czasy w których rozgrywała sie walka pomiędzy islamem i chrześcijaństwem ze szczególnym uwzględnieniem Zakonu Światyni i krótkimi opisami pozostałych zakonów. W swoich opisach powołuje się na prace innych badaczy średniowiecza, chwilami z nimi polemizując. Opisuje czasy panowania sułtana Bajbarsa i Kalawura, przedstawia motywacje pierwszej kolonizacji i życie codzienne w Outremer. Obrazowo ukazuje koniec Królestwa i poświecenie templariuszy w czasie oblężenia Akki. Przedstawia również tragiczny koniec zakonu templariuszy. Na ostatnich stronach snuje przypuszczenia dotyczące tajemnic templariuszy, Świętego Graala, skarbu wspomina przy tym o zamkach w Montsegur i Gisors, ekspedycji na pustynie Gobi oraz masakrze dokonanej przez batalion SS na ludności wioski Oradour-sur-Glane , którą to łączono z miejscem ukrycia skarbu albo chociażby z miejscem ukrycia wsakzówek mających do niego doprowadzić.
Treść książki wzbogacają zamieszczone w niej liczne ryciny zaczerpnięte z archiwum w Oropie a pochodzące z 1711 r.
Jest to książka, która w dostępny, czytelny i treściwy sposób opisuje czasy, w których toczyła się walka między dwoma dominującymi religiami, przybliżająca nam je i pozostawiająca po przeczytaniu chęć dalszego zapoznawania się z tymi ciekawymi czasami mimo, że chwilami okrutnymi.

autor recenzji: Barbara Hetke "Iga"

Książka przedstawia dzieje zakonu krzyżackiego od momentu jego powstania z Ziemi Świętej w 1190 roku jako wspólnoty powołanej do opieki nad chorymi, kalekami, pielgrzymami, aż do czasów po pierwszej wojnie światowej, kiedy to przekształcił się w zakon duchowny, istniejący po dziś dzień.
Autor omawia dokładnie etapy podbojów dokonanych przez zakon, przedstawia jego Regułę, strukturę organizacyjną i społeczną, specyficzne warunki panujące w poszczególnych rejonach, stosunki z sąsiadującymi państwami (np. z Polską) i stosunek do narodów sobie podporządkowanych (np. Prusów, Litwinów, Łotyszów). Książka zawiera wiele informacji na temat zmian, jakie na przestrzeni wieków zachodziły w samym zakonie, oraz w sposobie postrzegania go przez inne kraje Europy.

Polscy Krzyżowcy" to książka dla czytelników chcących poznać mało znane, choć bardzo ważne dzieje z historii naszego kraju. Opisane w zarysie polskie wyprawy, prowadzone pod hasłami typowymi w dobie średniowiecza, ukazują nieco odmienną tematykę z zakresu chrześcijańskich krucjat. Szczególnie dotyczy to polskich krzyżowców udających się do Ziemi Świętej, która w oczach współczesnych uważana była za jedyny kierunek propagowany przez papieży i wędrownych kaznodziejów. Tymczasem prócz krucjat lewatyńskich, olbrzymia ilość feudałów europejskich wyruszała w rejon basenu Morza Bałtyckiego. Polscy władcy i rycerze walcząc z "północnymi Saracenami", wypełniali podobne zobowiązania, otrzymując w zamian nagrody niczym krzyżowcy w Lewancie. Książka ta jest dowodem na to, iż na ziemiach polskich idea krucjat przez kilkaset lat budziła spore zainteresowanie. Niezwykły klimat realizacji kolejnych wypraw oddają liczne fragmenty średniowiecznych kronik.