dziedzic2.pdf

biblest / Rozważania o Proroctwie dotyczącym dziedzictwa / dziedzic2.pdf

Download: dziedzic2.pdf

Pobierz

0,52 MB

Rozważanie o Proroctwie dotyczącym dziedzictwa - część 2

Dwa proste spostrzeżenia dotyczą zwykłego, tzn. ludzkiego dziedzictwa.
Pierwsze, że na dziedzictwo nie można sobie zapracować, drugie dotyczące dość częstych w świecie zdarzeń jego przejęcia, czy chociażby tylko nieuznawania.

Zdarzenia te mają miejsce, jednak wiedza o nich nie wychodzi na ogół poza grono osób bezpośrednio sprawą zainteresowanych.

Spostrzeżenia te dotyczą również dziedzictwa Niebiańskiego, tyle, że przechwycenia tego dziedzictwa nie można sfinalizować, dziedzictwa nie można ostatecznie zagarnąć, chociaż powszechne są przypadki jego nieuznawania. Gdy mówimy o dziedzictwie pochodzącym od BOGA Jedynego, prawdą jest jeszcze to, że dziedzictwa otrzymanego od Pana JEZUSA nie można utracić.

Poruszaliśmy ten temat w poprzednim Rozdziale. Nasze rozważania dotyczą wyłącznie dziedzictwa pochodzącego od BOGA Jedynego. Źródłem informacji o nim jest Pismo Święte, podstawą jego realizacji w życiu dziecka BOGA jest sprawiedliwość BOGA wynikająca z Jego Miłości (Księga Rodzaju 15:4-6; 15:8-10,17), a gwarantem jego nieprzemijalności jest BÓG (Księga
Rodzaju 15:18).

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

biblest

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

dziedzic1.pdf

Rozważanie o Proroctwie dotyczącym dziedzictwa - część 1 Poniższe rozważania są oparte na tym, co Pan JEZUS Chrystus dał mi zauważyć w Piśmie Świętym. Objawienie dane Jego zgromadzeniu wybranych jest pełniejsze i jako bracia, i siostry dzielimy się nim wzajemnie1 (1 List do Tymoteusza 3:15). Moje rozważania są więc tylko fragmentem tego co bracia i siostry odbierają z objawienia (Spisanego) Słowa BOGA. Zatem z zasadniczego powodu, poniższe rozważania na temat Proroctw nie są ostateczne i ktoś może mieć lepsze ich poznanie i zrozumienie. Stwierdzenie to jest oczywiste, a samo myślenie, że mogłoby być inaczej jest przejawem ignorancji, jednak pragnę zwrócić na nie uwagę. O ile będzie to istotne, to wszystkie uchybienia w poniższym tekście pozwoli wykryć Duch Święty na podstawie Pisma Świętego, każdemu Jego dziecku. Za zwrócenie na nie uwagi bardzo dziękuję. Każdą uwagę rozważę przed Panem JEZUSEM Chrystusem. Ostateczne Proroctwo jest bowiem zawarte wyłącznie w Piśmie Świętym. Sprawa ta wymaga podkreślenia, gdyż niektórzy stawiając swoje zrozumienie Proroctwa jako ostateczne, umiejscowili je na równi z samym Proroctwem, czyniąc niemalże (albo dosłownie) nowym proroctwem. Pismo Święte przestrzega, aby nic nie dodawać do Słów Proroctwa Księgi Objawienia JEZUSA Chrystusa (nazywanej powszechnie Objawieniem Jana), ani z niej nie odejmować (Księga Objawienia Jana 22:18-19).

dziedzic3.pdf

Rozważanie o Proroctwie dotyczącym dziedzictwa - część 3 Imię Habakkuk חבקּוּק (CHABHAQQUQ) oznacza ‘objęcie’82. BÓG Jedyny obejmuje ochroną swoje dziecko, zapewniając mu miejsce w owczarni. Sam stoi u wejścia do niej będąc jej drzwiami83 (Ewangelia Jana 10:7): „Rzekł im tedy zasię Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, iżem ja jest drzwiami owiec.” (Ewangelia Jana 10:7). Pan JEZUS jest bramą do owczarni, przejściem do niej, dla każdej owcy z osobna. Tam gdzie jest Pasterz tam jest i Jego owca. On Sam jest mieszkaniem dla owiec, owczarnią prawdziwą (Ewangelia Jana 6:56). Tam gdzie jest owca, tam jest też jej Pasterz (Ewangelia Jana 14:16,18). W Księdze Habakkuka opisane są zamierzenia tego, który planuje zlikwidować owce BOGA (Księga Habakkuka 3:17), które poznały, że istnieją i trwają tylko dzięki BOGU Jedynemu. Plany antychrysta (rozważane powyżej w Rozdziałach 3.1-2) zostały opisane w Księdze Habakkuka jedynie po to, aby wybrany wiedział, jaka jest podstawa odstępstwa od Słowa BOGA (Księga Habakkuka 1:7,16) i jej konsekwencje.

dziedzic4_1.pdf

Rozważanie o Proroctwie dotyczącym dziedzictwa - część 4 Rozdział 4. Izrael w otoczeniu narodów. Kilka zdarzeń z ostatnich lat i tysiącleci Stało się to, czego nie spodziewały się narody, a czego oczekiwał Izrael: „Przetoż ja na Pana patrzyć będę, oczekiwać będę Boga zbawienia mego; Bóg mój wysłucha mię. Nie wesel się ze mnie, nieprzyjaciółko moja! jeźlim upadła, powstanę; jeźli siedzę w ciemnościach, Pan jest światłością moją. Gniew Pański poniosę: bom przeciwko niemu zgrzeszył, aż się wżdy zastawi o sprawę moję, a wykona sąd mój: wywiedzie mię na światło, ujrzę sprawiedliwość jego. Ujrzy to nieprzyjaciółka moja, a wstyd okryje tę, która do mnie mówi: Gdzież jest Pan, Bóg twój? Oczy moje na nią patrzyć będą, gdy jako błoto na ulicach podeptana będzie. Dnia onego, którego pobudowane będą parkany twoje, dnia onego, mówię, daleko się wyrok rozejdzie.” (Księga Micheasza 7:7-11).

Dzienniczek Ucznia rozdział 13.pdf

Dzienniczek Ucznia rozdział trzynasty Z wielkim uporem, staram się wyjaśniać podstawowe pojęcia, względnie znaczenie pewnych słów. Bowiem często mówimy o czymś, o czym mamy blade pojęcie; albo dokładnie nie wiemy, co się kryje pod danym słowem. Wpadła mi w ręce książka, nosząca tytuł „Sprawiedliwość Boga”, w której autor, podpierając się licznymi cytatami (KJV), dowodzi, że jesteśmy sprawiedliwymi przed Bogiem. Rozwija to w 10 rozdziałach, a w 11-tym, zaczyna snuć dywagacje w kwestii grzeszności uczniów Pana i daje dobre rady, jak sobie radzić z grzechem. Można więc również pisać książki na tematy zakryte przed autorem. Słuchałem kazania o bliskości pochwycenia, w którym użyto wersetu: Nie każdy, kto mi mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; ale ten, kto czyni wolę mojego Ojca, który jest w niebiosach. Wielu mi powie w owym dniu: Panie, Panie, czy nie w Twoim Imieniu prorokowaliśmy, nie w Twoim Imieniu wyrzuciliśmy demony i nie czyniliśmy wielu cudów w Twym Imieniu? A wtedy im wyznam: Nigdy was nie poznałem; odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie / niesprawiedliwość. (Mateusz 7,21-23; NBG). Lecz mówiący skoncentrował się na zagrożeniu, nie rozwijając zdania: ...odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie / niesprawiedliwość. A to przecież zdanie kluczowe! Należało więc, zapytać słuchających: A czy wy jesteście prawi? Czy czynicie wyłącznie sprawiedliwość? Niech to każdy rozważy w swoim sercu, bowiem nie życzę nikomu, by usłyszał te słowa z ust Jezusa. Lecz aby dać odpowiedź, wpierw należy rozważyć pojęcia podstawowe. Co to jest prawość, bezprawie, sprawiedliwość i niesprawiedliwość; co nazywamy grzechem? Zacznę od tego ostatniego, na początku bardzo ogólnie. Grzech jest zlekceważeniem / naruszeniem / przestępstwem wobec Słowa Boga (a więc samego Boga - Stwórcy), podanego człowiekowi bezpośrednio, przez proroka, albo też w formie Prawa.

Dzienniczek Ucznia rozdział 15.pdf

Skrucha, skrucha przed Bogiem – podstawa nawrócenia oraz powód, który poprzedza każdą łaskę. Jak to jest z ową skruchą? Czy człowiek nawrócony do Boga został skruszony do końca? Otóż, nie. Skrucha to niewątpliwie proces tworzenia nowego człowieka, od powrotu do Boga – po wejście do odpocznienia. Często ubolewamy nad faktem, że wielu braci i sióstr tuła się „po pustyni”, miotana wichrami różnych nauk. Ubolewamy także nad tym, że tak niewielu z nich przechodzi „duchowy Jordan” i wchodzi do „duchowego Kanaanu”, a więc do sfery odpocznienia. Bo dopiero przy drugim rozstąpieniu się Wody – symbolu Słowa, Prawda wyzwala z grzechu. Choć powszechne jest przekonanie, że wyzwolenie od grzechu nie następuje na tym świecie. Jakie są tego przyczyny? – pytamy Pana i siebie. Skrucha! Czy raczej… Brak skruchy. Nie uznawanie bankructwa człowieka nawet w prawach tworzonych przez nas samych. List do Laodyceńczyków określa i opisuje nasze czasy. Pochylmy się nad tym fragmentem Objawienia: A aniołowi zgromadzenia wybranych Laodyceńczyków napisz: To mówi Amen (z hebr.: Godzien wiary), świadek wierny i prawdomówny, władza władzy ustanowionej przez Boga. Znam twoje czyny, że nie jesteś ani chłodny, ani gorący; obyś był chłodny lub gorący. A ponieważ jesteś letni - a więc ani gorący, ani chłodny – zamierzam (także: zwlekam aby) cię zwymiotować z moich ust (tłumaczenie równoległe: zamierzam cię wyrzucić od mych ust). Gdyż mówisz: Jestem bogaty, wzbogaciłem się i nie mam potrzeby niczego. A nie wiesz, że jesteś nieszczęśliwy (także: znoszący cierpienia), wzbudzający litość, ubogi, ślepy i nagi. Radzę ci, byś się wzbogacił; nabądź u mnie złotą ozdobę, która jest wypalona pośród ognia. I białe szaty, byś się odział, oraz by nie została ukazana hańba twojej nagości. Nadto by twoje oczy były namaszczone maścią poprawiającą wzrok, abyś widział. Ja, ilukolwiek pokocham, tych poprawiam i uczę (także: wychowuję, ćwiczę; karcę). Ubiegaj się więc, gorliwie oraz skrusz się (także: zmień myślenie; Objawienie 3,14-19; NBG).

Dzienniczek Ucznia rozdział 17.pdf

A w ostatnich dniach zdarzy się, mówi Bóg, że wyleję z mojego Ducha na wszelkie ciało wewnętrzne, zatem wasi synowie i wasze córki będą prorokować, wasi młodzieńcy ujrzą wizje, a wasi starsi śnić będą snami. (Dokonania apostołów 3,17; NBG) Oto właśnie ostatnie dni! W tych dniach pojawią się zatem proroctwa, wizje, a starsi śnić będą snami. Sny… Z tymi snami jest jednak śliska sprawa. Bowiem bracia i siostry mogą mieć sny od Pana, z samych siebie oraz sny demoniczne. Zatem należy je badać, czy aby są od Boga. Ale są podziały darów, zaś Duch ten sam; oraz różne są podziały służb, ale Pan ten sam. Są też podziały czynów, ale ten sam Bóg, który działa wszystko we wszystkim. A każdemu dawane jest objawienie Ducha, stosownie do współkorzyści. Bowiem jednemu dawane jest przez Ducha słowo mądrości; a drugiemu - w zgodzie z tym samym Duchem - słowo wyższego poznania. Jednemu ufność w tym samym Duchu, a innemu dary uzdrawiań w tym Duchu. Jednemu czyny mocy, drugiemu prorokowanie, a innemu rozróżnianie duchów; zaś jeszcze innemu rodzaj języków, a drugiemu tłumaczenie języków. A to wszystko wykonuje jeden i ten sam Duch, który odrębnie każdemu rozdziela, jak sobie życzy (1 Koryntian 12, 4-11; NBG). Umiłowani, nie wierzcie każdemu duchowi, ale badajcie duchy, czy duch jest z Boga; bowiem wielu fałszywych proroków wyszło na świat (1 Jana 4,1; NBG).

Dzienniczek Ucznia rozdział 16.pdf

Nowa Biblia Gdańska zeszła już z maszyn drukarskich i po oprawie natychmiast będzie dostępna. Pewnie pojawią się też pytania na temat tłumaczenia. Wszystkim więc adwersarzom powtórzę jeszcze raz: Łatwo się zadaje pytania, ale trudniej i żmudniej udzielać odpowiedzi. W szczególnym przypadku Biblii mogą one być wielce złożone. Zresztą, czy ktoś przyjmie zawartą w nich argumentację? Jedynym Nauczycielem jest Pan i to On przekonuje przez Ducha do tego, czy też innego zdania. Człowiek ma funkcję wyłącznie pomocniczą. W „Dzienniczku Ucznia” staram się więc, wiele wyjaśniać i prostować pokrętne ścieżki. Nadto, tak mówiąc szczerze, denerwują mnie „konsumpcyjne”, krótkie i agresywne pytania. Chcesz na nie znać odpowiedź – szukaj, kołataj, pukaj; pytaj Pana. To się podoba Bogu. Lecz w zasadniczych kwestiach postaram się nie lenić. W tych, o których dotychczas nie pisałem. Właśnie dostałem od brata Grzesia e-mail na temat wersetu Mateusza 15,24. Cytuje mi tłumaczenia z innych przekładów, polskich i zagranicznych, i pyta: A czemu w NBG jest inaczej? Znowu podrapałem się w głowę, odsapnąłem i myślę sobie tak: Dziwne pytanie. Bo, po prawdzie; po co robić kolejny przekład na polski, jeśli byłby on identyczny z poprzednimi? Specyfika języka hebrajskiego i greckiego pozwala robić wiele przekładów. Bo zawsze wybieramy jedynie pewną warstwę Pisma (słów). Ja starałem się je tak dobierać, by nie zgubić głównego nurtu Biblii, a jednocześnie wskazywać na sprawy dla naszych czasów najważniejsze. Zaś Grzesiowi odpisałem w ten sposób: Przytoczony werset ma następujące tłumaczenia: Lecz On odpowiedział: Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela (BT). A On, odpowiadając, rzekł: Jestem posłany tylko do owiec zaginionych z domu Izraela (BW). A on odpowiadając rzekł: Nie jestem posłany, tylko do owiec, które zginęły z domu Izraelskiego (BG). NBG tłumaczy go następująco: A on odpowiadając, rzekł: Nie jestem wysłany tylko do owiec ginących w domu Israela.

Dzienniczek Ucznia rozdział 14.pdf

Wielu ludzi mówi o bogu, ale Boga wcale nie znają; zatem czy jest to Bóg prawdziwy; Bóg Abrahama, Izaaka i Jakóba? I wielu mówi o Jezusie, ale Jezusa też nie znają; zatem czy jest to Jezus Pisma? Ale boję się, aby jakoś, tak jak wąż w jego podstępności oszukał Ewę, nie zostały skażone wasze zamiary, z dala od prostoty względem Chrystusa. Gdyż jeśli ktoś przychodzi i ogłasza innego Jezusa, którego myśmy nie ogłaszali; albo bierzecie innego ducha, którego nie otrzymaliście; albo inną ewangelię, której nie przyjęliście łaskawie - znosicie to dobrze (2 Koryntian 11,3-4; NBG). Wielu, w święta zasiada „przy choince” – lecz na co dzień propagują ateizm i to nie raz w skrajnej postaci. Bardzo się ucieszyłem, kiedy w końcu zainstalowano mi programy: „National Geographik” i „Animal Planet”, licząc, że obejrzę ciekawe filmy o odkryciach oraz o życiu zwierząt. Niestety. „National Geographik” do szczętu przesiągł materializmem, więc działa mi na nerwy; zaś dzikość „Animal Planet” przejawia się darwiniźmie. Słowem, w jednym, jak i drugim przypadku, nie jest nam razem „po drodze”. I aż dziw bierze, że ludzie obdarzeni licznymi tytułami, więc na swój sposób rozsądni, mogą opowiedać takie bzdury, bądź wyplatać „różowe, wiklinowe koszyczki”. Lecz wystarczy zadać proste pytania, by z gronostaji, podbitych groźną miną, wylazły parciane szwy. Dla przykładu: Dlaczego nawet przez grube szkło – widać, a przez cieniutką blaszkę – nie widać? Jak to się stało, że po Wielkim Wybuchu, z którego „powstał świat”, na ziemi zgromadziła się tak wielka ilość wody? Skąd ona się wzięła? A wziąć się przecież musiała, aby powstała „prazupa”. Czemu jej nie ma w układzie słonecznym, a gdzie indziej także wydaje się wątpliwa?

Dzienniczek Ucznia rozdział 18.pdf

Kto popełnia grzech, z diabła jest, gdyż diabeł od początku grzeszy. A Syn Boży na to się objawił, aby zniweczyć dzieła diabelskie. (1 Jan. 3:8; Biblia Warszawska) Ten werset, w tłumaczeniu Biblii Warszawskiej, szczególnie mi leżał na sercu. Przede wszystkim jako młodemu uczniowi Pana, ale i później, aż do dokonania przekładu Nowej Biblii Gdańskiej. Bo, jakże to tak! Wiedziałem, że otrzymałem od Boga Wiarę; czytałem, że mi przebaczono; a tu naraz, niemalże prosto z mostu, że jestem, jak napisano, z diabła! Wtedy jeszcze uważałem, że grzeszę, a dokładniej, wciągnęli mnie w te grzechy zborownicy. Kiedy czytałem Biblię, a czytałem ją niemal codziennie, pamiętałem na której stronie znajduje się ten werset i tą kartkę opuszczałem bez czytania. Abym tego w ogóle nie widział! No i, ma się rozumieć, walczyłem z przeróżnymi, ubzduranymi grzechami. Następny szok przeżyłem, kiedy sięgnąłem do manuskryptów, z których wynikało, że diabła w ogóle nie ma! To pojęcie to wymysł ludzki. Jest oczywiście szatan, gr. satan/ satanas (co znaczy: przeciwnik Boga) i demony, ale diabła po prostu nie ma. Skąd się więc wziął? Ano, z gmatwania Biblii. Aby bliżej określić szatana, Pismo podaje jego podstawową cechę – gr. diabolos (co znaczy: ten oszczerczy, oczerniający, niesłusznie obmawiający, oskarżający). Jest to przymiotnik – nie rzeczownik. Kiedy tak popatrzymy na sprawę, otwiera się inny obraz, który – co wiem z własnego doświadczenia – jest zgodny z rzeczywistością. W Nowej Biblii Gdańskiej ten werset brzmi następująco: Kto powoduje grzech (także: czyni grzech) - jest z tego oszczerczego, gdyż ten oszczerczy od początku grzeszy. A Syn Boga po to został objawiony, aby zniszczyć uczynki tego oszczerczego. A to olbrzymia różnica. Jak się ona przejawia w zborach? Ano tak, że głoszenie nauki o sprawiedliwości jest tłumione, spychane na bok, a nawet zakazane. Zaś mówienie, że się nie grzeszy poczytywane jest za bluźnierstwo. Powiada się tak: Nie grzeszył będziesz po śmierci! A to jest kłamstwo. Nigdzie w Piśmie w ten sposób nie pisze. Wprost przeciwnie – Biblia zachęca do wejścia w odpocznienie w Bogu (wieczny szabat), a zatem i bezgrzeszność. Zatem można się zatrwożyć nieposłuszeństwem wtedy, kiedy jest zaniedbana (także: porzucona, zostawiona) obietnica wejścia do Jego odpoczynku; gdy komuś z was się wydaje (także: myśli, uznaje za słuszne; uważa, że ma znaczenie), że jest słabszym (także: przyszedł za późno, pozostał w tyle, cierpi brak). Gdyż i nam zwiastowana jest dobra nowina, tak jak i tamtym. Ale tamtym słowo relacji nie pomogło, bo nie zostało połączone z wiarą tych, którzy usłyszeli. Bowiem wchodzimy do odpoczynku gdy zaufamy, tak jak powiedział: Ponieważ przysiągłem w mojej zapalczywości, że nie wejdą do mojego odpoczynku; a przecież dzieła dokonały się od założenia świata.

Dzienniczek Ucznia rozdział 19.pdf

Zaś Prawo Mojżesza weszło bokiem… (Rzymian 5,20; NBG) Jak to bokiem? Dlaczego bokiem? Tak tłumacząc, „obrażam” judaistów, a rabini gotowi podnieść wielki wrzask. Nadto poważna grupa pastorów oraz rabini mesjanistyczni (stworzono takie pojęcie!). Z tego się trzeba wytłumaczyć! Proszę bardzo. Tym bardziej, że powroty do Prawa Przykazań (Mojżesza) zamiast maleć – stają się wręcz nagminne. W gronie ortodoksyjnych Żydów, tych według cielesnej natury, nie należy używać zwrotu – Stare Przymierze z Izraelem. Bo zaraz ktoś się obruszy i zapyta: Dlaczego – stare? Ponieważ jest i nowe – Nowe Przymierze z Izraelem. Jednak z różnych powodów się tego nie przyjmuje i kwita. No to wpierw porozmawiajmy o Tanach. Tym bardziej, że i Żydzi mają świadomość końca obecnego porządku rzeczy. Zatem zapytam oponentów: - Czy było wolą Boga byśmy znali co jest dobre, a co złe i w myśl tego postępowali? A sam odpowiem cytatem z Pisma: WIEKUISTY, Bóg, przykazał też człowiekowi, mówiąc: Możesz spożywać z każdego drzewa ogrodu; ale z drzewa Poznania Dobrego i Złego - nie będziesz z niego spożywał; bo gdy z niego spożyjesz, wydany śmierci - umrzesz (I Mojżesza 2,16-17; NBG). A przecież Prawo Mojżesza opiera się na tym poznaniu. - Czy Hebel (Abel) spodobał się Bogu z uwagi na uczynki sumienia (rozeznanie dobrego i złego, które miał, jako syn Adama)? O niczym takim nie pisze. Wprost przeciwnie. Abel zabił niewinne zwierzęta, czego tuż po Edenie nie robiono. Na to Bóg zezwolił dopiero po potopie, czyli za ok.1500 lat. A po pewnym czasie stało się, że Kain przyniósł WIEKUISTEMU dar z owoców ziemi; także Hebel przyniósł z pierworodnych swojej trzody oraz z ich tłuszczu. Zaś PAN wejrzał na Hebla oraz na jego dar; ale na Kaina i na jego dar nie wejrzał (I Mojżesza 4,3-5; NBG). Jak to więc jest z tym Ablem? Dlaczego był miłym Bogu? W czym to się przejawiło? I czy Abel nie był owocem początku predestynacji? - Czy Noe, Abraham, Jakób oraz 12 patriarchów przestrzegało Prawa Mojżesza? Ale skądże! Tego Prawa jeszcze nie było! A jednak stali się filarami Izraela. Więc, dlaczego? Co było ich wspólną cechą? Czemu spodobali się Bogu? - Czy przez Prawo Mojżesza możliwe jest zbawienie, owa nadzieja Izraela - a zatem życie wieczne?

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin