dziedzic4_1.pdf

biblest / Rozważania o Proroctwie dotyczącym dziedzictwa / dziedzic4_1.pdf

Download: dziedzic4_1.pdf

Pobierz

335 KB

Rozważanie o Proroctwie dotyczącym dziedzictwa - część 4

Rozdział 4. Izrael w otoczeniu narodów.

Kilka zdarzeń z ostatnich lat i tysiącleci Stało się to, czego nie spodziewały się narody, a czego oczekiwał Izrael:

„Przetoż ja na Pana patrzyć będę, oczekiwać będę Boga zbawienia mego; Bóg
mój wysłucha mię. Nie wesel się ze mnie, nieprzyjaciółko moja! jeźlim upadła,
powstanę; jeźli siedzę w ciemnościach, Pan jest światłością moją.

Gniew Pański poniosę: bom przeciwko niemu zgrzeszył, aż się wżdy zastawi o
sprawę moję, a wykona sąd mój: wywiedzie mię na światło, ujrzę
sprawiedliwość jego.

Ujrzy to nieprzyjaciółka moja, a wstyd okryje tę, która do mnie mówi: Gdzież jest Pan, Bóg twój? Oczy moje na nią patrzyć będą, gdy jako błoto na ulicach podeptana będzie. Dnia onego, którego pobudowane będą parkany twoje, dnia onego, mówię, daleko się wyrok rozejdzie.” (Księga Micheasza 7:7-11).

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

biblest

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

dziedzic4_1.pdf

Rozważanie o Proroctwie dotyczącym dziedzictwa - część 4 Rozdział 4. Izrael w otoczeniu narodów. Kilka zdarzeń z ostatnich lat i tysiącleci Stało się to, czego nie spodziewały się narody, a czego oczekiwał Izrael: „Przetoż ja na Pana patrzyć będę, oczekiwać będę Boga zbawienia mego; Bóg mój wysłucha mię. Nie wesel się ze mnie, nieprzyjaciółko moja! jeźlim upadła, powstanę; jeźli siedzę w ciemnościach, Pan jest światłością moją. Gniew Pański poniosę: bom przeciwko niemu zgrzeszył, aż się wżdy zastawi o sprawę moję, a wykona sąd mój: wywiedzie mię na światło, ujrzę sprawiedliwość jego. Ujrzy to nieprzyjaciółka moja, a wstyd okryje tę, która do mnie mówi: Gdzież jest Pan, Bóg twój? Oczy moje na nią patrzyć będą, gdy jako błoto na ulicach podeptana będzie. Dnia onego, którego pobudowane będą parkany twoje, dnia onego, mówię, daleko się wyrok rozejdzie.” (Księga Micheasza 7:7-11).

dziedzic3.pdf

Rozważanie o Proroctwie dotyczącym dziedzictwa - część 3 Imię Habakkuk חבקּוּק (CHABHAQQUQ) oznacza ‘objęcie’82. BÓG Jedyny obejmuje ochroną swoje dziecko, zapewniając mu miejsce w owczarni. Sam stoi u wejścia do niej będąc jej drzwiami83 (Ewangelia Jana 10:7): „Rzekł im tedy zasię Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, iżem ja jest drzwiami owiec.” (Ewangelia Jana 10:7). Pan JEZUS jest bramą do owczarni, przejściem do niej, dla każdej owcy z osobna. Tam gdzie jest Pasterz tam jest i Jego owca. On Sam jest mieszkaniem dla owiec, owczarnią prawdziwą (Ewangelia Jana 6:56). Tam gdzie jest owca, tam jest też jej Pasterz (Ewangelia Jana 14:16,18). W Księdze Habakkuka opisane są zamierzenia tego, który planuje zlikwidować owce BOGA (Księga Habakkuka 3:17), które poznały, że istnieją i trwają tylko dzięki BOGU Jedynemu. Plany antychrysta (rozważane powyżej w Rozdziałach 3.1-2) zostały opisane w Księdze Habakkuka jedynie po to, aby wybrany wiedział, jaka jest podstawa odstępstwa od Słowa BOGA (Księga Habakkuka 1:7,16) i jej konsekwencje.

dziedzic1.pdf

Rozważanie o Proroctwie dotyczącym dziedzictwa - część 1 Poniższe rozważania są oparte na tym, co Pan JEZUS Chrystus dał mi zauważyć w Piśmie Świętym. Objawienie dane Jego zgromadzeniu wybranych jest pełniejsze i jako bracia, i siostry dzielimy się nim wzajemnie1 (1 List do Tymoteusza 3:15). Moje rozważania są więc tylko fragmentem tego co bracia i siostry odbierają z objawienia (Spisanego) Słowa BOGA. Zatem z zasadniczego powodu, poniższe rozważania na temat Proroctw nie są ostateczne i ktoś może mieć lepsze ich poznanie i zrozumienie. Stwierdzenie to jest oczywiste, a samo myślenie, że mogłoby być inaczej jest przejawem ignorancji, jednak pragnę zwrócić na nie uwagę. O ile będzie to istotne, to wszystkie uchybienia w poniższym tekście pozwoli wykryć Duch Święty na podstawie Pisma Świętego, każdemu Jego dziecku. Za zwrócenie na nie uwagi bardzo dziękuję. Każdą uwagę rozważę przed Panem JEZUSEM Chrystusem. Ostateczne Proroctwo jest bowiem zawarte wyłącznie w Piśmie Świętym. Sprawa ta wymaga podkreślenia, gdyż niektórzy stawiając swoje zrozumienie Proroctwa jako ostateczne, umiejscowili je na równi z samym Proroctwem, czyniąc niemalże (albo dosłownie) nowym proroctwem. Pismo Święte przestrzega, aby nic nie dodawać do Słów Proroctwa Księgi Objawienia JEZUSA Chrystusa (nazywanej powszechnie Objawieniem Jana), ani z niej nie odejmować (Księga Objawienia Jana 22:18-19).

Poza_Murami_Babilonu.pdf

"POZA MURAMI BABILONU" - Władysław Karbowicz Książka przeznaczona jest dla uczniów Pana Jezusa Chrystusa, którzy znają oraz czytają Biblię. Omówiono w niej najważniejsze kwestie dotyczące Dzieła Zbawienia: Prawdę, Sprawiedliwość Boga; poszczególne Przymierza - ze stworzeniem, z Abrahamem oraz Stare i Nowe Przymierze z Izraelem; naukę o sprawiedliwości i predestynacji, wreszcie biblijne proroctwa dotyczące końca Okresu Łaski, czasu wielkiego ucisku, Millennium i Sądu Ostatecznego. Biblijne rozważania uzupełniać. Prawa autorskie nie zastrzeżone, dalsze kopiowanie oraz rozpowszechnianie w internecie dozwolone.

DziejeGrzechu.pdf

Dzieje Grzechu - Władysław Karbowicz Książka przeznaczona jest dla tych osób, które rozpoczęły, lub chcą rozpocząć czytanie Biblii, pragną uporządkować sobie historię biblijną oraz do ewangelizacji. Rozpoczyna się prostymi dowodami na Boże pochodzenia człowieka, po czym omawia chronologicznie Dzieło Zbawienia, poczynając od Dzieła Stworzenia - aż do Królestwa Boga. W przystępnej formie wyjaśniono różnicę pomiędzy przesłaniem Starego Testamentu (i przynależnym mu Prawie Mojżesza), a Nowym Testamentem (i przynależnym mu Prawie Wiary). Książkę kończą tablice chronologiczne dziejów świata, od stworzenia Adama - do misji Pana Jezusa Chrystusa. Całość zdobi mnóstwo rysunków, map i plansz graficznych Prawa autorskie nie zastrzeżone, dalsze kopiowanie oraz rozpowszechnianie w internecie dozwolone.

Dzienniczek Ucznia rozdział 21.pdf

Dzienniczek Ucznia rozdział dwudziesty pierwszy Na rynku ukazała się Nowa Biblia Gdańska, mp3 (audio), wydawnictwa Christ Media. Och! Cóż to za wydanie! Zarówno szata graficzna, muzyka, jak i nagrania są najwyższej próby. Miło się tego słucha. Ale… Że też zawsze musi być jakieś ale… Wydawnictwo, bez uzgodnienia z nami, dość beztrosko, zmieniło hebrajskie brzmienie imion na spolszczone (zamiast Chawy mamy znów Ewę; zamiast Jezusa, syna Nuna, znowu nieszczęsnego Jozuego, itd.) Trudno mi wszystko sprawdzać, ale zauważyłem, że na przykład w Łukaszu 9,23 zmieniono – usunąć swój krzyż - na podnieść (zgodnie z doktryną wielu, denominacyjnych kościołów); choć w Marku 10,21 zostawiono. Prosiłem, aby to poprawiono, np. przez karteczkę erraty. Lecz rozmowy były nerwowe, zaś erratę wydrukowano jedynie na ich stronie internetowej (Link do erraty: http://christmedia.pl/informacje/errata/biblia-audio-mp3/errata-2/ Z tego powodu zmieniliśmy w internecie zapis dotyczący praw autorskich NBG, na bardziej rygorystyczny. A czemu pierwszy był delikatny? Ano dlatego, że miał poinformować współbraci, że my żadnych odpłatności nie chcemy, ale i zabraniamy zmian – dodatków, czy uzupełnień. Nawet do głowy nam nie przyszło, że może dojść do „poprawek” tekstu! A to się okazało za mało. Zatem od teraz pisze tak: Śląskie Towarzystwo Biblijne nie pobiera żadnych opłat za druk, powielanie, kopiowanie, czy inne rozpowszechnianie NBG, w myśl słów Pana Jezusa: Darmo wzięliście - darmo dawajcie (Mateusz 10,8). Jednak w każdym przypadku, gdy działania podejmuje instytucja, lub osoba prywatna i prowadzone są na większą skalę - zastrzega się prawa autorskie dotyczące nienaruszalności tekstu oraz braku jakichkolwiek dodatków, czy uzupełnień Pisma. W każdym, takim przypadku wymagana jest stosowna umowa ze ŚTB. Choć Pan Jezus przecież powiedział: Ale wasza mowa niech będzie: Tak, tak; nie, nie; a co nadto więcej, jest od złego (Mateusz 5, 37; NBG). Ufff! No, cóż…Takie czasy! Pióra są lekkie i żwawe. Choć Biblię „poprawiano” od wieków. Bez przerwy grasowali przeróżni „rewizjoniści”, dokonując rewizji tekstu. Stąd zbiór Textus Receptus stał się niezmiernie ważny; ale też i pomocna Septuaginta.

Dzienniczek Ucznia rozdział 20.pdf

Dzienniczek Ucznia rozdział dwudziesty Czasem przychodzą pytania na które boję się odpowiadać. Bo nie dostałem pełnomocnictw, a odpowiedź może być błędna. Może być również tak, że wnioski, które wyciągnąłem, mają być nauką dla mnie; niekoniecznie muszą być przeznaczone dla drugich. Dar pasterstwa i nauczania także ma określone granice. Zaś struktura Zgromadzenia Wybranych jest płaska, z Panem będącym Głową Ciała. To do Niego należy się zwracać. Ale wy nie bądźcie nazywani nauczycielem mistrzem; bowiem jeden jest wasz Mistrz Chrystus; zaś wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym Ojcem; bowiem jeden jest wasz Ojciec Ten w niebiosach. Więc nie bądźcie nazywani mistrzami, gdyż jeden jest wasz Mistrz - Chrystus (Mateusza 23, 6-10; NBG). Dobrze – można powiedzieć, mieli Izraelici według ciała. Gdy pojawiał się jakiś problem, kierowano pytanie do proroka, a ten, po rozmowie z Bogiem, udzielał wiążącej odpowiedzi. Nie mogło tak pozostać? Otóż, nie. Bo zmieniło się Prawo, zasady i sytuacja. Zostaje zrodzony nowy człowiek. Uczeń Pana Jezusa Chrystusa ma Ducha Świętego w sobie. Został zanurzony w Duchu, bądź jest już napełniony Duchem, więc stał się dla siebie prorokiem. Może się pytać w każdej sprawie i z pewnością otrzyma odpowiedź. Niemniej my często byśmy chcieli, by rozchyliło się Niebo, Pan Jezus wyjrzał zza chmur i powiedział: Marku, Jakóbie, Ewo! W tej sprawie zrób tak, a tak! Wtedy by była pewność. Oczywiście! Ale gdzie byłaby Wiara? Otóż, to! Udzielane nam odpowiedzi musimy przyjąć z Wiary i Ufać. Bowiem w takim porządku żyjemy.

Dzienniczek Ucznia rozdział 19.pdf

Zaś Prawo Mojżesza weszło bokiem… (Rzymian 5,20; NBG) Jak to bokiem? Dlaczego bokiem? Tak tłumacząc, „obrażam” judaistów, a rabini gotowi podnieść wielki wrzask. Nadto poważna grupa pastorów oraz rabini mesjanistyczni (stworzono takie pojęcie!). Z tego się trzeba wytłumaczyć! Proszę bardzo. Tym bardziej, że powroty do Prawa Przykazań (Mojżesza) zamiast maleć – stają się wręcz nagminne. W gronie ortodoksyjnych Żydów, tych według cielesnej natury, nie należy używać zwrotu – Stare Przymierze z Izraelem. Bo zaraz ktoś się obruszy i zapyta: Dlaczego – stare? Ponieważ jest i nowe – Nowe Przymierze z Izraelem. Jednak z różnych powodów się tego nie przyjmuje i kwita. No to wpierw porozmawiajmy o Tanach. Tym bardziej, że i Żydzi mają świadomość końca obecnego porządku rzeczy. Zatem zapytam oponentów: - Czy było wolą Boga byśmy znali co jest dobre, a co złe i w myśl tego postępowali? A sam odpowiem cytatem z Pisma: WIEKUISTY, Bóg, przykazał też człowiekowi, mówiąc: Możesz spożywać z każdego drzewa ogrodu; ale z drzewa Poznania Dobrego i Złego - nie będziesz z niego spożywał; bo gdy z niego spożyjesz, wydany śmierci - umrzesz (I Mojżesza 2,16-17; NBG). A przecież Prawo Mojżesza opiera się na tym poznaniu. - Czy Hebel (Abel) spodobał się Bogu z uwagi na uczynki sumienia (rozeznanie dobrego i złego, które miał, jako syn Adama)? O niczym takim nie pisze. Wprost przeciwnie. Abel zabił niewinne zwierzęta, czego tuż po Edenie nie robiono. Na to Bóg zezwolił dopiero po potopie, czyli za ok.1500 lat. A po pewnym czasie stało się, że Kain przyniósł WIEKUISTEMU dar z owoców ziemi; także Hebel przyniósł z pierworodnych swojej trzody oraz z ich tłuszczu. Zaś PAN wejrzał na Hebla oraz na jego dar; ale na Kaina i na jego dar nie wejrzał (I Mojżesza 4,3-5; NBG). Jak to więc jest z tym Ablem? Dlaczego był miłym Bogu? W czym to się przejawiło? I czy Abel nie był owocem początku predestynacji? - Czy Noe, Abraham, Jakób oraz 12 patriarchów przestrzegało Prawa Mojżesza? Ale skądże! Tego Prawa jeszcze nie było! A jednak stali się filarami Izraela. Więc, dlaczego? Co było ich wspólną cechą? Czemu spodobali się Bogu? - Czy przez Prawo Mojżesza możliwe jest zbawienie, owa nadzieja Izraela - a zatem życie wieczne?

Dzienniczek Ucznia rozdział 18.pdf

Kto popełnia grzech, z diabła jest, gdyż diabeł od początku grzeszy. A Syn Boży na to się objawił, aby zniweczyć dzieła diabelskie. (1 Jan. 3:8; Biblia Warszawska) Ten werset, w tłumaczeniu Biblii Warszawskiej, szczególnie mi leżał na sercu. Przede wszystkim jako młodemu uczniowi Pana, ale i później, aż do dokonania przekładu Nowej Biblii Gdańskiej. Bo, jakże to tak! Wiedziałem, że otrzymałem od Boga Wiarę; czytałem, że mi przebaczono; a tu naraz, niemalże prosto z mostu, że jestem, jak napisano, z diabła! Wtedy jeszcze uważałem, że grzeszę, a dokładniej, wciągnęli mnie w te grzechy zborownicy. Kiedy czytałem Biblię, a czytałem ją niemal codziennie, pamiętałem na której stronie znajduje się ten werset i tą kartkę opuszczałem bez czytania. Abym tego w ogóle nie widział! No i, ma się rozumieć, walczyłem z przeróżnymi, ubzduranymi grzechami. Następny szok przeżyłem, kiedy sięgnąłem do manuskryptów, z których wynikało, że diabła w ogóle nie ma! To pojęcie to wymysł ludzki. Jest oczywiście szatan, gr. satan/ satanas (co znaczy: przeciwnik Boga) i demony, ale diabła po prostu nie ma. Skąd się więc wziął? Ano, z gmatwania Biblii. Aby bliżej określić szatana, Pismo podaje jego podstawową cechę – gr. diabolos (co znaczy: ten oszczerczy, oczerniający, niesłusznie obmawiający, oskarżający). Jest to przymiotnik – nie rzeczownik. Kiedy tak popatrzymy na sprawę, otwiera się inny obraz, który – co wiem z własnego doświadczenia – jest zgodny z rzeczywistością. W Nowej Biblii Gdańskiej ten werset brzmi następująco: Kto powoduje grzech (także: czyni grzech) - jest z tego oszczerczego, gdyż ten oszczerczy od początku grzeszy. A Syn Boga po to został objawiony, aby zniszczyć uczynki tego oszczerczego. A to olbrzymia różnica. Jak się ona przejawia w zborach? Ano tak, że głoszenie nauki o sprawiedliwości jest tłumione, spychane na bok, a nawet zakazane. Zaś mówienie, że się nie grzeszy poczytywane jest za bluźnierstwo. Powiada się tak: Nie grzeszył będziesz po śmierci! A to jest kłamstwo. Nigdzie w Piśmie w ten sposób nie pisze. Wprost przeciwnie – Biblia zachęca do wejścia w odpocznienie w Bogu (wieczny szabat), a zatem i bezgrzeszność. Zatem można się zatrwożyć nieposłuszeństwem wtedy, kiedy jest zaniedbana (także: porzucona, zostawiona) obietnica wejścia do Jego odpoczynku; gdy komuś z was się wydaje (także: myśli, uznaje za słuszne; uważa, że ma znaczenie), że jest słabszym (także: przyszedł za późno, pozostał w tyle, cierpi brak). Gdyż i nam zwiastowana jest dobra nowina, tak jak i tamtym. Ale tamtym słowo relacji nie pomogło, bo nie zostało połączone z wiarą tych, którzy usłyszeli. Bowiem wchodzimy do odpoczynku gdy zaufamy, tak jak powiedział: Ponieważ przysiągłem w mojej zapalczywości, że nie wejdą do mojego odpoczynku; a przecież dzieła dokonały się od założenia świata.

Dzienniczek Ucznia rozdział 14.pdf

Wielu ludzi mówi o bogu, ale Boga wcale nie znają; zatem czy jest to Bóg prawdziwy; Bóg Abrahama, Izaaka i Jakóba? I wielu mówi o Jezusie, ale Jezusa też nie znają; zatem czy jest to Jezus Pisma? Ale boję się, aby jakoś, tak jak wąż w jego podstępności oszukał Ewę, nie zostały skażone wasze zamiary, z dala od prostoty względem Chrystusa. Gdyż jeśli ktoś przychodzi i ogłasza innego Jezusa, którego myśmy nie ogłaszali; albo bierzecie innego ducha, którego nie otrzymaliście; albo inną ewangelię, której nie przyjęliście łaskawie - znosicie to dobrze (2 Koryntian 11,3-4; NBG). Wielu, w święta zasiada „przy choince” – lecz na co dzień propagują ateizm i to nie raz w skrajnej postaci. Bardzo się ucieszyłem, kiedy w końcu zainstalowano mi programy: „National Geographik” i „Animal Planet”, licząc, że obejrzę ciekawe filmy o odkryciach oraz o życiu zwierząt. Niestety. „National Geographik” do szczętu przesiągł materializmem, więc działa mi na nerwy; zaś dzikość „Animal Planet” przejawia się darwiniźmie. Słowem, w jednym, jak i drugim przypadku, nie jest nam razem „po drodze”. I aż dziw bierze, że ludzie obdarzeni licznymi tytułami, więc na swój sposób rozsądni, mogą opowiedać takie bzdury, bądź wyplatać „różowe, wiklinowe koszyczki”. Lecz wystarczy zadać proste pytania, by z gronostaji, podbitych groźną miną, wylazły parciane szwy. Dla przykładu: Dlaczego nawet przez grube szkło – widać, a przez cieniutką blaszkę – nie widać? Jak to się stało, że po Wielkim Wybuchu, z którego „powstał świat”, na ziemi zgromadziła się tak wielka ilość wody? Skąd ona się wzięła? A wziąć się przecież musiała, aby powstała „prazupa”. Czemu jej nie ma w układzie słonecznym, a gdzie indziej także wydaje się wątpliwa?

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin