Hebert, Czy rzeczywiście Wszechświat wydaje się stary

Jake Hebert, Ph.D. [*]
Czy rzeczywiście wszechświat wydaje się stary? [**]


Istotne punkty artykułu
● W naszym układzie słonecznym dane empiryczne świadczące o młodym wieku są bardzo mocne.
● Obiekty w głębi kosmosu wydają się przedstawiać mocniejszy argument na rzecz starego wszechświata, ale interpretacja danych pochodzących z głębi kosmosu mocno zależy od założeń, których prawdziwości nie wykazano.
● Ale nawet jeśli założymy ich prawdziwość, obiekty z głębi kosmosu (takie jak galaktyki spiralne, gromady kuliste i pewne egzoplanety) wydają się dużo młodsze, niż oczekują tego świeccy astronomowie.
● Chociaż nadal pozostają pewne niezbadane zagadnienia, chrześcijanie mają mocne biblijne i naukowe powody, by przyjmować, że wszechświat liczy sobie 6 tys. lat.

Ponieważ odległe galaktyki są oddalone o miliardy lat świetlnych, niektórzy, co zrozumiałe, zakładają, że dotarcie do nas światła odległych gwiazd musiało zająć miliardy lat. Ponadto niektóre galaktyki się zderzają. Chociaż Bóg z pewnością mógł stworzyć zderzające się galaktyki, łatwo zauważyć, biorąc pod uwagę ogromne odległości między galaktykami, że niektórzy mogą to zinterpretować jako dowód olbrzymiego wieku.

Jednak rzeczywistość jest bardziej złożona. Główny argument przemawiający za starą Ziemią i starym Układem Słonecznym pochodzi z metod datowania radioizotopowego. Należy jednak pamiętać, że wyznaczanie w ten sposób wieku jest bardzo problematyczne (na przykład prowadzi do wyznaczania błędnego wieku dla skał, których wiek skądinąd znamy). Poza tym nasz Układ Słoneczny naprawdę wygląda młodo. Praktycznie wszędzie, gdzie spojrzymy w naszym Układzie Słonecznym, widzimy silne oznaki młodości, w tym „górne granice” wieku obiektów Układu Słonecznego określone jako zaledwie tysiące lat.[1]

Argument oparty na danych z głębi kosmosu i przemawiający za starym wszechświatem wydaje się silniejszy. Jest jednak wiele rzeczy, których nie wiemy o kosmologii i o wszechświecie, a wspomniany argument często opiera się na założeniach nieudowodnionych – i w niektórych przypadkach nawet niemożliwych do udowodnienia.[2] Ale nawet jeśli je przyjmiemy, istnieją wskazówki, że coś jest nie tak ze standardowym ujęciem. Jeśli wszechświat naprawdę liczy sobie miliardy lat i poprawny jest model Wielkiego Wybuchu, to powinniśmy obserwować odległe galaktyki nie takimi, jakie są dzisiaj, ale takimi, jakie były miliardy lat temu. Oznacza to, że galaktyki te powinny wydawać się nierozwinięte i „niewyewoluowane”. Jednak odległe galaktyki z reguły zaprzeczają tym oczekiwaniom.[3] Oznacza to, że coś jest nie w porządku albo ze świeckimi ideami ewolucji galaktyk, albo z założeniem, że odległe światło gwiazd potrzebuje miliardów lat, aby do nas dotrzeć, lub z jednym i drugim.

Co więcej, niektóre obiekty w głębi kosmosu wydają się znacznie młodsze, niż powinny być, gdyby wszechświat miał 13,8 miliarda lat. Galaktyki spiralne już dawno powinny utracić swoją spiralną strukturę, a świeckich astronomów wielokrotnie zaskakiwały młodzieńcze cechy gromad kulistych.[4] Niektóre egzoplanety są tak blisko swoich gwiazd macierzystych, że po miliardach lat nie powinny już istnieć! [5]

Wielu kreacjonistów uważa, że teoria względności Einsteina, która pozwala zegarom tykać w różnym tempie, jest kluczem do rozwiązania tych tajemnic. Bóg mógł ich zdaniem pozwolić, aby zegary w przestrzeni kosmicznej tykały znacznie szybciej tak, by światło odległej gwiazdy mogło do nas dotrzeć podczas dosłownych 24 godzin czwartego dnia tygodnia stwarzania.

Warto zauważyć, że najsilniejsze argumenty przemawiające za starym wszechświatem, takie jak odległe światło gwiazd, dotyczą bardzo odległych obiektów i oparte są na niesprawdzonych założeniach. Jednak w naszym Układzie Słonecznym, gdzie mamy mnóstwo obserwacji, dowody na jego młody wiek są zarówno proste, jak i mocne. Czyżby to był zbieg okoliczności? Czy raczej sugestia, że kreacjoniści mają przewagę w interpretacji danych astronomicznych?

Chociaż nieznane sprawy pozostają nadal nieznanymi, chrześcijanie mają mocne powody, zarówno biblijne, jak i naukowe, by twierdzić, że Jezus Chrystus stworzył cały wszechświat zaledwie kilka tysięcy lat temu.

Przypisy:

[*] Dr Jake Hebert pracuje w Institute for Creation Research, a doktorat z fizyki zdobył na Uniwersytecie Texasu w Dallas.
[**] Oryginał: Jake Hebert, Ph.D., „Does the Universe Look Old?”, Acts & Facts October 2021, vol. 50, no. 10, s. 19. Z jęz. ang. tłum. Mieczysław Pajewski.
[1] Por. Jake Hebert, „Our Young Solar System”, Acts & Facts September 2018, vol. 47, no. 9, s. 10–13, https://www.icr.org/article/our-young-solar-system.
[2] Por. Scott Arledge, „Teachable Minds and Scientific Discovery”, Acts & Facts February 2021, vol. 50, no. 2, s. 20, https://www.icr.org/article/teachable-minds-and-scientific-discovery.
[3] Por. Jake Hebert, „Most Distant Rotating Disk Galaxy challenges Secular Models”, Creation Science Update, May 28, 2020, https://www.icr.org/article/most-distant-rotating-disk-galaxy-secular-models/.
[4] Por. Jake Hebert, „Deep–Space Objects Are Young”, Acts & Facts September 2019, vol. 48, no. 9, s. 10–13, https://www.icr.org/article/deep-space-objects-are-young.
[5] Por. Jake Hebert, „Hot Neptune Atmosphere «Shouldn’t Exist»”, Creation Science Update November 5, 2020, https://www.icr.org/article/hot-neptune-atmosphere-shouldnt-exist.

Nie ma plików w tym folderze