Pink Floyd (1983) The Final Cut - jedna ścieżka.mp3

.

The Final Cut


LP: (Harvest SHPF 1983) 21 marca 1983
Nagrano między lipcem a grudniem 1982 w studiach Mayfair, Olympic, Abbey Road, Wel Pie, Audio International, Rak, Hookend i The Billiard Room w Wielkiej Brytanii.

01. The Post War Dream (Waters) 3:02
02. Your Possible Pasts (Waters) 4:22
03. One Of The Few (Waters) 1:23
04. The Hero's Return (Waters) 2:56
05. The Gunner's Dream (Waters) 5:07
06. Paranoid Eyes (Waters) 3:40
07. Get Your Filthy Hands Off My Desert (Waters) 1:19
08. The Fletcher Memorial Home (Waters) 4:11
09. Southampton Dock (Waters) 2:13
10. The Final Cut (Waters) 4:46
11. Not Now John (Waters) 5:01
12. Two Suns In The Sunset (Waters) 5:14

*David Gilmour — śpiew, gitara
*Roger Waters — śpiew, gitara basowa
*Nick Mason — perkusja, instrumenty klawiszowe
*Michael Kamen — fortepian, fisharmonia, aranżacje partii orkiestrowych
*Andy Bown — organy Hammonda
*Ray Cooper — instrumenty perkusyjne
*Andy Newmark — perkusja
*Raphael Ravenscroft — saksofon tenorowy
*National Philharmonic Orchestra pod batutą Michela Kamena

Realizacja: James Guthrie, Andy Jackson
Produkcja: Roger Waters, James Guthrie, Michael Kamen

The Final Cut – album brytyjskiej grupy rockowej Pink Floyd. Nagrany został w 1982 roku, a wydany 21 marca 1983 (w Wielkiej Brytanii) i 2 kwietnia 1983 (w Stanach Zjednoczonych) (zob. 1983 w muzyce).
Jest to ostatni album nagrany w składzie z Rogerem Watersem i był w jego zamyśle pożegnaniem Pink Floyd. Ze względu na absolutną dominację tego muzyka w zespole podczas prac nad albumem oraz faktyczną dezintegrację grupy (pozostali członkowie Pink Floyd pojawiają się nie we wszystkich utworach), przez wielu The Final Cut jest uważany za solowe osiągnięcie Watersa. W podtytule zawiera informację: a requiem for the post war dream by Roger Waters.
The Final Cut - kolejny album Pink Floyd wydany w 1983, był w pewnym sensie kontynuacją The Wall. Roger Waters, bo jest to już praktycznie jego solowy album, skupia się na wątku autobiograficznym bólu po utracie ojca na wojnie. Jako że przygotowanie materiałów do płyty zbiegło się w czasie z wojną brytyjsko-argentyńską o Falklandy, muzyka nabrała nieoczekiwanej aktualności. Waters w swych tekstach użył bezpośrednich odniesień do współczesnych mu wydarzeń, zwłaszcza w Get Your Filthy Hands Off My Desert (zabieraj swoje parszywe łapska od mojej pustyni) mówiąc o zatopieniu argentyńskiego krążownika General Belgrano. Tak jak w The Wall wojna, utrata ojca, powojenne życie opisywane jest oczami dziecka, tak w Final Cut Waters widzi te i współczesne wydarzenia oczami człowieka dorosłego, pełnego życiowych doświadczeń. Płyta zawiera dedykację For Eric Fletcher Waters 1913 - 1944.
The Final Cut pogłębił dezintegrację grupy. Perkusista Nick Mason w ogóle zaczął tracić zainteresowanie muzyką. Richard Wright już oficjalnie był poza grupą i w pracach nad albumem nie uczestniczył. David Gilmour, dawniej obok Watersa druga podpora grupy, wspomina pracę z coraz bardziej nieprzystępnym i apodyktycznym Watersem jako niekończący się koszmar.
Ciekawostką jest, że gdy płyta była prezentowana w Polskim Radio po ukazaniu się, w niektórych audycjach pojawiła się bez utworu Get Your Filthy Hands Off My Desert. Nie do zakceptowania dla cenzury były słowa Brezhnev took Afghanistan (Breżniew zagarnął Afganistan). Również w utworze The Fletcher Memorial Home pojawiają się słowa dotyczące Breżniewa:
Mr Brezhnev and party
the ghost of McCarthy