Pink Floyd (1971) Meddle - jedna ścieżka.mp3

.

Meddle

LP: Harvest SHVL 795) 13 listopada 1971
Nagrano między 4 stycznia a 27 sierpnia 1971 w studiach Abbey Road, Air i Morgan w Londynie.

Lista utworów
1. One of These Days (Mason, Gilmour, Waters, Wright) 5:58
2. A Pillow of Winds (Gilmour, Waters) 5:11
3. Fearless (Gilmour, Waters) 6:09
4. San Tropez (Waters) 3:44
5. Seamus (Mason, Gilmour, Waters, Wright) 2:16
6. Echoes (Mason, Gilmour, Waters, Wright) 23:31

Muzycy:
* Roger Waters - gitara basowa, śpiew, efekty dodatkowe
* Nick Mason - perkusja, efekty dodatkowe, śpiew
* Richard Wright - fortepian, organy Hammonda, Farfisa, efekty dodatkowe, śpiew
* David Gilmour - gitary, śpiew, gitara basowa, efekty dodatkowe, harmonijka

Realizacja: Peter Bown, John Leckie, Rob Black, Roger Quested
Produkcja: Pink Floyd

Jest to doskonała płyta. Zwłaszcza przepiękna, fascynująca kompozycja Echoes. Jedno z arcydzieł Pink Floyd. W kompozycji jest miejsce na wiele nastrojów. Co ciekawe, kompozycja powstała praktycznie z niczego — z drobnych szczątkow bez znaczenia. Poruszająca, o bogatej strukturze, olśniewającej kolorystyce (Pisząc te słowa jestem w trakcie słuchania Ech. Muszę przyznać, że za każdym razem odkrywam jej uroki na nowo). Punkt wyjścia do innych utworów, chociażby Shine On You Crazy Diamond .
Innym doskonałym nagraniem (mówię to jakby inne utwory były złe, a jest wręcz odwrotnie ;-) — płyta jako całość to jedno z najznamienitszych dzieł Pink Floyd) jest One Of These Days. Pomimo swej prostoty zachwyca brzmieniem, bardzo ostrym jak na Pink Floyd. W nagraniu słychać szum wichru, który doskonale spina utwór. Zresztą, co tu dużo mowic. Pora zacząć słuchać. :-) Naprawdę polecam Meddle. Jest to arcydzieło w każdej mierze.

Sukces Atom Heart Mother był połowiczny. Utwór znalazł uznanie słuchaczy i krytyków, lecz niemożliwy był do odtworzenia na żywo. Został wykonany tylko raz i wymagał zatrudnienia orkiestry oraz chóru. Grupa postanowiła więc skomponować inne progresywne dzieło, tym razem zakrojone na mniejszą skalę. W ten sposób powstała suita Echoes, która znalazła się na stronie B albumu Meddle.

Suita Echoes
Utwór rozpoczyna się od powolnego unisono granego na fortepianie przepuszczonego przez odpowiednie efekty i powtarzającego się przez półtorej minuty utworu. Z czasem do gry włączają się kolejne instrumenty (gitara, gitara basowa, organy, perkusja) w długim i delikatnym crescendo, przechodząc w duet łagodnie grającej gitary i organów. Kulminacją pierwszej części utworu jest krótki, poetycki tekst śpiewany przez Davida Gilmoura i Richarda Wrighta oraz kończący ją duet gitary i gitary basowej podkreślany wysuniętą na przód ścieżką perkusji. W drugiej części słyszymy wiatr, krakanie wron i dźwięki podobne ludzkiemu zawodzeniu w oddali. Raz po raz pojawia się też głośno wyjąca gitara. W pewnym momencie powraca otwierające utwór unisono na pianinie, prowadzące do trzeciej części, będącej bliskim powtórzeniem pierwszej. Echoes idealnie zgrywa się z ostatnią 24-minutową sekwencją filmu Stanleya Kubricka Odyseja kosmiczna 2001, czego dowodem jest zmontowana przez fanów zespołu, wersja Odysei kosmicznej 2001 z utworem Echoes zamiast oryginalnej ścieżki.

Strona A albumu zawiera pięć krótszych utworów, z których na najbardziej znanym jest One of These Days, blisko sześciominutowa kompozycja instrumentalna. Otwiera ją dźwięk wiejącego wiatru, z którego wyłania się gitara basowa grająca unisono, przepuszczona przez kamerę pogłosową, dołącza do niej perkusja i organy grające powtarzające się pasaże i w końcu agresywne solo gitary stalowej. W połowie trzeciej minuty perkusista Nick Mason wypowiada, głosem zniekształconym przez elektroniczny przetwornik, zdanie: "One of these days, I'm going to cut you into little pieces" ("Któregoś dnia potnę cię na małe kawałeczki"). W codzie utworu muzyka zwija się znów do dźwięku wiejącego wiatru. Jak głosi legenda, utwór był dedykowany znanemu londyńskiemu prezenterowi radiowemu, który zalazł muzykom za skórę, często i niewybrednie krytykując ich piosenki.
Pozostałe utwory to głównie akustyczne kawałki. A Pillow of Winds to spokojna ballada z delikatnym wokalem Gilmoura. Utrzymane w podobnym klimacie Fearless, kończy się śpiewanym przez kibiców Liverpool FC You'll Never Walk Alone. San Tropez Watersa, jest w porównaniu z resztą płyty dość wesołym i szybkim utworem. Natomiast Seamus to krótki blues, w którym gitarzysta zespołu dzieli obowiązki wokalisty z psem. Piosenka ta często wskazywana jest przez fanów jako najsłabsza na tym krążku, a nawet w całym dorobku grupy