Wydanie Banku Polskiego na Emigracji

Historia

Po napaści wojsk niemieckich i radzieckich na Polskę, we wrześniu 1939 roku, większość instytucji państwowych została ewakuowana za granicę. Pierwszą siedzibą Banku Polskiego na emigracji był Paryż, jednak po klęsce Francji w połowie 1940 roku został przeniesiony do Anglii. Wówczas nikt nie przypuszczał, że wojna potrwa tyle lat. Bank Polski zajął się przygotowaniem nowych banknotów, do wprowadzenia w obieg po wyzwoleniu.
Druk pieniędzy zlecono słynnej londyńskiej wytwórni Thomas De La Rue & Co. Limited (tej samej, która drukowała pierwsze emisje współczesnych złotówek) oraz amerykańskiej American Bank Note Company w Nowym Jorku. W Londynie wykonano pełną serię banknotów, datowaną na 15 sierpnia 1939 roku. Objęła ona nominały 1, 2, 5, 10, 20, 50 ,100 i 500 złotych. W USA wydrukowano tylko dwa banknoty: 20 i 50 złotych noszące datę 20 sierpnia 1939 roku.
W 1947 banknoty emigracyjne Banku Polskiego obu emisji przywieziono do Polski. Wprawdzie banknoty były bardzo wysokiej jakości, ale nieaktualna była już nazwa emitenta oraz podpisy. Rozważano wykonanie uaktualniających nadruków, ale to okazało się zbyt kosztowne. Ostatecznie niemal cały nakład poszedł na przemiał w papierni w Miłkowie koło Karpacza. Do celów archiwalnych pozostawiono jedynie 2000 kompletów – po 1000 sztuk banknotów obiegowych oraz 1000 sztuk wzorów. Stąd banknoty te są dziś bardzo rzadkie i poszukiwane. Na rynek kolekcjonerski w latach dziewięćdziesiątych trafiły także nieliczne egzemplarze wzorów (z nadrukiem angielskojęzycznym SPECIMEN) pochodzące z aukcji archiwów wytwórni American Bank Note Company. Reprodukowane okazy pochodzą właśnie z archiwum ABNC.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder