I_FP17_1080_2023

Grudzień.

Miesiąc początku i końca, gromkiego śmiechu, radości i łez. Miesiąc lukrowanych pierniczków, cynamonu i blasku świec.Miesiąc szalików, rękawiczek, przytuleń i wzruszeń.Miesiąc brokatu, złota, kocyków i poduszek.Miesiąc zgody, pojednania i wszelkiego przebaczenia.Miesiąc refleksji, zadumy, rachunku sumienia. Miesiąc śladów na śniegu i mroźnych, szklanych spojrzeń. Miesiąc pustego krzesła, pełnego tęsknot i wspomnień.

Dobranoc

Przyszedł.  Zaczarować bielą śniegu, na której będzie zostawiać maleńkie ślady cudów, cudeńków. 

Przyszedł. Rozgrzewać serca grzanym winem, serdecznym uśmiechem i magią dobrych uczynków. 

Przyszedł. Rozświetlać blaskiem świec, choinkowych lampek i oczu mokrych od wzruszeń.

Przyszedł. Przytulać, ściskać, obejmować, dzielić bliskość jak chleb.

Przyszedł.Przypomnieć kolejny raz jak szybko mija czas i ile znaczy człowiek.

Dzień dobry 

Trzeba odpuścić. Pożegnać stare. Pozwolić odejść temu, co przeszłe. Nie trzymać się kurczowo jak tonący brzytwy. To co uchylone – pozamykać. Zatrzasnąć przed nosem, żeby nie wracało. Nie uwierało, nie kaleczyło, nie smuciło.

Trzeba wybaczyć. Sobie. I dla siebie. Dla świętego spokoju i spokojnych snów. I ruszyć z miejsca. W nieznane. Po kolejne doświadczenia, emocje. Po nowe uśmiechy, serca, dłonie. I brać garściami jak swoje. Trzeba żyć. Teraz. Natychmiast. Dziś. By do diabła nie żałować. Bo czas gna. Ciągle depcze nam po piętach. Wykrusza się. Chytry drań.

Dzień dobry 

 Ja nie boję się być inna – boję się być taka jak wszyscy.....Ja nie boję się być barwna – boję się być mdła i nijaka......Ja nie boję się żyć własnym życiem- boję się żyć życiem, które nie jest mi pisane......Ja nie boję się być dobra – boję się zachlysnąć zawiścią i nienawiścią...... Ja nie boję się być nielubiana – boję się, że będą lubić kogoś kim nie jestem.

W świecie klonów i podróbek chcę zachować oryginalność, indywidualność i niepowtarzalność, wbrew wszelkim utartym schematom.

Miłego popołudnia

Wielu mówi, że dobrych ludzi już nie ma, ale to mit. Oni istnieją, choć działają cicho, nie szukając poklasku. Leczą rany ukryte gdzieś po kątach, pozostawione przez życie, nigdy nie tracąc wiary i nie przestając pomagać potrzebującym.Być może czasem odczuwają zmęczenie noszenia w sobie wrażliwej duszy, ale nigdy się nie poddają. Wierzą w moc słowa "miłość" i ideał wzajemności.Wędrują z piosenką w sercu, a może z książką w dłoni i wiernym przyjacielem u boku… W ich oczach tli się tysiące konstelacji, gotowych zapłonąć blaskiem, gdy tylko zobaczą kogoś, kto potrzebuje pomocy. Natknąć się w swoim życiu na jednego z tych aniołów to prawdziwe szczęście….

Dzień dobry