Dramat

Carlos Saura w latach siedemdziesiątych zdobył pozycję mistrza nowoczesnego kina psychologicznego; realizował filmy analitycznie przenikliwe, posługiwał się strumieniem świadomości, sugestywnie i płynnie łączył ze sobą realność, wspomnienia i wyobrażenia. Nakarmić kruki to jedno z jego najwybitniejszych dzieł.
Akcja rozgrywa się w obrębie rodziny w wielkim domu otoczonym starym ogrodem w śródmieściu Madrytu. Bohaterkami są trzy siostry: jedenastoletnia Isabelle, dziewięcioletnia Ana i pięcioletnia Maité. Główną postacią i narratorką opowieści jest Ana, ciężko przeżywająca brutalność i hipokryzję świata dorosłych, wyrastająca w poczuciu samotności, pełna tęsknoty za zmarłą matką.
Film, pomimo że jego bohaterkami są dzieci, skupia się właściwie na dramatach egzystencji. Dzieciństwo – w przeciwieństwie do stereotypów – nie jest tu beztroskie i arkadyjskie, lecz od zarania kaleczone, pełne cierpień, rozczarowań i lęków. Ana dorasta w permanentnym kryzysie, w cieniu śmierci i poczuciu niepewności, szukając azylu w przywołujących matkę imaginacjach. Ten obraz tragizmu losu dopełniają jeszcze wyznania dorosłej Any oraz straszne słowa umierającej matki o pustce i oszustwie.
Wielką rolę w dziele Saury odgrywa przejmująca atmosfera – mroczna, tajemnicza i zarazem nostalgiczna. Czujemy skryty wewnętrzny ból, oddychamy aurą odchodzącego czasu. Począwszy od czołówki przewijają się przez ekran stare zdjęcia i albumy – wątłe już ślady życia i silne znaki przemijania.
W Nakarmić kruki niebywale misterna jest wielopłaszczyznowa struktura narracji. Akcja rozgrywa się współcześnie, ale komentowana jest przez trzydziestoletnią Anę, więc 20 lat później. Teraźniejszość – w czasie i przestrzeni – jest ewidentnie realna, ale w rzeczywistość nieustannie wkracza wyobraźnia – przywoływana jest nieżyjąca matka, tak jakby tylko zniknęła i w każdej chwili mogła powrócić. Ponadto pomiędzy przeżywaną realność i wyobrażenia mała Ana wprowadza wspomnienia wcześniejszych wydarzeń i obserwacji. Tworzy się w ten sposób wielce skomplikowany lecz przejrzysty monolog wewnętrzny bohaterki.
W podwójnej kreacji – matki i dorosłej Any – wystąpiła Geraldine Chaplin – wówczas żona i ulubiona aktorka twórcy.
Nakarmić kruki nagrodzono Srebrną Palmą na festiwalu w Cannes w 1976 r.

reżyseria :Sönke Wortmann
gatunek :Biograficzny, Dramat
premiera :19 października 2009 (Świat)
scenariusz :Sönke Wortmann, Mark Kudlow
produkcja :Hiszpania, Niemcy, Wielka Brytania, Włochy

„Przed kobietami, które są dość silne, by marzyć, otwierają się zadziwiające możliwości. To opowieść o jednej z takich marzycielek” – napisała Donna Cross.
Ową marzycielką jest postać przez jednych uważana za historyczną, przez innych za legendarną...?

Młoda Angielka, Joanna, od wczesnej młodości realizuje swoje bardzo „niekobiece” jak na IX wiek zainteresowania. Jest żądna wiedzy, fascynują ją tajemne księgi i filozoficzne rozważania. Waży się na coś, co w średniowieczu jest nie do pomyślenia. Wraz z ukochanym wyjeżdża do Aten, gdzie zataja swoją płeć i zdobywa wszechstronne wykształcenie. Ale to nie koniec. Joanna przenosi się do Rzymu, gdzie stawia wszystko, również wielką miłość i swoje życie prywatne na szali i sięga po najwyższy z możliwych zaszczyt. Zostaje głową Kościoła katolickiego, papieżem Janem VIII...

●●● KOPIA DVDRIP - PROFESJONALNY LEKTOR PL ●●●

Reż. Vladimír Michálek
Produkcja: Czechy
Gatunek: Dramat, Psychologiczny
Lektor