Cadigan, Pat - Wzory.mobi

Czy komputer może być samoświadomy? Czy możliwe jest istnienie światów alternatywnych? Czy komputer kwantowy może zmienić rzeczywistość? Oto pytania, które stawiają sobie uczestnicy naukowej Konferencji Trudnych Pytań, odbywającej się w Arizonie. Przybywają na nią pracownicy uniwersytetu w Cambridge Clare Conway i Jack Fox, którzy przypadkowo zostają wciągnięci w wir dramatycznych sytuacji. Rosyjscy komuniści i wietnamscy gangsterzy zainteresowani jedynym prototypem komputera kwantowego, a także szalony przywódca sekty religijnej sprawiają, że podróż angielskich naukowców przez Stany obfituje w sensacyjne wydarzenia, po prostu zapierające dech...

Wyspa Wielkanocna jest najbardziej samotnym miejscem na całym świecie. Na tę odległą wyspę dokonano niegdyś najdziwniejszego w dziejach ludzkości najazdu. Nikt nie wie po co. Działo się to bowiem, jeszcze zanim Kolumb przywiózł białego człowieka na kontynent amerykański i otworzył tym wrota na olbrzymi, nieznany Ocean Spokojny. Podczas gdy nasza rasa jeszcze wierzyła, że świat kończy się na Gibraltarze, inni żeglarze już lepiej znali te sprawy. Gdzieś daleko napotkali mały, stały punkcik. Najsamotniejszą wysepkę świata. Wylądowali na niej, wyostrzyli kamienne topory i zabrali się do robót, które można by nazwać najosobliwszym przedsięwzięciem inżynierskim zamierzchłych czasów. Przybysze nie budowali zamków i pałaców. Nie budowali również zbiorników wodnych lub przystani. Wykuwali gigantyczne figury ludzkie o wysokości domu i ciężarze wagonu kolejowego, transportowali je przez góry i doliny i stawiali na potężnych podmurowaniach wokół całej wyspy. Jak potrafili tego dokonać jeszcze przed erą rozwoju techniki? Nikt nie wie. Pewnego dnia ucichły między skalnymi ścianami odgłosy toporów. Praca została przerwana nagle, gdyż narzędzia pozostały na miejscu, przy nie dokończonych jeszcze figurach. Zagadkowi rzeźbiarze zniknęli w mroku zamierzchłej przeszłości. Co zaszło? Cóż mogło się wówczas zdarzyć na Wyspie Wielkanocnej?

Zbiór opowiadań „Pod czerwoną różą i opowiadania różne” jest dopełnieniem kompletu twórczości Karola Olgierda Borchardta. W tym tomie zamieszczono wszystko to, co nie ukazało się we wcześniejszych książkach pisarza. W pierwszej części, „Pod czerwoną różą”, autor wraca do wspomnień z lat dzieciństwa i wczesnej młodości. Te opowiadania, odtwarzające atmosferę miejsc najbliższych sercu pisarza i przywołujące najważniejsze dla niego osoby, pozwalają bliżej poznać fascynującą osobowość kapitana Borchardta. Na „Opowiadania różne” składają się utwory, które publikowane były za życia autora w czasopismach i te znalezione w archiwum pisarza po jego śmierci. Uzupełnieniem tego tomu są zatytułowane „Pod białą różą” wspomnienia Ewy Ostrowskiej, zaprzyjaźnionej z kpt. Borchardtem asystentki pisarza. Dla Karola Olgierda Borchardta każda z tytułowych róż – czerwona i biała – miała symboliczne znaczenie.

Co byś zrobił, gdybyś mógł siłą woli przenosić się w czasie? Gdyby Twój dar mógł wpłynąć na losy świata? Jack Havig jest mutantem obdarzonym taką zdolnością. Wie, że ludzkość zgotuje sobie apokalipsę i że po niej przyjdzie czas stabilizacji pod panowaniem mądrego ludu Maurai. Jednak nie tylko Jack potrafi wędrować przez wieki - są też inni obdarzeni tą zdolnością, a ich wizja przyszłości jest całkiem odmienna. Powieść była nominowana do Nagrody Hugo w roku 1973.

Banda, bo trudno ich inaczej nazwać, krzyżowców szykujących się do wyprawy, raczej wskutek braku wyobraźni niż dzięki odwadze czy mądrości, wchodzi w posiadanie statku kosmicznego obcej cywilizacji. Statek ma zostać użyty do odbicia ziemi świętej, jednak wskutek podstępu ląduje na jednej z planet galaktycznego imperium. Do czego to doprowadzi, można dowiedzieć się z książki. W każdym razie zakończenie jest trochę zaskakujące. Fragment: „– Podążajcie lasami, dobrze się kryjąc, aż do miejsca, gdzie spoczywa statek. – powiedział mój pan. – Czekajcie południa i startujcie. Wiecie, jak używać map w rulonach, tych samodzielnie rozświetlających się map, prawda? Dobrze zatem; gdy przybędziecie do Stularax - zabierze wam to godzinę - lądujcie tam, gdzie znajdziecie osłonę. Odpalcie kilka pocisków z katapulty, by zniszczyć zewnętrzne umocnienia, a potem, dopóki jeszcze będą zaskoczeni, zaatakujcie na piechotę. Zabierzcie, co możecie, z arsenałów i wracajcie. Jeśli tutaj będzie utrzymywał się spokój, lądujcie w miejscu startu; jeśli zaś zastaniecie walkę, róbcie, co uznacie za najlepsze.”