Bhikkhu Bodhi - Dwa oblicza Dhammy.pdf

Bhikkhu Bodhi (ur. 1944) mnich buddyjski w tradycji theravada, amerykańskiego pochodzenia. Urodził się w Brooklinie w Nowym Jorku jako Jeffrey Block. Uzyskał licencjat z filozofii w Brooklyn College w 1966, a także doktorat z filozofii w Claremont Graduate School w roku 1972. Buddyzm zafascynował go w wieku 20 lat, kiedy po ukończeniu studiów podróżował do Sri Lanki, gdzie wstąpił do nowicjatu w 1972, a w 1973 otrzymał pełne śluby, wszytko to pod kierownictwem czcigodnego Anandy Maitreyi, kierownika szkoły zakonnej na Sri Lance w tamtym czasie.

W 1984 został mianowany redaktorem Buddhist Publication Society (Buddyjskiego Stowarzyszenia Publikacji) na Sri Lance, a w 1988 został jego naczelnikiem. Czcigodny Bodhi ma na swoim koncie wiele znaczących publikacji, zarówno jako autor, tłumacz, czy edytor-wydawca, należą do nich m.in. "The Middle Length Discourses of the Buddha - A Translation of the Majjhima Nikaya" (tłumaczony wraz z Czcigodnym Bhikkhu Nanamoli, 1995), oraz "The Connected Discourses of the Buddha -- a New Translation of the Samyutta Nikaya" (2000).

W maju 2000 roku wygłosił przemówienie programowe dla ONZ z okazji pierwszych obchodów Visakha Puja (dzień narodzin Buddy, jego oświecenia i śmierci). Powrócił do Stanów w 2002, od lipca 2002 mieszka i naucza w klasztorze Bodhi. Obecnie jest przewodniczącym Rady Klasztoru Bodhi, oraz prezesem fundacji Yin Shun.

Niektóre z kursów bhikkhu Bodhi:
- A course in Pali Languag (Kurs języka pali)
- Majjhima Nikaya Lectures (Czytanie Majjhima Nikayi)
- The Buddha’s Teaching As It Is (Nauka Buddy jaką jest)

"Poszukiwania ´sciezki duchowej zrodzone są z cierpienia. Ich początkiem nie jest feeria swiateł ani ekstaza, lecz głębokie rany zadane przez ostrza bólu, rozczarowania i pomieszania. Jednakże aby cierpienie spowodowało narodziny autentycznych duchowych poszukiwań, musi ono oznaczać coś więcej, niż tylko pochodzący z zewnątrz, biernie przyjęty
cios. Musi ono uruchomić wewnętrzną realizację, percepcję, która przebija się przez łatwe samozadowolenie naszych nawykowych spotkań ze światem, i pozwala przelotnie dojrzeć niesolidność i niepewność nieustannie ziejącą spod naszych stóp. Kiedy taki wgląd zaświta, choćby chwilowo, może on wywołać głęboki kryzys wewnętrzny. Kryzys, który obala nawykowe cele i wartości, wystawia na pośmiewisko naszą rutynową gonitwę zajęć, i powoduje, ˙ze oddając się starym przyjemnościom pozostajemy uporczywie nieusatysfakcjonowani."
z pierwszego rozdziału "Szlachetnej Ośmiorakiej Ścieżki - Drogi ku zakończeniu cierpienia"