Powaqqatsi.avi

1) Koyaanisqatsi to jeden z najgłośniejszych filmów dokumentalnych ostatnich lat.
Można go określić precyzyjnie skonstruowaną wizualną impresją, o budowie zbliżonej do medytacyjnej kompozycji muzycznej.
Obraz w sposób doskonały został tu zespolony z warstwą dźwiękową, pozbawioną całkowicie komentarza słownego. Dzięki temu powstał wyjątkowy ekranowy balet, oparty na znakomitych efektach wizualnych i akustycznych.
Koyaanisqatsi to także filmowa medytacja nad zależnością natury od nowoczesnej cywilizacji przemysłowej.
Tytuł filmu oraz słowa nastrojowych pieśni, które towarzyszą obrazom, pochodzą z języka Indian Hopi – powoli ginącego plemienia grupy Pueblo, zamieszkującego Arizonę.
Słowo koyaanisqatsi ma w ich języku wiele znaczeń. Może oznaczać: życie szalone, życie w podnieceniu i zgiełku lub życie pozbawione równowagi.

2) Powaqqatsi to druga część zaplanowanej przez G. Reggio trylogii filmowej.
„Powaqa” oznacza grupę ludzi, związanych z magią i żyjących na koszt innych, natomiast „qatsi” – życie.
Powaqqatsi ma charakter wizualnej impresji, opowiadającej o wzajemnym przenikaniu się kultur i cywilizacji, a także o rozmaitych formach ludzkiej aktywności i wyobraźni.
Tradycyjne zachowania plemion Trzeciego Świata, świadczące o głębokiej więzi duchowej z kosmosem przeciwstawione zostają obrazom XX wiecznej cywilizacji.
W filmie brak fabuły w tradycyjnym tego słowa znaczeniu, nie ma też dialogów, ani komentarza.
Pojawiają się zapierające dech w piersi i urzekające dbałością o detal obrazy oraz wspaniała, kontemplacyjna muzyka napisana ponownie przez Philipa Glassa.

3) Po Koyaanisqatsi, pokazującym szaleństwo świata i Powaqqatsi, ukazującym życie w transformacji, powstała trzecia część - Naqoyqatsi.
To wizja świata, którym rządzi technologia. Technologia, która daje początek wojnie cywilizacyjnej przemocy.
Naqoyqatsi to oszałamiające wiązki obrazów i efektów specjalnych. Wstrząsający obraz przenikania się światów - ludzkiego, natury i technologii. Naqoyqatsi to sztuka w trzech aktach.
Finał jest jeszcze bardziej zaskakujący. Nagle opowieść zmienia tempo, przyspiesza, nabierając szybkości wręcz niebezpiecznej. Taki właśnie jest obraz życia w XXI wieku