Przeklęta bariera

.

Przeklęta bariera

Treść: W „Przeklętej barierze” rzeczywistości nie należy brać całkiem na serio. Nie tylko dlatego, iż mamy do czynienia z lekką beletrystyczną fabułą, spłodzoną dla rozrywki, lecz również i dlatego, że światy utworu – i dawny i współczesny – nakreślone są troszeczkę na niby. Jak w bajce właśnie. Ukazują one pewne prawidłowości, zwłaszcza natury obyczajowej, lecz nie prezentowane w wyniku przemyślanej, pogłębionej analizy, ale uwypuklane przez Joannę Chmielewską w trybie pysznej literackiej zabawy, beztroskiej niby zawołanie francuskich arystokratów w przededniu rewolucji 1789 roku: „Bawmy się. Świat potrwa jeszcze tylko trzy tygodnie...!”.

W „Przeklętej barierze” mamy do czynienia z rozbudowaną wariacją na temat obyczajów i nad ich przekształceniami trwającymi przez ponad sto lat. Powieść wykorzystuje klasyczny motyw wędrówki w czasie, sprawy techniki stanowią niebłahy aspekt decydujący o kształcie utworu. Tak się bowiem składa, że przenosiny z roku 1882 do 1998 wymagają albo wykorzystania klasycznego konceptu Wellsowskiej machiny czasu, albo przynajmniej dania słowa honoru, że karkołomna sztuka w ogóle dałaby się przeprowadzić.

Dzięki epizodom dziewiętnastowiecznym przez kilka miesięcy 1882 roku, poczynając od 23 lipca, obserwujemy w działaniu hrabinę Katarzynę Lichnicką, w świecie, który trudno uznać za realistyczny. A tylko przymrużenie oka pozwala bez wahania prześlizgnąć się nad lekką dwuznacznością moralną, jaka trochę cynicznie uśmiecha się do nas z kart „Przeklętej bariery”.

czyta: Maja Ostaszewska, Anna Dereszowska, Krzysztof Banaszyk, Krzysztof Gosztyła

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder