Doktor Ewa

Na przełomie lat 60. i 70. wciągnięci w serialowe "szaleństwo" telewidzowie - po sukcesach "Stawki większej niż życie", "Czterech pancernych" i "Pana Wołodyjowskiego" - gromko dopominali się o serial współczesny, "prosto z życia". Tak pojawiła się "Doktor Ewa", za sprawą scenarzystów Wilhelminy Skulskiej i Jana Laskowskiego oraz reżysera Henryka Kluby ("Chudy i inni", "Słońce wschodzi raz na dzień", "Szkice warszawskie" i in.). Serial wzbudził kontrowersyjne opinie. "Zwykły reportaż z wiejskiej przychodni przekonałby nas, że mądrzejsi i ciekawsi przychodzą tam ludzie i bardziej skomplikowane jest ich życie" - pisała prasa. Lekarze zgłaszali zastrzeżenia z fachowego punktu widzenia, recenzenci wytykali twórcom rozmijanie się z prawdą o polskiej wsi. Inni kontrargumentowali, że film telewizyjny nie jest podręcznikiem medycyny ani programem informacyjno-publicystycznym, wiernie odzwierciedlającym realia codzienności. Najważniejszy jest klimat, społeczno-obyczajowa otoczka. Ktoś dowcipnie zauważył, że gdyby on był pacjentem doktor Ewy, to niechby go nawet truła, skoro jest taka ładna. Doktor Ewa Lipska, atrakcyjna młoda kobieta tuż po studiach, z interesującymi perspektywami zawodowymi na przyszłość, wybiera pracę wiejskiej lekarki. Wychowana w wielkim mieście, osiada w małym Międzyborzu w województwie łódzkim. Zmuszona jest nie tylko samodzielnie pokonywać codzienne trudności wynikające z praktyki lekarskiej w wiejskim ośrodku zdrowia, ale też musi nauczyć się rozmawiać z ludźmi o innej mentalności, zdobyć zaufanie swoich pacjentów.

Nie ma plików w tym folderze