Globemaster i Hercules

GLOBEMASTER

W 1980 r skrystalizowała się koncepcja nowego samolotu transportowego. Miał on mieć możliwość transportowania nie tylko żołnierzy z lekkim wyposażeniem (jak C-141), ale także sprzętu cieżkiego, choć nie w takiej ilości jak C-5. Jego mniejsze od C-5 wymiary były bowiem kompromisem w kierunku możliwości lądowania na małych, słabo przygotowanych lotniskach i lądowiskach,w pobliżu rejonów ich przyszłego rozmieszczenia. W ten sposób wojska, przetransportowana razem ze swoim sprzętem, a nie oddzielnie, mogły od razu zorganizować obronę na określonych rubieżach, formując się zgodnie z założonym planem w odpowiednie formacje. Takiej filozofii przerzutu wojsk nie mogły zapewnić ani C-141, ani C-5, które musiały lądować na dużych stałych lotniskach, daleko od rejonu działań.
Wymagania na samolot C-X, bazujący na powyższej filozofii, zostało wydane w lutym 1980 r. Wiosną 1981 r. firmy Boeing, Lockheed i McDonnell Douglas przedstawiły swoje propozycje. 28 sierpnia 1981 r. zdecydowano o wyborze projektu tej ostatniej firmy, szeroko wykorzystującego doświadczenia YC-15.
31 grudnia 1985 r. zamówiono trzy prototypy C-17A, z czego jeden do prób w locie i dwa do prób statycznych na ziemi, przede wszystkim wytrzymołościowych i zmęczeniowych
20 stycznia 1988 r. podpisano kontrakt na podjęcie produkcji seryjnej C-17A, linie produkcyjną w zakładach Long Beach w Kaliforni otwarto w sierpniu 1988r. Tymczasem pierwszy samolot C-17A, 87-0025, został ukończony 21 grudnia 1990 r. i po próbach naziemnych oblatany 15 września 1991 r.
Do jednostki bojowej pierwsz został dostarczony szósty egzemplarz produkcyjny 89-1192, oblatany w maju 1993 r. Trafił on do 17 Dywizjonu 437 Skrzydła Transportowego w Charleston. Na początku 1995 r. dywizjon ten osiągnął gotowość bojową.

Wersje samolotu C-17:

* C-17A - wersja podstawowa.

Możliwości transportowe C-17:

* transport sprzętu wojskowego:
o 1 czołg M1A1/2 Abrams, 2 pojazdy terenowe HMMWV, 54 żołnierzy;
o 2 bwp M2/3 Bradley, 54 żołnierzy;
o 6 lekkich ciężarówek;
o 8 pojazdów terenowych HMMWV;
o 4 śmigłowce UH-60;
o 4 śmigłowce AH-64;
o 2 śmigłowce AH-64, 3 śmigłowce OH-58.
* transport personelu:
o 202 żołnierzy z pełnym wyposażeniem;
* transport ładunków:
o 18 palet trnasportowych 463L w dwóch rzędach
* operacja powietrzno-desantowa:
o 102 skoczków spadochronowych, 4 pojazdy terenowe HMMWV;
o 102 skoczków spadochronowych, 1 czołg M551 Sheridan;
o 2 bwp M2/3 Bradley;
o 2 czołgi M551 Sheridan;
* ewakuacja rannych:
o 48 rannych na noszach, 102 rannych siedzących;

Opis techniczny

Czterosilnikowy samolot transportowy w układzie górnopłata o napędzie odrzutowym.

Skrzydło

Skrzydło o skosie krawędzi natarcia 25° i krawędzi spływu 12°, o konstrukcji półskorupowej, opartej na dwóch dzwigarach tytanowo-duraluminiowych, połączonych w keson; zakończenie skrzydła w formie rozpraszaczy wirów zaskrzydłowych, wykonane z kompozytów.

Kadłub

Kadłub o przekroju owalnym, obrysowany wokól szerokiej ładowni; kadłub ma konstrukcję półskorupową, wykonaną ze stali, stali tytanowej oraz duraluminium.

Usterzenie

Usterzenie w kształcie litery "T" o skosie krawędzi natarcia 25°; stateczniki o konstrukcji półskorupowej, oparte na dwóch dzwigarach; usterzenie pionowe montowane na stałe; wszystkie stery, wysokości i kierunku podzielono na dwie części; stery wykonane z kompozytów.

Podwozie

Podwozie pięciopodporowe z golenią przednią z 4 goleniami głównymi; goleń przednia z kołami blizniaczymi, chowana do przodu; 4 golenie główne ustawione po dwie tandem, także chowają się do przodu; na każdej goleni głównej zawieszono po trzy koła na jednej osi, dwa na zewnątrz, jedno wewnątrz goleni; koła oraz hamulce (hamulce węglowe) firmy Bendix.

Napęd

Napęd samolotu stanowią cztery silniki turbowentylatorowe Pratt&Whitney F117-PW-100 (PW2040) o ciągu 181,00 kN; silniki są wyposażone w odwracacze ci18:01 2002-02-05gu; samolot przystosowano do tankowania w locie.

Awionika

wojskowy zestaw radiotechniczny do bliskiej nawigacji AN/ARN-90 TACAN;
cywilny zestaw radiotechniczny do bliskiej nawigacji VOR/DME;
zestaw łączności firmy Teledyne Corporation (łączność satelitarna, UKF, KF);
urządzenie identyfikacji "swój-obcy";
brak zestawu WRE.

Uzbrojenie

Brak uzbrojenia.

HERCULES

W styczniu 1951 roku Tactical Air Command wydał specyfikację na samolot przeznaczony do transportu taktycznego. Opiewała ona na maszynę, zdolną przewiezć 30000 funtów (13620 kg) w ramch teatru działań wojennych oraz 90 żołnierzy lub 72 spadochroniarzy przy zasięgu 2000 mil (3380 km). Do zaprojektowania takiego samolotu zaproszono cztery firmy: Boeing, Douglas, Lockheed i Fairchild.
Wygrał projekt L-206 firmy Lockheed. W wrześniu 1952 r złożono w firmie zamówienie na dwa prototypy L-206. Obydwa prototypy YC-130A o numerach 53-3396 i 53-3397 ukończono w sierpniu 1954 r. Pierwszy posłużył do prób statycznych, natomiast drugi do miał wykonać pierwszy lot. 23 sierpnia 1954 r z lotniska w Burbank wystartował po raz pierwszy drugi prototyp.
Pierwszy seryjny C-130A został oblatany 7 kwietnia 1955 r w bazie Dobbins, w Marietta. Dostawy seryjnych C-130A rozpoczęto w grudniu 1956 r. Pierwszą jednostką było 463rd Troop Carrier Wing w Ardmore, Oklahoma.
Od 1959 r rozpoczęto dostawy nowej wersji o poprawionych charakterystykach lotnych i udzwigu, nazwanej C-130B.
W latach 1961-62 powstała wersja C-130E. Pierwszy C-130E oblatano 25 sierpnia 1961, a pierwsze dostawy samolotów seryjnych rozpoczęto w kwietniu 1962 r.
19 listopada 1964 r. został oblatany pierwszy transportowiec w odmianie C-130H.
5 kwietnia 1996 r. został oblatany nowy Hercules w odmianie C-130J-30 przeznaczony dla RAF-u, a 4 czerwca 1996 C-130J przeznaczony dla USAF.

Wersje samolotu C-130:

* C-130A - seryjna wersja transportowa;
* RC-130A - wersja fotogrametryczna na bazie C-130A;
* JC-130A - przebudowane C-130A do śledzenia obiektów powracających z kosmosu;
* C-130D - wersja transportowa z zabudowanymi płozami do lotów arktycznych; przebudowane C-130A;
* DC-130A - latająca wyrzutnia bezpilotowych aparatów rozpoznawczych; na bazie C-130A;
* RC-130S - wersja przeznaczona do zrzucania bomb oświetlających nad polem walki; przebudowa C-130A;
* AC-130A Plain Jane/Pave Pronto - odmiana przystosowana do wsparcia ogniowego;
* C-130A-II - wersja do prowadzenia rozpoznania radiotechnicznego;
* C-130B - seryjna wersja o poprawionym udzwigu i charakterystykach wysokościowych;
* JC-130B - zmodyfikowany C-130B do przechwytywanie kaset z zarejestrowanymi materiałami badawczymi i wywiadowczymi, zrzucanymi z satelitów;
* WC-130B - wersja do rozpoznania pogody; na bazie C-130B;
* VC-130B - wersja dyspozycyjna ("salonka")
* C-130E - seryjna wersja transportowa ze wzmocnionym centropłatem i podwoziem, unowocześnionym wyposażeniem;
* WC-130E - wersja do rozpoznania pogody; na bazie C-130E;
* DC-130E - latająca wyrzutnia bezpilotowych aparatów rozpoznawczych Ryan AQM-34 Firebee; na bazie C-130E;
* EC-130E ABCCC - powietrzne stanowisko dowodzenie (Airborne Command & Control Center); na bazie C-130E; wyposażenie i silniki C-130H;
* MC-130E Rivet Clamp/Rivet Swap/Rivet Yank - samolot do transportu grup bojowych na tyły wroga; odmiany z różnym wyposażeniem;
* AC-130E Gunship - odmiana przystosowana do wsparcia ogniowego;
* AC-130H - odmiana przystosowana do wsparcia ogniowego; przebudowa AC-130E; wymiana silników;
* EC-130E Comfy Levi - wersja przystosowana do prowadzenia nasłuchu nieprzyjacielskiej łączności radiowej;
* C-130H - seryjna wersja transportowa ze wzmocnionym kesonem skrzydła; nowe silniki;
* C-130H-30 - wersja C-130H z przedłużonym kadłubem;
* C-130K - wersja C-130H wyeksportowana do Wielkiej Brytanii; awionika wyprodukowana w Wielkiej Brytanii;
* HC-130H - wersja C-130H przystosowana do bojowych akcji ratowniczych;
* WC-130H - wersja do rozpoznania pogody; przebudowane HC-130H;
* MC-130H Combat Talon II - samolot do transportu grup bojowych na tyły wroga;
* AC-130U - odmiana przystosowana do wsparcia ogniowego;
* EC-130H Compass Call - wersja służąca do zakłócania radioelektronicznego środków łączności dowodzenia;
* C-130J - seryjna wersja transportowa z nową awioniką; nowe silniki; nowe śmigła;
* C-130J-30 - wersja C-130J z przedłużonym kadłubem;
* EC-130J - wersja C-130J do wojny psychologicznej;
* WC-130J - wersja do rozpoznania pogody; na bazie C-130J;

Możliwości transportowe C-130H:

* transport ładunków:
o 5 palet 463L o nośności 4000kg każda;
o 5 samochodów HMMWV.
* transport żołnierzy:
o 92 żołnierzy z pełnym wyposażeniem.
* wysadzanie desantu spadochronowego:
o 64 spadochroniarzy z wyposażeniem.
* ewakuacja rannych:
o 72 rannych na noszach i 2 sanitariuszy.

Opis techniczny (C-130H)

Czterosilnikowy samolot transportowy w układzie górnopłata z prostym skrzydłem.

Skrzydło

Skrzydło wolnonośne, proste, o wzniosie 2°30', skręcone geometrycznie - kąt zaklinowania 3° przy kadłubie i 0° na końcu, oraz aerodynamicznie: profil NACA 64A318 u nasady i NACA 64A412 na końcu; skos skryzdła w 1/4 cięciwy - 0°; skrzydło konstrukcji metalowej, półskorupowej, dwudźwigarowej; dźwigary stalowe, pokrycie z duraluminium; lotki, klapy-poszerzacze typu Fowler.

Kadłub

Kadłub o kontrukcji metalowej; cała kabina ładunkowa i pilotów w pełni hermetyzowana; kabina ładunkowa wyposażona w specjalne rolko ułatwiające przesuwanie ładunku w czasie załadunku i rozładunku; w tylnej części kadłuba znajduje się dzwig typu suwnicowego zamontowany na suficie samolotu.

Usterzenie

Usterzenie klasyczne, wolnośne o konstrukcji metalowej; wszystkie powierzchnie sterowe zaopatrzone w trymery.

Podwozie

Podwozie pięciogoleniowe, chowane hydraulicznie do kadłuba; amortyzacja olejowo-powietrzna; podwozie przednie zdwojone; podwozie główne dwukołowe w układzie tandem; hamulce wielotarczowe chłodzone powietrzem firmy Goodyear; automat przeciwpoślizgowy.

Napęd

Cztery silniki Allison T56-A-15 o mocy 3362 kW (4508 KM); czterołopatowe śmigła Hamilton Standart 54H60 o stałej prędkości obrotowej i automatycznie regulowanym skoku.

Awionika

radar nawigacyjno-meteorologiczny Sperry AN/APS-133 (zastępowany radarem Westinghouse AN/APS-133);
system nawigacji satelitarnej Omega CMA771;
system GPS Mk II GPWS;
system nawigacji bezwładnościowej Litton LTN-72;
system nawigacyjno-dopplerowski AN/APN-218;
zdwojony odbiornik VOR/DME AN/ARN-147;
zdwojony odbiornik TACAN AN/ARN-118;
zdwojony system ILS;
2 kompasy żyromagnetyczne C-12;
2 zintegrowane wskozniki nawigacyjne FD-109;
wysokościomierz radiolokacyjny AN/APN-232;
system do wykonywania zrzutów Station Keeping Equipment AN/APN-169C;
zdwojony transponder radarowy 621A-6A;
autopilot AP-105V;
system przeciwkolizyjny TACAS;
2 radiostacje KF AN/ARC-190;
2 radiostacje UKF zakresu metrowego AN/ARC-186;
2 radiostacje UKF zakresu decymetrowego AN/ARC-164;
system komunikacji wewnętrznej AN/AIC-18;
system do łączności z obsługą naziemną AN/AIC-13;
urządzenie identyfikacji "swój-obcy" AN/APX-100;
urządzenie ostrzegające przed opromieniowaniem przez stacje radiolokacyjne AN/AAR-47.

Uzbrojenie

brak uzbrojenia.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder