Zemsta nietoperza.avi

Zemsta nietoperza - Johann Strauss syn

Operetka w dwóch aktach

Libretto: Karl Haffner i Richard Genée na motywach komedii Henri Meilhaca i Ludovica Halévy'ego "Le réveillon"

Miejsce i czas nagrania: Glyndebourne Opera House, sierpień 2003 r.

Wykonawcy:

Rozalinda - Pamela Armstrong, sopran
Adela - Lyubov Petrova, sopran
Eisenstein - Thomas Allen, baryton
Alfred - Pär Lindskog, tenor
doktor Falke - Hakan Hagegard, bas
Blind - Ragnar Ulfung, baryton
Frank - Artur Korn, bas
książę Orlofsky - Malena Ernman, mezzosopran
Frosch - Udo Samel, rola mówiona
Ida - Renée Schuttengruber, sopran

Orkiestra: London Philharmonic Orchestra
Chór Festiwalu Operowego w Glyndebourne
Reżyseria: Stephen Lawless
Scenografi a: Benoit Dugardyn
Kostiumy: Ingeborg Bernerth
światło: Paul Pyant
Choreografi a: Nicola Bowie
Realizacja telewizyjna: Francesca Kemp
Dyrygent: Vladimir Jurowski

Gabriel von Eisenstein jest znanym, również ze swojego temperamentu, wiedeńskim finansistą. Ma on trafić do aresztu za uderzenie poborcy podatkowego i obrazę sądu, tymczasem jego przyjaciel, Dr Falke organizuje wraz z młodym arystokratą – księciem Orlofskym bal. Jest to w rzeczywistości pretekst do ośmieszenia Eisensteina w ramach rewanżu za złośliwy żart swojego przyjaciela. Intryga polega na tym, że Falke wśród gości zaprasza w innych rolach domowników Eisensteina. Służąca będzie wytworną damą, żona pojawi się w masce i ma być przedstawiona jako węgierska księżna. Falkemu udaje się przekonać Eisensteina, by ten potajemnie wybrał się na bal, a w więzieniu stawił się rano. Niestety, do domu Eisensteina przybywa po aresztanta dyrektor więzienia Frank. Bierze on za pana domu śpiewaka Alfreda, który wykorzystując sytuację, znów próbuje zdobyć względy dawnej ukochanej. Alfred trafia do miejskiego aresztu, a Rosalinda może się szykować na bal. Tymczasem sam Eisenstein próbuje na przyjęciu uwieść niemal wszystkie damy, w tym Adelę i Rosalindę, zawiera na tym balu także serdeczną przyjaźń z dyrektorem więzienia, do którego ma trafić – obaj na przyjęciu są "francuskimi markizami" – Renardem i Chagrinem. Także Adela chce wykorzystać bal na swoją korzyść, próbuje znaleźć protektora, który wprowadzi ją do świata teatru, dlatego też nawet rozpoznana przez swojego pracodawcę z powodzeniem udaje oburzenie. Rosalinda, żona Eisensteina, zaś poznaje lepiej prawdziwą naturę swojego męża. Wszystko jednak wyjaśnia się rano, na końcu operetki...