1929.Kinooperator

Człowiek z kamerą filmową 1929 Chelovek s kinoapparatom
czas trwania: 1 godz. 8 min.
gatunek: Dokumentalny, Niemy
premiera: 8 stycznia 1929 (Świat) 1929-01-08
reżyseria: Dżiga Wiertow
scenariusz: Dżiga Wiertow
muzyka: Caleb Sampson , Konstantin Listow
zdjęcia: Michaił Kaufman , Gleb Troyanski (niewymieniony w czołówce)
Michaił Kaufman Operator kamery (on sam)
inne tytuły:
The Man with a Movie Camera,
The Man with the Movie Camera,
Living Russia, or The Man with a Camera
Chelovek s kino-apparatom
kraj: ZSRR
adres do pobrania http://www.filesonic.com/file/4102728615

opisy filmu Człowiek z kamerą filmową
"Człowiek z kamerą" to poetycki obraz Moskwy lat 20 (ale nie tylko, bo również m.in. Kijów i Odessę)., obserwowanej od wczesnych godzin rannych do momentów szczytu. Setki perspektyw, doskonały montaż i wielki żywioł filmowania. Wiertow nie tylko rejestruje rzeczywistość ale tworzy ją na nowo za pomocą wszechmocnego oka kamery. Niezwykłe rytmiczne zestawienia ujęć prowokują skojarzenia, obrazy codzienności zderzają się z autotematycznymi zdjęciami ukazującymi proces tworzenia dzieła filmowego.
Polecam recenzję http://filmoweszalenstwo.blogspot.com/2011/08/czowiek-z-kamera-filmowa-czyli.html
Pozostałe recenzje (przypadkowy wybór)
Niema perfekcja
Nigdy bym nie przypuszczał, że spotkam się z niefabularną formą filmową, którą
mógłbym nazwać arcydziełem. Co więcej, nigdy bym się nie spodziewał, że nazwę
arcydziełem czarnobiały dokument, dodatkowo niemy i to z 1929r… Jest jednak szczypta
prawdy w porzekadle, że wraz z doświadczeniem przychodzi i pokora… Przecież
praktycznie to niemożliwe by taki obraz się nie zestarzał… A jednak. Podczas pierwszej
projekcji usta rozwierały mi się coraz to szerzej patrząc na obrazy pojawiające się przed
moimi oczami (druga projekcja odbywała się podobnie, z tym, że seans już rozpocząłem
z ustami szeroko otwartymi i tak mam do teraz - gdy tylko pomyślę o tym filmie:).
Podstawowa linia fabularna jest niezwykle prosta: operator filmowy – tytułowy człowiek z
kamerą – zabiera narzędzie swojej pracy i rozpoczyna filmowanie. Prezentuje widzom
Moskwę (ale nie tylko, bo również m.in. Kijów i Odessę) od jej godzin rannych po
zmierzch. Film o niczym mógłby ktoś zauważyć… O niczym lub o wszystkim. Chylę czoła
przed wrażliwością artystyczną Wiertowa mając tym bardziej na względzie fakt, iż
osobiście tego wszystkiego nie kręcił tylko montował z przysłanych mu wcześniej
materiałów. W tym niewiele ponad godzinnym obrazie reżyser (montażysta) zawarł
przykład wszystkiego na co było stać ówczesną kamerę filmową (i co wykorzystywane
było przez współczesnych w jednej dziesiątej). Najzabawniejsze jest natomiast to, iż
osiągnięcia teraźniejszej kinematografii wcale nie mają do zaoferowania o wiele więcej
(dla nie wchodzącego w szczegóły widza) niż to co zaprezentował Wiertow przeszło 80 lat
temu.
W oczy, a raczej uszy, rzuca się podstawowy problem kina niemego czyli brak dźwięku…
Paradoksalnie, przynajmniej w wersji którą miałem okazję zdobyć, ten mankament filmu
jest praktycznie niezauważalny. Muzyka została tak wkomponowana, iż dosłownie zlewa
się z obrazem tworząc nierozerwalną całość. Połączenie ze sobą kilku gatunków od
muzyki klasycznej po jazz harmonizuje z obrazem wprost idealnie. Napisy praktycznie się
nie pojawiają, co skutecznie pozwala zapomnieć, że do czynienia mamy z obrazem
niemym. Jednakże co by nie napisać o muzyce jest ona tylko dopełnieniem tego co widz
ma przyjemność obserwować na ekranie. Prawdziwego pazura mamy okazję podziwiać
w kwestii montażu. Reżyser bawi się możliwościami, z perfekcyjnym wyczuciem dozując
oglądającym emocje atakując ich paletą różnorakich obrazów (za co był przez jemu
współczesnych krytykowany np. przez Eisensteina). Widz obserwuje poranek i
przygotowującą się do wyjścia z domu kobietę. Widzimy pracę, wysiłek i relaks.
Obserwujemy śmierć, chorobę i narodziny (niesamowicie odważne sceny nawet jak na
„poluzowane” standardy dzisiejszego kina), obserwujemy budynki, pojazdy oraz inne
rzeczy których nie sposób (i nie ma potrzeby) tutaj wymieniać. Na samym końcu widzimy
samych siebie - widzów w kinie bo „Człowiek z kamerą filmową” to również obraz
autotematyczny w którym to twórca odkrywa przed nami, oglądającymi poszczególne
etapy powstawania dzieła filmowego.
Wiertow korzystając z możliwości jakie oferuje nowe medium stworzył dzieło z jednej
strony szalenie malarskie, naszpikowane innowacyjnymi rozwiązaniami ówczesnej
techniki filmowej z drugiej strony jednak udało mu się uniknąć popadnięcia w banał
dzięki czemu powstał obraz ponadczasowy, taki który obrazuje jednostkowe losy ludzi
jakich wiele było, jest i w dalszym ciągu będzie na ziemi. Arcydzieło!


Michaił Kaufman Operator kamery (on sam)
data urodzenia: 1897-08-24 - miejsce urodzenia: Białystok, Rosja (obecnie Polska)
data śmierci: 1980-03-11 - Zmarł w Moskwie, Rosja.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder