Mary Roach - Sztywniak. Osobliwe życie nieboszczyków.pdf
Download: Mary Roach - Sztywniak. Osobliwe życie nieboszczyków.pdf
Pobierz1,35 MB
Co dzieje się z ludzkimi ciałami po śmierci? Sztywniak to książka o czasami dziwacznych, często szokujących, ale niezmiennie fascynujących wyczynach zwłok.
Mary Roach zdecydowała się opisać - z niebywałym poczuciem humoru, ale nie przekraczając granic dobrego smaku - pośmiertne przygody naszych ciał, które są wykorzystywane do różnych eksperymentów i badań. Odwiedza krematoria, zakłady pogrzebowe, kostnice i najdziwniejsze laboratoria, by odkryć przed nami najciekawsze formy spędzania ?wolnego czasu? po śmierci. Można na przykład dać się pokroić na potrzeby zajęć z anatomii, można testować wytrzymałość samochodów w wypadkach albo poddać się leniwemu rozkładowi użyźniającemu rośliny ogrodowe, a w bardziej egzotycznych miejscach globu można nawet pozwolić się zjeść lub zażyć w celach leczniczych. To książka, która umożliwi wam dokonanie najlepszych planów na zbliżającą się wieczność.
"Zwłoki to nasi superbohaterowie: niestraszny im ogień, potrafią znieść upadki z wysokich budynków i czołowe zderzenia ze ścianą. Można do nich strzelać, przejechać im po nogach motorówką - to ich nie rusza. (...) To jak mieć na usługach Supermana - byłoby strasznym marnotrawstwem rezygnować z jego potencjału i nie wykorzystywać go do rozwoju ludzkości."
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne foldery z plikami do pobrania
-
01.22 -
01.23 -
01.24 -
02.22 -
02.23 -
02.24 -
03.22 -
03.23 -
03.24 -
04.22 -
04.23 -
04.24 -
05.22 -
05.23 -
05.24 -
06.22 -
06.23 -
06.24 -
07.22 -
07.23 -
07.24 -
08.22 -
08.23 -
08.24 -
09.22 -
09.23 -
09.24 -
10.22 -
10.23 -
10.24 -
11.21 -
11.22 -
11.23 -
11.24 -
12.21 -
12.22 -
12.23 -
2022 -
2023 -
2024 -
Andrzej Lampert -
Andrzej Lampert(1) -
ANDRZEJ LAMPERT(1) -
Andrzej Lampert(2) -
Harlequin 2022 -
Harlequin2023 -
Harlequin2024 -
Monika -
Oldschool -
Psi patrol
Inne pliki do pobrania z tego chomika
Pierwsza polska antologia inskrypcji rzymskich, z okresu od III w. przed Chr. do IV w. n.e., zawiera przede wszystkim epitafia, lapidarne napisy nagrobne, mówiące czasem z poetycką zadumą, czasem z ironią lub wzruszającą prostotą o życiu, przemijaniu i śmierci.
Żeby wykazać główną różnicę między klątwami tradycyjnymi (anatemą, ekskomuniką, klątwą ludową) a współczesną ich formą, można powiedzieć, że te pierwsze są raczej homogeniczne, a drugie – zdecydowanie heterogeniczne.
Tradycyjna klątwa była wpisana w całość spójnej kultury, w której wszyscy uczestniczący we wspólnocie wierzących byli przekonani o istnieniu i działaniu magicznych mocy. Kapłani/guślarze/i inne osoby wybrane mogły ich używać dla spójności i dobra tej wspólnoty. W tych kulturach klątwa jest zjawiskiem jednorodnym, doskonale w nią wpisanym, w jej język, przepisy moralne, wyobrażenie społeczne o jasnych funkcjach i zasadach.
Współczesna klątwa tych warunków nie spełnia. Może być używana jednostkowo dla prywatnych celów, nikt poza pragnącym ją rzucić, nie musi w ramach danej społeczności wierzyć w jej skuteczność. Osoba posługująca się klątwą korzysta z wszelkich źródeł religijnych, nie ma tu żadnych granic ani historycznych, ani przestrzennych, sięga nawet do najbardziej odległych od dominujących w danej kulturze wyobrażeń religijnych. Dlatego klątwa taka nie wymaga ani głębokiej wiary w transcendentny porządek świata, gwarantowany w kulturach tradycyjnych przez bóstwa. Twórcy stron, na których można je znaleźć, łączą język marketingu z językiem tajemnym, magicznym, nie widząc w tym żadnej sprzeczności. Myślę, że odbiorcy także jej nie dostrzegają.
Na każdym poziomie widać, że klątwa internetowa to twór heterogeniczny, mozaika złożona z wielu różnych elementów współczesnej kultury. Mozaika ta jest miejscami zaskakująca, bo odnajdziemy w jej fragmentach zarówno zbanalizowany satanizm, pozostałości ludowej magii słowa, ale i newage’ową synkretyczność religijną.
Zadziwiające jest przy tym jednak to, jak bardzo myślenie magiczne i wiara w magiczną moc słów są potrzebne człowiekowi współczesnemu, żyjącemu, jak się dość powszechnie uznaje w rozwiniętym technologicznie świecie, w społeczeństwie, które stara się istnieć w oparciu o racjonalne myślenie.
Mediolan, rok 1483.
Śmierć raz jeszcze zawitała do zamku Ludovica Sforzy. Książę rozkazuje, by Leonardo da Vinci, jego nadworny wynalazca i detektyw, zbadał sprawę samobójstwa młodej służącej. Leonardo przemyca na dwór jej pani swojego ucznia w kobiecym przebraniu. Nie przeczuwa, czym może skończyć się dla Dina służba u tajemniczej hrabiny, która karty do tarota ceni bardziej niż ludzkie życie...
Klasztor i Miłość" powieść historyczna, w której to Autor Charles Reade opisuje dzieje rodziców Erazma z Rotterdamu.
Tak na pierwszej stronie, reklamuje swoje dzieło:
"W pewnej omszałej kronice spisanej nie najlepszą łaciną jest rozdział, w którym każde zdanie przynosi jakiś fakt. Opowiedziano tam beznamiętnie dziwną historię dwojga ludzi, których życiu nie towarzyszył dźwięk trąb, a śmierci - pieśń. Umarli czterysta lat temu; spoczywają teraz na tych surowych kartach - jak kryształy w skałach - nie budząc współczucia. Los skrzywdził ich za życia i krzywdzi jeszcze po zgonie. Jeśli potrafię ukazać wam to, co się kryje za suchymi notatkami kronikarza, zechcecie chyba wynagrodzić im obojętność stuleci i przyjmiecie te dwie zbolałe dusze - na jeden dzień - do serca"
"Piąta ewangelia - zaskakujący tytuł.
Wiadomo, że Ewangelie są cztery.
Czy piąta Ewangelia w ogóle istnieje?
A przecież to jej ślady tropi niezmordowanie amerykański historyk Peter Bergin. To ona budzi niepokoje i kontrowersje, na jej poszukiwanie poświęca się całe lata wysiłków(...)".
Stare kredensy są tajemnicze, pełne szufladek i skrytek zamykanych na fikuśne kluczyki, które same w sobie stanowią małe dzieła sztuki. To, co w nich zamknięte jest nie mniej tajemnicze - czasem piękne, czasem brudne, nierzadko zamknięte już na zawsze i niedostępne dla oczu. Każda rodzina ma swój kredens - jeśli nie mebel, to przynajmniej bagaż rodzinnych historii. O takim bagażu - rodziny Walasików, a właściwie nie Walasików - pisze Mateusz Kraft. Pisze zgrabnie, ale zapomina o tym, że w ludziach istnieje jednak pierwiastek dobra.
"Krakowski kredens" to, jak już zostało powiedziane, opowieść o rodzinie w obliczu tragicznego wydarzenia, jakim jest powolne umieranie jej najstarszego członka, ukazywana z perspektywy pozostałych - tych, którzy się w niej urodzili i tych, których wprowadziły tam małżeństwa. Wszyscy mają przynajmniej jedną cechę wspólną - każda ich dobra cecha jest tak naprawdę pokrywką złej. Jeśli ktoś robi coś dobrego, to tylko dlatego, że jest mu to na rękę. Bo będą z tego pieniądze (najlepiej na ukrytym przed rodziną koncie), bo pozycja inna, bo władza, bo zaspokojenie seksualne w najróżniejszych odsłonach. A umierający ojciec rodziny? Nie mógł wybrać lepszego momentu niż ten, kiedy mógł coś jeszcze dzieciom załatwić? A czy są odpowiednie momenty na umieranie?
Książa Krafta jest bardzo udana kompozycyjnie, pobudza w czytelniku zaciekawienie, po woli odsłaniając kolejne części fabuły. Porusza również udana okładka i zgrabny tytuł. Nie do zniesienia są natomiast notorycznie pisanie słowa "Bóg" małą literą (liczyłam - 14 razy na 174 stronach!). Daleko mi do dewocji, ale jednak autor nie pisze o Zeusie, jest to więc błąd ortograficzny.
"Krakowski kredens" to książka mocna, poruszająca mocne tematy w przejaskrawiony sposób. Pytania kłębią się na każdej stronie - jak rozliczyć się z wojenna przeszłością, czy sądy mogą być niezawisłe, czy każdy ksiądz jest gejem, czy kariera bez "pleców" jest możliwa, wreszcie czy mamy prawo do wyboru własnej ścieżki? I pytanie najważniejsze - czy wszyscy jesteśmy tacy, jak przedstawieni przez Krafta bohaterowie?
Co łączy dwóch słynnych matematyków i astronomów epoki renesansu, Tychona Brahego i Johannesa Keplera, z napisaną w nieznanym języku księgą nazwaną Manuskryptem Voynicha, która przez kilkaset lat opierała się wszelkim wysiłkom matematyków i kryptologów, usiłujących rozszyfrować jej treść i sens? Czy Kepler faktycznie zamordował swojego mentora, jednocześnie poprzednika na stanowisku nadwornego astronoma na dworze cesarza Rudolfa II? Co znajduje się na kartach księgi – zapis wielkich odkryć naukowych skrywanych przed Kościołem katolickim i wszechpotężną Inkwizycją czy służąca jedynie mistyfikacji bezwartościowa treść? Nawiązująca w równym stopniu do Wahadła Foucalta Eco, co Kodu Leonarda da Vinci Browna powieść Enrique Jovena próbuje m.in. odpowiedzieć na te pytania. Młody jezuita Hector, nauczyciel fizyki w prowincjonalnym hiszpańskim miasteczku, z zamiłowania astronom, z zapałem opowiada swoim uczniom o wielkich umysłach naukowych XVI i XVII wieku – o Brahem, Keplerze, Galileuszu i Newtonie, o gwiazdach i czarnych dziurach. Hector ma jeszcze jedną pasję – jest nią Manuskrypt Voynicha. Zaintrygowany tajemniczą księgą, dołącza do międzynarodowej grupy osób z tzw. Listy Voynicha, które próbują ją rozszyfrować. Dzięki korespondencji wymienianej na forum internetowym jezuita poznaje młodego angielskiego astronoma Johna i śliczną meksykańską informatyczkę Juanę. Wspólnie próbują rozwiązać zagadkę manuskryptu. Do jego odczytania niezbędna jest zaginiona część – księga kodów – ukryta przez jezuitów w nieznanym miejscu. Historyczne wskazówki prowadzą Johna, Juanę i Hectora do Bolonii, rzymskiego Panteonu oraz położonego w środkowej Hiszpanii średniowiecznego zamku Simancas. Poszukiwania księgi łączą się z pewną całkowicie współczesną zagadką...
"Nazywają mnie Krzysztof Daukszewicz, to znaczy nazywają mnie tak ci, którzy zapamiętali, jak się takie nazwisko wymawia, to jest Urząd Skarbowy, komornik i trochę znajomych. Przeciętny obywatel wymawia moje nazwisko Dauszkiewicz lub Dałszkiewicz. Jedynie "Magazyn rodzinny" parę lat temu wydrukował poprawnie Daukszewicz, ale za to dał mi na imię Krystian."
W mogile ciemnej - Robinson Peter Intrygująca zagadka kryminalna pióra laureata prestiżowych nagród w dziedzinie powieści kryminalnej. Pewnego wieczoru nadinspektor Alan Banks, znany z nietuzinkowych i nie zawsze zgodnych z regulaminem metod pracy, zostaje wezwany do komisarza okręgu, Riddle'a. Tam dowiaduje się, że szesnastoletnia córka komisarza, Emily, uciekła z domu i to właśnie on, Banks, ma ją odnaleźć. Sprawa jest nad wyraz delikatna. Riddle, człowiek chorobliwie ambitny i gotowy poświęcić dobro rodziny dla sukcesu w świecie polityki, jak ognia lęka się kompromitacji. Zbuntowana Emily, która pozuje nago do zdjęć zamieszczonych w Internecie, zażywa narkotyki i obraca się w podejrzanych kręgach amatorów łatwych pieniędzy, może przekreślić całą jego karierę. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, gdy Emily zostaje zamordowana w niezwykle okrutny sposób...
Kamień Księżycowy - Wilkie Collins Księżycowy Kamień, klasyczna powieść detektywistyczna pełna dramatycznych zwrotów akcji, podobnie jak inne utwory Wilkiego Collinsa, charakteryzuje się perfekcyjnym odwzorowaniem realiów epoki oraz trafnością i śmiałością obyczajowych obserwacji, a przy tym kryminalna intryga nigdy nie schodzi na drugi plan. Tajemnicza historia skradzionego żółtego diamentu zwanego Księżycowym Kamieniem, zdobiącego niegdyś czoło posągu hinduskiego Boga Księżyca, splata się z dziejami pewnej angielskiej rodziny z wyższych sfer. Rachel Verinder, młoda Angielka, dziedziczy ów diament na swoje osiemnaste urodziny jako spadek po wuju, skorumpowanym brytyjskim oficerze, który służył w Indiach. Diament oczywiście jest niezwykle cenny i ma wielkie religijne znaczenie, a równocześnie ciąży na nim klątwa boga Wisznu i dla wszystkich zamieszanych w jego zniknięcie niebawem staje się przekleństwem. Dodatkowo jego śladem podążają hinduscy kapłani-strażnicy, którzy nie zawahają się przed niczym, by po wiekach święty kamień powrócił na czoło bóstwa…