Szamanka 1996.avi

Film opowiada relacji młodej studentki "Włoszki" (Iwona Petry) z antropologiem Michałem (Bogusław Linda). Mężczyzna wynajmuje studentce mieszkanie, w którym bardzo szybko dochodzi do kopulacji pomiędzy dwójką bohaterów, a mieszkanie staje się miejscem ich intymnych spotkań. Ponadto mamy do czynienia z wątkiem odnalezienia zwłok szamana przez Michała i jego asystentów. Michał stara się dowiedzieć, co doprowadziło do śmierci szamana trzy tysiące lat temu.

Trudno określić gatunek filmu Żuławskiego. Jest to ekstraordynaryjny, erotyczny melodramat (relacja Włoszki i Michała), posiadający cechy thrillera (odkrywanie przez Michała tajemnicy śmierci szamana). Niestety ta wielogatunkowość zamiast zaletą, stała się wadą. Czasem można mieć wrażenie, że Manuela Gretkowska w trakcie pisania scenariusza zachowywała się jakby opowiadała bajkę dzieciom, i w momencie kiedy orientowała się, że przynudza, mówiła "aż tu nagle..." i wprowadzała nową sytuację. Takimi niepowiązanymi z główną osią fabularną filmu historiami jest samobójstwo brata głównego bohatera, albo wątek przemycania uranu przez postać graną przez Pawła Deląga. Mnogość wątków powoduje, że tak naprawdę żaden nie zostaje porządnie rozwinięty, i cały film wygląda jak bardzo źle skonstruowany fabularnie komiks. Wielka szkoda, bo niechybnie historia miała ogromny potencjał.

Na pochwałę w tym filmie zasługuje strona techniczna. Mroczne, wręcz brudne zdjęcia Jaroszewicza genialnie oddają klimat ponurej historii, jaka jest ukazana w filmie. Z kolei ścieżka dźwiękowa Korzyńskiego jest jedną najlepszych w polskim kinie, choć należy skrytykować dźwiękowców, ponieważ często świetna muzyka zagłusza dialogi.
Na uwagę zasługuje też reżyseria, ponieważ Żuławski odciął się od panującej w latach '90 mody na pokazywanie Polski bogatej, szklanych domów, i ogólnie kapitalizmu na pełnych obrotach. Świat z "Szamanki" jest odpychający, w podwórkach blokowisk przesiadują bezdomni, a na dworcach i w pociągach grasują zboczeńcy.

Aktorstwo jest tutaj typowe dla Żuławskiego. Petry gra jak w transie, niczym Adjani z "Opętania" czy Kaprisky z "Kobiety publicznej". Swoją grą hipnotyzuje widza, jest totalnie nieobliczalna, zwierzęca, nie tylko w licznych scenach erotycznych, w których występuje. Zawodzi niestety Linda, który zachowuje się jakby nadal był Franzem Maurerem z "Psów" Pasikowskiego.