TATu

t.A.T.u. (ros. Тату – Tatu) – rosyjski zespół utworzony przez Julię Wołkową i Lenę Katinę w 1999 r. Obecnie z zespołem na stałe współpracują jeszcze cztery inne osoby. Styl muzyczny grupy to electronica, rock, pop-rock oraz dance.

W 2009 roku na oficjalnej stronie podano, że wokalistki skupią się w najbliższym czasie na karierach solowych, więc t.A.T.u. nie będzie już ich jedynym "pełnoetatowym" projektem. Zarówno Lena Katina jak i Julia Wołkowa jednoznacznie stwierdziły, że - wbrew sugestiom mediów - nie jest to rozpad t.A.T.u.

HISTORIA




Zespół powstał w 1999 r., pierwszym twórcą i „ojcem sukcesu” nowej formacji był psycholog Iwan Szapowałow. To on wpadł na pomysł stworzenia duetu, który skandalem miałby się wedrzeć na szczyty list przebojów w wielu państwach. W tym celu ogłosił w Moskwie casting do swojego projektu – zgłosiło się wiele chętnych dziewcząt. Ostatecznie wybrano dwie – Lenę Katinę oraz Julię Wołkową, obie się już wcześniej znały – występowały w tej samej muzycznej grupie dziecięcej Neposedi (pol. Wiercipięty).
2000-2003: Debiuty i sukcesy
Duet t.A.T.u.

Tatu i ich menedżer postanowili szokować. Większość z teledysków promujących debiutancki album 200 po wstriecznoj ukazywała lesbijską miłość obu młodych wokalistek do siebie. Szczególne poruszenie wywołał wideoklip do piosenki o miłości Ja soszła s uma z 2000/2001 r., w którym Lena i Julia namiętnie się całowały. Kolejnymi skandalizującymi teledyskami Tatu były obrazy do piosenek: 30 minut oraz Prostyje dwiżenija, mimo to za największy rosyjskojęzyczny hit grupy uważa się piosenkę o konflikcie pokoleń Nas nie dogoniat.

Tatu rosło w siłę - ich pierwsza płyta sprzedawała się w zawrotnym tempie nie tylko w Rosji (gdzie oficjalnie sprzedano prawie dwa miliony egzemplarzy, na czarnym rynku ta liczba jest czterokrotnie wyższa), ale i w innych krajach Europy wschodniej i centralnej. W samej tylko Polsce sprzedano ponad 200 tysięcy kopii albumu, a Tatu podczas jednej z wizyt w naszym kraju odebrało platynową płytę.

W 2002 r. postanowiono stworzyć anglojęzyczną wersję 200 po wstriecznoj – 200 km/h in the Wrong Lane. Na wydawnictwie przeznaczonym dla Europy Zachodniej, Japonii i Stanów Zjednoczonych znalazły się nowe wersje największych dotychczasowych hitów Tatu oraz How Soon is Now? – cover utworu brytyjskiej grupy The Smiths. Wraz z rozpoczęciem podboju zachodnich rynków, Tatu zmuszone było nieco zmienić swoją nazwę - z Tatu na t.A.T.u. (poprzednia była już zastrzeżona przez inną grupę).

Pierwszym singlem promującym najnowszy album był All the Things She Said (odpowiednik Ja soszła s uma), piosenka jest jak dotąd najpopularniejszym singlem zespołu i od razu trafiła na szczyty list przebojów w ponad 30 krajach (m.in w Anglii, Niemczech czy Japonii). Wokalistki podczas występów na żywo – podobnie jak w teledysku – całowały się, a w wywiadach publicznie okazywały sobie miłość. Po tym jak All the Things She Said zajął 20. miejsce na amerykańskiej liście Billboardu i 3. miejsce wśród najchętniej kupowanych singli w USA, prasa zaczęła przestrzegać przed rosyjskimi skandalistkami. Kolejnym hitem na zachodzie była piosenka Not Gonna Get Us, angielska wersja Nas nie dogoniat. Po jakimś czasie zespół zaprezentował wideo do piosenki 30 Minutes, przeszło jednak ono bez echa - kilka tygodni później wypuszczono singel i teledysk do How Soon is Now?.

Planowo 200 km/h in the Wrong Lane miał promować jeszcze jeden singel - Show Me Love. Teledysku jednak nie udało się do końca zrealizować i nie był on emitowany w żadnej stacji telewizyjnej. Samą piosenkę Show Me Love wydano jako promo-singel, który rozesłano tylko do polskich stacji radiowych.

W 2003 r. podczas trasy koncertowej po USA t.A.T.u. na koncertach ubierały się w koszulki z napisem w języku rosyjskim: "ХУЙ ВОЙНЕ!" (Chuj wojnie!), potępiającym wojnę w Iraku. Gdy organizatorzy zorientowali się co oznacza napis na koszulkach zakazali zakładania ich. Na następny koncert dziewczyny ubrały się w koszulki z napisem: "censored" (ocenzurowano).
Lena Katina

200 km/h in the Wrong Lane pokrył się pięciokrotną platyną - sprzedano 5 750 000 egzemplarzy albumu, najwięcej w Stanach Zjednoczonych (prawie milion) oraz w Japonii, gdzie rozeszło się prawie 1,8 mln sztuk, a t.A.T.u. pobiło wcześniejsze rekordy sprzedaży The Beatles, Michaela Jacksona i Madonny.

Podczas promocji albumu t.A.T.u. otrzymało wiele nagród muzycznych m.in. rosyjskich, niemieckich, polskich, ogólnoeuropejskich, japońskich, skandynawskich czy ogólnoświatowych, jak trzy statuetki "World Music Awards" za najlepszy duet, najlepszy pop i najlepszy dance. Dziewczyny jednak ich nie odebrały osobiście, gdyż organizatorzy gali nie zgodzili się na kontrowersyjny występ, podczas którego wokalistki miałyby wejść na scenę z pistoletami i strzelać ślepymi nabojami. Osoby odpowiedzialne za show zaproponowały występ z pistoletami-zabawkami, co z kolei nie odpowiadało t.A.T.u.
2003-2005: Eurowizja i przerwa

W 2003 r. t.A.T.u. reprezentowało Rosję na konkursie piosenki Eurowizji. Duet z piosenką Nie wier', nie bojsia zdobył 164 punkty (z czego 4 przyznała im Polska), co dało ostatecznie 3. miejsce. Wygrała Turcja, zdobywając jedynie o 3 punkty więcej. Rosyjska telewizja nie pogodziła się z przegraną i protestowała przeciw „skandalicznie niskim wynikom od niektórych państw”. W wątpliwość podano szczególnie wyniki głosowania z Wysp Brytyjskich. Anglia nie przyznała Rosji żadnego punktu, choć w 2003 roku zespół był tam bardzo popularny. W Irlandii podczas głosowania padł system audiotele, w związku z czym jako oficjalne stanowisko tego kraju uznano werdykt jury, które także nie przyznało t.A.T.u. żadnego punktu. Jak się okazało kilka tygodni później, gdyby wzięto pod uwagę głosowanie SMS widzów z Irlandii zmieniłaby się czołówka rankingu, a Rosja awansowałaby na drugą lokatę. Część przedstawicieli Irlandzkiej Telewizji Publicznej (RTE) anonimowo twierdziła jednak, że to t.A.T.u. jest prawdziwym zwycięzcą Eurowizji, a rzeczywiste wyniki głosowania w tym kraju różniły się od tych podanych do wiadomości publicznej. Tych rewelacji nigdy nie potwierdzono i protesty ze strony Rosji nie zostały uwzględnione.

2003 r. był początkiem dłuższej przerwy w karierze t.A.T.u. Mimo że oficjalnie pracowano nad nową płytą (zrealizowano nawet jeden teledysk), a kulisy jej tworzenia pokazywano w reality-show "Tatu w podniebiosach" w rosyjskiej telewizji CTC, to prace nad nią nie dobiegły do końca. Prasa bulwarowa i młodzieżowa rozpisywała się o kłótniach pomiędzy członkiniami duetu oraz o farsie związanej z lesbijskim wizerunkiem grupy. Mówiono nawet o definitywnym końcu t.A.T.u. Po wielu konfliktach Wołkowa i Katina rozstały się ze swoim menedżerem – Iwanem Szapowałowem, a 23 września 2004 r. Julia Wołkowa urodziła córkę – Wiktorię, co po raz kolejny przedłużyło czas oczekiwania na ewentualną nową płytę, choć niewielu w nią nadal wierzyło.
2005-2007: Udany powrót
Julia Wołkowa

t.A.T.u. jednak powróciło. W 2005 r., Lena i Julia zebrały ludzi biorących udział w tworzeniu ich debiutanckiego albumu i rozpoczęło się nagrywanie nowego materiału. We wrześniu w wielu telewizjach można było już oglądać pierwszy teledysk po długiej przerwie – All About Us. Dość drastyczny klip, w którym jedna z wokalistek zabija przestępcę wywołał ponowne poruszenie i zainteresowanie tematem t.A.T.u., a All About Us stał się szybko hitem. W październiku na półki sklepowe trafiła nowa płyta w dwóch wersjach: angielskiej (Dangerous and Moving) i rosyjskiej (Ludi inwalidy). t.A.T.u. zrezygnowało ze śpiewania wyłącznie o miłości - oba albumy zdominowała przede wszystkim tematyka problemów międzyludzkich, choć w utworach znajduje się też wiele nawiązań do przeszłości grupy.

W grudniu na rynek wypuszczono kolejny singel – Friend or Foe przy nagrywaniu którego udział wziął Sting, natomiast w lutym 2006 r. w ramach współpracy t.A.T.u. oraz kalifornijskiej grupy Flipsyde powstała piosenka Happy Birthday – w utworze amerykańskiej formacji, w której został wykorzystany motyw muzyczny innego utworu t.A.T.u. – Gomenasai dziewczyny śpiewają refren. Sam teledysk do Gomenasai powstał dwa miesiące później - początkowo część stacji muzycznych emitowała nieoficjalne animowane wideo, jednak pod koniec kwietnia oficjalny teledysk stał się już powszechnie dostępny.

Także w kwietniu 2006 r. rosyjski kanał muzyczny Muz-TV rozpoczął emisję reality-show "t.A.T.u. Expedition". Program miał na celu pokazanie autentycznego wizerunku zespołu, a także przedstawienie szerszej publiczności całej ekipy współtworzącej muzykę pod szyldem t.A.T.u.

W 2006 r. t.A.T.u. dało wiele koncertów w Europie oraz poza jej granicami. Choć wiadome było, że dziewczęta nie są lesbijkami, to zespół nie zerwał w stu procentach z poprzednim image - nadal przewijał się on podczas ich występów medialnych. Wszystko to jednak miało miejsce w zdecydowanie mniejszym natężeniu niż przy promocji debiutanckich płyt.

2006 r. to także dość sporo sukcesów w rodzinnym kraju - zespół był wielokrotnie nominowany i nagradzany na rosyjskich galach muzycznych (Muz-TV Awards czy MTV Russia Music Awards). 4 sierpnia rozpoczęła się trasa Dangerous and Moving Tour - przez kolejne trzy miesiące odwiedzono ponad 20 miast w Rosji, na Ukrainie oraz w Meksyku.

Singel Loves Me Not zakończył ostatecznie współpracę z Universalem i promocję albumu Dangerous and Moving. W ciągu ostatnich miesięcy t.A.T.u. ponownie zaistniało w światowych mediach, choć album nie powtórzył sukcesu pierwszego krążka, który sprzedał się pięciokrotnie lepiej. Największym hitem z Dangerous and Moving był All About Us, który przez wiele tygodni utrzymywał się w czołowych miejscach światowych list przebojów. Każdy kolejny singel zdobywał jednak coraz gorsze miejsca w rankingach, a ostatni przemknął przed media prawie niezauważony. Za taki stan rzeczy obwiniano wytwórnię muzyczną, która sterowała wyborem utworów na single. Taki stan nie odpowiadał t.A.T.u., które zdecydowały się na zerwanie kontraktu i stworzenie własnej wytwórni - T.A. Music.
2007-2009: Happy Smiles
„
Nasza wytwórnia narzucała nam jakie mamy wydawać single. Mówili, że jesteśmy znane na całym świecie, więc single powinny być w języku angielskim. A ludzie z Czech, Polski, Słowacji, Bułgarii specjalnie uczyli się rosyjskiego, żeby zrozumieć teksty naszych piosenek.
”
— Julia Wołkowa, lipiec 2007


W 2007 pojawiły się pierwsze informacje o nowym albumie, zapowiedziano wydanie go własnym nakładem, bez odgórnych nacisków na zespół. Tworzenie materiału rozpoczęło się na przełomie 2006 i 2007 r. Pierwsze dema nagrano już w styczniu, w Niemczech. Kolejne partie zaczęto dogrywać wiosną - 13 kwietnia dziewczyny wyleciały do Los Angeles, by kontynuować swoją pracę.

2007 r. to także data nagrywania filmu You and I (a.k.a. Finding t.A.T.u.) opowiadającego historię dwóch fanek zespołu, które poznały się na jednym z koncertów grupy. Budżet filmu wynosi 12 mln dolarów, a jedną z głównych ról zagra popularna amerykańska gwiazda młodzieżowa, znana z serialu Życie na fali - Mischa Barton. Pierwsze wyświetlenie miało miejsce na Festiwalu Filmowym w Cannes, wiosną 2008. Premiera kinowa filmu jest uzależniona od daty wydania trzeciego międzynarodowego krążka.

2 października wokalistki wyleciały po raz kolejny do Los Angeles, aby nakręcić teledysk do singla Biełyj płaszczik, który jako pierwszy promował nowe wydawnictwo. Praca zakończyła się 10 października, premiera miała miejsce 29 listopada w rosyjskim MTV. Ogłoszono także datę wydania Uprawlenije otbrosami (tak wstępnie miała nazywać się rosyjskojęzyczna wersja trzeciej płyty) - początkowo miał być to 25 grudnia 2007, ale premierę przesunięto najpierw na kwiecień, a później na lato 2008. Pierwszy singel, choć zdobył popularność w Internecie, nie został ciepło przyjęty przez rosyjskie media - wiele stacji radiowych odmówiło emisji z powodu zbyt kontrowersyjnego tekstu, stacje telewizyjne miały podobne zdanie o teledysku. Było to jednym z głównych powodów słabych notowań utworu w Russian Airplay Charts - doszedł on do 97. pozycji[7].. Do jednych z nielicznych mediów, które wyświetlały teledysk należą MTV Russia i Music Box Russia. Poza Rosją klip można oglądać na Ukrainie (MTV Ukraine) w Polsce (MTV Polska, VIVA Polska) oraz w Bułgarii i Grecji (MAD TV)[8]..

27 grudnia w Moskwie na świat przyszło drugie dziecko Wołkowej - chłopiec.

Na początku 2008 roku pojawiła się informacja, że - tak jak planowano - w Rosji dystrybucją nadchodzącego albumu zajmie się powiązana z t.A.T.u. wytwórnia T.A. Music. W marcu okazało się jednak, że materiał przygotowany przez T.A. Music (maxi-singel Beliy Plaschik) będzie dystrybuowany przez rosyjską wytwórnię SOYUZ. Na płycie znalazł się także utwór 220, który jako drugi promował Uprawlenije otbrosami[10]. Teledysk do 220 nagrano na początku miesiąca w Los Angeles, jego premiera zapowiedziana była na końcówkę kwietnia, ale została przesunięta na początek czerwca. Premiera odbyła się na oficjalnym kanale t.A.T.u. na YouTube, ponadto wideo zostało wysłane do wybranych stacji telewizyjnych w Rosji, Polsce, Ukrainie, Bułgarii i Grecji.

5 czerwca 2008 management zespołu odwołał zaplanowane koncerty (m.in. w Stanach Zjednoczonych) i zawiesił promocję nowego albumu na czas nieokreślony z powodu złego stanu zdrowia Julii. Nie podano dokładniej co dolega piosenkarce, światowe media ogłosiły, że Wołkowa cierpi na depresję, prawdopodobnie poporodową.

Z początkiem września rosyjskie sklepy rozpoczęły przedsprzedaż nowego materiału (można było składać zamówienia i czekać na premierę), choć tak naprawdę nie wiadomo było, kiedy on się ukaże. Kilka dni później na oficjalnej stronie t.A.T.u. pojawiła się oficjalna i ostateczna informacja o dacie premiery oraz... nowej nazwie i okładce. Pierwotnie album miał się nazywać Uprawlenije otbrosami (ros. Управление отбросами, pol. Gospodarka odpadami), nazwę zmieniono na Wesiołyje ułybki (pol. Wesołe uśmiechy). Wytłumaczono, że ma to związek z faktem, iż rosyjskie media nie chciały grać singli t.A.T.u. uważając je za zbyt drastyczne i poważne. Nowa nazwa i kolorowa okładka z astronautą mająca być więc swego rodzaju protestem i, jak podkreślają wokalistki, ironią, nie przypadła do gustu wielu fanom grupy. Uważają oni, że nie pasuje do poprzedniej, zdecydowanie poważniejszej koncepcji i wydanych już utworów. W dniu premiery (21 października) okazało się, że zaprezentowana okładka "Wesołych uśmiechów" jest kartonowym opakowaniem, w które zapakowany jest album. Wizerunek na okładce przy pudełku CD jest taki sam, jaki miał być pierwotnie na albumie "Uprawlenije otbrosami". W ogólnej opinii najnowszy album t.A.T.u. przez te zawirowania nie stanowił spójnej całości.

"Wesołe uśmiechy" trafiły do dystrybucji w Rosji oraz - jako Happy Smiles - na rynki światowe poprzez iTunes. Mimo, że z 12 utworów tylko 3 są w języku angielskim to i tak album pojawił się na zachodnich listach przebojów - najwięcej ściągnięć zanotowano w USA, Australii, Japonii i Francji.

You and I został trzecim singlem z albumu, wysłany został tylko do rosyjskiego airplaya (nie nagrano teledysku). Premiera ostatniego singla/klipu (Sniegopady) z albumu Wiesiołyje ułubki odbyła się w kwietniu 2009.

DYSKOGRAFIA

Albumy

* 2001 200 po wstriecznoj
* 2002 200 km/h in the Wrong Lane
* 2003 t.A.T.u. Remixes
* 2005 Dangerous and Moving
* 2005 Ludi inwalidy
* 2006 t.A.T.u. The Best
* 2008 Wiesiołyje ułybki
* 2009 Waste Management

TATu - Waste Management (2009)	TATu - 200 km h in the Wrong Lane (2002)	TATu - 200 po wstriecznoj (2001)
TATu - Dangerous and Moving (2005)	TATu - Ludi inwalidy (2005)	TATu - Remixes (2003)
TATu - The Best (2006)

Nie ma plików w tym folderze