Horror - klasyka!

„Kino francuskie lat 20. ubiegłego wieku dalekie było od twórczej stagnacji. Przeżywało artystyczny ferment, który nigdy później w dziejach kina nie miał takiej mocy i intensywności. Historycy filmu określili tę nagłą eksplozję twórczej inwencji francuskich filmowców jako „awangarda francuska”. W skład tego szczególnego w kinach nurtu nowatorskich, często o charakterze eksperymentalnym poczynań artystycznych wchodził impresjonizm (zwany też Pierwszą Awangardą), a także film czysty oraz surrealizm (zwany Drugą Awangardą). To, co łączyło przedstawicieli różnych kierunków francuskiej awangardy, to zainteresowanie formą, związki z sztukami plastycznymi oraz posługiwanie się zagęszczonymi środkami wyrazu znanymi ówczesnemu kinu. Elementy te odnajdziemy również w filmowym impresjonizmie, który tworzyła nieformalna grupa artystów na czele z Louisem Delluciem, Ablem Gance, Geramine Dulac, Marcelem L'Herbier`Em oraz Jean`m Epsteinem. Zainspirowani malarstwem impresjonistycznym filmowcy starali się z pomocą możliwości filmu (ruch, montaż, zdjęcia nakładane) przedstawiać stany psychiczne, wspomnienia, marzenia czy też sny. Najdoskonalszym obrazem francuskich impresjonistów prezentujący na ekranie poetykę sennego koszmaru jest film Jean Epsteina, „Upadek z domu Usherów” z 1928 r. Dzieło Epsteina zamknęło rozdział francuskiej awangardy, choć ze stylistyki impresjonizmu filmowcy nigdy nie zrezygnowali. Możemy odnależć ją m.in w twórczości Jeana Renoir`a, Akiry Kuroswy, czy Petera Weira.

„White Zombie” powstały w 1932 roku z całą pewnością zasługuje na miarę określenia klasyk. Jedną z głównych ról zagrał w nim Bela Lugosi doskonale znany fanom horroru z „Draculi” z 1931 roku. Nie wiem dlaczego, ale ten film jakoś nie jest wymieniany jednym tchem z takimi klasykami jak właśnie „Dracula” 1931czy „Nosferatu” 1922. A szkoda, gdyż film ten jest z całą pewnością jednym z lepszych horrorów lat trzydziestych i niczym nie odstaje chociażby od „Draculi” z 1931 roku. Na dodatek jest to chyba pierwszy film o zombie, więc powinien być znany przez większość horrormaniaków, ale z wyżej wymienionych przyczyn tak często nie jest.