U-2363.jpg

U-Boot U 1 jest pierwszym okrętem podwodnym niemieckiej marynarki wojennej. Słowo 'jest ' użyte w poprzednim
zdaniu należy uważać za całkowicie uprawnione - okręt istnieje nadal jako obiekt muzealny. Warto również zaznaczyć,
że U 1 nie był pierwszym okrętem podwodnym zbudowanym w Niemczech - pierwszymi bowiem były jednostki typu
KARP, zamówione przez carską Rosję w 1904 roku

U 1 zbudowany został stoczni Germania w Kilonii według planów słynnego francuskiego konstruktora okrętów
podwodnych, inżyniera Maxime Laubeuf. Wodowanie U-Boota miało miejsce 4 sierpnia 1904, zaś wcielenie do służby
jeszcze 14 grudnia tego samego roku.

U 1 okazał się jednym z najlepszych okrętów podwodnych na świecie zbudowanych w 1. dekadzie XX wieku. Był
jednostką dwukadłubową, zaopatrzoną w dwie śruby napędowe. Zaopatrzony był w dwa silniki spalinowe używające
nafty oczyszczonej, o mocy 2 x 200 KM, oraz w dwa silniki elektryczne o mocy 2 x 200 KM. Umożliwiały one
osiągnięcie maksymalnej prędkości 10,8 węzła na powierzchni i 8,7 węzła w zanurzeniu. Zasięg okrętu na powierzchni
przy prędkości 10 węzłów wynosił 1500 mil morskich, zaś w zanurzeniu 50 mil morskich przy prędkości 5 węzłów.
Uzbrojenie okrętu stanowiło 1 działo 76 mm oraz 1 wyrzutnia torpedowa 450 mm z trzema torpedami. Załoga liczyła
12 osób, w tym 2 oficerów. U 1 zdolny był zanurzać się na głębokość do 30 m. Jego wyporność nawodna wynosiła na
powierzchni 241 ton, pod wodą 287 ton, przy wymiarach 42,4 m x 3,8 m x 3,2 m.


- FLOTA HANDLOWA - STATKI - OKRĘTY - WRAKI - FLOTA WOJENNA -
OKRĘTY PODWODNE
- U 2 -
U-Boot typu IIA
U-Boot U 2, reprezentant typu IIA.
Ilustracja jest wycinkiem przedwojennej pocztówki niemieckiej ze zbiorów autora.
Niemiecki okręt podwodny U 2 zbudowany został w stoczni Deutsche Werke AG, Kiel-Gaarden (numer stoczniowy 237,
zamówienie z 2 lutego 1935). Był reprezentantem U-Bootów typu IIB (nieoficjalna nazwa: "kaczki"). Te niewielkie
okręty, przeznaczone do działań przybrzeżnych, okazały się całkiem udanymi konstrukcjami. W czasie swej prawie
dziesięcioletniej służby odbył zaledwie dwa patrole bojowe, nie odnosząc żadnego sukcesu. Można jednak w pewnym
stopniu uznać U 2 za okręt dość szczęśliwy, gdyż do momentu katastrofy nie odniósł jakichkolwiek uszkodzeń.