Mariupol

Mariupol w obwodzie donieckim, położony nad Morzem Azowskim

- Miasto zostało założone w 1778 r. pod nazwą „Pawłowsk”, na miejscu ufortyfikowanego posterunku Kozaków zaporoskich z XVI wieku. W 1789 r. otrzymało prawa miejskie (jest najstarszym miastem w obwodzie donieckim). Nazwa „Mariupol” pojawiła się w 1780 r., na cześć Marii Fiodorowny, żony późniejszego cara Rosji Pawła I.

Od końca XVIII wieku stał się znacznym ośrodkiem targowym, w 1809 otwarto port, a w 1882 wybudowano linię kolejową łączącą Mariupol z Donieckiem, co umożliwiło eksportowanie przez Mariupol donieckiego węgla. W latach 1886–1889 wybudowano nowy Mariupolski port handlowy, który stał się najważniejszym pod względem przeładunku towarów portem Imperium Rosyjskiego na południu po Odessie. Od końca XIX w. rozwój przemysłu metalurgicznego. W okresie bezpośrednio po I wojnie światowej w Mariupolu funkcjonowała polska placówka o charakterze konsularnym. W latach 1941–1943 okupacja niemiecka miasta.

W latach 1948–1989 Mariupol nosił nazwę Żdanow, na cześć radzieckiego działacza partyjnego Andrieja Żdanowa, który się tam urodził.

Reasumując. Zgodnie z „Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych otwarty do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r.” (Dz.U.1977.38.167), jeżeli te regiony zdecydowały się na odcięcie od Ukrainy i utworzenie swojego suwerennego kraju, złamać nie złamały prawa, wręcz powinny uzyskać pomoc i wsparcie ze strony ONZ. Aby zakończyć rozlew krwi wojną domową, miały prawo domagać się pomocy ze strony ONZ, a z braku reakcji na prośby, mogły się zwrócić o pomoc do dowolnego kraju. Nadto ich decyzja i polityka nie zagrażała granicom Polski.


Źródło:
Dz.U.1977.38.167 - Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych otwarty do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder