Państwo narodowe.avi

Ankieta.doc

Po wypełniu ankietę proszę wysłać na adres: marcinxk@tlen.pl Bardzo dziękuję za pomoc

Etyka psychologiczna - Adam Niemczyński - Relacja dwup....doc

SUBKULTURY MŁODZIEŻOWE.doc

subkultury młodzieżowe

Katastrofy Powietrzne Hindenburg Challenger.avi

Pro. Kurs Rysowania PL.rar

Czy zawsze chciałeś(aś) ładnie malować? Lecz wszystkie twoje prace wyglądają okropnie? Możesz to zmienić!!! Ten kurs nauczy Cię jak łatwo można rysować twarze, części ciała, zwierzęta a nawet całych ludzi! Kurs zawiera sporą ilość rysunków i profesjonalnych opisów. Na kurs składają się lekcje : - Kreślenie podstawowych linii - Kreślenie podstawowych figur geometrycznych - Graniastosłupy - Walce - Elipsy - Podstawy szkicowania prostych przedmiotów - Grupy przedmiotów - Źródło światła - Trochę o perspektywie - Rysowanie roślin - Rysowanie zwierząt - Przyroda na naszych rysunkach - Rysowanie przedmiotów szklanych - Metal i aluminium - Wariacje z papierem - Kamień - Drewno - Tkaniny i inne materie - Postać ludzka i AKT - Szkicowanie człowieka i AKTu - Dodawanie światłocieni - Rysowanie poszczególnych części ciała - Szkicowanie dłoni - Ręce i nogi - Usta - Oko - Ucho - Nos - Głowa i twarz - Włosy HASŁO: rapidshare.com

megacities.rmvb

Znany austriacki reżyser Michael Glawogger przypatruje ...

Znany austriacki reżyser Michael Glawogger przypatruje się codziennym zmaganiom biedoty zamieszkującej wielomilionowe miasta, takie jak Bombaj, Meksyk, Moskwa i Nowy Jork. Jednym z bohaterów jest Ernesto Martinez Libera, który marzy o tym, aby być dobrym i znanym piłkarzem. Cały dzień wędruje po mieście ze swoją konną śmieciarką, a po pracy wraz z przyjaciółmi bierze udział w meczu piłki nożnej na wysypisku. W Bombaju widzimy dziewczynkę, która śpiewa w pociągu rzewną piosenkę, w nadziei na rupię lub dwie. Film zdobył nagrody na międzynarodowych festiwalach w San Francisco, Sao Paulo, Vancouver oraz wiedeńskim Viennale.

Kobiecość pod ostrzem.rmvb

Wstrząsający dokument o praktykowanym w Afryce rytuale ...

Wstrząsający dokument o praktykowanym w Afryce rytuale obrzezania kobiet. Każdego dnia okaleczanych jest około 6000 dziewcząt…Nie dość, że okrutny rytuał usuwania części kobiecych genitaliów jest bardzo bolesny, to stanowi duże zagrożenie dla zdrowia. “Nie mogłam siusiać przez trzy albo cztery dni” wyznaje obrzezana Fatima Hassan Ahmed. Kiedy w końcu udało jej się pokonać ból i wypróżnić, w ranę wdała się infekcja. Kobiety, które przeszły rytuał obrzezania, mają również problemy podczas miesiączki i porodu. Poza tym, te same ostrza używane są do okrutnych zabiegów wielokrotnie, co sprzyja rozszerzaniu się takich chorób, jak AIDS.Berhane Ras-Work tłumaczy do kamery, dlaczego kobiety godzą się na takie cierpienia: “To dla mężczyzn. Obrzezania dokonuje się, żeby kobieta zachowała dziewictwo dla męża. Robi się to, żeby zredukować seksualność kobiet”. Nieobrzezane dziewczyny często mają problemy ze znalezieniem męża. W społeczeństwach, w których żyją, traktowane są jak nieposkromione nimfomanki, kobiety “nieczyste”, a nienaruszone genitalia uważane są za brzydkie. Niestety afrykańskie interpretacje islamu na ogół popierają te barbarzyńskie zwyczaje

Idź do Luizy.rmvb

kraj: Polska rok produkcji: 2005 scenariusz i reżyseria: ...

kraj: Polska rok produkcji: 2005 scenariusz i reżyseria: Grzegorz Pacek zdjęcia: Marek Traskowski Film opowiada o Republice Południowej Afryki po upadku systemu apartheidu w RPA. Bohaterami filmu są: Andreas – Zulus, czarnoskóry robotnik ze slamsów, Gert – biały menedżer, Afrykaner, oraz Luiza – pracownica socjalna. Przewodnikem po skomplikowanych relacjach społecznych w 10 lat po upadku starego systemu RPA jest Stach – Polak z pochodzenia, samotny i bogaty właściciel fabryczki, beneficjent apartheidu. Pytaniem, postawionym przez Grzegorza Packa podczas realizacji filmu było pytanie o stosunki międzyrasowe w RPA. Reżyser chciał pokazać portret dobrego, białego menedżera pomagającego czarnej ludności. Początkowa fascynacja głównym bohaterem zamienia się stopniowo w niechęć. Reżyser zmienił podejście do filmowanej postaci, ale nie zrezygnował ze zdjęć. Dzięki temu film jest prawdziwym, wielowymiarowym portretem. Każdy bohater dokumentu wydaje się być zdeterminowany przez swoją pozycję i rolę, chociaż Andreas próbuje walczyć o swoje prawa. Jego jedyną nadzieją jest pracownica socjalna, Luiza. Jednak Andreasowi nie uda się z nią spotkać, ani nawet porozmawiać przez telefon. Film zdobył uznanie na festiwalach poruszających zagadnienia praw człowieka.

Kocham Polskę.rmvb

kraj: Polska gatunek: Dokumentalny rok produkcji: 2008 r ...

kraj: Polska gatunek: Dokumentalny rok produkcji: 2008 reżyseria: Maria Zmarz-Koczanowicz czas trwania: 58 minuty W materiale programowym “Kim jesteśmy” wszechpolacy zapisali: “Nie jesteśmy ludźmi znikąd. Wszyscy jesteśmy członkami większej wspólnoty. Narodu. Jesteśmy Polakami, dla niektórych to banał, a dla nas prawda podstawowa. Podstawa naszej tożsamości”. Młodzież Wszechpolska walczy z feministkami, gejami i lesbijkami. Jej nietolerancja idzie w parze z obnoszonym dumnie przywiązaniem do katolicyzmu. Autorzy filmu próbują odpowiedzieć na pytania: Kim są ci ludzie? Gdzie jest źródło ich fundamentalizmu? Dokument Marii Zmarz-Koczanowicz i Joanny Sławińskiej o Młodzieży Wszechpolskiej powstawał na tyle długo, że udało się zarejestrować, jak błyskawiczne kariery porobili działacze tego ruchu, zwłaszcza ci najmłodsi. Cyprian Gutkowski, który mówił realizatorkom filmu, że “Gombrowicza nawet w pijanym widzie nie da się czytać”, został doradcą ministra oświaty. Krzysztof Bosak, w 2005 r. zielonogórski działacz LPR, na podchwytliwe pytanie o przedwojenną ideologię Młodzieży Wszechpolskiej – aktywnej w wyrzucaniu Żydów z uczelni – tłumaczy chytrze, że chodziło jedynie o zachowanie “parytetu”, jak w dziś Ameryce (z czego wynika, że Polacy w przedwojennej Polsce mieli status dyskryminowanych czarnych). Po dwóch latach Bosak zostaje przewodniczącym tej organizacji, posłem na Sejm. W finale “Kocham Polskę” widzimy, jak wykonuje paso doble w “Tańcu z gwiazdami”. “Jak słyszę słowo: demokracja, od razu dźwięczy mi w głowie słowo: wolnomularstwo!” – tak bryluje Wojciech Wierzejski prowadzący szkolenie kadr Młodzieży Wszechpolskiej. Film “Kocham Polskę” niczego nie demonizuje, pokazuje tylko to, do czego realizatorzy zostali dopuszczeni: manifestacje, pochody, szkolenia, zebrania wyborcze, nabożeństwa. Powstało coś w rodzaju science fiction o tym, jak miałaby wyglądać upragniona Wielka Polska czytelnika “Myśli nowoczesnego Polaka” Romana Dmowskiego. - Czy ja wyglądam na faszystę? – mówi nieoczekiwanie działacz rozdający ulotki na ulicy. Tak – chciałoby się powiedzieć po obejrzeniu filmu. Bo jak inaczej nazwać ten przedziwny konglomerat wierzeń nowoczesnych wszechpolaków? Według nich Polska koniecznie musi być “wielka” (“a nie może być średnia?” – pyta podchwytliwie Sławińska jednego z liderów, na co ten wybucha śmiechem). Ta Wielka Polska jest otoczona przez wrogów, głównie na Zachodzie – Niemcy, które chcą odzyskać zabrane ziemie, oraz Francję, ojczyznę rewolucji, która sieje zgorszenie. Sam człowiek jako jednostka jest słaby i zły. Stąd potrzeba bezwzględnego posłuszeństwa wobec organizacji i przywódcy. Katolickość ma polegać głównie na posłuszeństwie. Z tego, co mówi w filmie Wierzejski, można wyciągnąć wniosek, że Pan Jezus też był kimś w rodzaju wszechpolaka, podobnie jak Pan Bóg.

Państwo narodowe.avi

h3ksa