INEDIA - NIEJEDZENIE - ODŻYWIANIE PRANĄ, ŚWIATŁEM

http://niejedzenie.info/odnosniki.html
Książka do pobrania: http://niejedzenie.info/tekst/szbj.pdf



SYLWETKI INEDYKÓW I ICH WYPOWIEDZI.

Inedia w czasie wzniesienia przestaje być "zjawiskiem". To jest znak czasu. Jestem przekonany, że zwiększy się populacja istot pobierających energię słoneczną, "żywiących się" Światłem. Poznajmy kilka osób - inedyków, ich historię i przemyślenia. Mam nadzieję, że będzie to inspirujące dla tych, którzy zechcą przejść na bretarianizm.



Akahi pochodzi z ubogiej rodziny i od dzieciństwa uczony był niezależności i samowystarczalności. Już w okresie szkolnym, Akahi interesował się muzyką i sztuką, a w wieku 18 lat zaczął tworzyć i sprzedawać swoje własne obrazy. Podróżował po Ameryce Południowej utrzymując się ze swojej sztuki. Jego podróż do bretarianizmu zaczęła się od szczerej chęci niesienia
pomocy ludziom. W rezultacie tego szlachetnego pragnienia, Akahi zmienił swoje nawyki żywieniowe przechodząc od diety wegetariańskiej na dietę wegańską, a następnie na pożywienie surowe, i dalej na fruitarianizm. Dzięki spotkaniu przyjaciela - bretarianina, Akahi przeszedł transformację od fruitarianizmu do życia bez jedzenia, do całkowitego polegania na energii kosmicznej dla podtrzymania ciała. Przeszedł proces oczyszczania na wszystkich poziomach i przemianę systemu wierzeń.

To był niesamowity skok wiary. To potężna zmiana wszystkiego. To zmiana wszystkich własnych wzorców, wszystkich informacji, które wam społeczeństwo narzuciło. Np. wierzyłem, że potrzebuję jedzenia, aby żyć. Wierzyłem, że istnieje choroba. Wierzyłem, że muszę być stary. Wierzyłem, że muszę umrzeć. Zdałem sobie sprawę, że wszystkie te informacje nie są prawdziwe. Dla mnie śmierć nie istnieje, choroba nie istnieje. Wiele potrzeb stworzonych przez społeczeństwo nie istnieje. To było coś potężnego, co w rzeczywistości zmieniło moje życie i przemieniło wszystko od wewnątrz. Wiele emocji, które miałem wewnątrz, zaczęło ze mnie wychodzić - wszystkie emocje, które nie były szczęściem.

To sięga aż do DNA.
Czuję, że jestem w lepszym stanie. Czuję się naprawdę zdrowy, naprawdę, prawdziwie zdrowy. Moje ciało nauczyło się głębiej oddychać. Czuję, że mam doskonałe ciało i doskonałe rozpoznanie siebie.

Kiedy jesteście otwarci na tę świadomość, że nie jesteście jedynie istotami fizycznymi, że macie świetliste ciało i wasze świetliste ciało jest połączone ze źródłem, uświadamiacie sobie, że wasza dusza, duch, jest większy i potężniejszy niż wasze fizyczne ciało. Kiedy więc karmicie waszą duszę tym światłem, wasze fizyczne ciało po prostu to przyjmuje i też jest odżywione. Każdy z was już jest bretarianinem. Możecie żyć bez jedzenia i bez picia. Trzeba wam tylko wiary. To jest test wiary. Jeśli przejdziecie ten test, znajdziecie źródło miłości, a kiedy je znajdziecie, ono da wam wszystko.

Nadal przeprogramowuję wszystkie moje wewnętrzne informacje, więc usuwam z mojego DNA wiele informacji o tym, co działo się w moim życiu wcześniej, informacji, których już nie chcę. Tak więc teraz przeprogramowuję moje DNA informacją miłości. To tak jakbym tworzył nowe wspomnienia, chcę mieć te wspomnienia po prostu po to, by być szczęśliwym.

Zanim zostałem bretarianinem moje życie też było szczęśliwe, byłem artystą, dużo podróżowałem, ale to był inny rodzaj szczęścia. Byłem szczęśliwy przez chwilę - nigdy całkowicie - dlatego nigdy nie mogłem powiedzieć, że jestem naprawdę szczęśliwy. Kiedy jest się bretarianinem, jest się świadomym tego, że oddychamy (ang. breath = oddech) piękną miłością.

Evelyn Levy Torrence i Steve Torrence

„Wibracja pokarmu”

Brazylijka Evelyn Levy zastanawiała się nad wartością swojego życia. W odpowiedzi na swoje modlitwy otrzymała wewnętrzną wiadomość, by bez pieniędzy pojechać do Machu Picchu w Peru. W czasie tej podróży Evelyn przez 5
dni nie przyjmowała jedzenia i doświadczyła odczucia zmian w ciele, rozszerzonej świadomości i duchowości. Po powrocie do Brazylii jej świadomość innego wymiaru nadal rosła. Doszła do wniosku, że możliwe jest życie światłem, wspomagane wodą i powietrzem: „Zaczęłam uczyć się, jak wibrować z różnymi częstotliwościami i zaczęłam dostrzegać inne sposoby życia jako inną rzeczywistość". Evelyn przeprowadziła się na Florydę i poślubiła Steve'a Torrence'a, i oboje zdecydowali się
żyć bez jedzenia.

Steve uważa, że musimy traktować każdą substancję jako wibrującą energię. Wibracje, które mogą zostać przekształcone w energię dla naszego ciała, są poza widocznym dla nas pasmem. Dalej zauważa, że świadomość rodzaju ludzkiego ma wyższą
częstotliwość niż jedzenie. Gdy spożywamy jedzenie, przyjmujemy niższą częstotliwość, co ściąga w dół nasz wzór wibracji.

Steve przyznaje, że człowiek może nadal przyjmować jedzenie i trenować swoją świadomość, aby „zneutralizować te energie". Są sposoby, w jaki możemy poprawić nasz wzór wibracyjny. Na przykład lepiej jest jeść jedzenie, które ma wyższy poziom energii, jak surowe owoce, warzywa i płyny. Należy unikać wszelkiego mięsa i produktów pochodzenia zwierzęcego, ponieważ mają ekstremalnie niskie wibracje. Kluczowe znaczenie ma medytacja, jak również utrzymywanie spokojnych relacji z rodziną i przyjaciółmi. Trzeba mieć silne połączenie pomiędzy ciałem i umysłem, i słuchać sygnałów ciała.

Jak system trawienny, który ma za zadanie rozkładanie roślin i płynów, może nagle przestawić się na przyjmowanie pożywienia z powietrza i światła? Steve wyjaśnia: Prana, która jest falami o bardzo wysokiej częstotliwości (wyższej niż światło widzialne) jest tym, czego ciało miało używać, aby się utrzymać. By odbierać ten typ energii, nasz mózg ma bardzo potężne receptory energii,
które znamy jako gruczoły dokrewne. Trzy najważniejsze w tej funkcji to podwzgórze, przysadka i najmniej znany - szyszynka.

Powód, dla którego Evelyn i Steve wolą życie bez jedzenia, jest prosty. Jedzenie uszkadza ciało i skraca długość naszego życia z powodu chorób i starzenia się. Jedzenie jest nawykową przyjemnością, która początkowo nie była potrzebna. Po odstawieniu jedzenia, Evelyn i Steve cieszą się lepszym zdrowiem, większą energią i świadomością.




Hira Ratan Manek podróżuje po świecie, nauczając ludzi sztuki patrzenia w słońce. Ideą, która ciągle go inspiruje jest globalne uzdrowienie i pokój. Nie będzie kryzysu energetycznego, gdyż energia słońca nie skończy się nigdy; nie będzie zanieczyszczenia, nie będzie otyłości igłodu, nie będzie AIDS i raka. Wszyscy będą mentalnie, fizycznie i
duchowo zdrowi.

Hira Ratan Manek urodził się w 1937 r. w Indiach. Uzyskał stopień inżyniera mechanika na Uniwersytecie Kerala. Początkowo pomagał swojej rodzinie w firmie zajmującej się transportem morskim, a potem założył swoją własną firmę zajmującą się handlem przyprawami. Ma żonę, syna, córkę i dwoje wnucząt.

Hira Ratan Manek mówi:
Ciało domaga się energii. Jemy, pijemy, wszystko to dla energii. Dzięki starożytnej wiedzy naukowej wiemy, że ludzkie ciało zależy od pięciu elementów: słońca, powietrza, wody, ziemi i kosmosu tj. przestrzeni. A więc te źródła mogą dostarczać energii. Wszyscy używamy pośredniej energii słońca. Ale ciało ma mechanizm bezpośredniego jej użycia. To nic szczególnego. To jest naukowe.

Metoda jest bardzo prosta. Najpierw musicie naenergetyzować wasz mózg, później ciało. Mózg jest energetyzowany przez światło pochodzące od słońca, które wchodzi przez oko. Dlatego musicie patrzeć na słońce. Generalnie, wszyscy boimy się patrzeć w słońce, ale teraz naukowo dowiedziono, że pierwsza godzina słońca o poranku lub ostatnia godzina słońca wieczorem nie ma wcale szkodliwego wpływu. W tym czasie, jeśli zaczniecie patrzeć powoli, zaczynając od dziesięciu sekund, każdego dnia zwiększając o dziesięć sekund, wtedy energia pochodząca ze słońca, nazywana fotonami, dociera do mózgu i to wywiera korzystny wpływ na ludzkie ciało.

Poprzez sztukę wpatrywania się w słońce Hira Ratan Manek uzyskał umiejętność życia bez jedzenia przez długi czas, bowiem kiedy człowiek jest odżywiany energią słoneczną, głód i potrzeba jedzenia z czasem znikają.

Jericho Sunfire był zawodowym graczem rugby, grał w Oldham Rugby League Football Club i w London Crusaders w Wielkiej Brytanii.

Po latach bycia frutarianinem, liquidarianinem i waterianinem, skłonił się ku bretarianizmowi. Wyjaśnia, że bycie wolnym od jedzenia pomaga nam rozwijać i odkrywać nasze wewnętrzne Ja. Aby pomóc sobie w swoim rozwoju, zdecydował się przybrać imię „Jericho Sunfire".
„Jericho Sunfire - to niezniszczalna, nie do zatrzymania siła natury, którą, jak czułem, koniecznie musiałem rozwinąć na nowym etapie mojego życia".
Żyjąc bez jedzenia, Jerycho wierzy, że swój pokarm dostaje ze światła słonecznego, z powietrza, z ulubionej muzyki i miłosnego stanu emocji.

Supreme Master Television - Znamy z fizyki kwantowej iluzję fizyczności i znamy także transcendentny dźwięk i transcendentne światło. Czy możesz powiedzieć, co jest źródłem energii czy czymkolwiek, co cię podtrzymuje?

J.S. - Wierzę, że jestem tu, by pokazać, że to nie wymaga wielkiej wiedzy. Wierzę, na mój własny prosty sposób, że światło słoneczne jest bardzo ważne, nie w taki sposób, że musielibyście pozostawać na zewnątrz, na słońcu, co do minuty przez cały dzień, aż zajdzie, bo szczerze w to nie wierzę. Wierzę, że jest czas, kiedy słońce nie jest zdrowe. Ale jest światło w powietrzu. Tak jak my teraz jesteśmy w cieniu, ale nadal jest światło, nadal jest energia, która rezonuje ze mną - istotą, którą pierwotnie jestem, i tym się karmię. Faktycznie,
są momenty, kiedy czuję się taki lekki, że jestem częścią powietrza, częścią wiatru. Czasem prawie widzę siebie unoszącego się w powietrzu. Kocham moją muzykę. Zawsze mam ze sobą moje MP3 i kiedy trenuję, słucham muzyki. Muzyka jest ze mną przez wszystkie trudne chwile na tej planecie. Jak wygodne jedzenie, moja muzyka była moim partnerem, więc na pewno karmię się dźwiękiem, jestem tego pewny. Chodzi tylko o zmianę waszego stanu emocjonalnego, a według mnie dźwięk robi to bardzo skutecznie. Utrzymujecie się w pozytywnym, szczerym, kochającym, wspierającym stanie emocjonalnym, a następnie przecinacie wszelkie emocjonalne przywiązanie do jedzenia, wody, czegokolwiek, po prostu zmieniając swój stan emocjonalny na stałe... Ciało dostaje wszystko ze swojego otoczenia. Produkuje wszystko, jeśli otrzyma taką szansę, będzie produkować wszystko, czego potrzebuje - to jest moja teoria, osobista teoria. Jeśli będzie miało szansę, wszystko, czego potrzebuje weźmie ze środowiska, więc nie musimy produkować sztucznych środków spożywczych i nabywać nawyku jedzenia, zależności emocjonalnej. Moje ciało zajmuje się sprawami technicznymi. Moją
pracą jest po prostu żyć i być przykładem, być szczęśliwym...

Joachim Werdin : Czego człowiek potrzebuje do życia? Jakich substancji potrzebuje jego ciało fizyczne do tego, żeby ono właściwie funkcjonowało? Z moich badań i doświadczeń na sobie wynika, że jest to prawie w pełni zależne od wierzeń człowieka. Bo to, w co człowiek wierzy, jest silną wizualizacją, poprzez którą programuje własny instynkt. A instynkt jest czymś takim, co nie myśli, tylko działa dokładnie według programów, które człowiek mu
wbudował albo wbudowało jego otoczenie. U każdego jest to coś innego. Przyglądając się temu procesowi, szczególnie kiedy żyłem bez
jedzenia, stwierdziłem, że tak naprawdę człowiek potrzebuje tylko jednej
rzeczy do tego, żeby żyć: woli życia. Więc kiedy człowiek ma tę wolę, czuje tę własną wewnętrzną moc, czuje to, czym naprawdę jest, to źródło, z którego pochodzi to ciało, ten umysł, to opierając się na tym podejmuje decyzję, na przykład o tym, że żyje bez jedzenia i bez picia, i to mu wystarcza, i on wtedy żyje. To ciało, ten umysł funkcjonuje i żyje dlatego, że on, ten człowiek, tak postanowił.

Supreme Master Television : Podobnie jak wszystkie inne osoby, które wybrały styl życia bez jedzenia, Joachim także przeszedł przez etap przejściowy, w czasie którego jego ciało oczyściło się i uległo przeprogramowaniu.

Joachim : Jeżeli chodzi o symptomy - reakcje organizmu, reakcje umysłu na odstawienie jedzenia - to jest ich wiele, jest ich kilkadziesiąt i zależą od indywidualnego człowieka. One są na początku - przez pierwsze kilkanaście dni, kilka tygodni. Takie same jak te, które występują podczas postów leczniczych, kiedy odstawia się jedzenie. Ilość symptomów i ich natężenie zależy od tego jak bardzo organizm człowieka zanieczyszczony był związkami chemicznymi, które on spożywał w wodzie, w pokarmie, w powietrzu, którym
oddychał. Dlatego że organizm, kiedy odstawia się jedzenie, przełącza się automatycznie i natychmiast na proces oczyszczania. Proces oczyszczania, którego celem jest wyrzucenie z ciała wszystkiego tego co mu jest niepotrzebne, co mu szkodzi. Proces oczyszczania jest pierwszym krokiem ku temu, by przywrócić organizm do jego stanu idealnego. Więc, występują pewne symptomy, które są nieprzyjemne. Jednym z takich najbardziej popularnych jest ból głowy, zawroty głowy, poczucie głodu, poczucie suchości, wysypka, gorączka... Jest tego dużo. I to też jest bardzo indywidualne. Od osób takich, które nic nie czują, doskonale się czują przez cały czas, do osób, które niemalże tracą świadomość, mdleją, prawie że umierają. To przejście jest dla każdego bardzo indywidualne.

(...)

Rozpuszczając i usuwając stare złogi, zgromadzone toksyny i nadmiar tłuszczu, ciało uwalnia różne substancje do krwi. Krew krąży w całym ciele, przechodząc także przez ośrodki w mózgu, wywołujące odruch wymiotny. Zatem te krążące we krwi toksyny powodują nieprzyjemne doznania, między innymi bóle, mdłości a nawet wymioty... Ciało uwalnia to wszystko i stara się tego pozbyć możliwymi drogami. Z tego powodu lepiej jest pomóc mu w tym i nie przerywać postu. Powrót do jedzenia w takiej sytuacji oznaczałby przerwanie oczyszczania, a więc i uzdrawiania.

(...)

Potencjalnie każdy człowiek może żyć bez jedzenia, potencjalnie. Czyli jest to rzecz, która w nim siedzi, ale jest do odkrycia i do rozwinięcia. Ja wierzę, że w przyszłości na Ziemi ludzie będą znacznie mniej jedli. Bardziej będą jedli dlatego, że będzie to przyjemność, tak jak teraz wielu ludzi znajduje przyjemność w wypiciu filiżanki herbaty na przykład czy zjedzeniu kostki czekolady, ale nie będą czuli, że jedzenie jest im potrzebne do odżywiania.




Urodził się 25 lutego 1944 r. w Wietnamie. Jego rodzice byli rolnikami mającymi 9 dzieci; on był ich piątym dzieckiem. Uczył się w technikum Vĩnh Long, następnie przez rok studiował medycynę ogólną i służył jako oficer w armii. W 1975 r. został rolnikiem. Mając 25 lat wziął ślub i został pobłogosławiony pięciorgiem dzieci.

Po urodzeniu przez żonę ich ostatniego dziecka nagle doświadczył nudności i czuł nieprzyjemny zapach, kiedy jadł mięso i ryby, co z czasem potęgowało się i spowodowało, że przeszedł na dietę roślinną. Po latach życia na diecie roślinnej, czuł, że nie musi już jeść. Jadł tylko dlatego, że wierzył, iż dzięki temu utrzyma swoją siłę. Ostatecznie, przestał zmuszać się do jedzenia; jadł niewielką ilość ryżu tylko wtedy, gdy chciał dotrzymać
towarzystwa rodzinie podczas posiłków. Z czasem w ogóle przestał jeść. Pije tylko herbatę.

Prahlad Jani w wieku 7 lat opuścił dom w poszukiwaniu duchowego oświecenia. Swoim domem uczynił jaskinię w Himalajach i żył tam nie jedząc i nie pijąc przez ponad 65 lat. Ponadto, przez 45 lat swego życia w ogóle nie mówił. W listopadzie 2003 r. Prahlad Jani wyraził zgodę na obserwację i zbadanie stanu jego zdrowia, wierząc, że wyniki badań przyniosą nowe poznanie ludzkiego ciała w świecie medycyny. Po badaniu Prahlad Jani szczęśliwy powrócił do swojej jaskini, gdzie kontynuuje praktykę duchową.

Święty pustelnik jest zdrowy i aktywny. Może przejść 200 kilometrów, nie czując zmęczenia. Wierzy on, że może dożyć do 5 tysięcy a nawet 10 tysięcy
lat.

63 letnia Reine-Claire Lussier żyje jako pranarianka od 10 lat i jest dyrektorem Szkoły Świadomego Życia w Kanadzie - miejsca stworzonego z myślą o tych, którzy chcą przejść głęboki proces transformacji, ludzi świadomych tego, co dzieje się na planecie i którzy chcą uczestniczyć w
przebudzeniu ludzkości.

„(...) Krokiem do sukcesu jest, by nigdy nie jeść, kiedy jesteśmy głodni i uczyć nasze komórki, ćwiczyć je, żeby pamiętały o odżywianiu się praną, a wtedy przeprogramują ten fałszywy kod, że musimy spożywać materialne jedzenie. (...) Ludzie w rzeczywistości śpią. Nasz umysł jest znieczulony z powodu wszystkich trucizn. Te trucizny w jedzeniu znieczulają ludzki mózg, co uniemożliwia podejmowanie przez nas lepszych decyzji, oraz zatruwają komórki, abyśmy stali się chorzy i umarli. Zatem przestańcie jeść, zostańcie z głodem przez chwilę i wypełnijcie się praną, a potem dodajcie pranę gdy oddychacie, a potem trochę materialnego jedzenia. Nigdy nie jedzcie, kiedy jesteście głodni, a kiedy naprawdę jesteście głodni, umyjcie zęby, wypijcie wodę i tego typu rzeczy. To wszystko są sztuczki i każdy z nas musi znaleźć swój osobisty trik.

(...)

Wiele niemowląt, które przychodzą na tę planetę, jest gotowych do życia praną. To rodzice są tymi, którzy nie są gotowi. Jest wiele niemowląt, które odmawiają picia z matczynej piersi, a matki szaleją ze strachu, z niepokoju, z powodu braku informacji; i zmuszają dzieci do picia. Jeśli nie mogą zmusić ich do piersi, zmuszą je do butelki. Jest wiele dzieci, które przychodzą z tym nowym kodem przebudzonym w swych ciałach. Bo kiedy dusza zstępuje do tego fizycznego ciała, tworzy swoje własne fizyczne ciało. Kwestia dziedziczności i genetyki to jest bardzo mały procent. Dusza tworzy swoje
ciało. Po pierwsze wybierze rodziców, połączenie dwóch rodziców, którzy będą pasować do jej programu, jej programu inkarnacji. Ale gdy dusza jest gotowa się inkarnować, pobudza kody, których będzie potrzebować. Ponieważ wszystkie kody są we wszystkich komórkach. Nie było żadnych zmian w formułach od milleniów. Są tam wszystkie możliwości, ale z wielu powodów są uśpione. Więc dusza, która przybywa, przebudzi w materii, w której będzie mieszkać, w swoim przyszłym ciele, przebudzi te kody, których będzie potrzebować, żeby zrealizować swój plan życia. Więc, nowe dzieci, które przybywają, myślą: „Zmieniam kod na praniczny, ponieważ mam zamiar żyć praną". (...) „

Sunyogi Umasankar urodził się w 1967 r. w Zachodnim Bengalu, w Indiach. Na jego praktykę wpływ miała jego matka oraz nieśmiertelny Mahavatar Babaji, o którym mówi się, że żyje w Himalajach około 1800 lat.

Ukończył studia na uniwersytecie w Kalkucie na wydziale elektroniki, po czym otworzył i zarządzał swoim własnym sklepem elektronicznym. Jednak w wieku lat 28 porzucił to wszystko i poświęcił swe życie praktyce duchowej. Opuścił dom i udał się do aszramu Aurobindo w Pondicherry. W czasie pobytu w aszramie, często chodził nad morze między 7 a 8 godziną rano, by medytować. To właśnie podczas jednej z tych porannych sesji Sunyogi
Umasankar odkrył jogę słońca.

Przez 12 lat nie jadł i nie pił, odżywiając się jedynie energią słoneczną. Jednak podczas dwuletniego odosobnienia, które skończyło się w maju 2009 r., Sunyogi Umasankar podjął decyzję, aby znów jeść, ponieważ zbyt wiele osób przychodziło do niego z powodu jego stylu życia bez jedzenia, zamiast szukać samorealizacji. Według hinduskiego jogina życie bez jedzenia jest jedynie mocą osiągniętą na ścieżce do opanowania siebie; nie jest celem ostatecznym.

„(...) Słońce jest dla wszystkich. Słońce jest dla dziecka, słońce jest dla każdej rośliny, dla wszystkich. Ono jest. Joga S

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder