IMG_0016.jpg

„Zbór, który jest w ich domu”
Wzorem do naśladowania winny być dla nas spotkania pierwszych chrześcijan. Jak wynika z Pisma Świętego, zazwyczaj odbywały się one w domach prywatnych. Apostoł Paweł na przykład napisał: „Przekażcie moje pozdrowienia Prysce i Akwilasowi, moim współpracownikom w Chrystusie Jezusie, (...) i pozdrówcie zbór, który jest w ich domu” (Rzymian 16:3, 5; Kolosan 4:15, Filemona 2). Greckie słowo oznaczające „zbór” (ekklesía) bywa w niektórych polskich przekładach tłumaczone na „kościół”. Określenie to nie odnosi się jednak do budynku, lecz do grupy ludzi zebranych w określonym celu (Dzieje 8:1; 13:1). Chrześcijański sposób oddawania czci Bogu nie wymaga pełnych przepychu, okazałych budowli.
Jak wyglądały zebrania pierwszych chrześcijan? Pisząc o takim spotkaniu, uczeń Jakub używa formy greckiego słowa synagogé (Jakuba 2:2, przypis w NW). Oznacza ono „zebranie” lub „zgromadzenie” i jest używane zamiennie z ekklesía. Z czasem jednak określenie „synagoga” zaczęto odnosić do miejsca lub budynku, gdzie odbywały się zebrania. Pierwsi chrześcijanie pochodzenia żydowskiego byli doskonale obeznani z przebiegiem odbywających się tam zgromadzeń.
Do świątyni Żydzi udawali się na obchody dorocznych świąt, natomiast w lokalnych synagogach uczono się o Jehowie i o Jego Prawie. Elementem nabożeństw synagogalnych najwyraźniej były modlitwy, zachęty oraz odczytywanie i objaśnianie fragmentów Pism. Kiedy Paweł i jego towarzysze weszli do synagogi w Antiochii, „przełożeni synagogi posłali do nich, mówiąc: ‚Mężowie, bracia, jeśli macie jakieś słowo zachęty dla ludu, to mówcie’” (Dzieje 13:15). Chrześcijanie pochodzenia żydowskiego bez wątpienia postępowali podobnie, gdy spotykali się w domach prywatnych, dzięki czemu zebrania te były pouczające i budujące duchowo.