fabiusia

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

Kobieta Lucyna K

widziany: 14.02.2017 19:15

107
185
7608
72

8051 plików
56,89 GB

Ukryj opis Rozwiń

Ostatnio pobierane pliki

Po stronie Hitlera.doc

IMG(5).jpg

IMG_0001.jpg

IMG_0006.jpg

IMG_0007.jpg

IMG_0001(3).jpg

IMG.jpg

IMG_0002(4).jpg

„Święci” czy bóstwa orisza? Zarówno w katolicyzmie, jak ...

IMG_0008.jpg

1 Koryntian 6:9-10"Czyż nie wiecie,że niesprawiedliwi ni ...

IMG.jpg

❀ MESJASZ ! ❤

Galeria

Jezus jest Pomazańcem Jehowy. Jesienią 29 roku n.e. 30-letni Jezus przyszedł do Jana Chrzciciela. „Gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody; i oto niebiosa się otwarły, i on ujrzał przychodzącego nań ducha Bożego, zstępującego niczym gołąb”. W tym momencie Jezus stał się Chrystusem, Mesjaszem, czyli wybranym Pomazańcem. Dlatego sam Jehowa oznajmił: „To jest mój Syn, umiłowany, którego darzę uznaniem” (Mat. 3:13-17). Czyż nie jest to niezmiernie istotny powód, by naśladować Chrystusa? W Biblii tytuł „Chrystus” w odniesieniu do Jezusa występuje w różnych formach: samodzielnie albo w wyrażeniach „Jezus Chrystus” lub „Chrystus Jezus”. On sam, mówiąc o sobie, używał tytułu „Chrystus” po imieniu własnym. W modlitwie do Ojca powiedział: „To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa” (Jana 17:3). Użycie tytułu „Chrystus” po imieniu kieruje uwagę na osobę, która została posłana i namaszczona przez Jehowę. Tytuł „Chrystus” poprzedzający imię kładzie nacisk na pozycję zajmowaną przez Jezusa (2 Kor. 4:5). JEZUS (łacińska forma greckiego Iesous,będącego odpowiednikiem hebrajskiego JESZUA lub JEHOSZUA : znaczy: Jehowa jest wybawieniem";Chrystus odpowiada hebrajskiemu Ma.szi'ach (Mesjasz),to jest Pomazaniec.

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

36 KB
30 lis 11 11:43

Kochaj Boga i Jezusa Chrystusa.gif

Ewangelia Jana 15:10 "Jeżeli będziecie przestrzegać moich przykazań, to pozostaniecie w mojej miłości, tak jak ja przestrzegałem przykazań Ojca i pozostaję w jego miłości."

Ew. Jana 17:3 " To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa.

z chomika ametyst4

45 KB
21 sie 11 4:26

każda kropla krwi jest bezcenna.gif

1 Jana 1:7 "Jeśli zaś chodzimy w świetle,tak jak on sam jest w świetle,to rzeczywiście łączy nas wspólnota,a krew Jezusa,jego Syna,oczyszcza nas z wszelkiego grzechu."
Nienawiść zrównana z morderstwem. Morderstwa pochodzą z serca człowieka (Mat. 15:19; Marka 7:21; por. Rzym. 1:28-32). Dlatego już każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą (1Jana 3:15). Chrystus Jezus powiązał też morderstwo z niewłaściwymi skłonnościami, np. z trwaniem w srogim gniewie na brata, mówieniem o nim obelżywie lub niesłusznym osądzaniem go i potępianiem jako „podłego głupca” (Mat. 5:21, 22). Taka nienawiść może w końcu prowadzić do morderstwa. Właśnie do tego nawiązuje wypowiedź z Jakuba 5:6: „Potępiacie, mordujecie prawego”. Niegodziwi bogacze, którzy nienawidzili i prześladowali prawdziwych uczniów Syna Bożego, nierzadko posuwali się nawet do mordowania ich. Ponieważ Chrystus Jezus uznaje sposób odnoszenia się do jego braci za równoznaczny z traktowaniem jego samego, wspomniane osoby niejako zamordowały także jego — to miał na myśli Jakub (por. Jakub 2:1-11; Mat 25:40, 45; Dzieje 3:14, 15).

89 KB
4 sie 11 22:14

BRACIA PANA JEZUSA.doc

z chomika SIJA

101 KB
4 sie 11 19:58

Kim jest Jezus.jpg

Izraelici od dawna oczekiwali Mesjasza,czyli Chrystusa. Niektórzy zastanawiali się w związku z osobą Jana Chrzciciela: „Może on jest Chrystusem?”. Ale Jan odpowiedział: „Przychodzi (...) ktoś silniejszy niż ja” (Łuk. 3:15, 16). Jezus wystąpił jako Mesjasz w odpowiednim czasie — jesienią 29 roku n.e., mając 30 lat, przyszedł do Jana, by dać się ochrzcić (Daniela 9:25). Następnie rozpoczął działalność kaznodziejską, mówiąc: „Dopełnił się wyznaczony czas i przybliżyło się królestwo Boże” (Marka 1:14, 15).
Mimo dowodów niezbicie potwierdzających, że Jezus był Mesjaszem, większość ówczesnych Żydów go odrzuciła. Mieli z góry ustalone wyobrażenia na jego temat. Na przykład spodziewali się, że odegra ważną rolę polityczną i uwolni ich spod dominacji Rzymu (Jana 12:34). Nie było im zatem w smak uznać Mesjasza, który urzeczywistnił proroctwa mówiące, że będzie wzgardzony i unikany przez ludzi, że zazna boleści i pozna, co to choroba, oraz że w końcu zostanie zabity (Izaj. 53:3, 5). Nawet część jego wiernych uczniów była rozczarowana tym, że nie oswobodził Izraela z jarzma rzymskiego. Mimo to pozostali oni lojalni i z czasem otrzymali właściwe zrozumienie (Łuk. 24:21).
Ludzie odrzucili Jezusa jako obiecanego Mesjasza również dlatego, że trudno im było zaakceptować wiele jego nauk. Kto chciał wejść do Królestwa, musiał ‛zaprzeć się samego siebie’, ‛spożywać ciało i krew’ Jezusa, ‛ponownie się narodzić’ oraz ‛nie być częścią świata’ (Marka 8:34; Jana 3:3; 6:53; 17:14, 16). Osoby dumne, bogate i obłudne uznały te wymagania za zbyt trudne do spełnienia. Jednakże pokorni Żydzi przyjęli Jezusa jako Mesjasza, podobnie jak to uczyniło sporo Samarytan, którzy oświadczyli: „Ten człowiek naprawdę jest wybawcą świata” (Jana 4:25, 26, 41, 42; 7:31).

z chomika arturszylopl

488 KB
11 maj 11 15:07

koń biały z Apokalipsy.jpg

Zapoczątkowane przez Jezusa w roku 29 dzieło głoszenia i nauczania zbliża się do wspaniałego finału. Niebawem Chrystus osądzi wszystkich żyjących. Wówczas przyrównanym do owiec ludziom, którzy uznali go za Boże narzędzie wybawienia, powie, żeby ‛odziedziczyli królestwo przygotowane dla nich od założenia świata’ (Mat. 25:31-34, 41). Natomiast odrzucających go jako Króla dosięgnie zagłada, gdy poprowadzi on niebiańskie zastępy, by usunąć wszelką niegodziwość.
Od roku 1914 żyjemy w okresie obecności (paruzji) Chrystusa jako Władcy Królestwa Bożego. Chociaż jest ona niewidoczna, świadczy o niej spełnianie się proroctw (Obj. 6:2-8). Ale w naszych czasach ludzie — podobnie jak Żydzi w I wieku — na ogół lekceważą dowody obecności Mesjasza. Oni też pragną jakiegoś mesjasza politycznego lub przynajmniej kogoś, kto będzie się posługiwał człowieczymi władcami.
Biały koń i jego znamienity Jeździec wyruszył,a za nim trzech pozostałych.
Jan pisze: „I ujrzałem, a oto koń biały, a siedzący na nim miał łuk; i dano mu koronę, i wyruszył — zwyciężając i żeby dopełnić swego zwycięstwa” (Objawienie 6:2). Tak więc w odpowiedzi na gromkie wezwanie „Przyjdź!” rusza galopem biały koń.
Kto dosiada owego konia? Jeździec trzyma łuk, a więc broń zaczepną, ale dano mu też koronę. Jedyni sprawiedliwi, których ukazano w dniu Pańskim z koronami na głowach, to Jezus oraz członkowie klasy wyobrażonej przez 24 starszych (Daniela 7:13, 14, 27; Łukasza 1:31-33; Objawienie 4:4, 10; 14:14). Nie wydaje się prawdopodobne, by przedstawiono tu, iż to któryś z owych starszych otrzymuje koronę za własne zasługi. Tym samotnym jeźdźcem może więc być tylko Jezus Chrystus. Jan widzi go w niebie w historycznej chwili, która nadeszła w roku 1914. Jehowa oświadczył wtedy: „To Ja ustanowiłem mego króla”, a następnie wyjaśnił, że uczynił to, aby ‛dać mu w dziedzictwo narody’ (Psalm 2:6-8, Bp). A zatem otwierając pierwszą pieczęć, Jezus wyjawia, iż w czasie wyznaczonym przez Boga wyrusza osobiście na wojnę jako nowo koronowany Król.

0,6 MB
5 maj 11 2:21

Jezus.jpg

Nadejście pomazańca. Proroctwo to zanotowano w 9 rozdziale Księgi Daniela, a brzmi ono tak: „Siedemdziesiąt tygodni [lat, czyli czterysta dziewięćdziesiąt lat] wyznaczono nad twoim ludem i nad twym świętym miastem” (Daniela 9:24, The Amplified Bible). Co miało się stać w ciągu tych 490 lat? Czytamy: „Od wydania rozkazu o przywróceniu i odbudowie Jeruzalem do [nadejścia] pomazańca, księcia, ma być siedem tygodni [lat] i sześćdziesiąt dwa tygodnie [lat]” (Daniela 9:25, AB). Proroctwo to dotyczy zatem czasu pojawienia się „pomazańca”, czyli Mesjasza. A jak się spełniło?
Polecenie odbudowania Jeruzalem wydano w „dwudziestym roku panowania króla Artakserksesa”, władcy Persji, czyli w 455 roku p.n.e. (Nehemiasza 2:1-9, Biblia warszawska). Po upływie 49 lat (7 tygodni lat) przywrócono miastu sporo z dawnej świetności. Natomiast okres 483 lat (7 plus 62 tygodnie lat) — licząc od 455 roku p.n.e. — dobiegł kresu w 29 roku n.e. Był to zarazem „piętnasty rok panowania cesarza Tyberiusza”, rok, w którym Jan Chrzciciel ochrzcił Jezusa (Łukasza 3:1, Bw). Jezus został wówczas publicznie przedstawiony jako Syn Boży i rozpoczął służbę kaznodziejską, polegającą na głoszeniu dobrej nowiny narodowi żydowskiemu (Mateusza 3:13-17; 4:23). Właśnie wtedy stał się „pomazańcem”, czyli Mesjaszem.
Proroctwo oznajmia dalej: „A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach [lat] pomazaniec ma być odcięty”. Następnie dodaje: „I ma wstąpić w mocne i trwałe przymierze z wieloma na jeden tydzień [siedem lat]; a w połowie tygodnia ma sprawić, że zaniknie ofiara i dar ofiarny” (Daniela 9:26, 27, AB). Jezus faktycznie przyszedł wyłącznie do „wielu”, to jest do cielesnych Żydów.
Ponieważ Żydzi jako naród odrzucili Jezusa i sprzysięgli się na jego śmierć, Jehowa nie zapewnił im ochrony, gdy w roku 70 n.e. nadciągnęli Rzymianie i zburzyli Jeruzalem. Tym samym znalazły spełnienie dalsze słowa Daniela: „A lud innego księcia, który ma nadejść, zniszczy miasto i sanktuarium. Kres jego ma nadejść z powodzią i aż do końca ma być wojna” (Daniela 9:26b, AB). Tym drugim „księciem” był Tytus, wódz rzymski, który w 70 roku n.e. zburzył Jeruzalem.

1,2 MB
27 kwi 11 2:51

chrzest.jpg

Chrzest Jezusa. „Gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody; i oto niebiosa się otwarły, i on ujrzał przychodzącego nań ducha Bożego, zstępującego niczym gołąb. Oto też rozległ się głos z niebios, mówiący: ‚To jest mój Syn, umiłowany, którego darzę uznaniem’” (Mateusza 3:16, 17; Łukasza 3:21, 22).
Namaszczenie Jezusa duchem świętym oznaczało, że Bóg powołał do istnienia całą świątynię duchową, w której Arcykapłanem jest Jezus (Dzieje 10:38; Hebrajczyków 5:5). Uczeń Łukasz zaznaczył pod natchnieniem, że owo pamiętne wydarzenie nastąpiło „w piętnastym roku panowania Tyberiusza Cezara” (Łukasza 3:1-3). Przypadało to na 29 rok n.e. — dokładnie 69 tygodni lat, czyli 483 lata po wydaniu przez króla Artakserksesa dekretu o odbudowie murów Jeruzalem (Nehemiasza 2:1, 5-8). Jak zapowiadało proroctwo, w wyznaczonym roku miał się pojawić „Mesjasz Wódz” (Daniela 9:25, NW). Wielu Żydów najwyraźniej o tym wiedziało. Łukasz podaje, iż „lud trwał w oczekiwaniu” na Mesjasza, czyli Chrystusa (oba te tytuły — hebrajski i grecki — znaczą „pomazaniec”) (Łukasza 3:15)

1,2 MB
24 kwi 11 13:59

Czy Jezus był postacią historyczną.jpg

1,2 MB
17 kwi 11 13:47

ważna uroczystość.jpg

Obchodzenie Pamiątki w sposób godny. JEZUS ustanowił Pamiątkę wieczorem dnia 14 Nisan, nieco wcześniej obchodził z 12 apostołami uroczystość Paschy (Marka 14:22-24).
Jezus nakazał uczniom upamiętniać swą śmierć ze względu na jej doniosłe znaczenie (Łukasza 22:19; 1 Koryntian 11:23-26). Jedynie jego ofiara mogła wybawić ludzkość od przekleństwa odziedziczonego grzechu i śmierci (Rzymian 5:12; 6:23). Chleb i wino użyte przez Jezusa symbolizowały jego doskonałe ciało i krew. Bogu się nie podoba, gdy ktoś bezcześci tę uroczystość, wprowadzając do niej wątpliwe praktyki albo zwyczaje pogańskie (Jakuba 1:27; 4:3, 4). Dotyczy to również popularnych obrzędów wielkanocnych. Dając posłuch poleceniu Jezusa, by ‛czynić to na jego pamiątkę’, pragniemy obchodzić Wieczerzę Pańską w sposób, który on sam ustalił (Łukasza 22:19; 1 Koryntian 11:24, 25). To z kolei wyklucza ozdobniki dodane do tego święta przez kościoły chrześcijaństwa. Dzieło New Catholic Encyclopedia przyznaje, iż „obecnie msza niezmiernie się różni od bardzo prostej uroczystości obchodzonej przez Chrystusa i Jego Apostołów”. Poza tym odprawiając mszę często, nawet codziennie, chrześcijaństwo wypaczyło intencje Jezusa i doprowadziło do spowszednienia tej uroczystości.O niegodnym udziale w Wieczerzy Pańskiej napisał Paweł do chrześcijan w Koryncie, ponieważ w tamtejszym zborze wyłonił się w związku z tym problem. Niektórzy nie doceniali jej świętości. Zabierali ze sobą kolację, którą zjadali przed tym spotkaniem lub w czasie jego trwania. Często jedli i pili za dużo. Skutkiem tego ogarniała ich senność i otępienie. Popadając w ospałość umysłową i duchową, nie potrafili ‛rozeznać ciała’, wskutek czego stawali się ‛winni względem ciała i krwi Pana’. Inni natomiast nie jedli w ogóle kolacji i byli głodni, co również rozpraszało uwagę.

2,7 MB
15 kwi 11 17:25

Kim jest Jezus.jpg

Jeżeli będziesz uważnie czytał Biblię, znajdziesz w niej następujące podstawowe prawdy:
□ Jezus jest jednorodzonym Synem Bożym, pierworodnym wszelkiego stworzenia (Jana 3:16; Kolosan 1:15).
□ Jakieś dwa tysiące lat temu Bóg przeniósł życie Jezusa do łona żydowskiej dziewicy, żeby mógł się urodzić jako człowiek (Mateusza 1:18; Jana 1:14).
□ Jezus był kimś więcej niż dobrym człowiekiem. Pod każdym względem dokładnie odzwierciedlał ujmującą osobowość swego Ojca, Jehowy Boga (Jana 14:9, 10; Hebrajczyków 1:3).
□ Podczas swej ziemskiej służby Jezus życzliwie troszczył się o potrzeby uciśnionych. Cudownie uzdrawiał chorych, a nawet wskrzeszał zmarłych (Mateusza 11:4-6; Jana 11:5-45).
□ Jezus ogłaszał, że jedyną nadzieją dla strapionej ludzkości jest Królestwo Boże, oraz przygotowywał swych uczniów do kontynuowania tego dzieła głoszenia (Mateusza 4:17; 10:5-7; 28:19, 20).
□ Dnia 14 Nisan (około 1 kwietnia) 33 roku n.e. Jezus został aresztowany, osądzony, skazany i stracony na podstawie fałszywego oskarżenia o działalność wywrotową (Mateusza 26:18-20, 48 do 27:50).
□ Śmierć Jezusa posłużyła za okup, który umożliwia osobom wierzącym w Jezusa wyzwolenie z grzesznego stanu i tym samym otwiera im drogę do życia wiecznego (Rzymian 3:23, 24; 1 Jana 2:2).
□ Dnia 16 Nisan Jezus został wskrzeszony i po niedługim czasie na powrót wstąpił do nieba, by przedstawić Ojcu wartość okupu zapłaconego doskonałym życiem ludzkim (Marka 16:1-8; Łukasza 24:50-53; Dzieje 1:6-9).
□ Jako Król wyznaczony przez Jehowę, zmartwychwstały Jezus otrzymał pełnię władzy, by zrealizować pierwotne zamierzenie Boże względem człowieka (Izajasza 9:5, 6; Łukasza 1:32, 33).
A zatem według Biblii Jezus odgrywa kluczową rolę w urzeczywistnianiu Bożych zamierzeń. Ale skąd można mieć pewność, że naprawdę taki był Jezus — Jezus historyczny, który przyszedł na świat w Betlejem i stąpał po ziemi około 2000 lat temu?

0,9 MB
15 kwi 11 17:25

ważna uroczystość.jpg

„Czyńcie to na moją pamiątkę”
W obecności wiernych apostołów Jezus ustanowił nową uroczystość, która miała zastąpić żydowską Paschę. Apostoł Paweł nazwał ją „wieczerzą Pańską” (1 Koryntian 11:20). Jezus wziął przaśny chleb i się pomodlił. Następnie połamał go i podał apostołom. „Bierzcie, jedzcie. To oznacza moje ciało” — powiedział. Potem wziął kielich wina i po złożeniu dziękczynnej modlitwy podał go uczniom, mówiąc: „Pijcie z niego, wy wszyscy; bo to oznacza moją ‚krew przymierza’, która ma być wylana za wielu dla przebaczenia grzechów” (Mateusza 26:26-28).
Co to wszystko znaczyło? Jezus wyjaśnił, że chleb przedstawia jego bezgrzeszne ciało (Hebrajczyków 7:26; 1 Piotra 2:22, 24). Wino zaś jest symbolem jego przelanej krwi, dzięki której można dostąpić przebaczenia grzechów. Ponadto jego krew ofiarna uprawomocnia nowe przymierze zawarte między Jehową Bogiem a gronem 144 000 ludzi, którzy kiedyś mieli zostać w niebie współwładcami Jezusa (Hebrajczyków 9:14; 12:22-24; Objawienie 14:1). Zapraszając apostołów do spożycia posiłku, Jezus wskazał, iż będą z nim panować w niebiańskim Królestwie.
W związku z tą pamiętną wieczerzą dał nakaz: „Czyńcie to na moją pamiątkę” (Łukasza 22:19). Wieczerzę Pańską należało obchodzić dorocznie, podobnie jak wcześniej Święto Paschy. Tamto święto upamiętniało wyzwolenie Izraelitów z niewoli w Egipcie, natomiast Wieczerza Pańska miała zwracać uwagę na daleko donioślejsze wyzwolenie — na uwolnienie ludzkości z niewoli grzechu i śmierci (1 Koryntian 5:7; Efezjan 1:7). Ponadto spożywanie symboli w postaci chleba i wina miało przypominać o przyszłych przywilejach związanych z funkcją królów i kapłanów w niebiańskim Królestwie Bożym (Objawienie 20:6).

1 komentarz

0,7 MB
15 kwi 11 17:25

coroczna uroczystość pamiątki śmierci Jezusa,ustan owiona tuż przed śmiercią.jpg

„Czyńcie to na moją pamiątkę”
W dniu pamiętnej wieczerzy dał nakaz: „Czyńcie to na moją pamiątkę” (Łukasza 22:19). Wieczerzę Pańską należało obchodzić dorocznie, podobnie jak wcześniej Święto Paschy. Tamto święto upamiętniało wyzwolenie Izraelitów z niewoli w Egipcie, natomiast Wieczerza Pańska miała zwracać uwagę na daleko donioślejsze wyzwolenie — na uwolnienie ludzkości z niewoli grzechu i śmierci (1 Koryntian 5:7; Efezjan 1:7). Ponadto spożywanie symboli w postaci chleba i wina miało przypominać o przyszłych przywilejach związanych z funkcją królów i kapłanów w niebiańskim Królestwie Bożym (Objawienie 20:6).
Śmierć Jezusa Chrystusa rzeczywiście jest najważniejszym wydarzeniem w dziejach ludzkości. Osoby doceniające to, co uczynił Jezus, obchodzą Wieczerzę Pańską,

1,7 MB
15 kwi 11 17:25

Wielkanoc czy Pamiątka.jpg

Poznanie Bożego punktu widzenia
„Dla Kościoła chrześcijańskiego Wielkanoc, czyli uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego, jest największym świętem” — napisała Christina Hole w książce Easter and Its Customs. Inni pisarze podzielają ten pogląd. „Żaden uroczysty dzień ani żadne święto w kalendarzu chrześcijańskim nie dorównuje doniosłością Wielkanocy” — zauważa Robert J. Myers w książce Celebrations (Uroczystości). W związku z tym nasuwa się jednak parę pytań: Jeżeli obchodzenie Wielkanocy jest tak ważne, to dlaczego w Biblii nie ma wyraźnego nakazu, by tak czynić? Czy istnieją jakieś doniesienia, że pierwsi naśladowcy Jezusa obchodzili to święto?
Biblia nie pomija milczeniem, które uroczystości należy świętować, a których unikać. Starożytny Izrael otrzymał od Boga ściśle określone wskazówki na ten temat, a jak zauważono wcześniej, chrześcijanom również niedwuznacznie polecono obchodzić Pamiątkę śmierci Jezusa (1 Koryntian 11:23-26; Kolosan 2:16, 17). W jednym z pierwszych wydań dzieła The Encyclopædia Britannica powiedziano: „Ani w Nowym Testamencie, ani w pismach Ojców apostolskich nie ma żadnej wzmianki o świętowaniu Wielkanocy. Pogląd, że jakiś okres miałby być szczególnie święty, był obcy pierwszym chrześcijanom. (...) Ani Pan, ani jego apostołowie nie nakazali obchodzenia tego czy jakiegoś innego święta”.

1,4 MB
15 kwi 11 17:25

ostatni posiłek z apostołami.jpg

Spełniali wolę Jehowy Boga.
Stosowanie się do pożegnalnych słów Jezusa
WIECZOREM dnia 14 Nisan 33 roku n.e. Jezus Chrystus wraz z jedenastoma wiernymi apostołami spoczął przy stole w pewnym górnym pokoju w Jeruzalem. Wiedząc, że wkrótce umrze, powiedział im: „Jeszcze trochę jestem z wami” (Jana 13:33). Judasz już sobie poszedł, by spiskować z nikczemnikami, którzy chcieli zabić Jezusa.
Spośród zgromadzonych w tym pomieszczeniu Jezus najlepiej zdawał sobie sprawę z powagi sytuacji. Dobrze wiedział o czekających go cierpieniach. Wiedział również, że jeszcze tej samej nocy apostołowie go opuszczą (Mateusza 26:31; Zachariasza 13:7). Skoro więc rozmawiał z nimi po raz ostatni przed śmiercią, nie ulega wątpliwości, że w pożegnalnych słowach poruszył sprawy nadzwyczajnej wagi.
„Czyńcie to na moją pamiątkę”-Ew.Łukasza 22:19.Wieczerza Pańska została ustanowiona w dniu żydowskiej Paschy,dorocznej uroczystości,której chrześcijanie pochodzenia żydowskiego nie mieli już obchodzić.

0,8 MB
14 kwi 11 23:57

Czcij Boga duchem i prawdą - słowa Jezusa.jpg

Oddawanie Bogu czci „duchem i prawdą”
Jezus powiedział, że słudzy Boga muszą oddawać Mu cześć „duchem i prawdą” (Jana 4:24). Kiedy więc szczera osoba chce dowiedzieć się prawdy na temat kultu wizerunków, musi sięgnąć do Słowa Bożego.
Biblia zawiera na przykład wypowiedź Jezusa: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie” (Jana 14:6). Paweł oświadczył, że „jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus” i że „Chrystus (...) ujmuje się za nami” (1 Tymoteusza 2:5; Rzymian 8:34). Role powierzone Jezusowi nabierają jeszcze większego znaczenia, gdy czytamy, że Chrystus „może całkowicie wybawić tych, którzy przez niego przystępują do Boga, ponieważ zawsze żyje, aby się za nimi ujmować” (Hebrajczyków 7:25). To właśnie w imię Jezusa Chrystusa powinniśmy modlić się do Boga. Nikt inny nie jest w stanie go zastąpić, a już na pewno nie jakiś martwy obraz. Dzięki wiedzy ze Słowa Bożego każdy, kto szuka prawdy, może czcić „Ojca duchem i prawdą”. Zazna też błogosławieństw wynikających z praktykowania właściwej formy wielbienia Boga, gdyż zgodnie ze słowami Jezusa „właśnie takich szuka Ojciec, aby go czcili” (Jana 4:23).

2,0 MB
14 kwi 11 23:57

sądowy proces.jpg

Żadna rozprawa z czasów starożytnych nie jest tak dobrze znana jak proces Jezusa Chrystusa.Każda z czterech Ewangelii szczegółowo opisuje jego aresztowanie,osądzenie i egzekucję.Jezus polecił swym naśladowcom upamiętnić jego śmierć,a przecież doprowadził do niej ten proces.Ofiarna śmierć Jezusa ma istotne znaczenie dla naszego obecnego życia i dla na przyszłości.Ew.Łukasza 22:19"Wziął też chleb złożył podziękowania ,połamał go i dał im, mówiąc:"To oznacza moje ciało,które ma być dane za was.Czyńcie to na moją pamiątkę".;Ew.Jana 6:40"Albowiem wolą mego Ojca jest,żeby każdy,kto widzi Syna i w niego wierzy,miał życie wieczne,a ja go wskrzeszę w dniu ostatnim". Palestyna w I wieku podlegała władzy Rzymu,którzy pozwolili miejscowym przywódcom religijnym rozstrzygać wśród rodaków sprawy sądowe zgodnie z prawem żydowskim.Ale najwyraźniej nie obejmowało to wykonywania na przestępcach wyroków śmierci.Dlatego też Jezus został aresztowany przez wrogich mu Żydów,a stracony przez Rzymian.

0,8 MB
14 kwi 11 19:26

IMG.jpg

Biblia szczegółowo przepowiedziała dzisiejsze stosunki światowe oraz zasygnalizowała, że za sprawą Boga wszystkie rządy ludzkie dobiegną kresu, a Królestwo Boże pod władzą Syna Bożego Jezusa Chrystusa zapanuje nad całą ludzkością.Prorocza Księga Daniela 2:44"W czasach tych królów Bóg Nieba ustanowi królestwo, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu.Jego władza nie przejdzie na żaden inny naród.Zetrze i zniweczy ono wszystkie te królestwa, samo zaś będzie trwało na zawsze".Izajasza 9:5-6"Albowiem Dziecię się nam narodziło,Syn został mam dany,na jego barkach spoczęła władza.Nazwano Go imieniem:Przedziwny Doradca,Bóg Mocny,Odwieczny Ojciec,Książę Pokoju.Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem,które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością,odtąd i na wieki.Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona"-z Biblii Tysiąclecia. A w Apokalipsie Jana 20:6"Szczęśliwy i święty jest każdy,kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu,nad tymi druga śmierć nie ma władzy,lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z nim królować przez tysiąc lat"

1,0 MB
14 kwi 11 19:26

raj.jpg

Psalm 115:16"Niebo jest niebem Jahwe,synom zaś ludzkim dał ziemię",a w Psalmie 104:5"Umocniłeś ziemię w jej postawach,na wieki wieków się nie zachwieje"

1 komentarz

0,9 MB
14 kwi 11 19:26

Skąd Jezus pochodził ( 1 ).jpg

dalsza część na pliku obok

0,6 MB
14 kwi 11 19:26

Skąd Jezus pochodził ( 2 ).jpg

0,6 MB
14 kwi 11 19:26

IMG_0006.jpg

0,7 MB
14 kwi 11 19:26

IMG_0007.jpg

20 KB
10 kwi 11 0:38

christian5.gif

20 KB
10 kwi 11 0:38

christian3.gif

57 KB
9 kwi 11 21:59

christian13.gif

0,9 MB
9 kwi 11 19:51

syn Boży, Mesjasz.jpg

Kiedy Piłat zapytał: „No więc czy jesteś królem?”, Jezus odrzekł: „Ty sam mówisz, że jestem królem. Ja się po to narodziłem i po to na świat przyszedłem, żeby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest po stronie prawdy, słucha mego głosu” (Jn 18:37; zob. SPRAWA SĄDOWA [Proces Jezusa]). Z Pisma Świętego wynika, że nie chodziło o prawdę w sensie ogólnym. Jezus dawał świadectwo najważniejszej prawdzie — prawdzie o zamierzeniach Boga, których podstawą jest Jego suwerenna wola oraz zdolność do jej urzeczywistnienia. Poprzez swą służbę objawił, że owa prawda, zawarta w „świętej tajemnicy”, dotyczy Królestwa Bożego, na którego tronie zasiądzie w charakterze Króla i Kapłana „syn Dawida”, Jezus Chrystus. Właśnie to stanowiło zasadniczą treść orędzia oznajmionego przez aniołów zarówno przed jego narodzinami, jak i wtedy, gdy przyszedł na świat w Betlejem Judejskim, mieście Dawidowym (Łk 1:32, 33; 2:10-14; 3:31).

0,9 MB
9 kwi 11 19:51

Proroctwo z Księgi Daniela.jpg

Proroctwo Daniela o 70 tygodniach sprawdziło się z zadziwiającą ścisłością.Dotyczyło ono przyjścia Mesjasza w celu wybawienia ludzkości z grzechu,a co za tym się kryje:choroby,starzenie się i śmierć. W pierwszym wieku spełniło się zresztą wiele proroctw zanotowanych w Pismach Hebrajskich, a część z nich odnosiła się do Jezusa. Miejsce jego urodzenia, jego gorliwość dla domu Bożego, działalność kaznodziejska, zdradzenie go za 30 srebrników, sposób zadania mu śmierci, rzucanie losów o jego szatę — wszystkie te szczegóły przepowiedziano w Pismach Hebrajskich. Urzeczywistnienie owych proroctw wykazało ponad wszelką wątpliwość, że Jezus był Mesjaszem, i po raz kolejny poświadczyło ich natchniony charakter (Micheasza 5:1, Bw; Łukasza 2:1-7; Zachariasza 11:12; 12:10; Mateusza 26:15; 27:35; Psalm 22:19, Bw; 34:21, Bw; Jana 19:33-37).

0,5 MB
9 kwi 11 19:51

wpływ Jezusa na dzieje ludzkości.jpg

0,6 MB
31 mar 11 2:58

mycie nóg.jpg

Prawdziwe oblicze dumy i pokory
Według pewnej definicji pycha to wygórowane mniemanie o sobie. Ten rodzaj dumy budzi niestosowne poczucie wyższości ze względu na urodę, rasę, pozycję, zdolności czy bogactwo (Jakuba 4:13-16). W Biblii czytamy o ludziach „nadętych pychą” (2 Tymoteusza 3:4). Tacy oceniają siebie zbyt wysoko, choć nie mają po temu żadnych podstaw.
Pokorni natomiast starają się patrzeć na siebie uczciwie i obiektywnie, uznając własną niedoskonałość oraz fakt, że w stosunku do Boga zajmują bardzo niską pozycję (1 Piotra 5:6). Co więcej, potrafią dostrzec, że inni przewyższają ich pod jakimś względem, i nawet się z tego cieszyć (Filipian 2:3). Nie zżera ich więc zazdrość ani zawiść (Galatów 5:26). Nasuwa to wniosek, że prawdziwa pokora sprzyja utrzymywaniu dobrych stosunków z drugimi oraz przyczynia się do stabilności emocjonalnej i poczucia bezpieczeństwa.
Jezus wyróżniał się zdolnościami, inteligencją i wiedzą. Jednak nigdy się tym nie popisywał; zawsze przejawiał pokorę (Filipian 2:6). Pewnego razu nawet umył nogi apostołom, a małym dzieciom okazywał szczere zainteresowanie (Łukasza 18:15, 16; Jana 13:4, 5). Wskazując na dziecko, powiedział: „Kto (...) się ukorzy jak to małe dziecko, ten jest największy w królestwie niebios” (Mateusza 18:2-4). Zatem według Jezusa — a także jego Ojca — prawdziwa wielkość wynika z pokory, nie z dumy (Jakuba 4:10)

Pobierz folder
Zachomikuj folder

29 plików
22,79 MB

bezpośredni link do folderu

Chomikowe rozmowy

BRONEK-0408 napisano 15.10.2011 09:29

marcinn112 napisano 15.10.2011 14:14

POZDRAWIAM SERDECZNIE.

Milidek napisano 15.10.2011 15:16

`*•.¸ (`*•.¸ ¸.•*´) ¸.•*´)

`•.¸(*) WITAM (*)

By nasza przyjaźń przetrwała wszystko, byśmy zawsze byli blisko...

By w trudnych chwilach była niezwyciężona, a w dniach radości w swej sile zdwojona...

Tego życzę właśnie sobie i Tobie, byśmy tę przyjaźń pielęgnowali w sobie.

Byśmy ją czuli w słowach i gestach... i żeby istnieć nie chciała ...przestać !

Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego!

Lideczka

obrazek

fajeczka61 napisano 18.10.2011 05:49

“Jest dobrze, wcale nie jest tak źle, ale my wciąż czegoś lepszego szukamy. Pragniemy lepszego dnia, życia, siebie, nie zadowalając się tym, co już mamy. A mamy przecież tak wiele, lecz tego nie doceniamy. Sięgając po skrawek nieba, zapominamy o tym, co na ziemi kochamy. Niedobry dzień skupia naszą uwagę, a dobry nie zauważamy. Przyjaciela, który stoi koło nas, w poszukiwaniu innego odtrącamy. Zdrowie, cóż to takiego nadzwyczajnego? W drodze życia często je zawalamy. A jak choroba nas zaskoczy, to wtedy sobie o nim przypominamy. Żyjąc tak, życie przechodzi nam obok, plecami się do niego odwracamy. Chcemy inne, lepsze życie... Nie wiedząc jak dobrze się mamy.”

Dnia pełnego radosnych przeżyć, dobrego samopoczucia I humoru, Słowem – Dobrego Dnia, życzę- pozdrawiam – zapraszam- fajeczka61 /a>

pablo1812cz napisano 8.09.2012 22:26

--------------- Pozdrowienia dla ciebie Lucynko oraz życzenia wielu błogosławieństw od Stwórcy w nadchodzącym tygodniu.--------

--- Paweł

konto__prywatne napisano 25.06.2017 00:00

lovespeech.pl napisano 21.08.2017 16:38

blonde-dar napisano 28.04.2019 14:30

Może dziś żyjesz beztrosko, Lecz kiedyś, za wolą Boską, Jak każdy żyjący człek, Przyjdziesz nareszcie do końca I zgaśniesz, jak promień słońca, Które skończyło swój bieg. I wtedy, wtedy to właśnie, Gdy promień ostatni zgaśnie, Kiedy odejdziesz już stąd, Zbawiciel, Baranek Boży, Niebieskie księgi otworzy I wyda wieczny swój sąd. Lecz póki żyjesz, Bóg wzywa, Popatrz, mijają twe żniwa... Czas ulatuje jak cień... Za chwilą upływa chwila, Twe życie szybko przemija, Ostatni zbliża się dzień. Więc nie żyj w świecie na próżno! Dopóki jeszcze nie późno, Odpowiedz na Boży zew; Poświęć swe życie w czystości Temu, kto za cię z miłości Przelał na krzyżu swą krew. A wtedy, nawet i w boju, Pośród utrapień i znoju, Gdy szkodzić będzie ci wróg, Kieruj swe oczy ku górze, Bo tam, w niebieskim lazurze, Czuwa nad tobą twój Bóg!