-
23170 -
4381 -
39112 -
2418
69840 plików
777,82 GB
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
Urodził się 7 lutego 1877 roku w rodzinie nauczycielskiej. Ojciec był kierownikiem i nauczycielem w szkole średniej Cranleigh School (Surrey), matka – nauczycielką w Lincoln Training College. Od wczesnej młodości przejawiał uzdolnienia matematyczne i smykałkę do operacji na liczbach. Po ukończeniu szkoły w Cranleigh, uzyskał stypendium w Winchester College, w roku 1896 został przyjęty do Trinity College na Uniwersytecie Cambridge. W 1903 uzyskał stopień magistra (Master of Art). Od 1906 był wykładowcą w Cambridge. W 1919 roku przeniósł się do Oxfordu, gdzie objął katedrę geometrii (Savilian Chair of Geometry) na tamtejszym uniwersytecie, opuszczoną przez usuniętego ze stanowiska Bertranda Russella. W latach 1928-1929 wykładał na Uniwersytecie Princeton. Do Cambridge powrócił w 1931 roku i objął profesurę (Sadlerian Professor of Pure Mathematics), którą piastował do 1942 roku. Zmarł w 1947 roku w Cambridge.
Godfrey Harold Hardy, ekscentryczny brytyjski matematyk, kawaler, zapalony tenisista i entuzjasta gry w krykieta (i równie zapalony ateista), złożył sobie - i szeroko rozgłosił wśród znajomych - sześć postanowień noworocznych. W kolejności - jak następuje:
1. Udowodnić hipotezę Riemanna.
2. Świetnie rozegrać ważny mecz w krykieta.
3. Znaleźć dowód na nieistnienie Boga, który przekonałby szerszą publiczność.
4. Stanąć jako pierwszy człowiek na szczycie Mount Everestu.
5. Zostać obwołanym prezydentem ZSRR, Wielkiej Brytanii i Niemiec.
6. Zamordować Mussoliniego.
Jak widać, nie brakowało mu ambicji, potrafił też znakomicie określać priorytety.
Jak mu się powiodło? Niespecjalnie. Historia milczy w sprawie ważnej rozgrywki w krykieta. Co do hipotezy Riemanna - udało mu się pokazać, że nieskończenie wiele rozwiązań funkcji dzeta, o której mowa w hipotezie, ma wartość rzeczywistą 1/2. Do pełnego sukcesu zabrakło jednak dowodu, że nie ma rozwiązań o innej części rzeczywistej.
Jeśli idzie o punkty od 3 do 6 - Hardy poniósł całkowitą klęskę. Nie został prezydentem świata, nie stanął na dachu świata i nie zlikwidował Mussoliniego. Cóż, nie był pierwszym ani ostatnim, którego postanowienia noworoczne stopniały szybciej niż noworoczny śnieg. Dokonał za to rzeczy wielokroć ważniejszej, która nie znalazła się na tej liście, bo zdarzyła się zupełnym przypadkiem: odkrył Ramanujana. Gdy otrzymał do Ramanujana listy zawierające blisko 120 twierdzeń z teorii liczb w 1913 roku, Hardy nie zignorował ich.
Hardy w końcu doszedł do wniosku, że zapiski musiały wyjść spod pióra nieprzeciętnego matematyka. Nikomu nie starczyłoby wyobraźni, aby je zmyślić - stwierdził. Bertrandowi Russellowi, brytyjskiemu filozofowi i matematykowi, chwalił się rozentuzjazmowany:
- Znalazłem w Indiach nowego Eulera!
Zaprosił Hindusa do Cambridge, bo stwierdził, że to bez sensu, by siedział w urzędzie w Madrasie i po raz drugi odkrywał to, co tymczasem zrobiono w Europie. Ramanujan przyjął zaproszenie. W Londynie w latach pierwszej wojny światowej po raz pierwszy uczył się technik matematycznych i zasad dowodzenia. A Hardy pełnymi garściami czerpał z nadzwyczajnej intuicji swojego młodego przyjaciela.
Niezwykła była z nich para. Ramanujan - niski, tęgawy, żarliwie oddany wierze i rytuałom religijnym, prosty wieśniak hinduski, niefrasobliwy, otwarty.
Hardy - wysoki, przystojny, elegancki i chłodny ateista, dystyngowany angielski intelektualista, nieco wycofany, cichy i nieśmiały.
Ramanujan - z trudem pojmujący samą ideę matematycznego dowodu (po co dowodzić, skoro widać, że tak po prostu jest?), zdający się wyłącznie na instynkt.
I Hardy - pilnujący rygorystycznie precyzji rozumowania.
Łączyła ich fascynacja liczbami.
Hardy przyjaźnił się z G. E. Moore'em, Bertrandem Russellem i Johnem Maynardem Keynesem. Bardzo nieśmiały, nie lubił występować publicznie, nie akceptował swego wyglądu – podobno miał w zwyczaju zasłaniać ręcznikami lustra w hotelach, w których się zatrzymywał.
Pomimo, iż uważał się za czystego matematyka, którego dorobek nie znajdzie żadnego praktycznego zastosowania jego prace zostały wykorzystane m.in. przez Nielsa Bohra przy konstruowaniu modelu atomu oraz w termodynamice i fizyce kwantowej, przy opisie statystyki Bosego-Einsteina. Sformułował jedno z podstawowych praw genetyki populacji, udowadniając, że częstości genotypów w populacji diploidalnej nie zmieniają się z pokolenia na pokolenie, przy spełnieniu określonych warunków (prawo Hardy’ego-Weinberga).
Jego prace zostały wydane w siedmiu tomach przez wydawnictwo Oxford Univerisity Press.
Hardy był znany ze swoich dziwactw. Nie mógł znieść, gdy robiono mu zdjęcia i tylko pięć jego fotek istnieją. On także nienawidził lusterka i jego pierwsza akcja po wejściu do pokoju w hotelu było okrycie wszelkich luster ręcznikiem.
On zawsze grał w zabawną grę: próbuje oszukać Boga (jest to również dość dziwne, ponieważ twierdził, że przez całe życie nie można wierzyć w Boga). Na przykład, podczas podróży do Danii wysłał pocztówkę z powrotem twierdząc, że udowodnił hipotezę Riemanna . Argumentował, że Bóg nie pozwoli łódź tonąć w drodze powrotnej i nadać mu taką samą sławę, że Fermat miał osiągnąć z jego " ostatniego twierdzenia ".
Innym przykładem jego próbując oszukać Boga, kiedy wyjeżdżał do mecze krykieta zabierał co nazwał jego "anty-Boga baterie". Ten składał się z grube swetry, parasol, papiery matematycznych do sędziego, skryptów egzaminacyjnych studenckich itp.
Jego teoria, że Bóg pomyśli, że oczekuje deszcz przyjść, żeby mógł potem zabrać się za jego pracę. Od Hardy uważał, że Bóg wtedy słońce świeci cały dzień na złość go, będzie mógł cieszyć się krykieta w doskonałej słonecznych.
Warto zauważyć w tym miejscu, że Hardy był niezwykle uczciwym człowiekiem, a w szczególności bardzo szczerze mówił o swoich umiejętnościach, o mocnych i słabych stronach.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Godfrey_Harold_Hardy
Nie ma plików w tym folderze
-
0 -
0 -
0 -
0
0 plików
0 KB
Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (110)
