15 maja- dzień polskiej niezapominajki

15 MAJA

DZIEŃ POLSKIEJ NIEZAPOMINAJKI

Niezapominajka

Czy ty tylko żabim oczkiem
Kusisz rosnąc nad potoczkiem?
Czy w niejednym ludzkim oku
Co błękitem nas czaruje
Kwiatku mój się kamuflujesz?
Ty, gdy serca czerwień zmieniasz
W kolor nieba z cudnej bajki,
Serce staje się bukietem
Skromnej niezapominajki.
O, kwiatuszku, skrawku nieba
Skryty w trawie nad ruczajem
Spraw, by pamięć o najbliższych
była zawsze pięknych majem.

Zofia Freundenberger z Jarosławia :)

   Święto Niezapominajki obchodzone jest od 2002 roku. Ogłoszono je dzięki inicjatywie redaktora Andrzeja Zalewskiego z „Eko radia”. Ponieważ Holendrzy słyną z tulipanów, Francuzi z konwalii, Anglicy kojarzeni są z hiacyntami red. Zalewski zaproponował skromny kwiat – niezapominajkę, jako kwiatowy symbol Polski. „Intencja święta jest jedna: niech niezapominajka zbliża ludzi i uczy Polaków wzajemnej serdeczności. Święto Niezapominajki to święto ludzi serdecznych – serdecznych Polaków” – powiedział pomysłodawca. Święto Niezapominajki jest uniwersalnym świętem: przypomina nie tylko  o bogactwie i pięknie ojczystej przyrody, ale ma również na celu ocalenie od zapomnienia ważnych chwil w życiu, osób, które kochamy, fascynujących miejsc i niezwykłych sytuacji.

"Polska Niezapominajka" jest zachętą aby budować silne, głębokie więzy z najbliższymi i szczere przyjaźnie z ludźmi z otoczenia, przypomina o szacunku jaki powinniśmy żywić dla przyrody "małej" i "wielkiej Ojczyzny", przypomina o wartości jaką niosą ze sobą lokalne tradycje czy wytwory ludzkiej myśli - jakimi są np. "perełki architektury" zachowane w miastach, miasteczkach i wsiach.

Jako kwiatki z bajki, niezapominajki muszą mieć swoją legendę. Według niej Bóg, nazywając poszczególne rośliny, zapomniał o małym niebieskim kwiatku. I kwiatek zapytał: Panie Boże, a jak się będę ja nazywał? I wtedy Pan Bóg odpowiedział: Ty zostań Niezapominajką.
         To dlatego często dawany jest osobom, na których pamięci nam zależy, głównie przez zakochanych. "Nie zapomnij o mnie" miały mówić bukiety niezapominajek wręczane przez panny narzeczonym wybierającym się w długą podróż. W języku kwiatów niebieski kolor oznacza bowiem wzniosłe uczucia i życzenia.
     
Inna legenda o powiada o rycerzu, przechadzającym się ze swoją ukochaną nad brzegiem Tamizy w pełnym uzbrojeniu. W pewnym momencie, zrywając niezapominajki z intencją ofiarowania ich swojej dziewczynie, rycerz wpada do wody. W ostatnim momencie przed utonięciem udaje mu się krzyknąć "Nie zapomnij mnie".

Piękna religijna opowiastka zaś mówi o młodziutkim Jezusie, który siedząc na kolanach Matki Bożej, zapragnął, by wszystkie pokolenia pamiętały o najbliższej jemu sercu osobie. O matce. Dotykając oczu Maryi, pomachał swą drugą rączką nad łąką. Wtedy pojawiły się na niej tysiące niezapominajek.

Jeszcze inna opowiada o starcu, który przyglądał się niezapominajce. Zawstydzony kwiat zapytał: "Dlaczego tak na mnie patrzysz? Jestem przecież malutka i nic nie znaczę w porównaniu z innymi kwiatami! Starzec na to: "Znam się na urodzie. W tobie widzę prostotę, delikatność, naturalność, świeżość". Niezapominajka uradowała się: "Dopiero ty zwróciłeś mi na to uwagę. Od tej chwili przestaję uważać się za nijaką. Czuję się piękna i podziwiana, ponieważ taką jestem w twoich oczach".

niezapominajka polna

niezapominajka alpejska

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder