Dobronocka 2012-08-27.mp3
dobronocka / 2012 / Dobronocka 2012-08-27.mp3
Download: Dobronocka 2012-08-27.mp3
Pobierz159,29 MB
Łóżko areną codziennej walki
- Seks służy wielu celom, ale przeżywanie bliskości coraz częściej staje się ostatnim z nich. Co ciekawe, w łóżku manipulujemy nie tylko partnerem, ale także sobą - podkreśla w Trójce psycholog Marcjanna Przychocka.
- Z chwilą, gdy wchodzimy w trwałą relację, to, co wiązało się z poszukiwaniem własnej drogi, schodzi na dalszy plan. W związku z drugą osobą tworzą się pola wzajemnych wpływów, ulegamy coraz bardziej pewnym mechanizmom. To są role, rytuały, tradycje - mówi Marcjanna Przychocka w "Dobronocce".
Wszyscy doskonale znamy trudności z godzeniem własnych potrzeb, planów i marzeń z potrzebami oraz działaniami innych. Nieumiejętność rozmawiania i wspólnego rozwiązywania problemów prowadzi do stosowania w związku, mniej lub bardziej świadomie, rozmaitych trików, podchodów, a nawet manipulacji. - Seks do niesamowite narzędzie do realizowania własnego wyobrażenia o sobie, swojej roli oraz roli partnera w naszym życiu. To trochę tak, jakbyśmy rozdawali karty - uważa gość Grażyny Dobroń.
Co ciekawe, zachowania w łóżku pozwalają nam wpływać nie tylko na partnera, ale także na własne samopoczucie. O rolach męskich i kobiecych dawniej i dziś, o tym, czy mężczyźni boją się dominacji kobiet, a także budowaniu zdrowej intymności w związku i zmianach, jakie przynosi narodzenie dzieci.
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne pliki do pobrania z tego chomika
Zrób sobie prezent!
Święta za nami. Prezenty rozpakowane. Część z nich bardzo nas ucieszyła, część wprawdzie nie budzi szczególnych emocji, ale przyda się ze względów praktycznych.
Niektóre pewnie wylądują na dnie szafy lub staną się "prezentami przechodnimi". Wszyscy robiliśmy prezenty innym. A kto z Państwa zrobił prezent SOBIE? W różne sprawy życiowe i zawodowe wkładamy mnóstwo wysiłku. Wiele naszych działań kończy się sukcesem. Jako menedżerowie wiemy, że należy doceniać sukcesy podwładnych. Jako rodzice pamiętamy o docenianiu osiągnięć dzieci. Zdarza się nam również uczcić sukces kogoś bliskiego. A nasze własne? Jak nagradzają Państwo samych siebie? Za trud, wysiłek, osiągnięcia? Za wyczerpującą pracę, staranność, odkładanie na później tego co dla nas ważne? Na później, czyli na kiedy?
O tym dlaczego warto nagradzać także (a może przede wszystkim) SIEBIE i robić SOBIE prezenty, o tym jak chronić się przed wypaleniem i zniechęceniem i jak czerpać przyjemność z własnych wysiłków, w kolejnym 2013 roku, rozmawialiśmy z Agnieszką M. Staroń, coachem i trenerem rozwoju.
Zadaj sobie pytanie "po co?"
- Święta Bożego Narodzenia są weryfikatorem naszej kondycji: moralnej, intelektualnej, emocjonalnej. Warto pozbyć się cynizmu, jeśli nie jesteśmy osobami wierzącymi, nie udawajmy, urządźmy święta świeckie - radzi Robert Fryczkowski.
Współczesny człowiek boi się ciszy, boi się, co usłyszy w sobie. Widać to dobrze w okresie przedświątecznym, którego nie wykorzystujemy dla naszego dobra. - Zobaczmy, że Adwent jest czasem ciszy i gdybyśmy tak go przeżywali, sprzedaż w grudniu powinna radykalnie spadać. Ale my sami siebie przekonujemy, że trzeba prezenty, zapasy, jesteśmy zachęcani do zakupów ofertami specjalnymi, że pędzimy - mówił w pierwszej wigilijnej godzinie Robert Fryczkowski, trener komunikacji. Kiedy wreszcie Święta nadchodzą, jesteśmy zmęczeni, sfrustrowani, nieprzygotowani.
Wraz ze słuchaczami i prowadzącą "Dobronockę" Grażyną Dobroń gość Trójki zastanawiał się nad rosnącą powierzchownością przeżywania Świąt Bożego Narodzenia. Podział kartek świątecznych na religijne i świeckie, podobnie dwa nurty przeżywania Bożego Narodzenia: religijny i świecki. - Coraz mniej w tych Świętach ich głównego Bohatera. Jeśli jednak chcemy przeżywać je po świecku zróbmy to z klasą, niech te dni staną się świętem dobrej komunikacji, by ludzie zostali wzbogaceni - dodał.
Bo przecież trudno zaangażować się w coś, jesli nie znamy odpowiedzi na pytanie "po co?".
Co nam daje wspólnotowość? Jak dziś na przeżywanie Świąt wpływa szeroki dostęp do informacji? Czy wszysko można kupić?
"Stąpać wolno, oddychać lekko" - nie tylko w święta
- W Sèvres pod Paryżem jest schowany tylko wzorzec metra. Nigdzie nie ma wzorca świąt, bo tyle jest świat, ile ludzi, którzy je obchodzą - mówi Robert Rutkowski, psychoterapeuta.
Grażyna Dobroń wspomina, że człowiek, od którego kupowała choinkę, powiedział do jej córki: "w życiu ważne jest, by stąpać wolno, oddychać lekko". - I chyba coś w tym jest, bo często biegniemy za szybko, biorąc na siebie więcej niż trzeba, więcej niż warto i zmuszając się do wysiłku wbrew sobie – mówi.
A gdyby tak postanowić sobie "nic nie muszę", ani przed świętami, ani w czasie świąt? I z czego można zrezygnować? Biegamy za prezentami, obmyślamy życzenia, naginamy się do oczekiwań najbliższych, postępujemy wbrew sobie. Jak długo można to emocjonalnie wytrzymać i jakie są tego konsekwencje? – wyjaśniał Robert Rutkowski, psychoterapeuta.
- Jak będziemy składać życzenia, ważmy słowa. Jeśli mamy między sobą do pokonania gigantyczny dystans, to przynajmniej nie pogłębiajmy tego. Jeśli życzenia nie mogą być szczere, to niech przynajmniej będą zdawkowe w stylu: "wszystkiego najlepszego" - radzi gość Trójki.
Z czego zrezygnować, by święta były bardziej duchowe, osobiste, prawdziwie rodzinne? Jak odkryć urok świąt i dlaczego to najlepszy czas na ćwiczenie własnej naturalności?
Życie to worek z prezentami - wybieraj dojrzale
- Podejście do życia jako prezentu i przygody sprawia, że przestajemy się bać, a wszystko, co przychodzi, przyjmujemy jako możliwość do wykorzystania. Nie negujmy, ale zastanówmy się nad sposobami działania - mówi Małgorzata Klimczyk, trener i coach.
W "Dobronocce" poświęconej wyzwaniom dojrzałości podkreśliła, że wejście w dorosłość nie oznacza początku dłogoletniej męki i nudy. - Zabawa daje świadomość, mądrość i zrozumienie. Najwięcej uczymy się przez zabawę, bo ona nie ogranicza, uruchamia ciekawość i kreatywność. Z elementu zabawy nie powinniśmy rezygnować także w dorosłym życiu, ale działać przez wymyślanie, kreowanie, działanie i ponoszenie konsekwencji - uważa gość Grażyny Dobroń.
A czym tak naprawdę jest dojrzałość? - Najkrócej mówiąc - odpowiedzialnością. Dzieci mogą broić, bo mają za plecami dorosłych, którzy je chronią. Jako dojrzały człowiek przyjmuję w pełni na siebie konsekwencje za to, co wymyślę i zrobię - wyjaśnia nocny gość Trójki.
Dotyczy to zarówno pracy, spedzania wolnego czasu, jak i relacji z ludźmi. - Często przez to, że nie znamy siebie samych, gubimy się w kontaktach z innymi. Podchodzimy za surowo zarówno do siebie, jak i innych, nie potrafimy się komunikować. Dajrzałość jest bowiem sztuką poznania siebie, swoich potrzeb i racji, a następnie życia zgodnie z nimi nie szkodząc innym - podkreśla Małgorzata Klimczyk.
Dlaczego dorośli budują sobie baśniowe światy i czemu to służy? Komu jest trudniej: młodym ludziom dojrzeć, czy rodzicom pozwolić by dojrzały dzieci? Czym różni się działanie "z obowiązku" a "w obowiązku"?
Roma Ligocka: jesteśmy armią ludzi, którzy przeżyli dramat
- "Zamrożenie emocjonalne" dobrze opisuje ten stan, kiedy zostajemy w jakimś okresie życia i nigdy z nie niego nie wychodzimy. Nie potrafimy siebie do końca polubić, sobie i innym zaufać. To biedne dziecko, które nigdy nie było akceptowane i chwalone, w człowieku zostaje - mówi pisarka o swoich doświadczeniach.
'Dobre dziecko' wciąż winy szuka w sobie i stara się zasłużyć na dobre uczucie. Nauczone posłuszeństwa, ukrywania własnych myśli i potrzeb, w dorosłym życiu też nie pozwala sobie mówić "nie" - właśnie ze strachu przed utratą akceptacji czy miłości rodziny.
Taki tytuł ma też książka Romy Ligockiej, malarki, pisarki, która - z dystansu dojrzałej kobiety - pokazuje osobistą sytuację: emocjonalny związek z matką, anoreksję, samotność i lęki, które ciągną się za Nią przez życie.
Uśmierzyć ból
- Od dawna wiedziałam, że jest kilka tematów, o których będę musiała napisać. Wiedziałam też, że to będzie bolesny proces, bo nie wystarczy posłużyć się przy tym rzemiosłem, talentem, ale też sercem, że trzeba to wyrywać z duszy po kawałku. Wiele razy wątpiłam czy potrafię, ale jednocześnie chciałam tą książką uśmierzać ból - mówiła w rozmowie z Grażyną Dobroń .
Pisarka dodała, że już podczas pierwszych spotkań z czytelnikami otrzymała wiele pozytywnych sygnałów, usłyszała słowa świadczące o tym, że książka "Dobre dziecko" pomaga, uwalnia. - A jednocześnie nie potrafię pomóc sobie samej. Umiem bardziej dawać, niż brać. Wciąż wydaje mi się, że nie zasłużyłam na ludzkie ciepło.
Zasłużyć
'Dobre dziecko' obecne w dorosłym źle reaguje na komplementy, stale podpowiada, że nikomu nie można zaufać - choć dorosły tego pragnie - bo i tak w końcu każdy porzuci, gdy zobaczy, że nie jest się dobrym, że się nie zasługuję
- Ja to mam na każdym spotkaniu autorskim, siedzi 200 zachwyconych osób i miło sobie rozmawiamy, a ja myślę tylko o tym, że mnie zdemaskują, że jestem przecież bardzo nieudanym ludzkim stworem. To są takie strachy, które w nas są, musimy z nimi żyć, musimy je oswajać, tylko tyle możemy zrobić - podkreślała w "Dobronocce".
Zawsze jest "dziś"
Roma Ligocka przyznaje, że rozpoczynając pracę nad książką miała świadomość podobnych cierpień innych ludzi. - Liczyłam, że książka troszeczkę uporządkuje te wszystkie nasze dzikie myśli, bolesne uczucia, mieszaninę emocji i strachu, która w nas jest. Już uświadomienie sobie tego oraz faktu, że jesteśmy armią ludzi, których coś w życiu spotkało, pomaga. Nie zmienimy przeszłości, ale zawsze jest ta chwila, gdy mówimy sobie: "od dziś może być lepiej, bo już tyle wiem".
Na tym polega podstawowa różnica między dzieckiem, które czuje się samo i dorosłym, który może rozmawiać, zwracać się o pomoc, radzić. - Może po to pisałam tę książkę, może po to ona jest, by takie spotkania miały miejsce - podsumowała rozmowy ze słuchaczami Trójki.
Poudawać innego. Dla swojego dobra
- Nie chodzi o to, by przeżyć katharsis, zobaczyć sztukę, nam chodzi o to, żeby doświadczyć bycia w innej roli - mówią ludzie, którzy organizują sesję dramy.
Taka forma terapii grupowej umożliwia porozumienie, lepsze życie z drugim człowiekiem. W trakcie sesji dramy odgrywane są przez uczestników role inne od tych z ich codziennego życia. Wcielenie się w kogoś innego ułatwia rozwiązanie własnych spraw.
- Drama bazuje na wyobraźni - mówi Marta Hamerszmit, działaczka społeczna - Jestem tym kim jestem, ale mogę sobie wyobrazić jakby to było, jakbym była prezydentem Stanów Zjednoczonych, albo jakbym była silnym mężczyzną, starszą kobietą. Jakbym wtedy myślała o świecie?
Jak reagują uczestnicy prowadzonych przez gości "Dobronocki" spotkań? - Nie spodziewali się, że tak szybko otworzą się na innych ludzi. I, że tak szybko poczują się w tej nowej roli tak bezpiecznie - opowiada psycholog Małgorzata Winiarek-Kołucka.
Czy drama zmieni świat? Zapraszam do rozmowy Grażyny Dobroń z osobami zajmującymi się organizowaniem sesji dramy.
Nawet największy lęk można wykręcić z ciała
- Wolna wola i świadomość to najważniejsze narzędzia do kreowania własnego życia, którymi Polacy niezwykle rzadko się posługują - mówi Dorota Hołówka, psycholog.
Kiedyś ludzie odczuwali lęk w sytuacji prawdziwego zagrożenia. Dzisiaj większość z nas powinna czuć się bezpiecznie, ale okazuje się, że tak nie jest. Wiele jednak zależy od nas samych. Poznanie siebie to pierwszy krok do sukcesu.
- Bycie szczęśliwym zależy od tego, czym jest dla nas szczęście - mówi Dorota Hołówka, psycholog. - Musimy jednak określić, kiedy jesteśmy szczęśliwi i dążyć do celu, który nas w taki stan wprowadzi - dodaje gość Grażyny Dobroń.
My jednak wciąż walczymy z wyimaginowanymi smokami, wyobrażonymi zagrożeniami, a umysł zawsze będzie szukał potwierdzenia tego, w co głęboko wierzymy. Warto wiedzieć, że te myśli osłabiają nas, a ponieważ ciało i podświadomość nie odróżnia rzeczywistości od fikcji, lęk umacnia się i do szczęścia cały czas nam daleko.
Dlatego zdaniem psychologa trzeba wziąć odpowiedzialność za swoje emocje, bo to każdy sam je wywołuje. Każda emocja jest efektem myśli, które mamy w głowie.
- Budujemy wielkie domy, stawiamy ogrodzenia, zakładamy nowoczesne zamki do drzwi, a firmy ubezpieczeniowe nas jeszcze dodatkowo chronią. Tak naprawdę sami jednak nie wiemy, przed czym się bronimy. Wchodzimy w jakąś iluzję i to jest zadziwiające - stwierdza Dorota Hołówka.
Dobrym rozwiązaniem jest konfrontacja z lękami, a nie ucieczka przed nimi. - Jeśli uciekamy to lęk i tak nas dogania. Jak cień, który cały czas jest obok. Jeżeli jednak usiądziemy tam, gdzie nie ma słońca, to cień znika - wyjaśnia psycholog. - Z lękiem jest tak samo, dlatego warto się zatrzymać i spojrzeć na wszysko z boku, z "cienia pod drzewem".