Odzyskiwanie duszy to jedna z form szamańskiego uzdrawiania spotykana w wielu miejscach. Opiera się to na założeniu, że dusza – nasza zdolność do szczęśliwego życia, poczucie wewnętrznej mocy i gotowość do działania na rzecz dobra swojego i innych to subtelny energetyczny, ale istniejący realnie twór. Ta energia jest rozbijana, a czasem nawet więziona, przez „demony” naszego lęku, gniewu, egoizmu itd., wpychana w światy fantazji kiedy krytykujemy świat wokół nas ,paraliżowana przez „złe myśli” innych ludzi lub zabierana przez tych którzy odchodzą z naszego życia. Ale skoro dusza podlega pokawałkowaniu i stracie, można ją odzyskać i scalić. I tym się zajmiemy. Tymczasem przypomnijmy o innym punkcie widzenia, wynikłym z drugiej zasady huny: nasza dusza czy jako realna energia, czy jako potencjał szczęścia jest czymś nie podlegającym stracie. W pierwszym przypadku – kiedy myślimy od duszy jako czymś w świecie energii warto pamiętać, że tam wszystko jest połączone, wręcz nie ma odległości – jest tylko rezonans. Sami decydujemy czy rezonujemy z naszą duszą, czy nie. Tak samo jeśli myślimy o duszy jako potencjale szczęścia, dobra , to nasz potencjał przeżywania tegoż jest nieograniczony w każdym momencie. Odzyskiwanie duszy – to forma uzdrawiania symbolicznego – używając pojęcia duszy jako symbolu, budując go i wchodząc w nim kontakt –staramy się wywołać określone reakcje w naszej podświadomości. Jeśli pracujemy z kimś – jest to rozbudowana forma telepatycznego powiedzenia komuś „jesteś dobrym człowiekiem, weź się w garść i do roboty, zrób ze sobą coś”. Można to tez określić jako sposób na przekierowanie energii i uwagi - z fantazjowania o pięknej przeszłości czy dręczenia się nieokreślonym poczuciem, żalu straty, winy – na obecną chwilę i możliwości działania w niej zawarte. „Formalnym” sposobem pochodzącym z tradycji szamańskich, jest jej odszukanie w wizji, „wędrówce szamańskiej”, ale to nie jedyna metoda, może spróbujmy skorzystać z zasad huny dla wytyczenia ram procesu.