A.Time.For.Drunken.Horses.2000.DivX.txt

Kolory raju. Rang-e khoda. The color of paradise reż. ....avi

Kolory raju. Rang-e khoda. The color of paradise reż. majid majidi - 1999.avi

produkcja: Iran gatunek: Dramat ...

produkcja: Iran gatunek: Dramat ocena filmweb 8,2 Przejmująca, a jednocześnie prosta historia niewidomego ośmioletniego chłopca z Teheranu. Symboliczny, poetycki, po mistrzowsku zbudowany film, z zapierającymi dech w piersiach zdjęciami i znakomitą kreacją młodego aktora. Majidi maluje kamerą zachwycający obraz prostego wiejskiego życia, pełnego radości, codziennej pracy i przywiązania do tradycji.

Krzyk mrówek.Scream Of The Ants.2006, film irański.wmv

Para młodych Irańczyków wyrusza na duchową wyprawę do In ...

Para młodych Irańczyków wyrusza na duchową wyprawę do Indii. Fascynujący film drogi wielkiego Mohsena Makhmalbafa. Bohaterami "Krzyku mrówek" jest para Irańczyków - młode małżeństwo podróżujące po Indiach. On jest byłym komunistą i ateistą, ona - nieco naiwną idealistką; obojgu bliżej do mentalności ludzi Zachodu, niż do egzotyki jaka ich otacza. Na pierwszy rzut oka bohaterowie robią wrażenie zwyczajnych turystów nie rozstających się z kamerą wideo, a jednak w ich wyprawie chodzi o coś więcej niż zwiedzanie i zaspakajanie ciekawości. Podróż irańskiego małżeństwa ma również charakter poszukiwań duchowych. Na swej drodze podróżnicy spotkają świętych mężów, archaiczne plemiona, szokującą biedę, osobliwe miejsca i fascynujące obrzędy. Iluminacja czasem wydaje się być o krok; czy jednak bohaterowie wiedzą czego naprawdę szukają? W "Krzyku mrówek" irański mistrz MOSHEN MAKHMALBAF podejmuje temat, zdawałoby się, klasycznie Zachodni - mit "Podróży na wschód", wyprawy do Indii, w której kryje się obietnica duchowego oświecenia. Z Iranu do Indii jest oczywiście nieporównanie bliżej niż z Europy, ale w gruncie rzeczy dla irańskich bohaterów filmu przestrzeń, którą przemierzają podczas swojej podróży, jest równie egzotyczna i obca jak dla ludzi Zachodu. Młode irańskie małżeństwo to para ludzi nowoczesnych, myślących racjonalnie, podobnych do tysięcy Europejczyków i Amerykanów, którzy od dziesiątków lat przybywają na subkontynent w poszukiwaniu duchowych odkryć. "Większość cudzoziemców przybywająca do Indii to głupcy - mówi bohaterom spotkany w pociągu miejscowy dziennikarz - nigdy nie szukają tego, co trzeba". Irańczycy przemierzą pół Indii - czy jednak słowa indyjskiego dziennikarza nie odnoszą się również do nich? "Krzyk mrówek" jest filmem niejednoznacznym i dość skrajnie przyjmowanym przez krytykę. Kontrowersje często otaczają zresztą dzieła Moshena Makhmalbafa, być może najciekawszego ale i budzącego najwięcej emocji przedstawiciela tzw. Nowej Fali kina irańskiego, która od lat 90. podbija światowe festiwale. Makhmalbaf to człowiek-instytucja: prosty chłopak z ubogiej dzielnicy Teheranu, w młodości członek islamskiej miejskiej partyzantki, samouk, który edukację zdobył odsiadując wyrok jako więzień polityczny, wreszcie pisarz, zaangażowany politycznie intelektualista, reżyser, producent i twórca własnej szkoły filmowej. Dzięki takim filmom jak "Cisza", Tablice", czy zrealizowany w Afganistanie "Kandahar" Makhmalbaf znalazł się w elicie współczesnych artystów kina. "Krzyk mrówek" łączy w eklektyczną, ale interesującą całość. Elementy, które pojawiały się w jego poprzednich dziełach: wysmakowany estetycznie minimalizm spotyka się tu sekwencjami niemal reporterskimi, manieryczna stylizacja ze spontanicznością i improwizacją, a polityka miesza się z egzystencjalną refleksją i duchowością.

Sex & Philosophy.2005, film irański.avi

Reżyseria Mohsen Makhmalbaf. W dzień swoich czterdziest ...

Reżyseria Mohsen Makhmalbaf. W dzień swoich czterdziestych urodzin bohater filmu buntuje się sam przeciwko sobie. Telefonuje do swoich wszystkich czterech kochanek i zaprasza je wieczorem do swojej szkoły tańca. Kobiety są zszokowane, kiedy dowiadują się, że dzieliły uczucia do tego samego mężczyzny. On zaś próbuje im wyjaśnić swoje poczynania. Zdał on sobie bowiem sprawę z faktu, że każdy ma przeznaczony swój czas. Jedynym rozwiązaniem wydaje się być całkowita szczerość. I tak poznajemy kolejno początki każdego ze związków. Mężczyzna wraz z kochankami rozmawia na temat pasji, pożądania i czasu. Rozdaje każdej z nich prezent - stoper, którym mają za zadanie zmierzyć każdą minutę prawdziwej miłości, którą od tej pory doświadczą. Kobiety odchodzą, a mężczyzna pozostaje sam. Po pewnym czasie dzwoni do niego czwarta z kobiet, zaprasza do swojego domu i informuje go, że jego sytuacja się zmieniła - teraz on jest jednym z jej czterech kochanków. Niezdolny do podołania nowej sytuacji, mężczyzna wszczyna kłótnię, po czym odchodzi. Znów zostaje sam...

Kandahar.Safar e Ghandehar.2001, film irański.avi

Reżyseria Mohsen Makhmalbaf. Poruszający obraz ponurej r ...

Reżyseria Mohsen Makhmalbaf. Poruszający obraz ponurej rzeczywistości afgańskiej w obiektywie jednego z najbardziej cenionych reżyserów tzw. nowej fali kina irańskiego Mohsena Makhmalbafa. "Kandahar" to historia oparta na autentycznych wydarzeniach. Główna bohaterka - Nafas (Nelofer Pazira) - przychodzi na świat w Afganistanie, ale jeszcze jako dziecko emigruje do Kanady, gdzie po latach zostaje dziennikarką. Dramatyczne wydarzenia zmuszają ją jednak do powrotu w rodzinne strony. W Kandaharze mieszka jej pogrążona w depresji siostra. Nafas dostaje wiadomość, że zdesperowana kobieta chce popełnić samobójstwo podczas najbliższego zaćmienia słońca. Ma tylko dwa dni na jej uratowanie. Powrót do Afganistanu nie jest dla Nafas typową podróżą sentymentalną. W kraju trwa wyniszczająca wojna domowa z Talibami. Tragiczną pamiątką rosyjskiej okupacji są pola minowe, na których codziennie giną niewinni ludzie. Kobietom jest szczególnie ciężko żyć w tej rzeczywistości. Surowe nakazy religijne i kulturowe nie przyznają im właściwie żadnych praw, utrudniając nawet dostęp do edukacji. Przez całe życie są zmuszone do noszenia szczelnie zasłaniających ciało tradycyjnych burek i ukrywania twarzy za tzw. czarczafami. Podróżując przez zrujnowany wojną kraj Nafas zaczyna tracić nadzieję, że uda jej się na czas dotrzeć do siostry. "Kandahar" zdobył nagrodę Jury Ekumenicznego na MFF w Cannes w 2001 roku. Scenariusz oparto na przeżyciach afgańskiej aktywistki i dziennikarki, Nelofer Paziry, która w filmie Makhmalbafa wciela się w postać Nafas. Pazira w 1989 roku wyemigrowała razem z rodziną do Kanady i po latach próbowała wrócić do ojczyzny. Wtedy w Teheranie poznała reżysera MOHSENA MAKHMALBAFA. W irańskim filmie jest też polski akcent - ośrodek Czerwonego Krzyża, w którym pracują lekarki-wolontariuszki.

Pieśń wróbli.Avaze gonjeshk-ha.2008 Lektor PL.rmvb

Film irański, reżyseria: Majid Majidi. Karim (Mohammad ...

Film irański, reżyseria: Majid Majidi. Karim (Mohammad Amir Naji), Irańczyk w średnim wieku, głowa rodziny, pracuje na strusiej fermie. Jego spokojne życie zakłóca ucieczka jednego z ptaków. Karim rozpaczliwie próbuje go znaleźć, ale spłoszony struś nie daje się nabrać na żadne podstępy. Mężczyzna wie, że jeśli nie złapie uciekiniera, jego dni na fermie są policzone. Tymczasem w pełnym dzieci domu również wydarza się wypadek: najstarsza córka Karima podczas zabawy z rodzeństwem psuje swój aparat słuchowy, bez którego nie może zdawać egzaminów do miejskiej szkoły. Karim jedzie więc do miasta, żeby spróbować naprawić aparat. Nieoczekiwanie znajduje tam pomysł na nowe źródło utrzymania. Zostaje motocyklowym taksówkarzem, których pełno na ulicach Teheranu. Stopniowo poznaje wszystkie arkana tego fachu, najlepsze ulice, najbogatszych klientów. Zaczyna zarabiać zaskakująco dużo i szybko zaostrza mu się apetyt na więcej. Miasto przynosi coraz więcej pokus, a tymczasem dom pod jego nieobecność zaczyna żyć własnym życiem. Dzieci organizują przydrożny stragan, jego synek wraz z kolegami zaczyna hodować rybki, a żona ma własne pomysły na urządzenie domu. Karim musi znaleźć więc złoty środek między miastem a wsią, bogactwem a ubóstwem, kontrolą a zaufaniem.

Na spalonym.Offside.2006, film irański.avi

Reżyseria Jafar Panahi. W Iranie obowiązuje prawo zabran ...

Reżyseria Jafar Panahi. W Iranie obowiązuje prawo zabraniające kobietom uczestniczenia w wydarzeniach sportowych. Płeć piękna nie ma m.in. wstępu na stadion piłkarski - nawet jeśli chodzi o tak ważny dla Iranu mecz, jak ten z Bahrajnem, którego stawką był udział w Mistrzostwach Azji 2006. Są jednak wśród kobiet takie miłośniczki futbolu, których nawet religijny zakaz nie jest w stanie utrzymać z daleka od trybun. Jedną z nich jest pewna młoda dziewczyna (Sima Mobarak-Shahi), która za wszelką cenę postanawia wejść na stadion podczas meczu Iran-Bahrajn. W tym celu przebiera się za chłopca, jednak już przy wejściu zostaje zdemaskowana przez patrol policji. Odprowadzona poza stadion dołącza do pięciu innych kobiet, które tak jak on w męskich strojach próbowały dostać się na mecz. Nagrodzony Srebrnym Niedźwiedziem "Na spalonym" to kolejny budzący zachwyt na świecie i jednocześnie zakazany w Iranie film JAFARA PANAHIEGO. Panahi od lat porusza w swoim kinie ważkie problemy. W nagrodzonym przez jury sekcji Un Certain Regard w Cannes "Talaye sorkh" (2003) opowiadał o drastycznych kontrastach między irańskimi bogaczami, a przeważającą w kraju biedotą. W obsypanym nagrodami (m.in. Złoty Lew i FIPRESCI) w Wenecji "Dayereh" (2000) przedstawił historię kilku kobiet, z których każda - z niejasnych przyczyn - została wyrzucona poza społeczny nawias. "Na spalonym" to z kolei wielopiętrowa metafora życia kobiet w islamskim Iranie. Film Panahiego, łączący tragiczny temat z lekkim, pełnym humoru językiem, spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności, a po festiwalu trafił do dystrybucji m.in. w Belgii, Francji, na Węgrzech czy w Ameryce. Aktorki - amatorki, które w filmie same wymyśliły część dialogów, zachowań czy strojów, zostały nagrodzone zbiorową nagrodą aktorską na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Gijón.

Talaye sorkh.Crimson Gold.2003, film irański.avi

Reżyseria Jafar Panahi. Dostawca pizzy, Hussein, na każd ...

Reżyseria Jafar Panahi. Dostawca pizzy, Hussein, na każdym kroku dostrzega zawirowania w polityce socjalnej systemu, w którym żyje. Pewnego dnia, kiedy jego przyjaciel, Ali, pokazuje mu zawartość zgubionej torebki, Hussein znajduje w niej potwierdzenie zakupu drogiego naszyjnika. Nie może on pogodzić się z myślą, że z jego niską pensją nigdy nie będzie mógł pozwolić sobie na taki luksusowy zakup. Kolejne rozczarowanie przynosi Husseinowi odmowa wpuszczenia go do prestiżowego sklepu jubilerskiego, ze względu na jego wygląd. Zarówno życie jak i praca weryfikują jego złudzenia, dając mu odczuć olbrzymi kontrast pomiędzy życiem bogatych i biednych. Codziennie wieczorem udaje się on zatem do sąsiedniej dzielnicy, w której nigdy nie zamieszka, by choć przez chwilę "żyć" życiem tętniącym za zamkniętymi drzwiami bogatych domostw. Aż pewnej nocy Hussein zaznaje luksusowego życia, zanim jego najgłębsze uczucia poniżenia i upokorzenia nie zaprowadzą go nad samą krawędź.

Nikt nie rozumie perskich kotów.Kasi az gorbehaye iran....avi

Nikt nie rozumie perskich kotów.Kasi az gorbehaye irani khabar nadareh.2009, film irański.avi

Reżyseria Bahman Ghobadi. Współczesny Teheran. Negar (Ne ...

Reżyseria Bahman Ghobadi. Współczesny Teheran. Negar (Negar Shaghaghi) i Ashkan (Ashkan Koshanejad) żyją muzyką i nadzieją opuszczenia Iranu. Oboje mają za sobą odsiadkę w więzieniu - za granie wywrotowej, zachodnio brzmiącej muzyki, która w islamskim państwie jest zabroniona. Sytuacja jest szczególnie trudna dla Negar, która jako kobieta w ogóle ma zakaz śpiewania i grania. Ale bohaterowie nie zamierzają rezygnować z marzeń. Tym bardziej, że mają szansę wystąpić w jednej ze stolic zachodniej muzyki - Londynie. Aby się tam dostać, potrzebują paszportu i wizy, a na to, jak się szybko okazuje, nie mają co liczyć. W grę wchodzi więc zakup fałszywych dokumentów od szemranego handlarza. W ich żmudnych staraniach o to, aby wydostać się z kraju, pomaga im niezwykły przemytnik alkoholu, Nader (Hamed Behdad), który również pokazuje im drogę do muzycznego podziemia Teheranu.

Półksiężyc.Niwemang.2006, film irański.avi

Reżyseria Bahman Ghobadi. Główną postacią filmu jest Mam ...

Reżyseria Bahman Ghobadi. Główną postacią filmu jest Mamo – kurdyjski mistrz muzyki tradycyjnej, który po wieloletnim milczeniu chce wystąpić w irackim Kurdystanie na koncercie. Zabiera swych synów, którzy będą mu akompaniować. Esencją koncertu ma być kobiecy śpiew, który został przez islamskich świrów religijnych zakazany w Iranie. Grupa stara się przemycić śpiewaczkę przez granicę irańsko-iracką. Każda kolejna minuta seansu to kolejne zaskoczenie nie tylko dlatego że mamy do czynienia z inną, tak odmienną nam kulturą wschodu. Dla ludzi zachodu wszystko jest tu obce. Cały świat wygląda tam jak wyrwany z kart opowieści podróżników pochodzących z ubiegłych wieków, tak niewiele się tam od tej pory zmieniło przez różnej maści psycholi religijnych, którzy uważają że mają monopol na wiarę. Miejmy nadzieję, że ta chora władza wreszcie w najbliższym czasie będzie miała swój kres i zakończą się wieki ciemne, a pozostałe w mroku państwa arabskie odzyskają światło, jakim błyszczały kilkaset lat temu będąc kolebką wielu nauk od biologii po fizykę. Jednak wśród tradycyjnie wybudowanych domostw odnajdziemy także pewne atrybuty cywilizacji - jak autobus, telefon komórkowy, kamera czy laptop. Ci ludzie bez ojczyzny rozsiani po całym świecie żyjąc wierni tradycji nie odrzucają najnowszych wynalazków mogących ułatwić życie tylko z nich korzystają czym zdecydowanie różnią się od takich wrogów człowieczeństwa jakimi są talibowie. Cały film wypełniony jest muzyką etniczną, która zdaje się być esencja życia. Tutaj każdy bierze udział w grze czy śpiewie, a teksty pieśni często nie zmieniają się od setek lat będąc swoistą lekcją historii dla młodych. Pod tymi względami przypomina ten film dzieła Kusturicy. Iście magiczna podróż do nieznanego świata przepełniona wzruszeniem, acz nie pozbawiona komizmu.

Gdyby żółwie mogły latać.Lakposhtha parvaz mikonand.20....avi

Gdyby żółwie mogły latać.Lakposhtha parvaz mikonand.2005, film irański.avi

Reżyseria Bahman Ghobadi. Akcja filmu rozgrywa się na po ...

Reżyseria Bahman Ghobadi. Akcja filmu rozgrywa się na pograniczu iracko-tureckim, zamieszkałym w większości przez Kurdów. Stany Zjednoczone niedawno wypowiedziały wojnę Irakowi, pogrążeni w letargu Kurdowie czekają więc na wyzwolenie przez Amerykanów. Są wśród nich starcy i kobiety (nieobecni prawie u Ghobadiego mężczyźni najprawdopodobniej zajęci są wojną), ale najliczniejszą i najaktywniejszą grupę stanowią dzieci: sieroty, często kalekie (ofiary min przeciwpiechotnych), którym przewodzi trzynastoletni Kak Satellite (Soran Ebrahim). Satellite, jeden z nielicznych, którzy znają kilka słów po angielsku, ma opinię światowca i niemal posła dobrej nadziei: tylko on w okolicy umie montować anteny satelitarne, dzięki którym można dowiedzieć się z amerykańskich stacji telewizyjnych, jak przebiega wojna. Chłopak organizuje też pracę dla innych dzieci: Amerykanie płacą za każdą rozbrojoną przez nie minę przeciwpiechotną. Autorytet Satellite'a zostaje zagrożony, kiedy do wioski przybywa tajemnicze rodzeństwo: piękna i uparta Agrin (Avaz Latif) i jej bezręki brat Hengov (Hiresh Feysal Rahman), o którym mówi się, że widzi przyszłość. Niewidome dziecko, którym się opiekują, ma związek z tragedią, jaką niedawno przeżyli. To przez nią rodzeństwo wyraźnie odstaje od reszty. Zafascynowany Agrin Satellite będzie jednak próbował za wszelką cenę - nawet ryzykując własne życie - zbliżyć się do dziewczyny.

A.Time.For.Drunken.Horses.2000.DivX.txt

argentina_v_