My, Ogniowe dzieci (1996).avi

aorpetrolhead / II wojna światowa i nie tylko / Polskie podziemie niepodległościowe / My, Ogniowe dzieci (1996).avi

Download: My, Ogniowe dzieci (1996).avi

Pobierz plik

269,43 MB

Czas trwania: 40 min

Reżyseria: Tadeusz Pawlicki

Film pokazuje historię majora Józefa Kurasia ps. "Ogień", jednego z najbardziej znienawidzonych przez komunistów dowódców podziemia w Polsce, które w latach 1945-47 przeciwstawiało się władzy komunistycznej na Podhalu.

22 lutego 1947 r., w wyniku zdrady, został otoczony przez obławę UB-KBW. Nie widząc szansy wyrwania się z okrążenia, ostatnią kulę przeznaczył dla siebie. Major Józef Kuraś do dziś nie ma własnego grobu, UB nigdy nie wyjawiło miejsca jego pochówku...

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

aorpetrolhead

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Czy warto było tak żyć (2007).avi

Czy warto było tak żyć (o Stanisławie Sojczyńskim), ...

Czy warto było tak żyć (o Stanisławie Sojczyńskim), 2007. Opowieść o Stanisławie "Warszycu" Sojczyńskim, dowódcy i twórcy Konspiracyjnego Wojska Polskiego, największego ugrupowania wojskowego walczącego po wojnie z komunistami. Sojczyński do końca pozostał nieprzejednany i wierny wyznawanym ideałom. Po okrutnym śledztwie został skazany przez sąd wojskowy w Łodzi na karę śmierci. Wyrok wykonano w lutym 1947 r. Sojczyński miał wówczas 37 lat. Nie wiadomo nawet, gdzie został pochowany.

Ostatni partyzant Rzeczypospolitej (1996).avi

23 lata w partyzantce Józef Franczak ps. Lalek ...

23 lata w partyzantce Józef Franczak ps. Lalek był ostatnim poległym w boju partyzantem podziemia poakowskiego na terenie Polski. Sąd wojewódzki w Warszawie, unieważniając wyroki śmierci płk Hieronima Dekutowskiego, przełożonego Lalka i jego towarzyszy, w uzasadnieniu napisał m.in.: żołnierze AK działający później w organizacji WiN byli zmuszeni do przeciwstawienia się zbrojnej masowej eksterminacji, poprzez walkę zarówno z oddziałami NKWD, jak i wspierającymi je formacjami polskimi, tj. milicją, UB i tzw. Wojskami Wewnętrznymi. Była to walka potrzebna i celowa, polegająca na odbijaniu jeńców lub zapobieganiu morderstwom i aresztowaniom. Sąd Najwyższy określa to obecnie w swoim orzecznictwie jako prawo do zbiorowej obrony koniecznej. Nie ulega wątpliwości, że właśnie taki charakter miały działania zbrojne oddziału "Zapory". Józef Franczak nie był najdłużej działającym antykomunistycznym partyzantem działającym na terenach tzw. bloku wschodniego - dopiero 28 września 1978 r. w zasadzce KGB poległ August Sabbe - ostatni żołnierz formacji Leśnych Braci, działających na terenie Estonii, będącej wówczas częścią ZSRR.

A potem nazwali go Bandytą (2002).avi

„A potem nazywali go bandytą” – film Grzegorza Królikiew ...

„A potem nazywali go bandytą” – film Grzegorza Królikiewicza z 2002 roku o Józefie Kurasiu ps. „Ogień”, żołnierzu NOW, Konfederacji Tatrzańskiej, AK, BCH, dezerterze z UB a następnie dowódcy oddziału partyzantów walczących na Podhalu z władzą komunistyczną. Na przełomie 1945/1946 zgrupowanie Kurasia („Błyskawica”) liczyło około 500 „leśnych” i kilkakrotnie więcej w siatce cywilnej, co czyniło je jednym z największych w kraju. W walkach z oddziałem „Ognia” zginęło ponad 100 utrwalaczy władzy komunistycznej z UB, MO i NKWD. Józef Kuraś poległ w 1947 roku. Nigdy nie odnaleziono miejsca jego pochówku. ------------------------------- Jeden z lepszych filmów dokumentalnych wyprodukowanych dla TVP. Próbuje on rozjaśnić burzliwa historie jednego z największych bohaterów podziemia antykomunistycznego. W sierpniu 2006 roku w Zakopanem odsłonięto pomnik „Ognia”.

Żołnierze wyklęci (2006).avi

Chcieliśmy iść na pomoc Powstaniu Warszawskiemu, ale ...

Chcieliśmy iść na pomoc Powstaniu Warszawskiemu, ale gońcy przyszli z meldunkiem, że Sowieci rozbrajają i nie ma możliwości dojścia do Warszawy. Komendant kazał składać broń, pożegnał się z nami z łezką w oku i mówi: chłopcy, nie wiem, ale nasza walka się chyba nie skończy, będziemy musieli dalej walczyć o Polskę" - wspomina pełne wątpliwości chwile jeden z żołnierzy "Zapory" - majora Hieronima Dekutowskiego. On i wielu innych członków Armii Krajowej nie postrzegali wkroczenia Sowietów na polskie ziemie jako wyzwolenia. Choć nieświadomi ustaleń wielkiej polityki na konferencjach w Teheranie i, niedługo potem, w Jałcie, partyzanci przeczuwali najgorsze. Szybko wyszło na jaw, jak próżne były nadzieje na demokratyczny charakter Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej. I kiedy na ich oczach zaczynał szaleć terror komunistyczny, gdy daleko na Wschodzie zaczynał się "proces szesnastu", kiedy coraz więcej Akowców trafiało do katowni Urzędu Bezpieczeństwa i ginęło bez wieści, żołnierze Armii Krajowej postanowili raz jeszcze chwycić za broń. W ciągu nieco ponad dziesięciu lat, pomiędzy 1945 a 1956 rokiem, przez szeregi partyzantów przeszło około 150 tysięcy ludzi. Do czasu tzw. ujawnienia w 1947 roku, w lasach walczyło ponad 10 tysięcy żołnierzy. Na terenie ziemi łódzkiej działała jednostka dowodzona przez kapitana Stanisława Sojczyńskiego, pseudonim "Waszyc". Atakami na więzienia w Kielcach i Radomiu rozgłos zdobyli żołnierze "Szarego" i "Harnasia". Na Podhalu działał słynny "Ogień" - Józef Kuraś, na Białostocczyźnie - dowódca V Wileńskiej Brygady AK Zygmunt Szendzielarz, pseudonim "Łupaszka". Choć władze od początku zmobilizowały przeciw partyzantom znaczne siły, szeregi przeciwników komunistycznego reżimu wciąż rosły. Żołnierze wykonywali różnego rodzaju misje, atakowali posterunki wojskowych, walczyli z Sowietami, odbijali więźniów. Czasem brali odwet na konfidentach. Bywało, że w tych akcjach ginęli przypadkowi ludzie, co pomagało komunistom nazywać partyzantów bandytami. Z miesiąca na miesiąc sytuacja żołnierzy z lasów stawała się coraz trudniejsza. Wprawdzie udawało się im wygrywać bitwy nawet z połączonymi siłami UB, KBW i NKWD, to przewaga wroga była przytłaczająca. Przywódcy ginęli w zasadzkach zdradzeni przez szpicli, gasła nadzieja na interwencję Zachodu. Wielu partyzantów skorzystało z oferowanej przez władze amnestii podczas tzw. ujawnienia, choć dla licznych wiązało się to później z prześladowaniem i torturami. W lasach pozostała już tylko garstka, dla której nie było ratunku. Ostatni partyzant Białostocczyzny, Stanisław "Ryba" Marchewka, zginął w obławie sił porządkowych w 1957 roku... Film Wincentego Ronisza opowiada o losach tysięcy uczestników powojennego podziemia zbrojnego. Walczyli samotnie w lasach, bez nadziei na zwycięstwo, wierni ideałom wolnej i rządzonej przez demokratycznie wybrane władze Polsce. Dopiero po blisko pół wieku historia przyznała rację tym żołnierzom wyklętym. Reżyseria: Wincenty Ronisz Scenariusz: Wincenty Ronisz

Z archiwum IPN - ''Lufa'' (2009).avi

Niewątpliwie jednym z najlepszych oddziałów polskieg ...

Niewątpliwie jednym z najlepszych oddziałów polskiego podziemia niepodległościowego była V Brygada Wileńska mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”. Do jego najbardziej zaufanych podkomendnych należał między innymi Henryk Wieliczko ps. „Lufa”, który po odtworzeniu wiosną 1945 r. V Brygady Wileńskiej na Białostocczyźnie, został mianowany zastępcą dowódcy 4 szwadronu. Film ten to historia jednego z nielicznych konspiratorów, którzy po amnestii 1947 r. kontynuowali działalność, mimo iż większość członków szwadronu zdecydowała się ją zakończyć. Finał jego działalności w konspiracji był jednak tragiczny. W wyniku zdrady żołnierza Brygady w 1948 r. został aresztowany przez UB na dworcu PKP w Siedlcach, a 14 marca 1949 r. na Zamku w Lublinie został rozstrzelany.

Polskie Radio Olsztyn - Mirosław Sochacki - ''Łupaszko....mp3

Audycja dokumentalna Mirosława Sochackiego poświęcona mjr Zygmuntowi Szendzielarzowi ps. “Łupaszko”, w setną rocznicę urodzin. obrazek

Z archiwum IPN - ''Burta'' (2009) (27m26s).avi

Jest to filmowy dokument o konspiracyjnej działalnoś ...

Jest to filmowy dokument o konspiracyjnej działalności por. Jana Leonowicza ps. „Burta”. Por. Leonowicz urodził się w 1912 roku w majątku Żabcze w powiecie Tomaszów Lubelski w rodzinie ziemiańskiej. Pracę w konspiracji rozpoczął od działalności w Związku Walki Zbrojnej. Po wkroczeniu Armii Czerwonej uniknął wcielenia do wojska. Na wiosnę 1945 roku zorganizował grupę lotną, której celem było m.in. zwalczanie pospolitego bandytyzmu. Nie skorzystał z amnestii ogłoszonej w lutym 1947 roku, choć większość jego podwładnych to uczyniła. Pozostało przy nim tylko dwóch partyzantów, jednak juz wiosną jego grupa liczyła siedem osób. W roku 1950 nastąpił znaczny rozrost oddziału, który liczył maksymalnie 40 osób. „Burta” zginął w 1951 roku, w zasadzce zorganizowanej przez Urząd Bezpieczeństwa. Jako komentatorzy występują historycy z Instytutu Pamięci Narodowej w Lublinie: dr Sławomir Poleszak, dr Jacek Wołoszyn, Mariusz Zajączkowski. Scenariusz filmu: Tadeusz Doroszuk i Adam Sikorski. Reżyseria: Adam Sikorski. Rok produkcji: 2009. Czas: 27.20 min.

Siła bezsilnych - Bohaterowie czy straceńcy (2009).avi

Zamojszczyzna była miejscem walk partyzanckich aż do 195 ...

Zamojszczyzna była miejscem walk partyzanckich aż do 1952 r. Po drugiej wojny wiatowej nie przerwał walki Jan Burta - Leonowicz wraz ze swoim oddziałem. Na ile był to wysiłek bohaterski, a na ile straceńczy o tym rozmawiajš w studio red. Piotr Legutko i historyk z krakowskiego IPN dr Maciej Korkuć.

Szary (1990).rmvb

Film dok. Krzysztofa Wojciechowskiego o Komendancie AK " ...

Film dok. Krzysztofa Wojciechowskiego o Komendancie AK "Szarym" i rozbiciu ubeckiego więzienia w Kielcach. W nocy z 4 na 5 sierpnia 1945r. oddziały Armii Krajowej pod dowództwem jednego z najsłynniejszych dowódców Polskiego Podziemia kpt. Antonieg Hedy „Szarego" przeprowadziły akcję rozbicia więzienia w Kielcach. Mobilizacja do akcji objęła żołnierzy z dawnego 3. pp leg. AK i 72. pp AK (m.in. pododdziały por. Stefana Bębińskiego "Harnasia", ppor. Henryka Podkowińskiego "Ostrolota", por. Henryka Wojciechowskiego "Sęka", ppor. Zygmunta Barkowskiego "Zygmunta", ppor. Wacława Borowca "Niegolewskiego"). Dla zabezpieczenia kwatermistrzowskiego dokonano dwóch ekspropriacji w bankach w Warszawie i w Łodzi. Ostatecznie w nocy z 4 na 5 sierpnia 1945 r. kpt. Antoni Heda przeprowadził na czele zgrupowania w sile 180-200 żołnierzy operację opanowania i rozbicia więzienia. Aby dostać się do środka budynku, trotylem wysadzono bramę, a potem drzwi w celach. Uwolnionych zostało kilkuset więźniów, którym groziło wywiezienie w głąb Związku Radzieckiego. Wśród nich był płk Antoni Żółkiewski „Lin", dowódca 2 Dywizji Piechoty AK. Od strony propagandowej była to jedna z najbardziej okazałych akcji "żołnierzy wyklętych" w latach 1944-1956. Akcja była ukoronowaniem zdolności dowódczych i organizacyjnych "Szarego".

Łupaszko.(cz.1).(2000).DVBRip.mkv

Łupaszko 2000[DVBRip][PL] Opowieść o losach Zygmunta Sz ...

Łupaszko 2000[DVBRip][PL] Opowieść o losach Zygmunta Szendzielarza "Łupaszki", jednego z najwybitniejszych partyzanckich dowódców liniowych. Zygmunt Szendzielarz podczas wojny obronnej w 1939 r. dowodził 2 szwadronem 4 pułku Ułanów Zaniemeńskich, w składzie Armii “Prusy”. Dostał się do niewoli sowieckiej, z której uciekł jesienią 1939 r. i rozpoczął walkę podziemną. W 1943 został dowódcą 5 Wileńskiej Brygady AK, czyniąc z niej najliczniejszą i najsilniejszą brygadę na Wileńszczyźnie. Żołnierze Łupaszki walczyli zarówno z Niemcami, jak i wojskami sowieckimi. Jego brak zaufania do Sowietów sprawił, że nie zgodził się uczestniczyć w żadnych rozmowach, na które Sowieci zapraszali polskich oficerów oraz że nie ujawnił się w 1944 r. w ramach operacji “Ostra Brama”. Nie podzielił losu tysięcy polskich oficerów zamordowanych w Katyniu i innych miejscach kaźni. Po rozkazie o rozwiązaniu AK kontynuował walkę. Jego żołnierze atakowali wojska sowieckie, posterunki UB i działaczy PPR, postępując z nimi z całą bezwzględnością, jako z najeźdźcami i kolaborantami. Oddziały Łupaszki operowały od Podlasia, przez Białostocczyznę, Warmię i Mazury do Pomorza. W latach 1945-1948 jego żołnierze rozbili kilkadziesiąt posterunków MO i UBP oraz kilkanaście placówek Armii Czerwonej. Zlikwidowano około 200 funkcjonariuszy i oficerów NKWD, UBP, MO i Armii Czerwonej. Mjr Szendzielarz został aresztowany w 30 czerwca 1948 r. Po 2,5-letnim pobytu w więzieniu, torturach i pokazowym procesie został skazany na osiemnastokrotną karę śmierci. Mordu dokonano 8 lutego 1951 r. Od początku swej działalności Łupaszko był otoczony legendą: jako bezwzględnie walczący ze znienawidzonymi Sowietami i ubekami. Równolegle jednak komunistyczny aparat propagandy budował jego “czarną legendę”, która do dziś jest obecna w niektórych opiniach. Pisano o nim jako o “krwawym bandycie”, opisywano jego rzekomo “krwawe i bandyckie napady”, zarzucano współpracę z Niemcami i służbę za “imperialistyczne pieniądze”. Do zakłamywania tego przyczynili się też niektórzy historycy. Do dziś nie znamy miejsca pochówku mjr. Szendzielarza. Komunistyczni oprawcy często chowali swe ofiary po kryjomu, słusznie obawiając się, że miejsca pochówku “żołnierzy wyklętych” staną się miejscami kultu dla Polaków. Dopiero 30 czerwca 2008 r. na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach odbył się symboliczny uroczysty pogrzeb mjr. Zygmunta Szendzielarza “Łupaszki”. W filmie majora Zygmunta Szendzielarza "Łupaszkę" i jego żołnierzy wspominają m. in.: Aldona Rymsza, Lidia Lwow - Eberle, Rajmund Drozd, Henryk Sobolewski, Edward Jarkowski, Józef Tondryk i dr Henryk Piskunowicz - historyk.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin