Sobowtór (Kagemusha - 1980) reż. Akira Kurosawa - polski lektor CD2.avi

Od dnia 17 czerwca zamek oblegany był przez siły Takedy Katsuyory'ego, którego linie zaopatrzeniowe przebiegały nieopodal. Obroną zamku dowodził wasal Tokugawy Ieyasu - Okudaira Sadamasa. W chwili wybuchu walk o zamek, zarówno Tokugawa jak i Oda Nobunaga skierowali w ten rejon własne siły, mające na celu zaatakowanie oblegających.

W bitwie tej wojska Ody zastosowały po raz pierwszy broń palną, górującą nad atakami kawalerii Takedy. Stąd też bitwa uznawana jest za punkt zwrotny w historii japońskiego militaryzmu. Wśród wielu nazywana jest pierwszą ,,nowoczesną,, bitwą w Japonii. Oda był też pierwszym dowódcą, który zastosował drewniane palisady, nakazując rotujące salwy z broni palnej. Taktyka ataków kawaleryjskich Takedy reprezentowała starą, tradycyjną formę prowadzenia walk, stosowaną wcześniej przez ojca Takedy, Takede Shingena. Taki sposób walki stosowany na polach bitew był normą w latach poprzednich.

Siły Nobunagi i Tokugawy liczyły 38 000 ludzi. Takeda podczas oblężenia dysponował ilością 15 000 zbrojnych, z czego 12 000 skierowanych zostało do bitwy. Pozostali kontynuowali oblężenie zamku.


Bitwa

Obaj sprzymierzeni dowódcy ustawili swoje wojska na równinie w pobliżu zamku za niewielką rzeką Rengogawa, której strome brzegi utrudniały atak kawalerii przeciwnika. W celu ochrony własnych strzelców uzbrojonych w broń palną, Oda nakazał postawienie drewnianych palisad, zza których ostrzeliwać miano kawalerię Takedy. Liczba strzelców za palisadami szacowana jest na około 3000. Część wojsk Oda wysłał do pozorowania ataków, mających na celu sprowokowanie Takedey do przeciwnatarcia.

Wojska Takedy wyłoniły się z pobliskiego lasu w odległości 200-400 metrów od palisady. Niewielka odległość, zapał do walki kawalerzystów i gwałtowny deszcz, który zagłuszał odgłosy broni palnej, sprawiły że Takeda wydał w końcu rozkaz do ataku. Mimo przeważających liczebnie sił zarówno Oda jak i Tokugawa bardzo obawiali się kawalerzystów Takedy, którzy pobili ich już wcześniej w bitwie pod Mikatą.

Gdy tylko konie atakujących dopadły do rzeki, Oda nakazał swoim strzelcom salwę w chwili gdy przeciwnik znajdzie się około 50 metrów od palisad. Wcześniej właśnie taką odległość ustalono jako wystarczającą do przebicia kulą pancerza kawalerzysty.

Po oddaniu każdej salwy, strzelcy przygotowywali kolejne, uniemożliwiając kawalerii przeciwnika dotarcie do palisad. Ostrzał spowodował znaczne straty wśród atakujących, którzy stracili też wiele koni. Następnie piechota samurajska wyposażona w krótkie miecze i włócznie starła się wręcz z tymi jeźdźcami, którym udało przedostać się poza pierwszą linie obrony wojsk Ody. Pomiędzy kolejnymi liniami barykad dochodziło do gwałtownej walki wręcz, która przyniosła ogromne straty wśród atakujących. Wielu padło też obrońców. Po południu bitwa była zakończona. Resztki żołnierzy Takedy rozpoczęły ucieczkę, ścigane przez siły Ody i Tokugawy. Takeda stracił w bitwie i podczas pościgu około 10 000 ludzi, dwie trzecie całej armii. Ośmiu z liczby 24 jego najwybitniejszych generałów straciło życie w trakcie bitwy, wśród nich Ymagata Masakage i Oyamada Nobushige.