-
99508 -
791971 -
116579 -
21025
1059913 plików
847924,87 GB
Werner Herzog urodził się w Monachium jako Werner Stipetić. Wraz z rodziną wyjechał z Monachium do odciętej od świata bawarskiej wioski Sachrang, po tym, jak dom ich sąsiadów został zniszczony w wyniku bombardowania.
W wieku 12 lat, przeniósł się wraz z rodziną z powrotem do Monachium, gdzie dzielili mieszkanie przy ulicy Elisabethstraße z przyszłym aktorem Klausem Kinskim[potrzebne źródło]. Był wielokrotnie świadkiem napadów szału Kinskiego, co spowodowało, że postanowił zostać reżyserem filmowym: od tamtego momentu wiedziałem, że będę reżyserem, a on moim aktorem – wspominał później. Po przeprowadzce uczęszczał do szkoły podstawowej. W tym samym roku został poproszony o zaśpiewanie solo przed klasą, czego stanowczo odmówił. Było to dla niego tak silne przeżycie, że do 18 roku życia nie słuchał muzyki ani nie śpiewał. W wywiadach przyznał, że z perspektywy czasu oddałby dziesięć lat ze swojego życia, żeby tylko mógł grać na jakimś instrumencie[potrzebne źródło]. Szkoła wpłynęła na niego tak bardzo negatywnie, że nie przeczytał nigdy do końca Fausta, który był wówczas jedną z jego lektur, mimo iż w swojej karierze wielokrotnie przywoływał konteksty z dzieła Geothego.
W wieku lat 14, zainspirowany przeczytanym wstępem do encyklopedii kina, stwierdził że wszystko, co jest mu potrzebne do realizacji filmów, to profesjonalna kamera. Ukradł ją później z jednej z monachijskich szkół filmowych. Studiował na Uniwersytecie w Monachium oraz w Pittsburghu, jednak żadnego z kierunków nie ukończył.
Na początku lat 60. pracował w hucie metali na nocnej zmianie, aby zdobyć pieniądze na realizację swojego debiutu. Jako reżyser jest samoukiem, w 1963 założył własną firmę producencką Werner Herzog Filmproduktion. Pierwszy film – Heraklesa – nakręcił w 1962. W filmie fabularnym debiutował w 1968 Znakami życia. Światowy rozgłos zdobył filmem Aguirre, gniew boży. Kolejne produkcje filmowe przyniosły mu uznanie w oczach krytyki i widzów (filmy z Kinskim w roli głównej: Nosferatu, Woyzeck, Fitzcarraldo oraz Cobra Verde; filmy z Brunem S. : Zagadka Kaspara Hausera oraz Stroszek także kontrowersyjne Szklane Serce). W 1986 debiutował jako reżyser operowy, Doktorem Faustusem; jako teatralny Snem nocy letniej z 1992. Po realizacji fabularnego Krzyku Kamienia w 1991 realizował tylko dokumenty. Takie jak Lekcje ciemności czy Mój najlepszy wróg o współpracy z Kinskim odniosły sukces i ugruntowały jego pozycję nie tylko jako wybitnego reżysera fabuł, ale także filmów dokumentalnych.
Produkcje zrealizowane po 2006, czyli Biały diament, Odległa, błękitna planeta, a zwłaszcza Grizzly Man spowodowały renesans zainteresowania jego dokonaniami oraz rewizję jego poprzednich dokonań (Tam, gdzie śnią zielone mrówki i Krzyk Kamienia), które nie zawsze były pozytywnie odbierane. Swoją pozycję ugruntował fabułą Operacja świt oraz nominowanym do Oskara dokumentem Spotkania na krańcach świata.
Jako pisarz debiutował w 1974 zapisem swojej podróży z Monachium do Paryża, zatytułowanym Idąc po lodzie. W 1982 wydał opowiadanie Fitzcarraldo, na podstawie którego zrealizował też film. W 2002 wydał napisaną wspólnie z żoną książkę Piligrims, którą ilustrowały zdjęcia żony, znanej fotografki Leny Herzog.
W 2009 został uznany przez Time za jednego ze 100 najbardziej wpływowych ludzi na świecie.
Nie ma plików w tym folderze
-
0 -
0 -
0 -
0
0 plików
0 KB