Wielcy malarze - Rene Magritte.avi

René François Ghislain Magritte [ʁε'ne mag'ʁit] (ur. 21 listopada 1898 w Lessines, Hainaut, zm. 15 sierpnia 1967 w Brukseli) – belgijski malarz, surrealista. Jego pierwsza indywidualna wystawa odbyła się w 1927 w Brukseli.
Nazywany "autorem słów i rzeczy", lubił zmieniać nazwy przedmiotów, czego przykładem mógłby być obraz Zdradliwość obrazów. Obrazy jego szokowały i wzbudzały kontrowersje, wyróżnia je poetycka nastrojowość oraz precyzyjny rysunek. Artysta, który przedstawiał świat zuniformizowany, odbity w kolejnych powieleniach, wpłynął mimowolnie na sztukę drugiej połowy XX w., przede wszystkim na pop-art.
Dzieciństwo spędził w belgijskich miasteczkach (Gilly, Châtelet, Soignies – wakacje). Ojciec, Leopold Magritte, zajmował się handlem, matka, do czasu zamążpójścia, była modystką. Przyszły malarz miał dwóch młodszych braci (Raymonda i Paula). W 1912 samobójstwo popełniła jego matka, a wydarzenie to (wyłowione z rzeki zwłoki miały twarz owiniętą nocna koszulą) znalazło odbicie w twórczości przyszłego malarza. Twarz ukryta pod całunem, zawojem, płótnem pojawia się na wielu obrazach z końca lat 20., m.in. w: Temacie głównym, Prawie symetrii, Kochankach.
W 1915 wyjechał do Brukseli, gdzie rozpoczął studia na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1919 pięć jego prac znalazło się na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Współczesnej w Genewie. Uległ wówczas fascynacji kubizmem i futuryzmem. W 1920 został powołany do wojska, a po powrocie w 1922 zawarł ślub z Geogette Berger, która stała się muzą i jedyną modelką artysty. Renè po powrocie z wojska pracował jako projektant tapet w fabryce Peters-Lacroix w Haren oraz projektował reklamy dla domów mody. Zaprzyjaźnił się wówczas z Giorgio de Chirico, twórcą koncepcji malarstwa metafizycznego, uznanego prekursora surrealizmu. Namalowany w 1926 obraz Zagubiony dżokej uznaje się za surrealistyczny manifest Magritte. W 1927 r. małżonkowie przenieśli się do Paryża.