Baranowska Kinga

Kinga Baranowska (ur. 17 listopada 1975 w Wejherowie[1]) – polska himalaistka, zdobywczyni dziewięciu ośmiotysięczników. Pierwsza Polka na ośmiotysięcznikach Dhaulagiri, Manaslu i Kanczendzondze. Członkini kadry narodowej Polskiego Związku Alpinizmu (wspinaczka wysokogórska), a także członkini zarządu Klubu Wysokogórskiego Warszawa, z wykształcenia geograf i ekonomistka. Aktualnie mieszka w Warszawie.

Realizuje stworzony przez siebie program "Kobieca Korona Himalajów" czyli zdobycie wszystkich 14 ośmiotysięczników. Jest to program sportowy zakładający wejścia bez używania dodatkowego tlenu z butli.

Wejścia na wierzchołki ośmiotysięczników
2003 – Czo Oju (8201 m)
2006 – Broad Peak (8048 m) – druga Polka na szczycie
2007 – Nanga Parbat (8125 m) – wejście ścianą Diamir
2008 – Dhaulagiri (8167 m) – pierwsza Polka w historii
2008 – Manaslu (8156 m) – pierwsza Polka w historii
2009 – Kanczendzonga (8598 m) – pierwsza Polka w historii[2][3][4]
2010 – Annapurna (8091 m) – drugie polskie kobiece wejście
2012 – Lhotse (8516 m) – trzecie polskie kobiece wejście, pierwsze bez używania tlenu z butli
2015 – Gaszerbrum II (8035 m)

Wyprawy wysokogórskie
Pierwsza wyprawa Baranowskiej w Himalaje miała miejsce jesienią 2003 r.; wówczas zdobyła szczyt Czo Oju na granicy Tybetu i Nepalu. Następnego roku brała udział w wyprawie na siedmiotysięcznik Szczyt Zwycięstwa w górach Tienszan. 22 lipca 2006 r. powróciła w góry wysokie, by stanąć na szczycie Broad Peak w Karakorum.

11 czerwca 2007 r. w ramach aklimatyzacji zdobyła najwyższy szczyt Ameryki Północnej – Denali (McKinley), natomiast 18 lipca 2007 r. około 10 rano czasu lokalnego stanęła na wierzchołku kolejnego ośmiotysięcznika – Nanga Parbat po wspinaczce na niego ścianą Diamir. Jesienią tego samego roku 2007 podjęła próbę wejścia na Dhaulagiri od strony północno-wschodniej (musiała zawrócić 100 metrów przed szczytem).

W 2008 r. Kinga Baranowska na dwóch ośmiotysięcznikach stanęła jako pierwsza Polka w historii: 1 maja na Dhaulagiri, siódmym co do wysokości szczycie świata (8167 m n.p.m.) oraz 5 października na Manaslu (8156 m n.p.m.), ósmym szczycie świata.

Wierzchołek Kanczendzongi, osiągnięty 18 maja 2009[5], jest najwyższym jak dotąd osiągnięciem Baranowskiej, a Polska została pierwszym krajem, którego przedstawicielki zdobyły wszystkie szczyty o wysokości ponad 8000 m[6]. 6 września 2009 r. rozpoczęła kolejną wyprawę, której celem był najniższy z ośmiotysięczników, tybetańska Sziszapangma, szczytu jednak nie udało się zdobyć[7]. 27 kwietnia 2010 r. Kinga Baranowska i Piotr Pustelnik stanęli na dziesiątym szczycie świata – Annapurnie[8]. Jest to drugie polskie kobiece wejście na ten wierzchołek.

Dwukrotnie próbowała zdobyć najtrudniejszy ośmiotysięcznik świata K2 (2010 i 2011), jednak w obu tych sezonach nikomu nie udało się stanąć na szczycie od strony pakistańskiej.

25 maja 2012 r. Kinga Baranowska stanęła na Lhotse (8516 m n.p.m.), czwartym co do wysokości szczycie świata, wznoszącym się w Himalajach Wysokich, na granicy Nepalu i Chin.

W kwietniu i maju 2013 próbowała wraz z Rafałem Fronią zdobyć Makalu, jednak ze względu na złą pogodę zmuszona była zakończyć wyprawę bez osiągnięcia szczytu[

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder