Trigon

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

Trigon

widziany: 15.06.2024 17:58

1420
51
4
155

1630 plików
57,05 GB

Ostatnio pobierane pliki

Paweł Mykietyn - III Symfonia [alt - jadwiga Rappe, Or....mp3

Henryk Czyż - Kynolog w rozterce (1965).mp3

Mykietyn, Paweł - Pasja wg św. Marka (2008).mp3

Wokół Pasji Pawła Mykietyna. Mówią kompozytor, Urszula....mp3

Dobrowolski, Andrzej - Music for Strings, 2 Group of W....mp3

Peter Sloterdijk o cnotach (2018).mp3

Dobrowolski, Andrzej - Music for Tuba solo (1976).mp3

Dobrowolski, Andrzej - Music for Tape and Piano (1971).mp3

górecki - 3 diagramy.mp3

Stanislaw Krupowicz - Farewell Variations on a theme b....mp3

20.09.2013

Galeria

20.09.2013
PIĄTEK 19:30
FILHARMONIA NARODOWA, SALA KONCERTOWA
NARODOWA ORKIESTRA SYMFONICZNA POLSKIEGO RADIA W KATOWICACH
CHÓR POLSKIEGO RADIA
Izabela Polakowska, przygotowanie chóru
Hidéki Nagano, fortepian
Wu Wei, szeng
Alexander Liebreich, dyrygent

1. Ondřej Adámek - Polednice ** (zamówienie WJ)
2. Tristan Murail - Le Désenchantement du monde *
3. Huang Ruo - The Color Yellow *
4. Kazimierz Serocki - Freski symfoniczne

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

18,8 MB
25 wrz 13 12:31

4. Kazimierz Serocki - Freski symfoniczne.mp3

Dzieło dedykowane zostało Ernestowi Bourowi, francuskiemu dyrygentowi, który dokonał jego prawykonania w Darmstadcie 22 lipca 1964 roku. Tytuł kompozycji, odwołujący się do określonej techniki malarskiej (malarstwa ściennego), budzi pokusę takiej interpretacji, która wskazuje na inspiracje sztukami plastycznymi. Sam kompozytor twierdził, że nie ma on nic wspól-
nego z malarstwem czy rzeźbą, przyznawał jednak, że struktury muzyczne rozdysponowane są w nim na kształt fresku, czyli wskazał na określoną inspirację techniczną. Ze względu na znaczenie słowa „fresk", oznaczającego też w niektórych językach świeżość i nowość, dzieło to bywa odczytywane także jak proponuje Ireneusz Kaczorek w pracy Wartość estetyczna i artystyczna „Fresków symfonicznych" Kazimierza Serockiego − jako chęć zakomunikowania słuchaczom nowej tendencji twórczej.
W partyturze Freski symfoniczne podzielone są na trzy główne części, jednak de facto utwór dzieli się na cztery części wykonywane bez przerw. Na czteroczęściową formę dzieła zwracał uwagę też sam Serocki (trzecia z czwartą łączą się bez pauzy), podkreślając jednocześnie, że każda z nich ma odrębny charakter muzyczny. Wskazał też, że wykorzystał w utworze technikę chromatycznego dopełnienia, oraz rozszerzył zakres „elementów dźwiękowych", częściowo zastosowanych już w Segmentach. Aparat orkiestrowy zastosowany we Freskach jest olbrzymi. Obok wielu instrumentów dętych drewnianych jest w nim sześć rogów, po cztery trąbki i puzony, tuba, dwie harfy, czelesta, dzwonki, ale też mandolina, gitara, ponad sześćdziesiąt instrumentów perkusyjnych i - oczywiście - smyczki.
Analogię między techniką ściennego malowidła (al fresco) a procesem komponowania utworu muzycznego opisuje interesująco Ireneusz Kaczorek. Jego zdaniem dotyczy ona następujących etapów pracy:
- tworzenia „partonu", czyli wstępnego projektu dzieła, ogólnego planu całości i poszczególnych struktur brzmieniowych;
- obrysu „płaszczyzn" i „wiązek" brzmieniowych;
- mieszania barw, czyli ich sukcesywnego i symultanicznego zestawiania;
- nakładania kolejnych warstw farby, czyli rozwoju struktur
i tworzenia z nich skomplikowanych układów.
Funkcję partonu pełni w kompozycji część pierwsza, będąca bazą dla wszystkich pomysłów brzmieniowych całego utworu. W pozostałych częściach dokonywane są natomiast najrozmaitsze ich zestawienia, przekształcenia i rozwinięcia. Wiele takich operacji daje się interpretować w ścisłym związku z technikami malarskimi, np. nakładanie na obraz kresek (wiązek brzmieniowych) i oddzielanie za ich pomocą różnych płaszczyzn brzmieniowych albo też tworzenie efektu cienia, wynikające z następstwa dwóch rodzajów brzmień.
Ostatnia, najdłuższa część utworu jest w tej malarskiej analogii freskiem właściwym − nadaniem poprzednio eksponowanym zestawieniom brzmieniowym ostatecznego kształtu artystycznego. Kształt ten okazał się na tyle doskonały, że zapewnił dziełu nie tylko sukces u publiczności, ale też III miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu w 1965 roku.
Iwona Lindstedt

z chomika lumbalis

29,1 MB
25 wrz 13 12:31

3. Huang Ruo - The Color Yellow.mp3

(Kolor żółty)
Shēng to harmonijka ustna, chiński instrument o tysiącletniej tradycji, uważany często za przodka zachodnich organów. Współczesny szeng składa się z 37 bambusowych piszczałek w rejestrze sięgającym od g po g3, czyli obejmującym pełne cztery oktawy łącznie ze stopniami chromatycznymi.
Stworzenie koncertu na chiński instrument solowy z towarzyszeniem zachodniej orkiestry nie jest zadaniem łatwym. Połączenie w jedną całość instrumentów tak różnych, przynależnych do muzyki Wschodu i Zachodu, było dla mnie wyzwaniem, bo nie tylko brzmią one zupełnie inaczej, ale także inaczej modulują. Jednym z rozwiązań, które wykorzystuję, jest rozstrojenie zarówno wschodnich, jak i zachodnich instrumentów i użycie mikrotonów, a następnie wymieszanie ich w jednolite brzmienie, aby każdy instrument mógł wyrazić własny charakter.
Tytuł mego koncertu na szeng i orkiestrę kameralną brzmi Kolor żółty, po chińsku 玄黃. Słowo to oznacza bramę, ukryte wnętrze, wiele ścieżek, które mogą poprowadzić w zupełnie różne strony. Podjąć tę podróż można jednak tylko przechodząc przez tę bramę. W utworze symbolizuje ją szeng. Solowy instrument nie tylko prowadzi orkiestrę, ale i słuchaczy podążających w głąb jego dźwiękowego świata. Żółty to kolor skóry, żółtej ziemi, Rzeki Żółtej oraz Góry Żółtej. Utwór ten stanowi echo, wyraża teraźniejszość i przepowiada przyszłość.
Koncert na szeng i orkiestrę kameralną jest dedykowany mistrzowi szeng, Wu Weiowi.
Utwór składa się z trzech części, które powinny być wykonywane attacca.

Huang Ruo, 18 stycznia 2008

z chomika lumbalis

39,3 MB
25 wrz 13 12:31

2. Tristan Murail - Le Désenchantement du monde.mp3

Forma koncertu opiera się w ogólnym zarysie na pięciu fazach. Skrajne spośród nich przyjmują dość tradycyjne funkcje niezbyt rozbudowanej introdukcji oraz zakończenia. Zachodzi pomiędzy nimi dodatkowo ścisła zależność: faza końcowa stanowi niejako odbicie lustrzane fazy początkowej (chociaż nie całkiem ścisłe), czego skutkiem jest zakończenie utworu tym samym fortepianowym akordem, który dzieło rozpoczynał. Silnie zaznaczona łukowość formy obecna jest również w wewnętrznym kształcie faz środkowych, zwłaszcza w drugiej i czwartej. Pomimo dość zróżnicowanej budowy, polegającej na zestawianiu wielu krótszych odcinków, utrzymują one spójność dzięki powrotowi w końcowych taktach do materiału początkowego. W fazie drugiej jest to pomysł oparty na wyrazistej rytmice, której podstawę stanowi triola ósemkowa, w fazie czwartej funkcję taką pełni model oparty na rozszczepionej, migotliwej fakturze o szerokim paśmie, zagęszczonej wewnętrznie polirytmicznymi strukturami (divisi smyczków). Zarówno druga, jak i czwarta faza prowadzą do wyrazistych kulminacji, które dzielą formę; wysoki poziom energii tychże części wynika z ich ciągłej wewnętrznej zmienności, m.in. przerywania narracji figuracyjnymi przebiegami zarówno w partii fortepianu, jak i orkiestry. Uspokojenie wnosi rozbudowana centralna faza trzecia, która zawiera reminiscencje poprzednich części.
Powroty charakterystycznych struktur stają się ważną zasadą formotwórczą koncertu, gdyż wpływają zdecydowanie na spójność i logikę jego konstrukcji. O ile za rozwój i dynamikę formy odpowiadają przede wszystkim środkowe fazy, o tyle pierwsza część zdecydowanie mniej zróżnicowana i rozbudowana wewnętrznie ma kluczowe znaczenie dla spójności materiału dźwiękowego kompozycji. To tu następuje ekspozycja pomysłów harmonicznych w charakterystycznej dla tego utworu fakturze: orkiestra zatrzymuje na zasadzie pedału kolejne składowe akordów wyprowadzane przez fortepian. Oprócz wspomnianego nawiązania w ostatniej fazie koncertu pomysł ten pojawia się także w innych fazach w drugiej poddany zostaje dokładnej transpozycji, z kolei w trzeciej rolę instrumentu wyprowadzającego główną strukturę harmoniczną przejmuje harfa. Istotny jest tu również ów akord rozpoczynający dzieło, który pojawia się także kilkakrotnie w trakcie utworu, często poddawany przekształceniom i transpozycjom.

z chomika lumbalis

26,6 MB
25 wrz 13 12:31

1. Ondřej Adámek - Polednice.mp3

Południca to zjawa pod żeńską postacią, która ukazuje się w południe.
Wiersz Polednice to dzieło jednego z najsłynniejszych czeskich poetów romantycznych, Karela Jaromíra Erbena. Spośród ośmiorga jego rodzeństwa jedynie on i jego siostra przetrwali dziecięce choroby. Dlatego śmierć (często właśnie dziecka) jest tak często obecna w jego balladach. Można w nich wyczuć aurę XIX-wiecznego życia na wsi, gdzie silna była zarówno wiara chrześcijańska, jak i dawne mity, folklor i zabobony.
Ballady Erbena urzekają mnie szczególnie motywem przechodzenia z realności do przestrzeni nadprzyrodzonej, a następnie z powrotem na ziemię. Owe zmiany przestrzeni bardzo mnie inspirują.
Streszczę poemat Erbena w kilku słowach: Matka przygotowuje obiad, jej dziecko płacze, staje się krnąbrne. Matka jest coraz bardziej zdenerwowana i krzyczy na dziecko. Ono jednak nie cichnie, więc matka - by je nastraszyć - udaje, że wzywa Południcę, by je zabrała. Południca jednak ukazuje się naprawdę. Wiersz zawiera przerażający opis jej pojawienia się w samo południe i zbliżania się do dziecka. Interpretuję go w ten sposób, że wybicie południa i skrzypnięcie drzwi otwieranych przez wracającego na obiad ojca tworzą w wyobraźni matki iluzję Południcy. Zahipnotyzowana matka chwyta dziecko i mdleje z nim na rękach. Ojciec znajduje żonę nieprzytomną na podłodze z martwym dzieckiem w ramionach.
Przed pięcioma laty, po bardzo długim czasie usłyszałem ponownie poemat symfoniczny Południca Antonina Dvořáka. Natychmiast zapragnąłem stworzyć własną wersję.
Pisząc partyturę, odkryłem, że łączy mnie z Południcą głębsza relacja. Gdy byłem małym chłopcem, matka straszyła mnie potworami, bym nie otwierał drzwi obcym ani nie otwierał szeroko okien. Przez wiele lat widywałem żółtą postać kobiecą, którą matka utrwaliła w mojej wyobraźni. Gdy się o mnie bała, przytulała mnie lub ściskała moją dłoń tak mocno, że sprawiała mi ból. Historię opowiedzianą w poemacie opracowałem muzycznie w sposób hiperrealistyczny i teatralny: grupa smyczków naśladuje podniesiony żeński głos. Orkiestra imituje hałasy kuchenne, dźwięki zabawek, skrzypienie podłogi czy oddech.
Całość tekstu umieściłem w części pierwszej, w której poruszamy się w przestrzeni realnej. W "nadprzyrodzonej" części drugiej pominąłem tekst całkowicie i wyraziłem obecność Południcy przy pomocy dźwięków i hałasów, z wyjątkiem kilku słów wypowiadanych przez matkę i zjawę. W trzeciej części zatrzymuję słowo "dzwon" i przywołuję kilka słów z poprzedniej części. Dla mnie wszystko to zamyka się w chwili wybicia południa. Oznacza to zatem, że chwila ta zostaje wydłużona. Utwór dedykuję mojej mamie.
Ondřej Adámek

z chomika lumbalis

Odtwórz folder
Pobierz folder
Zachomikuj folder

4 plików
113,83 MB

bezpośredni link do folderu

Chomikowe rozmowy

Rozalinda0L napisano 13.02.2014 14:04

Pozdrawiam serdecznie i zapraszam do siebie

Dzięki za Bernsteina

Bogda

ew_ka2112 napisano 26.05.2014 08:58

Serdeczne dzięki za wszystkie nagrane skarby ,a zwłaszcza za "200 Kantat " ! Nieśmiało liczę na najbliższą,czwartkową audycję,bo w powszednie dni nie mam możliwości żeby posłuchać, że o nagrywaniu nie wspomnę.Milego dnia :-)