Bob Chapman. The International Forecaster
USA
2011-08-02

Jak pisaliśmy w środę, 27.07.11, nadal nie ustanowiono limitu zadłużenia Skarbu USA a bohaterowie wciąż bawią się w politykę. To pozostawia tydzień, na znalezienie rozwiązania przed 2 sierpnia. Najpierw Senat przegłosował 16,7 miliardów dolarów cięć i wezwał do cięć budżetu przegłosowywanego 1 września dla roku 2012 i zrównoważonej poprawki do budżetu, która wejdzie w życie w ciągu pięciu lat. Dlaczego jednak pięć lat, dlaczego nie można dokonać zmian w kilka lat? To jest naprawdę teatr polityczny. Obecne wydarzenia mają niewiele wspólnego z budżetem i wiele z działaniem sił politycznych. Co gorsza, jeśli te rozporządzenia nie spotkają się z prezydencką aprobatą, ten będzie wetował ustawę.

Agencje ratingowe takie jak Moody ostrzegają przed obniżeniem ratingu długu USA, lub w najlepszym przypadku przed wpisaniem go na czarną listę. Uważamy, że jest to tylko kolejna część gry Wall Street i wysiłki banków, aby przepchnąć ustawę rozszerzającą poziom zadłużenia.

Media wspierają Demokratów na rzecz zwiększenia limitu zadłużenia i niewielkich lub żadnych cięć w wydatkach. Media nawet opowiedziały się za stroną obwiniając za problemy Republikanów. Zazwyczaj tego typu zaangażowanie mediów jest bardziej subtelne, ale nie tym razem.

“Nagły i bardzo bolesny” ekonomiczny upadek nadchodzi:

Widzimy niewiele prób po stronie Kongresu aby naprawdę ciąć wydatki. Wszystko czym się interesują to jak wydać więcej pieniędzy. Kongres zdaje sobie z tego sprawę, że odpowiednie cięcia wpłyną bardzo negatywnie na gospodarkę. Z ich punktu widzenia i z punktu widzenia ludzi za nimi stojących nie powinno być żadnych cięć lub powinny być niewielkie. Powinien natomiast nastąpić wzrost zadłużenia do 16,7 bilionów dolarów dla pociągnięcia gospodarki do kolejnych wyborów. Republikański plan obcięcia 9 bilionów dolarów w ciągu kolejnych dziesięciu lat został odrzucony. Obecnie rozważane są cięcia wysokości 2,4 biliona dolarów. Oczywiście rząd nie może dalej funkcjonować, chyba że nadal jak do tej pory będzie działał w oparciu o zwiększanie długu i Amerykanie po prostu uzbroją się w cierpliwość, aż do momentu gdy wszystko runie. Tego typu przymusowy dobrobyt zawsze źle się kończył. Wystarczy spojrzeć na historię, wszystko jest tam zapisane. W kółko powtarzane są te same błędy. Amerykański Keynesizm jest z pewnością przeciwieństwem realnego pieniądza (patrz- złota). To jest właśnie podstawa obecnego problemu. Korporacyjno-faszystowski model. Model, który został nam narzucony od 1935 roku.

Jeśli społeczeństwo i Kongres zrozumieliby koncept realnego pieniądza, nie mielibyśmy problemów przed jakimi obecnie stoimy. Dzisiaj pieniądze przypisane na przyszłość są rozdysponowywane, niewiele jest więc oszczędności w obecnej hiper konsumpcyjnej Ameryce. Obecnie stworzonym problemem jest inflacja granicząca z hiperinflacją. Tak więc kapitał początkowy potrzebny dla rozwoju gospodarki jest wydawany i tym samym nie trafia do sektora inwestycji. Jeśli spojrzymy na to jaki efekt na pieniądze ma inflacja, będziemy wiedzieć, że nie warto ich oszczędzać.

Dolar stracił około 98% swojej wartości i z naszego punktu widzenia Amerykanie nie są już w stanie spłacać swoich długów, które każdego dnia są coraz wyższe. Dotychczas byli oni w stanie obsługiwać swój dług. Jednak przyjdzie czas, gdy nie będą w stanie tego zrobić, co wtedy się stanie? Aby obsłużyć zadłużenie musi wzrastać PKB i dobrobyt, a to się nie dzieje. 4,3 biliona dolarów długu zostało stworzonych w ciągu ostatnich 2-1/2 lat aby wytworzyć średni wzrost 3%. To zwróciło rząd i Fed ku maszynom drukującym pieniądze. Coś, z czego nie mogą korzystać wiecznie. Skutek uboczny takiego działania jest taki, że mamy już dwucyfrową inflację.

Dolar w wyniku braku fizycznego zabezpieczenia był przez ponad 40 lat fiducjarną walutą, w wyniku czego stracił gwałtownie na wartości. Zabezpieczenie w złocie będące podstawą stabilności nie istnieje, a rząd i Fed miały wolną rękę by tworzyć pieniądze i kredyt według uznania.

Ci którzy stoją za finansową potęgą wiedzą, że ta gra nie może trwać wiecznie i dlatego tworzą wojny aby odwrócić uwagę, od upadającego systemu finansowego i gospodarczego. Poza tym, wojny są bardzo korzystne dla Illuministów, zwłaszcza gdy finansują je po obu stronach.

Odpowiedzią FEDu na problemy, które sami celowo stworzyli jest niekończące się dodrukowywanie pieniędzy i kredytu. Dlatego od 2008 do lipca 2010 r., wpompowano w sektor światowej bankowości 16,1 bilionów dolarów. Zaledwie 7,75 bilionów dolarów trafiło do czterech amerykańskich banków, które są właścicielem FEDu. Reszta poszła do zagranicznych instytucji finansowych.

W Ameryce odbiorcami “pomocy” były Bank of America, Morgan Stanley, Citigroup i Merrill Lynch. Banki te są nadal bankrutami ale mogą dalej operować ponieważ prowadzą dwie pary ksiąg (firmy te prowadzą oddzielnie księgowanie dla strat a oddzielne dla zysków, ujawniając w raportach tylko te drugie). Pozostałymi odbiorcami “pomocy” były Barclays z Wielkiej Brytanii 868 miliardów dolarów, Bear Stearns 853 miliardów dolarów, Goldman Sachs 814 miliardów dolarów, Royal Bank of Scotland 541 dolarów i 181 miliardów dolarów, w sumie 722 miliardy dolarów, Credit Suisse w Szwajcarii 262 miliardów dolarów; Lehman Bros 183 miliardów dolarów i BNP Paribas Francji 175 miliardów dolarów. Transfery te były dokonywane w tajemnicy a FED był zmuszony do ujawnienia tych transakcji na mocy prawa bankowego (Dodd-Frank).

Max Kaiser: Amerykański rating AAA przynosi zbyt mało pieniędzy dla banków:

Po wypłynięciu tych informacji nie jest zaskakujące, że obecnie realna inflacja wynosi 10,6%. Spodziewamy się, że osiągnie 14% do końca roku. Następna transza QE2 i drugiego programu stymulującego zapewni nam 25% do 30% inflacji