Padwa - miasto w północno-wschodniej części Włoch, w prowincji Wenecja Euganejska (215 tys. mieszk.); ośrodek przemysłowy, turystyczny, centrum pielgrzymkowe. Padwa została założona w IV w. p.n.e. Miasto zostało całkowicie zniszczone przez Longobardów na początku VII w. W XII w. miasto stało się niezależną republiką. Dzięki uniwersytetowi (kształcili się tu m.in. Mikołaj Kopernik i Jan Kochanowski) miasto zyskało sławę jednego z prężniejszych ośrodków naukowych i kulturalnych Italii.
Padwa została założona w IV wieku przez naszą erą przez plemię Wenetów. Pierwotną nazwą miasta było Patavium. W VII wieku została zniszczona całkowicie przez Longobardów, a następnie odbita przez Karola Wielkiego. Kolejne wieki to okres rozkwitu kulturalnego i naukowego. Powstał tu jeden z najbardziej znanych uniwersytetów, na którym studiowali między innymi Galileusz, Mikołaj Kopernik, Jak Kochanowski i Jan Zamoyski. Od wieku XVIII Padwa pozostawała pod zarządem Wenecji, a następnie wojsk francuskich i w końcu, po pokoju w Campo Formio – Austrii. Wiek XVIII to z kolei przynależność do Królestwa Włoch a potem ponownie Austrii na mocy traktatu paryskiego. Ostateczne przyłączenie do Królestwa Włoch nastąpiło w 1866 roku. W Padwie urodził się też kompozytor Arrigo Boito – autor Mefistofelesa i Fausta.

Swoją nazwę Florencja zawdzięcza Juliuszowi Cezarowi, który w 59 roku p.n.e. ustanowił w niej kolonię dla byłych żołnierzy i nazwał ją Florentina. Założona została przez Etrusków, a jest teraz prawie czterystu tysięcznym miastem w środkowych Włoszech. Stolica Toskanii leży nad rzeką Arno u stóp Apenin. Dzięki rządom Medyceuszy (1512-1737) przeżyła okres największego rozkwitu pod względem gospodarczym i kulturalnym. Tworzyli tam Leonardo da Vinci i Michał Anioł. W 1966 roku Florencja przeżyła wielką powódź po wylaniu rzeki Arno. Nie przeżyły tego liczne, bardzo cenne zabytki. Tą i wiele innych powodzi przetrwał most Ponte Vecchio na Arno, który jak na tamte czasy miał bardzo śmiałą konstrukcję. Powstał w 1345 r. z kamiennych segmentowych łuków.
Zabytkiem numer jeden we Florencji jest katedra Santa Maria del Fiore z wielką kopułą, największą ceglaną na świecie. Powstawała od 1296 do 1436 roku. Cudowną panoramę miasta można oglądać ze szczytu kopuły lub mniej obleganej dzwonnicy - Campanile di Giotto. Do pokonania 414 stopni, ale warto. Miejsca widokowe to również park Giardino di Boboli obok Palazzo Pitti. Można odpocząć. Jeszcze więcej widać z placu Michała Anioła. Stąd starówka wygląda niesamowicie, bo jak na dłoni mamy dachy najważniejszych zabytków: kościoła Santa Maria Novella, na którym znajdują się dwa przyrządy astronomiczne z 1572 roku - zegar słoneczny oraz przyrząd do wyznaczania współrzędnych równikowych i ekliptycznych ciał niebieskich.

Asyż (włoski Assisi) – włoskie miasto i gmina położone na południowy wschód od Perugii, w regionie Umbria, w prowincji Perugia. Wg danych na rok 2004 gminę zamieszkują 24 443 osoby, 131,4 os./km². W starożytności istniała na tym terenie niewielka osada etruska. W III wieku p.n.e. pod panowaniem rzymskim jako Asisium. Od XII wieku należał do Księstwa Spoleto i uczestniczył w wielu wojnach z sąsiednimi miastami, a zwłaszcza z Perugią. Pod koniec XII wieku Asyż zdobył niepodległość i w 1184 ustanowiono w nim samorząd miejski. Miasto brało udział licznych zatargach z Państwem Kościelnym, do którego zostało włączone w 1367. Dopiero w 1860 Asyż został włączony w skład Zjednoczonego Królestwa Włoch.
26 września 1997 roku silne trzęsienie ziemi spowodowało zawalenie się części sklepienia Bazyliki św. Franciszka. Zginęło czterech zakonników (jeden z nich był Polakiem). Dzisiaj Bazylika jest odrestaurowana, ale fragmentów fresków sklepienia nie udało się odtworzyć.
Asyż jest najbardziej znany jako miejsce narodzin św. Franciszka i św. Klary oraz z pojednania międzynarodowego, religijnego i pokoju na świecie. W mieście odbywają się zapoczątkowane przez papieża Jana Pawła II Światowe Dni Modlitw o Pokój. Pierwsze miało miejsce 27 października 1986. Wspólnie modlili się wówczas przedstawiciele chrześcijaństwa, żydzi, muzułmanie, buddyści, hinduiści, sintoiści, dżiniści, wyznawcy religii afrykańskich oraz indiańskich religii plemiennych
Bazylika Santa Maria degli Angeli (Bazylika Matki Bożej Anielskiej) – kolebka zakonu franciszkańskiego z odbudowaną przez św. Franciszka kaplicą Porcjunkuli i zabytkowym klasztorem
Bazylika św. Franciszka (wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO) – z relikwiami św. Franciszka i cyklami fresków Cimabue, Giotta i Pisano
Bazylika św. Klary – z relikwiami św. Klary oraz autentycznym Krzyżem z San Damiano
Katedra św. Rufina – budowę tego romańskiego kościoła rozpoczęto w 1140 r. pod kierunkiem Jano z Gubio. W latach 1571-1578 przebudowano wnętrze katedry, pozostawiając jej fasadę ozdobioną trzema rozetami umieszczonymi nad trzema portalami oraz licznymi rzeźbami i fryzem arkadkowym. W kościele zachowana jest chrzcielnica, w której został ochrzczony św. Franciszek (w tym okresie była to jedyna chrzcielnica w Asyżu). Przed głównym ołtarzem pochowany jest św. Rufin. Przylegająca do katedry Kaplica Najświętszego Sakramentu ozdobiona jest freskami Giorettiego, Carboniego i Ciro Ferrittiego.
Plac Ratuszowy – już w starożytności istniało w tym miejscu forum. Z tego okresu pochodzi świątynia Minerwy, którą adaptowano na kościół Matki Bożej z Lourdes. Z starożytnej świątyni pozostała jedynie fasada w porządku korynckim. W XII wieku plac istniał w obecnym kształcie. Stojąca obok kościoła wieża ratuszowa została zbudowana ok. 1275-1305. Obecnie mieści się w niej pinakoteka z dziełami szkoły umbryjskiej z okresu XII–XVIII w.
Zamek Rocca Maggiore – zachowały się tylko ruiny zamku wybudowanego przez księcia Spoleto, Konrada z Lützen. W 1198 zamek został zdobyty przez zbuntowanych mieszkańców Asyżu. Odbudowano go w 1367. Nie zamieszkany od 1538.
Kościół św. Damiana – początki istnienia kościoła datowane są na VI-VII wiek. Jego odbudową zajmował się św. Franciszek, który umieścił w zbudowanym w pobliżu klasztorze św. Klarę i pierwsze siostry klaryski. W kościele zachowały się stalle z XIII w. oraz XIV-wieczne freski.
Pustelnia Carceri – położona jest na stoku góry Subasio. Jest to niewielki budynek konwentu i kościółek. Jest to miejsce podarowane przez benedyktynów św. Franciszkowi, w którym często przebywał w grocie położonej poniżej kościoła. W Grocie św. Franciszka zachowało się jego kamienne łoże, w drugiej części (Grota została podzielona po śmierci Franciszka na dwie części) umieszczony jest krzyż pochodzący z XV w.. Obok płynącego w pobliżu strumyka rośnie dąb nazywany "Drzewem Ptaków", siadały bowiem na nim ptaki, z którymi rozmawiał św. Franciszek.
Znajdujący się obecnie w tym miejscu klasztor został zbudowany przez św. Bernardyna z Sieny w XV wieku. Przy wejściu do budynku Pustelni Carceri znajduje się wydrążony w skale refektarz ozdobiony pozostałościami fresków z XVI-XVIII wieku. Nad nim umieszczone są niewielkie cele zakonników. Obok stoi kościół z przylegającą do niego dwunastowieczną Kaplicą Matki Bożej.
Rivotorto – znajdujący się tu kościół został zbudowany w miejscu, gdzie jakiś czas przebywał św. Franciszek wraz ze swymi pierwszymi towarzyszami (w różnych okresach w latach 1209-1211). Pierwszy kościół postawiony w XVII wieku uległ całkowitemu zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi w 1854. Został on odbudowany w stylu neogotyckim. Jego wnętrza kryją w sobie ubogie chatki, w których mieli mieszkać bracia mniejsi