Kroniki Watahy Południowej.pdf

pycha89 napisano 25.04.2015 16:32

rzadko zdarza mi się płakać nad książką/opowiadaniem, a u ciebie nawet nie zauważyłam jak mi łzy po policzkach zaczęły płynąć. Z niecierpliwością czekam na więcej twoich opowiadań:)

magdach2 napisano 2.12.2014 16:13

witam, trafiłam tu rzez przypadek i nie rozczarowałam się, Twoje opowiadanie bardzo mi się podobało, super się czyta, akcja wciąga, czekamniecierpliwie na kolejne Twoje opowiadania, pozdrawiam

Luana2012 napisano 7.09.2014 19:34

Jak mówiłam, przeczytałam od nowa całą historię i przybywam z komentarzem. Podobał mi się Twój pomysł, a uwierz, że nie każda historia o zmiennych przypada mi do gustu ( a raczej przypadała, bo jakoś teraz nie widzę takich blogów). Fajnie pokierowałaś bohaterami, tekstem, nie zapomniałaś o niczym doprowadzając fabułę do szczęśliwego zakończenia. :) Ostatnie rozdziały podobały mi się najbardziej. Przepiękny ślub, który wzruszył i późniejsze nieszczęścia spowodowane przez tego świra Lucasa ( jak ja go nie znoszę. Nie było mi go żal, kiedy Rafael wykonał na nim wyrok) sprawiły, że ryczałam jak bóbr. Kiedy Nath i Rafael stracili córeczkę... aż teraz serce się kraje. Bardzo te fragmenty łapały za serce. Na szczęście urodził im się synek, później po latach kolejne dzieci. I bardzo zainteresowałaś mnie Laffayetem i Calebem. O nich byłaby fantastyczna historia. Do tego przecież Caleb pomagał Lucasowi, a tu okazał się partnerem syna, kogoś kogo Lucas skrzywdził. Może kiedyś pokusisz się, by napisać o nich historię. Coś czuję, że byłaby naprawdę interesująca. :DDDD Były małe zgrzyty, które zawsze mnie denerwują u innych autorek. Pisanie zdrobnieniami "paluszek" "główka" "brzuszek" u ciebie właśnie był ten brzuszek i sama w głowie poprawiałam sobie na brzuch. Tak się mówi do dzieci, a nie ważne czy Nath miał lub będzie miał 18 lat, czy 30 czy mniej, czy więcej nie jest dzieckiem. Takie zdrobnienia przywodzą na myśl, że dorosły facet mówi do dziecka z którym sypia. Wyeliminuj to i będzie jeszcze lepiej. Podsumowując podobało mi się i chętnie przeczytałabym historię i Laffayet i Calebie. :D Pozdrawiam i życzę powodzenia w pisaniu kolejnego opowiadania. ^^