Śmieszność (Ridicule), 1996, reż. Patrice Leconte, lektor PL.avi

Afera naszyjnikowa (The Affair of the Necklace), 2001,....avi

"Afera naszyjnikowa" (The Affair of the Necklace), 2001, ...

"Afera naszyjnikowa" (The Affair of the Necklace), 2001, reż. Charles Shyer, wyst.: Hilary Swank, Simon Baker, Jonathan Pryce, Adrien Brody, Christopher Walken i in. Scenariusz na podt. powieści Alexandra Dumas'a "Naszyjnik królowej" (Le Collier de la Reine) wyd. 1850. Powieść była pierwotnie publikowana w odcinkach w czasopiśmie „La Presse”, w latach 1849–1850. Film otrzymał nominację do Oscara za najlepsze kostiumy, 2002. Bohaterką obrazu jest bardzo atrakcyjna i przebiegła młoda kobieta, Jeanne de la Motte-Valois. Stała się sławna, gdy łamiąc wszelkie zasady i konwenanse, przeprowadziła niezwykłą intrygę, w którą zamieszane były najbardziej wpływowe osoby XVIII- wiecznej Francji. Jako mała dziewczynka Jeanne została pozbawiona rodziców i ich majątku. Gdy dorosła, postanowiła odzyskać dobre imię rodziny i dom, w ktorym się wychowywała. Droga do celu była jednak długa i zawikłana. Najpierw Jeanne wyszła za mąż, by zdobyć potrzebny jej tytuł hrabianki. Pózniej zyskała sobie przychylność dworskiego intryganta, który stał się dla niej źródłem wiadomości o wszystkich ważnych postaciach na dworze królewskim. On wiedział, kogo należy przekupić i czym zaszantażować, znał wszystkie sekrety. Posyła ją więc do kardynała Rohan... Centralnym elementem planu bohaterki i całego filmu, staje się drogocenny diamentowy naszyjnik, dzieło francuskich jubilerów, zrobione na zamówienie poprzedniego króla. Władca jednak umarł, więc jedynym wyjściem dla wykonawców, chcących uniknąć bankructwa, staje się sprzedaniego go obecnej królowej, Marii Antoninie. Ta jednak nie chce o tym słyszeć. Sprzymierzencem jubilerów staje się Jeanne, która robi sobie reklamę jako przyjaciółka królowej. Jej sprzymierzeńcem finansowym jest bardzo ważna osobistość - kardynał Louis de Rohan. Bardzo okrutny i siejący postrach mężczyzna ma jedną wielką słabość - chce zostać premierem i zrobiłby wszystko, żeby to osiągnąć. Przeszkodą w osiągnięciu celu jest darząca go ostentacyjną niechęcią Maria Antonina. Kiedy więc pojawia się okazja, by pojednać się z królową, pożyczając jej potajemnie pieniądze na drogocenny klejnot, kardynał nie waha sie ani chwili. Nie wie jednak, że za wszystkim stoi Jeanne... Fabuła filmu oparta jest na autentycznych wydarzeniach. Nawet Napoleon stwierdził, że oprócz budzących niezadowolenie wśród mieszkańców Francji posunięć armii i słabej sytuacji gospodarczej kraju, ostateczny cios monarchii zadała właśnie afera naszyjnikowa, obnażająca chciwość i dwulicowość dworu. (Ewelina Nasiadko)

Angielka i książę (L'anglaise et le duc), 2001, reż. ....avi

"Angielka i książę" (L'anglaise et le duc), 2001, reż. E ...

"Angielka i książę" (L'anglaise et le duc), 2001, reż. Eric Rohmer, wyst.: Lucy Russell, Jean-Claude Dreyfus, Alain Libolt i in. Film otrzymał nominację do César Awards, France 2002. Grace Elliott (Lucy Russell), rozwiedziona angielska arystokratka, od kilku lat mieszka w Paryżu. Jest rok 1790, a Francją coraz silniej targają nastroje rewolucyjne. Grace przyjaźni się ze swoim byłym kochankiem, księciem Filipem Orleańskim (Jean-Claude Dreyfus), bratem Ludwika XVI. Filip sam marzy o koronie, ale jednocześnie nie ukrywa swoich antyabsolutystycznych poglądów, czym zjednuje sobie zwolenników rewolucji. Grace jest natomiast zagorzałą wyznawczynią rojalizmu, co nie przeszkadza jej utrzymywać zażyłe kontakty z Filipem. Kiedy jednak 10 sierpnia 1792 roku pałac Tuileries zostaje zdobyty przez rewolucjonistów, a Ludwik XVI aresztowany, Grace ucieka. Wraca na prośbę swojej przyjaciółki, aby pomóc rannemu markizowi Champcenetz (Léonard Cobiant). Ponownie korzysta z pomocy Filipa. Kiedy jednak niewiele później książę, mimo jej kategorycznych protestów, głosuje za ścięciem Ludwika XVI, Angielka zrywa z nim kontakty. Nie na długo. Przerażona dziejowym zamętem, który ogarnia stopniowo całą Francję Grace postanawia powrócić do Anglii. Aby zdobyć paszport znów prosi o pomoc Filipa. Tym razem jednak przekona się, że łaska rewolucyjnych przywódców jest jedną z najmniej pewnych rzeczy na świecie. Film oparty na faktach. Pomysł na zrealizowanie "Angielki i księcia" podsunęły Erricowi Rohmerowi fragmenty dzienników prawdziwej Grace Elliott, opublikowane z okazji dwusetnej rocznicy wybuchu rewolucji francuskiej. W całości "Dziennik mojego życia podczas rewolucji francuskiej" pióra szkockiej arystokratki Rohmer poznał w oryginale, ponieważ jego francuskie tłumaczenie, opatrzone zresztą wstępem reżysera, ukazało się dopiero wraz z premierą filmu. W "Angielce i księciu" Rohmer, aby podkreślić umowność historycznego dystansu, zdecydował się nawet na zastosowanie oryginalnej scenografii. U malarza Jeana-Baptiste'a Marota zamówił tło scenograficzne przedstawiające ówczesny Paryż tak, jak go odtwarzano na obrazach z epoki i XVIII-wiecznych mapach, a następnie przy pomocy komputerów wkopiował w tę malarską scenografię aktorów sfilmowanych wcześniej na neutralnym tle.

Angielka i książę (L'anglaise et le duc), 2001, reż. ....mp4

Angielka i książę Langlaise et le duc, 2001, reż. Eric Rohmer, lektor PL.mp4

generowanie podglądu

"Angielka i książę" (L'anglaise et le duc), 2001, reż. E ...

"Angielka i książę" (L'anglaise et le duc), 2001, reż. Eric Rohmer, wyst.: Lucy Russell, Jean-Claude Dreyfus, Alain Libolt i in. Film otrzymał nominację do César Awards, France 2002. Grace Elliott (Lucy Russell), rozwiedziona angielska arystokratka, od kilku lat mieszka w Paryżu. Jest rok 1790, a Francją coraz silniej targają nastroje rewolucyjne. Grace przyjaźni się ze swoim byłym kochankiem, księciem Filipem Orleańskim (Jean-Claude Dreyfus), bratem Ludwika XVI. Filip sam marzy o koronie, ale jednocześnie nie ukrywa swoich antyabsolutystycznych poglądów, czym zjednuje sobie zwolenników rewolucji. Grace jest natomiast zagorzałą wyznawczynią rojalizmu, co nie przeszkadza jej utrzymywać zażyłe kontakty z Filipem. Kiedy jednak 10 sierpnia 1792 roku pałac Tuileries zostaje zdobyty przez rewolucjonistów, a Ludwik XVI aresztowany, Grace ucieka. Wraca na prośbę swojej przyjaciółki, aby pomóc rannemu markizowi Champcenetz (Léonard Cobiant). Ponownie korzysta z pomocy Filipa. Kiedy jednak niewiele później książę, mimo jej kategorycznych protestów, głosuje za ścięciem Ludwika XVI, Angielka zrywa z nim kontakty. Nie na długo. Przerażona dziejowym zamętem, który ogarnia stopniowo całą Francję Grace postanawia powrócić do Anglii. Aby zdobyć paszport znów prosi o pomoc Filipa. Tym razem jednak przekona się, że łaska rewolucyjnych przywódców jest jedną z najmniej pewnych rzeczy na świecie. Film oparty na faktach. Pomysł na zrealizowanie "Angielki i księcia" podsunęły Erricowi Rohmerowi fragmenty dzienników prawdziwej Grace Elliott, opublikowane z okazji dwusetnej rocznicy wybuchu rewolucji francuskiej. W całości "Dziennik mojego życia podczas rewolucji francuskiej" pióra szkockiej arystokratki Rohmer poznał w oryginale, ponieważ jego francuskie tłumaczenie, opatrzone zresztą wstępem reżysera, ukazało się dopiero wraz z premierą filmu. W "Angielce i księciu" Rohmer, aby podkreślić umowność historycznego dystansu, zdecydował się nawet na zastosowanie oryginalnej scenografii. U malarza Jeana-Baptiste'a Marota zamówił tło scenograficzne przedstawiające ówczesny Paryż tak, jak go odtwarzano na obrazach z epoki i XVIII-wiecznych mapach, a następnie przy pomocy komputerów wkopiował w tę malarską scenografię aktorów sfilmowanych wcześniej na neutralnym tle.

Zatrute pióro (Quills), 2000, reż. Philip Kaufman, le....avi

Zatrute pióro Quills, 2000, reż. Philip Kaufman, lektor PL.avi

"Zatrute pióro" albo "Markiz de Sade" (Quills), 2000, r ...

"Zatrute pióro" albo "Markiz de Sade" (Quills), 2000, reż. Philip Kaufman, wyst.: Geoffrey Rush, Kate Winslet, Joaquin Phoenix, Michael Caine i in. Scenariusz na podst. dramatu Douga Wrighta. Muzyka: Stephen Warbeck. Film otrzymał nominację do 3 Oscarów 2001. Francja w okresie rewolucji. Markiz de Sade, autor skandalizujących powieści, które szokują opinię publiczną, osadzony zostaje w przytułku dla obłąkanych w Charenton. Nie przestaje jednak pisać - rękopisy jego kolejnych powieści przemyca poza mury przytułku młoda praczka, Madeleine Leclerc, którą markiz wydaje się zafascynowany. Ona jednak zdaje się lekceważyć jego zainteresowanie. Nowa powieść de Sade'a, "Justyna", budzi wściekłość samego Napoleona Bonaparte, który wysyła do Charenton swego zaufanego lekarza i specjalistę od tortur, doktora Royer-Collarda. Nakazuje mu "uleczyć" markiza, którego uważa za niebezpiecznego szaleńca. Drakońskie metody Royer-Collarda budzą stanowczy sprzeciw ojca Coulmier, młodego księdza o liberalnych poglądach, nadzorcę Charenton. Coulmier wyznaje postępowe zasady i pozwala de Sade'owi wystawiać sztuki w amatorskim teatrze, w którym role aktorów grają inni pensjonariusze przytułku. Rywalizuje przy tym z markizem o względy pięknej Madeleine. Powołując się na pełnomocnictwo samego Cesarza, Royer-Collard wprowadza w Charenton zasadnicze zmiany. Konflikt, który wybuchnie za jego sprawą, doprowadzi do tragedii.

Markiz De Sade (Sade), 2000, reż. Benoît Jacquot, lekt....avi

Markiz De Sade Sade, 2000, reż. Benot Jacquot, lektor PL.avi

Markiz De Sade (Sade), 2000, reż. Benoît Jacquot, wyst.: ...

Markiz De Sade (Sade), 2000, reż. Benoît Jacquot, wyst.: Daniel Auteuil, Marianne Denicourt, Jeanne Balibar, Isild Le Besco, Jean-Pierre Cassel i in. Scenariusz: Jacques Fieschi na podst. powieści Serge'a Bramly. Muzyka: Francis Poulenc. Nagrody m.in. Lumiere Awards, France 2001, nominacja do César Awards, France 2001. Epizod z życia najsłynniejszego erotomana świata, który nawet w więzieniu, kiedy po drugiej stronie krat szalała rewolucja, potrafił bawić się w ludzki teatr. De Sade w więzieniach spędził około 30 lat - głównie za bezbożne uczynki, wśród których dość wymienić chłostę prostytutki w Wielką Niedzielę i zatrucie kochanek afrodyzjakami. Jego pisma - wraz z najsłynniejszą "Justyną" - przez 150 lat leżały zamknięte w specjalnie wydzielonej części paryskiej Biblioteki Narodowej nazwanej "Piekłem". Był niezłomnym piewcą ateizmu i wolności. Dziś jedni uważają go za niedocenionego geniusza i prekursora Freuda, inni nazywają grafomanem i porno-psychopatą. A jednak de Sade nie przestaje fascynować - odwoływali się do niego myśliciele tej miary co Michel Foucault i Roland Barthes, Man Ray stworzył jego słynny "Portret wyimaginowany", a Peter Weiss i Peter Brook otworzyli przed Sade'em współczesny teatr. De Sade nieodmiennie inspiruje tez wybitnych filmowców - chociażby Marca Ferreriego ("Wielkie żarcie") czy Piera Paola Pasoliniego ("Salo, czyli 120 dni Sodomy"). Film Benoita Jacquota przenosi widza do Paryża 1794 roku, czyli czasów Wielkiej Rewolucji i krwawego terroru Robespierre'a. Markiz de Sade (w tej roli jeden z najpopularniejszych francuskich aktorów, Daniel Auteuil), dzięki pomocy swojej przyjaciółki, zostaje przeniesiony z więzienia w Saint-Lazare do zakładu Picpus, pensjonatu dla arystokratów, którzy - jako wrogowie rewolucji - prędzej czy później i tak zapewne skończą na gilotynie. Póki co jednak w Picpus żyje im się całkiem nieźle: nie ma szczurów, cel, ani segregacji płci. Otoczony zafascynowanymi nim współwięźniami Sade pisze, snuje filozoficzne rozmowy, a nawet wystawia sztukę teatralną. Od początku jego uwagę przyciąga młoda Emilie de Lancris (nominowana za tę rolę do Cezara Isild le Besco), która w więzieniu przebywa z rodzicami. Sade najpierw rozbudza zmysły dziewczyny, a później aranżuje jej inicjację seksualną z dość prymitywnym służącym Augustinem (Jalil Lespert). Zakazanemu pisarzowi chodzi nie tylko o zaspokojenie swojej perwersyjnej natury, ale też o uratowanie życia dziewczyny: jeśli zajdzie w ciążę, uniknie śmierci - takie są zasady Republiki.

Śmieszność (Ridicule), 1996, reż. Patrice Leconte, lek....avi

Śmieszność Ridicule, 1996, reż. Patrice Leconte, lektor PL.avi

"Śmieszność" (Ridicule), 1996, reż. Patrice Leconte, wys ...

"Śmieszność" (Ridicule), 1996, reż. Patrice Leconte, wyst.: Charles Berling, Jean Rochefort, Fanny Ardant i in. Scenariusz: Rémi Waterhouse, Michel Fessler, Eric Vicaut. Muzyka: Antoine Duhamel. Film obsypany deszczem nagród, m.in. 4 nagrody César Awards, France 1997, nominacja do Złotej Palmy Cannes Film Festival 1996, BAFTA Awards 1997, nominacja do Oscara 1997. Gregoire Ponceludon, młody hydrolog, opuszcza rodzinne, prowincjonalne miasto celem przedłożenia na dworze w Wersalu propozycji osuszenia bagien w La Dombes. Markiz de Bellegarde, stary lekarz związany z dworem Ludwika XVI, zaprzyjaźnia się z młodym inżynierem, zachwycając się jego inteligencją. Przestrzega go jednak, że każdy, kto szuka wpływów na dworze królewskim muis być świadom konsekwencji, jakie pociąga za sobą ośmieszenie się. Kompromitacja grozi karierze, a nawet życiu. "Ponceludon to ja. Byłem chłopakiem ze wsi, kiedy przyjechałem do Paryża, żeby robić filmy, choć nie znałem ani nie rozumiałem etykiety i reguł filmowego świata. Dramat kostiumowy nie pociągał mnie zbytnio, ale scenariusz Remi'ego Waterhouse'a wydał mi się wyjątkowo natchniony i oryginalny. W istocie tematyka filmu jest całkowicie współczesna - jak daleko człowiek potrafi się posunąć, aby zdeptać innych, a samemu zabłysnąć. Jest to temat równie aktualny dziś, co pod koniec XVIII wieku". Patrice Leconte Film kręcono w Maisons-Laffitte, zespole pałacowo-ogrodowym Vaux-le-Vicomte w Maincy, Paryżu i Wersalu (Francja).

2. Rewolucja Francuska – Lata terroru (La Révolution ....avi

2. Rewolucja Francuska Lata terroru La Rvolution franais...nnes terribles , 1989, reż. Richard T. Heffron, napisy PL.avi

2. Rewolucja Francuska – Lata terroru (La Révolution fr ...

2. Rewolucja Francuska – Lata terroru (La Révolution française - Les années terribles ), 1989, reż. Richard T. Heffron. Scenariusz: David Ambrose, Daniel Boulanger, Robert Enrico, Richard T. Heffron, Fred A. Wyler. Muzyka: Georges Delerue. Film otrzymał nominację do nagrody Gemini Awards 1990 i 2 nominacje do César Awards, France 1990.napisy PL To monumentalne dzieło stworzone w 200. rocznicę szturmu na Bastylię.Film składa się z dwóch części. Część pierwsza ukazuje obraz Wielkiej Rewolucji Francuskiej od zwołania Stanów Generalnych w 1789 roku do uwięzienia króla Ludwika XVI. Tematem drugiej części jest obraz terroru pod rządami reżimu Robespierre’a aż do jego upadku. Główne role: Andrzej Seweryn – Maximilien de Robespierre Klaus Maria Brandauer – Georges Danton Jane Seymour – Maria Antonina Jean-François Balmer – Ludwik XVI François Cluzet – Camille Desmoulins Claudia Cardinale – Yolande Martine Gabrielle de Polastron, księżna Polignac Peter Ustinov – Honoré Gabriel Riqueti de Mirabeau Sam Neill – La Fayette Dominique Pinon – Jean-Baptiste Drouet Jean Boissery – Le Duc de Choiseul Christopher Thompson – Louis de Saint-Just Marie Bunel – Lucile Desmoulins Marianne Basler – Gabrielle Danton Christopher Lee – Charles Henri Sanson

Czarny Tulipan (La tulipe noire), 1964, reż. Christia....avi

"Czarny Tulipan" (La tulipe noire), 1964, reż. Christian ...

"Czarny Tulipan" (La tulipe noire), 1964, reż. Christian-Jaque, wyst.: Alain Delon, Virna Lisi, Dawn Addams i in. Scenariusz na podst. powieści Alexandra Dumas'a "Czarny tulipan" (La Tulipe noir) wyd. 1850. W 1789 roku, kiedy wybuchła Rewolucja Francuska, bandyta o pseudonimie Czarny Tulipan grasował w okolicy wsi Roussillon, rabując bogatych i oddając łupy biednym mieszkańcom wioski. Czarny Tulipan sam siebie przedstawiał jako rewolucjonistę, ale w rzeczywistości był księciem Guillaume de Saint Preux. Pewnego dnia podczas potyczki ze stróżem prawa, policjantem Mouche Czarny Tulipan zostaje ranny. Film nakręcono w Nicei (Francja), Cáceres, Madrycie i Trujillo (Hiszpania).

Madame Sans Gêne, 1961, reż. Christian-Jaque, napisy PL.avi

Madame Sans Gne, 1961, reż. Christian-Jaque, napisy PL.avi

"Madame Sans Gêne", 1961, reż. Christian-Jaque, wyst.: S ...

"Madame Sans Gêne", 1961, reż. Christian-Jaque, wyst.: Sophia Loren, Robert Hossein, Renaud Mary i in. Scenariusz na podst. komedii Victoriena Sardou i Émile'a Moreau. Muzyka: Angelo Francesco Lavagnino. Madame Sans-Gêne (Pani Bez Żenady) to legendarna postać historyczna z czasów Rewolucji Francuskiej. Pochodząca z Alzacji Cathérine Lefèbvre, de domo Hübscher (1753-1835) była kobietą obdarzona wyjątkowym temperamentem, oberżystką i praczką. Była bohaterką podczas walk na ulicach Paryża w 1792 r. Klientami praczki Katarzyny byli uczestnicy rewolucji: Lefébvre, Fouché (późniejszy minister policji) i oficer artylerii Napoleon Bonaparte, któremu udziela kredytu. Katarzyna ratuje rannego hrabiego Werthera, późniejszego austriackiego feldmarszałka. 1 marca 1783 roku poślubiła sierżanta gwardii Fraçoisa Josepha Lefèbvre’a, człowieka zalotnego i uprzejmego. Przy boku męża awansowała społecznie w czasach Rewolucji Francuskiej i – mimo prostackiego zachowania i niewyszukanego języka – trafiła na dwór cesarski stając się wielką damą w okresie I Cesarstwa, księżną Gdańska, żoną marszałka Francji Fraçoisa Lefèbvre’a. Bardzo lojalna wobec cesarza Napoleona I, pozwalała sobie jednak na słowa krytyki, wdając się w słowne utarczki z samym Talleyrandem, mistrzem pojedynków słownych. Mimo zdobycia wielkiego bogactwa nigdy nie stała się nieprzystępna: całe życie była dobra i uczynna, wspomagając potrzebujących. Z czternaściorga jej dzieci dwanaścioro zmarło w niemowlęctwie, a ona przeżyła męża i dwóch pozostałych synów. Została pochowana u boku męża na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu. W rolę Madame Sans-Gêne wcieliła się niegdyś w spektaklu TVP aktorka i piosenkarka Barbara Rylska.

Marsylianka (La Marseillaise), 1938, reż. Jean Renoir,....avi

"Marsylianka" (La Marseillaise), 1938, reż. Jean Renoir, ...

"Marsylianka" (La Marseillaise), 1938, reż. Jean Renoir, wyst.: Pierre Renoir, Lise Delamare, Louis Jouvet i in. Scenariusz: Jean Renoir, Carl Koch, N. Martel-Dreyfus. Muzyka: Joseph Kosma, Henry Sauveplane. Oddział 500 ochotników z Marsylii ciągnie do Paryża, by ratować rewolucję w walce z monarchią króla Ludwika XVI-ego i Marii Antoniny. Ich "Marsylianka" staje sie hymnem bojowników i zdobywającego przewagę ludu. Jeden z najważniejszych filmów kina francuskiego, przedstawiający burzliwy okres Rewolucji Francuskiej, od zburzenia Bastylii poprzez szturm na Pałac Króla Ludwika XVI i odsunięcie go od władzy przez Komunę Paryską. Film pokazuje niezwykle realistycznie mentalność zwykłych Francuzów jak i arystokrację wraz z ich pogardą dla swoich poddanych.

Śmieszność (Ridicule), 1996, reż. Patrice Leconte, lektor PL.avi

Nutkownia