◄▒▒► ŚWIECE

Cztery świece
Cztery świece, płonąc, spalały się powoli… – Panowała całkowita cisza tak, że można było usłyszeć jak rozmawiają ze sobą. – Pierwsza mówiła: JA SYMBOLIZUJĘ POKÓJ…
… ale ludzie nie potrafią sprawić, by zapanował pokój:
właściwie myślę, że nie pozostaje mi nic innego do zrobienia jak zgasnąć! – Tak też czyni, powolutku, spokojnie świeca gaśnie zupełnie. – Druga mówi: JA JESTEM WIARĄ…
… Niestety jestem całkowicie bezużyteczna.
Ludzie nie chcą wiedzieć o mnie i dlatego nie ma sensu bym pozostawała zapalona. – Ledwie skończyła mówić, delikatny wietrzyk powiał i zgasił świecę. – Bardzo smutno, trzecia świeca dodaje: JA JESTEM MIŁOŚĆ…
… Nie mam już dłużej siły, by płonąć. Ludzie nie doceniają mnie i nie rozumieją jak jestem ważna. Oni nienawidzą, są obojętni, i co gorsza wobec tych, którzy ich kochają najbardziej, nawet własne rodziny. – I bez czekania na inne, świeca gaśnie. – W tym momencie…
Nieoczekiwanie wchodzi do pokoju małe dziecko i widzi trzy świece zgaszone.
Przelękniony prawie całkowitą ciemnością, krzyczy: CO ROBICIE! MUSICIE POZOSTAĆ ZAPALONE, JA BOJĘ SIĘ CIEMNOŚCI!”
I mówiąc to wybuchło płaczem. – Czwarta świeca z zatroskaniem mówi: NIE BÓJ SIĘ, NIE PŁACZ:
DOPÓKI JA JESTEM ZAPALONA, MOŻEMY ZAWSZE ROZPALIĆ NA NOWO TRZY POZOSTAŁE ŚWIECE: – Ja jestem – NADZIEJA – Z oczami błyszczącymi i spuchniętymi od łez, dziecko bierze świecę symbolizującą nadzieję i zapala zgaszone świece. – ZRÓBMY WSZYSTKO, BY NIGDY NIE ZAGASŁA W NASZYCH SERCACH NADZIEJA….
….i żeby każdy z nas mógł być zaczynem dobra i tak jak to dziecko,
byśmy potrafili w każdym momencie rozpalić na nowo naszą nadzieją, – Wiarę, Pokój i Miłość!!!

Odtwórzmy w pamięci te piękne dni. Gdy Oni z nami przez życie szli. Ich ciepłe dłonie ciało nam grzało. A dobre słowa serce radowało. Niech takie wspomnienie zawsze bedzie z nami. By nigdy nie czuli, że są tam sami..--------------------------------------------


POZOSTAŁY TYLKO WPOMNIENIA

Gdzie Jesteś – Mój Bracie ? – Gdzie Jesteś ? Pustka za Tobą, co duszę rozdziera W mym sercu zagościła. Gdzie Jesteś ? – Mój Bracie ? W których przestworzach szybujesz ? Po Tamtej stronie życia Nagle się znalazłeś. Śmierć nam Ciebie znienacka zabrała. Niczym wróg zdradziecki Z Życia Cię wyrwała. Przez rozedrgane powietrze od krzyku Ojca i Matki. Od płaczu Żony i kwilenia dzieci i Sióstr Twoich rozpaczy. Przez to powietrze przejść musiałeś… Do Doliny Śmierci Odwrócić się od wszystkiego i … Wszystkich, co tutaj kochałeś „ Idź z lekkim sercem ”-„ Ku Światłu ” Wybacz nam wszystko to – – co złe było – Wybacz swym winowajcom – co krzywdę wyrządzili – I wybacz Sobie – to wszystko – Co mogłeś zmienić w Swym życiu A nie zmieniłeś … Tak widać być miało … Idź – i niczego nie żałuj ! Idź z lekkim sercem – „ Ku Światłu ” Na nic się nie oglądaj. Z głową poniesioną Spójrz Bogu w oczy – z godnością – Jesteś Jego dzieckiem A Bóg jest miłością. Już dawno Ci wybaczył, Gdy za nas umarł na krzyżu i Czeka na Ciebie. Więc Go się nie lękaj ! I w Jego ramiona idź śmiało ! Tak widocznie krótkie – Twe życie być miało – A tu na ziemi … – Po Tobie – Została tylko mogiła … Grubo kwiatami zasłana, Jak kołderka Cię otuliła A my … stając nad nią Do Boga wznosimy wołanie : „ Daj Mu wieczne odpoczywanie ”