Maya Angelou - Wiem, dlaczego ptak w klatce śpiewa.djvu
Pobierz1,63 MB
Maya Angelou - Wiem, dlaczego ptak w klatce śpiewa
"Wiem, dlaczego ptak w klatce śpiewa" to autobiograficzna opowieść o dzieciństwie spędzonym w czarnej dzielnicy małego miasteczka na Południu Stanów, którego specyficzną atmosferę Maya Angelou potrafiła oddać bardzo sugestywnie. Wrażliwa dziewczynka, wychowana przez surową, głęboko religijną babkę, pragnie jednak poznać inny świat. Trudne lata dojrzewania spędza u matki w Kalifornii, gdzie po wielu bolesnych i dramatycznych doświadczeniach osiąga swe pierwsze życiowe sukcesy.
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
-
100 Najlepszych Komedii Romantycznych Świata -
albumy ze sztuką -
Anatomia -
Animacja -
ArtBooki -
biżuteria -
Cartoon i Karykatura -
Craftseller -
Cykle fantastyczne -
Design postaci -
Digital painting -
Ekspres Reporterów -
Fotografia cyfrowa -
Grafika 3D -
grafika komputerowa -
Gry zabawy sport -
inne hobby -
inspiracje - design i sztuka -
Języki obce -
kblitek -
Komiks -
Książki(1) -
kwiaty -
magazyny - moda i inna prasa kobieca -
malarstwo, rysunek, grafika, ilustracja -
Manga ponownie -
mieszane techniki, inne techniki, proste DIY -
moda i projektowanie -
Parszywa dwunastka 1,2,3,4 - Lektor PL -
Perswazja i NLP -
Podróże -
polskie -
Prace domowe -
Przewodniki -
Psychologia i filozofia -
Religia i rozwój duchowy -
rysowanie -
Rysowanie po raz enty -
rysowanie, malowanie -
scrapbooking -
seria.500.zagadek -
sezon 1 (lektor) -
sezon 2 (lektor) -
Szczypta Magii [26] -
Sztuka -
Technikalia -
Ubiór i Sceneria -
Zdrowie i uroda -
zniwiarz -
Żółty Tygrys
Magda Szabó - Piłat
"Piłat" (...) porusza bolesny i wciąż aktualny problem stosunku dzieci do starych rodziców i na przykładzie interesującej fabuły pokazuje, jak nawet najbardziej poprawny stosunek do rodziców i skrupulatne wypełnianie obowiązków wobec nich pozbawione ciepła i zrozumienia - prowadzą do ludzkiej tragedii.
Paweł Snajew - Pochowajcie mnie pod podłogą
Sasza Sawielew mieszka z babcią i dziadkiem. Jest chorowity, przez co odmawiane mu są wszelkie radości wieku dziecięcego. Wylewa się na niego z babcinych ust potok przekleństw, nakazów i zakazów; przytłacza go gehenna codzienności. Siłą prozy Sanajewa są postaci z krwi i kości, spenetrowane przez autora głęboko, odmalowane niezwykle barwnie; codzienne sytuacje opowiedziane z polotem i niebanalnym poczuciem humoru. Nie ma tu prostego podziału na biel i czerń. Babcia wszak kocha Saszę na śmierć.